สาวห้าวกับหนุ่มหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #5 : chapter 5

“เคียวเป็นยังไงบ้าง ดีใช่มั้ยหล่ะ มีห้องน้ำสองห้องในตัว แล้วก็มีเตียงสองชั้น ชั้นที่หนึ่งเตียงที่ 1 เป็นของนานะ ส่วนชั้นที่ 2 เป็นของยูนะเอง ส่วนอีกเตียงหนึ่ง ชั้นล่างน่ะเป็นของ เก็นนะ ที่นอนอยู่นั่นไงหล่ะ ส่วนชั้นที่ 2 เป็นของเคียวไง มีโต๊ะหนังสือให้คนหล่ะ 4 โต๊ะ คอมพิวเตอร์สี่เครื่อง แล้วแถมยังมีห้องใต้ดินด้วยนะ ไม่ต้องแปลกใจหรอกนะเพราะว่าที่นี่เค้าสร้างให้ทุกชั้นมีห้องใต้ดินหมดเลย”ยูนะเล่าอย่างตื่นเต้นในขณะที่ชั้นเอาของไปวางไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือของตัวเองอย่างหน่ายๆ

“ไม่ตื่นเต้นเลยหรอ”ยูนะกับนานะถามพร้อมกับ ชั้นม่รู้จะพูดไงขืนบอกว่าที่อยู่ที่แล้วมาหรูกว่านี้สงสัยโดนถามชัวร์ เลยตอบแบบปัดๆไป

“อ๋อ ตื่นเต้นสิ แต่ชั้นไม่อยากแสดงออกน่ะ”ชั้นพูดพร้อมเกาหัวแกรกๆ ทั้งยูนะทั้งนานะต่างก็ยิ้มทันที ก่อนที่จะเดินมาถามอาการของเก็นนะที่นอนซมอยู่บนเตียง

“เก็นนะ เป็นยังไงบ้างหายแล้วใช่ป่ะ”ยูนะถามพร้อมเลื่อนมือไปแตะหน้าผากก่อนที่จะยิ้มด้วยความดีใจ

“นานะ ไข้ลดแล้วแต่ก็ยังลดนิดนึงอ่านะ”นานะดีใจใหญ่ที่เพื่อนใกล้หาย ในบรรยากาศอย่างนี้สำหรับชั้นที่เพิ่งย้ายมาใหม่ ดูท่าทั้งสามคนนี้คงอยู่กันมาตั้งแต่ประถมอยู่แน่นอนเลย แบบว่าอยู่หอเดียวกันก็ต้องสนิทกันเป็นธรรมดา ชั้นเลยไม่รู้ว่าจะพูดอะไรเลยเอาแต่ยิ้มอย่างเดียวซักพักคนที่นอนอยู่บนเตียงก็ตื่นขึ้นมา

“ยูนะ นานะ กลับมาแล้วหรอ แล้วนี่ใครน่ะผู้ชายหรอทำไมเข้ามาอยู่ในหอเราได้หล่ะ”เก็นนะพูดก่อนตวัดสายตามองชั้น  ชั้นได้ยินก็เริ่มโมโหขึ้นมาถ้าไม่ติดว่าป่วยหล่ะก็จะด่าให้เละเลย ยูนะรีบพูดทันทีเมื่อรู้ถึงอารมณ์ของชั้น

“ไม่ใช่เคียวน่ะเป็นผู้หญิง โอทานิ เคียวเป็นรูปเมท คนที่ 4ของพวกเรายังไงหล่ะ”ยูนะพูดอย่างปราบปลื้มใจ เก็นนะไม่พูดอะไรได้แต่ส่งยิ้มพร้อมกับพูดคำขอโทษแล้วนอนต่อ หน้าแปลกทำไมถึงไม่ตกใจก็ไม่รู้ แต่ชั้นก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร ทุกคนเลยรีบทำธุระกันก่อนที่จะแยกย้ายกันนอน ชั้นนอนอยู่ชั้นบน โดยมีเก็นนะนอนอยู่ข้างล่าง ไม่ว่าชั้นจะนอนยังไงก็นอนไม่หลับซักที เมื่อเวลาผ่านไปนาน ชั้นก็ได้ยินคนพูดอะไรพึมพำ

“หิว....น้ำ.....”ชั้นรู้สึกว่าเสียงเก็นนะ ชั้นเลยรีบลงมาจากเตียงชั้นสอง เพื่อจะมาดูเก็นนะแล้วชั้นก็เอามือแตะหน้าผากเก็นนะเพื่อวัดไข้ทันที

