คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Fic เวียน GM! by modiiz
CH 6 : modiiz
ในเวลาเรียนที่แสนจะวุ่นวาย บวกกับเรื่องราวที่กำลังวนเวียนอยู่ในหัวของหนุ่มร่างเล็ก มันทำให้เค้าจะอยากตะโกนออกมาไม่น้อย นี่น้องเค้าเป็นอะไรไป
ไหนจะเรื่องหัวหน้าแก๊งค์ ไหนจะเรื่องคบผู้ชาย แล้วนี่เอาความรู้สึกของคนอื่นมาเป็นของเล่นใช่มั้ย? ทำไมไมค์ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้นะ เค้าทำแบบนี้....
เพื่ออะไร?? และทำไมต้องทำ เพราะกอล์ฟรู้ว่าจริงๆแล้ว ความรู้สึกลึกๆภายในของไมค์ ไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ๆ เฮ้อ...
มันเป็นการถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของผมตั้งแต่ย้ายมาอยู่โรงเรียนประจำ..ถ้าพระเจ้ามีจริง ช่วยทำให้น้องผมกลับมาเป็นคนเดิมทีได้มั้ยครับ
..................
..........
....
..
.
ฟึ่บบบบบ....!
"กอล์ฟ!! กอล์ฟๆๆ เฮ้ย! ตื่นดิ นอนในชั่วโมงเรียนหรอ? ไหนบอกว่าเป็นเด็กดีนักหนาไง" เสียงที่แสนจะคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆตัว ก่อนที่ดวงตาจะหรี่รับแสง
แล้วหันไปมองคนที่เรียก
"มะ..ไมค์????..." กอล์ฟเอ่ยอย่างงงๆ ไมค์มาหาเค้า นี่เค้าคงหลับและฝันอยู่
"เออดิ! ทำไม..จำน้องชายตัวเองไม่ได้รึไง?" ไมค์ถามเสียงกวน พร้อมกับขยี้ผมนุ่มของกอล์ฟ
ร่างบางรู้สึกถึงสัมผัสของมือเรียว แน่นอน!! เค้าไม่ได้ฝัน...แต่ไมค์..ไม่เคยทำแบบนี้..!?
"ไปเหอะ" ไมค์บอกพร้อมกับลากพี่ชายออกจากห้องเรียน
"ไป?...ไปไหน?" กอล์ฟยังคงงงกับเหตุการณ์ที่เกินขึ้น
"กินข้าวไง ไม่กินหรอไงห๊ะ!!" ไมค์ทำเสียงดุ กอล์ฟก็ได้แต่เดินตามไปเพียงเท่านั้น
แล้วนี่อะไรอีกละ? ทำไมคนมองกันเยอะแยะแบบนี้ ไม่เคยเห็นพี่น้องกินข้าวด้วยกันหรอครับ???? นี่มันวันดีรึร้ายของผมเนี่ย อ่อยยย....
"กอล์ฟ! ป้อนหน่อยดิ" ไมค์บอกแสดงอาการว่าอยากให้ป้อนจริงๆ แต่น้ำเสียงกลับเย็นชาไปอีกแบบ
"เอ๋? ป้อน?....." ผมไม่เข้าใจว่าไมค์ทำอะไรอยู่ แต่ผม...ผมรู้สึกดีมากๆ ที่น้องเหมือนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว ถึงจะเอาแต่ใจแค่ไหนก็เถอะ ก็...
ขอแค่ สนใจผมบ้าง เห็นผมเป็นพี่ชายบ้างก็พอ....
"อืมมมม์" ผมตักข้าว ก่อนจะป้อนให้น้องชายตัวแสบของผมกิน มันเคี้ยวข้าวแก้มป่องเหมือนเด็กๆ เห็นแล้วใครๆก็คงจะยิ้มกันทั้งนั้นแหละครับ น้องผม
น่ารักนี่หน่า....
"ตอนเย็น เรียนเสร็จแล้วไปหาที่สนามบาสได้ป่ะ?" ไมค์บอก ผ่านหนังสือเรียนอังกฤษเล่มหนา ที่บังหน้าของพี่ชายอยู่
"ไปทำไม?" กอล์ฟเลือนหนังสือลงเล็กน้อย ให้พอมองเห็นหน้าสวยๆของน้องชาย
"เออน่า! บอกให้ไปก็ไปดิ เป็นพี่อ่ะ ตามใจน้องหน่อยไม่ได้รึไง?" ไมค์บอกผม น้ำเสียงราวกับปัดๆอย่างบอกไม่ถูก รึผมจะคิดไปเอง เหมือนไมค์จะปัด
แก้เขินยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆ ตอนน้องหน้าแดงนี่น่ารักเป็นบ้าเลย....
"เอาแต่ใจจัง น้องใครก็ไม่รู้" กอล์ฟยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มแรกที่เค้ายิ้มให้น้องชาย ยิ้มให้จากส่วนลึกของหัวใจ
"ไม่ต้องพูดมากน่า เดี๋ยวก็...ปิดปากซะหรอก หึหึ" ไมค์มองผมด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ ไปฝึกไอ้สายตาแบบนี้มาจากไหนนะ แล้วไอ้ที่ว่าปิดปากมันคืออะไร?
แต่ถึงไม่รู้ความหมาย ทั้งน้ำเสียงกับแววตาที่ไมค์มองผม มันก็ทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวไปได้ใช่ย่อยนะเนี่ย...
กอล์ฟเลือนหนังสือมาปิดหน้า ไมค์ก็จะรู้ว่าพี่ชายทำเพื่อปิดบังความเขินอาย พูดแค่นี้ก็เขินซะแล้ว แบบนี้น่าสนุกดีจัง...
ฟึ่บ..