“ตัวร้อนนี่ เอ้านี่น้ำ”ชั้นรีบเดินไปหยิบน้ำที่อยู่ข้างๆให้เก็นนะดื่ม ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวที่อยุ่ข้างๆแล้วกำลังจะเอามาเช็ดตัวให้เก็นนะ  ก็ปรากฏว่ามีส้มหล่นลงมาเมื่อตอนที่ชั้นเปิดเสื้อของเก็นนะ ชั้นตะลึงไปซักพักก่อนที่จะเห็นว่าเสื้อในที่เก็นนะใส่อยู่มีส้มอยู่อีกหนึ่งลูก หลังจากที่ชั้นตะลึงอยู่นาน เก็นนะก็ตื่นขึ้นมาด้วยความงุนงง

“เคียวมองชั้นแบบนั้นทำไม”ชั้นได้สติก็กำลังจะร้องว๊ากแต่ก็ต้องหุบปากทันทีเพราะถ้าร้องตอนนี้ทุกคนอาจตื่นและจำทำให้เก็นนะเดือนร้อน ทางที่ดีเลยถามเก็นนะตามตรงดีกว่า

“เก็นนะ เธอทำไมต้องยัดส้มที่หน้าอกด้วยหล่ะ”ชั้นถามเก็นนะ เก็นนะจึงรีบเอามือไปแตะๆบริเวณหน้าอกก่อนที่จะถอนหายใจเฮือก

“เฮ้อความลับของชั้น เอางี้ชั้นจะเล่าให้ฟังละกัน”เก็นนะเปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงที่เหมือนผู้ชายทันที

“คือความจริงแล้วชั้นเป็นผู้ชาย แล้วที่ต้องมาแต่งหญิงแบบนี้ก็เพราะว่าทางบ้านชั้นน่ะเค้ามีธรรมเนียมที่ว่า ถ้าเด็กผู้หญิงเกิดมาจะต้องปลอมตัวเป็นชายเพื่อเข้าเรียนในโรงเรียนชายล้วยเพื่อหาคู่ของตัวเอง ถ้าเป็นผู้หญิงก็มีกฎเหมือนกัน ชั้นเลยต้องปลอมตัวเป้นหญิงมาโดยตลอด จนกว่าชั้นจะหาคนรักได้น่ะ ชั้นถึงจะได้กลับมาเป็นผู้ชาย แล้วก็ไม่น่าแปลกหรอกที่พวกยูนะกับนานะจะไม่รู้เพราะชั้นเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อ 1 ปีนี้เอง แล้วก็ขอให้ปิดเป็นความลับให้ด้วยนะ”เก็นนะว่า ชั้นไม่รู้จะพูดอะไรแต่ก็ทำหน้าเข้าใจ

“อืมแต่นายนี่ปลอมตัวเก่งชะมัด ชั้นมองนายยังรู้เลยว่านายสวย  เอ่อชั้นขอถามนะความฝันของนายคืออะไร”ชั้นถามอย่างอยากรู้ ก็จะไม่ให้อยากรู้ได้ไงต้องพิสูจน์ก่อนว่าเจ้านี่เป็นผู้ชายแท้หรือเปล่า  เก็นนะมองชั้นอย่างงงว่าทำไมชั้นไม่ตกใจที่จะต้องมาอยู่ห้องเดียวกับผู้ชาย

“นายจะถามว่าทำไมชั้นไม่ตกใจใช่มั้ย”ชั้นถามอย่างรู้ทัน เก็นนะพยักหน้าทันที ชั้นเลยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

“ไม่เห็นแปลกเพราะชั้นเจอบ่อย จะว่าไงดีหล่ะนี่เป็นที่แรกหล่ะมั้งที่ชั้นนอนหอเดียวกับผู้หญิงน่ะ โรงเรียนที่ผ่านมาชั้นต้องนอนหอชายหมดเลยเพราะหอหญิงเต็มจะมีก็แต่ที่นี่แหละที่มีเหลือเตียงให้ชั้น  แล้วตอบชั้นมาสิ”ชั้นดึงดันจะเอาคำตอบให้ได้ เก็นนะยิ้มก่อนที่จะตอบคำถามชั้น

“อยากเป็นนักบาสน่ะ  แต่เป็นผู้หญิงก็เป็นนักบาสชายไม่ได้ใช่มั้ยหล่ะชั้นเลยต้องเข้าชมรมบาสหญิง เพื่อฝีกฝนไปในตัว แล้วในวันหยุดชั้นก็ไปที่บ้านลุงเพื่อไปซ้อมบาสน่ะเพราะว่าที่บ้านของลุงเป็นที่ฝึกฝนนักบาสน่ะ ดังด้วยนะ”เก็นนะพูดอย่างภูมิใจ ชั้นไม่ว่าอะไรได้แต่มองหน้าเก็นนะ

“เป็นผู้ชายแท้ทำไมถึงหน้าสวยกว่าชั้นเนี่ย แล้วนายชือ่ไรเมื่อตอนที่เป็นผู้ชายน่ะ”ชั้นพูดอย่างเหนื่อยหน่ายกลับสภาพของตัวเองที่ดูยังไงก็เป็นผู้ชาย

“ชั้นชื่อเก็น  แต่เธอก็หน้าหล่อนี่ไม่คิดเลยว่าเป็นผู้หญิง ตอนแรกนึกว่าจะได้เพื่อนชายซะแล้ว”ว่าแล้วเก็นก็หัวเราะออกมา ชั้นเงียบไปซักพักพร้อมกับทำตาถลึงใส่เก็น

“เชอะ ชั้นไปนอนหล่ะราตรีสวัสดิ์ครับ”เก็นออกจะงงว่าทำไมเคียวถึงพูดว่าครับหรือเจ้านั่นก็ปลอมตัวมา แต่เจ้านั่นคงไม่หรอกมั้ง

รุ่งเช้า

            เหมือนกับว่าเก็นจะหายดีแล้ว และความลับเรื่องที่เป็นผู้ชายก็ยังไม่เปิดเผย เก็นเลยต้องรีบขอบคุณชั้นทันที

“ไม่เป็นไรหรอกน่ะเข้าเรียนได้แล้ว”ในขณะที่เดินมายังห้องเรียนชั้นก็ต้องรำคาญกับสายตาของทุกคนที่มองมาอยู่ได้ นับตั้งแต่เมื่อวานเก็นก็มาเดินข้างชั้นอยู่ตลอดเวลาจนรู้สึกได้เลยว่ายูนะกับนานะทำท่าไม่พอใจเล็กน้อย

“นี่ถามหน่อยเหอะจะมาเกาะชั้นทำไมเนี่ย”ชั้นว่าพลางพยายามแกะแขนเก็นออก ถ้าไม่บอกว่าเป็นผู้ชายคงไม่เชื่อย่างแน่นอน ก็ดูดิขนาดรูปร่างหน้าตาเหมือนผู้หญิงนี่ถ้าแต่งเป็นผู้ชายสงสัยหน้าหวานแถมความสูงยัง 175 เท่าชั้นอีกอะไรจะปานนั้น

“ก็แค่อยากเดินเห็นนายมีนิสัยเหมือนเรา”ชั้นฉุนกึกกับคำว่านายทันที ครั้นจะหันไปตวาดก็ไม่เอาดีกว่า ขณะที่ทั้ง 4 คนเดินมาตามระเบียงก็มีเสียงซุบซิบแว่วเข้าหูชั้น

“นี่ๆดาวโรงเรียนอย่างเก็นนะทำไมไปเดินกับเคียวของพวกเราได้หล่ะเนี่ย”เมื่อได้ยินเสียงซุบซิบนินทาชั้นก็ส่งสายตาเป็นเชิงถามให้กับเก็นทันที แต่ยูนะก็ต้องตอบคำถามแทน

“ก็เก็นนะเป็นดาวโรงเรียนน่ะสิเคียว”ยูนะพูดพร้อมดึงเก็นออกไปให้ห่างจากชั้น เก็นดูท่าจะไม่พอใจเท่าไหร่ แล้วทั้งเก็นทั้งยูนะต่างก็เถียงกันตลอดทาง จนมาถึงห้องเรียนโดยมีนานะร่วมวงเถียงด้วย ชั้นทำท่าเหมือนไม่รู้จักทั้งสามคนรีบเดินไปนั่งโต๊ะริมหน้าต่างทันที โดยมีเก็นมานั่งข้างๆชั้น ยูนะนั่งกับนานะทั้งสองดูจะไม่พอใจเท่าไหร่

“ชิ แพ้ทางเก็นจนได้สิถ้า”นานะสบถออกมาเก็นหัวเราะทันทีด้วยความดีใจ ชั้นหันไปหาเก็นทันทีหลังจากมองหน้าต่างมานาน

“นายนี่ทำไมชอบแกล้งพวกเค้านะ”ชั้นกระซิบให้เก็นได้ยินแค่คนเดียว

“ก็ทั้งสองคนชอบนายงา แล้วอีกอย่างนะอยากแกล้งน่ะ”เก็นว่าอย่างทะเล้น ชั้นยิ้มแหยๆทันที มันอยากแกล้งแต่ชั้นซวย

“เออตามใจ แต่อย่าให้ซวยมาถึงชั้นเชียวนะ พ่อดาวโรงเรียน”ชั้นพูดอย่างล้อเลียนพร้อมหัวเราะอย่างสดใสเหมือนเด็กหนุ่มหัวเราะ ส่วนเก็นก็นะทั้งหยิกทั้งว่าชั้นวพร้อมกับหัวเราะไปพร้อมๆกับชั้นทันที พวกเราเล่นกันอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้คาดคิดว่ามีคนทั้งห้องมองพวกเราอยู่อย่างสายตาอิจฉา