มือเรียวของเจ้าของมือตัวแสบดึงหนังสือลง เผยให้เห็นหน้าสีแดงระเรื่อของพี่ชาย กอล์ฟเงยหน้าขึ้นมองน้อง ก่อนจะรีบหลบสายตาคมคู่นั้นทันที
"เป็นไรฮะ? หึหึ พูดแค่นี้ก็หน้าแดง บ้าชะมัด" ไมค์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะจ้องมองพี่ชายไม่วางตา จะว่าไปพี่ก็น่ารักไม่น้อย เวลาอายก็น่ารัก หึหึ แต่นี่.....
...มันก็แค่เกม!!!
"พี่...พี่ไปเรียนแล้วนะ" กอล์ฟบอก พร้อมกับลุกขึ้นยืน แล้วหมุนตัวกลับเพื่อจะเดินออกจากห้องสมุดไปที่ห้อง แต่ว่าถูกมือเรียวของน้องชายดึงเอาไว้ซะ
ก่อน
"เดี๋ยวสิ..." ไมค์จับข้อมือกอล์ฟ และดึงพี่ชายเข้ามาใกล้ๆด้วยแรงเพียงน้อยนิด "อย่าลืมเย็นนี้นะ...พี่กอล์ฟ" ไมค์ยิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์
ผมฟังไม่ผิดใช่มั้ยย?? ไมค์เรียกผมว่าพี่ โว้ววววว....ทำไมรู้สึกดีแบบนี้นะ ไมค์น้องร๊ากกกกก... [กอล์ฟรั่วแล้วกอล์ฟ - - ]
"อื้ออ.." กอล์ฟทำได้แต่เพียงพยักหน้า ก่อนจะรีบวิ่งไปทีห้องเรียนทันที
...ไม่เคยรู้สึกกับไมค์แบบนี้มาก่อนเลย ทำไมนะ สายตาคู่นั้นที่เราเคยสบตาอย่างไม่เคยกลัว แต่ว่าวันนี้??? ทำไมกันนะ สัมผัสของไมค์ ทำเอาหัวใจเต้น
ไม่เป็นจังหวะ รู้สึกดีที่ไมค์มาสนใจเราหรอ?... เพราะอะไรนะ รึว่าเรา..คิดอะไรกับน้องของตัวเอง ว๊ากกๆๆๆ!! ไม่ๆ เราไม่มีวันคิดอะไรกับไมค์แน่ๆ ไม่มี
วันหรอก มันก็คงเป็นแค่ความรู้สึกดีใจของพี่ชายที่น้องหันมาให้ความสนใจก็แค่นั้นละมั้ง คิดมากไปได้น่า แต่ว่าเย็นนี้ไมค์มีอะไรจะบอกเรานะ อยากให้
ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง..............
แล้วเวลาที่หนุ่มตัวเล็กรอคอยก็มาถึง.....
"เฮ้ยๆๆ มาแล้วโว้ยๆ โน่นนๆๆ" ชินตะโกนเรียกให้เพื่อนๆหันไปมองพี่ชายของหัวหน้าแก๊งค์ที่กำลังเดินลากกระเป๋ามาทางนี้ ไมค์ที่กำลังเล่นบาสอยู่หัน
ขวับไปมองทันที
"หึหึ..." คนตัวสูงหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์
"ไมค์...เล่นด้วยดิ" กอล์ฟวางกระเป๋าก่อนจะเดินเข้าไปหาน้องชาย
"อยากเล่นจริงดิ มาสิ" ไมค์บอก ก่อนจะโยนลูกบาสให้พี่ชาย
หนุ่มหน้าหวานและคนร่างเล็กแย่งลูกบาสกันอย่างสนุกสนาน ไม่ได้เล่นกันแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้วนะ ไม่ได้อยู่ใกล้ๆกันแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว?
เวลาที่ไมค์เข้ามาใกล้ๆ เข้ามาโอบจากข้างหลัง ก็รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆที่ชอบเล่นบาสนักหนา แต่ตัวเองก็ไม่สามารถควบคุมสมาธิให้อยู่กับ
ลูกบาสกลมๆได้เลย
"ชู๊ตพลาดอีกแล้ว ไม่ไหวเลย" ไมค์ต่อว่าพี่ชาย ที่ชู๊ตบาสกี่ทีก็ไปม่ลงสักที....
"ใครจะไปเก่งเหมือนไมค์เล่า..." บอกก่อนจะหน้าหงิก แล้วหนีไปนั่งอยู่ข้างสนาม
"อะไรฮึ? ทำไมเดี๋ยวขี้งอนนัก แถมยังขี้บ่นอีก เหมือนผู้หญิงเข้าไปทุกวัน รู้ตัวมั้ย?" ไมค์เดินเข้ามา เหมือนจะง้อ แต่กลับว่ากันเสียอย่างงั้น
"แล้วทำไม พี่ไม่ใช่ผู้หญิงละกัน" กอล์ฟบอกอย่างโกรธๆ
"ไม่ใช่ผู้หญิง แต่ฉันก็......." ไมค์ค้างไว้เท่านั้น หลอกให้พี่ชายอยากรู้ จะได้ดูอาการว่าหวั่นไหวไปแค่ไหนแล้ว
"แต่นายก็อะไรไมค์?? อะไรบอกพี่มา!!" กอล์ฟขู่ ทำหน้าดุ แต่มีหรือเด็กน้อยอย่างไมค์จะกลัวง่ายๆ
"อยากรู้หรอ หึหึ ไปคุยกันเงียบๆดีกว่า...." ไมค์บอกก่อนดึงมือพี่ชายให้เดินตามเค้าเข้าไปในอาคารเรียนอีกครั้ง
จะพาไปไหนเนี่ยยยย????......
------------------------------------
ความคิดเห็น