ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : shot 4
\"เดี๋ยวหยุดก่อนเดี๋ยวใครเค้านึกว่าชั้นพรากผู้เยาว์หรอก\"คำพูดนี้ทำเอาผมโมโหทันที
\"พูดบ้าไรวะชั้นไม่ใช่เด็กนะว้อย\"ผมโวยอีกครั้งคราวนี้เรชอนตัวผมขึ้นมาแล้วพาไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
\"ว๊าก!!!!!!~นายทำบ้าไรของนายวะนายพาชั้นมาที่นี่ทำไม\"ผมร้องโวยแล้วทุบหน้าอกของเรแต่เรไม่มีท่าทางว่าจะปล่อยผมลงง่ายๆผมพยายามขัดขืนแต่ก็ต้องทำใจเมื่อมาถึงหน้าโรงแรมแล้วผมรู้ที่มันเกิดขึ้นอย่างนี้เพราะผมสู้แรงของเรไม่ไหวแต่เรหน้าจะรู้ว่าผมไม่มีแรงแล้วตอนนี้ผมก็รู้สึกเขินเต็มที่
\"นายก็น่าจะรู้นี่นาว่าถ้าผู้ชายพามาที่นี่จะหมายถึงอะไร\"ผมเขินในทันทีพร้อมตอบโต้กลับไปว่า
\"นายคิดว่าชั้นจะยอมให้นายพาชั้นเข้าไปในนั้นได้ง่ายๆหรอไม่มีทางฝันไปเถอะ\"ผมพูดด้วยท่าทางที่กวนตีนแต่หน้าแปลกที่เรกลับทำหน้ายิ้มแบบมีเล่ห์ในอะไรซักอย่างทำให้ผมงงผมจึงถามกลับไปว่า
\"นายยิ้มแบบนี้ทำไมมิทราบ\"เรยังคงยิ้มอยู่แล้วพูดกับผมด้วยท่าทางกวนๆว่า
\"ก็นายไม่รู้หรือไงนี ว่าพวกเราไม่ได้ยืนอยู่หน้าโฮเต็ลหรือหน้าเคาร์เตอร์โฮเต็ลแต่เราอยู่ในห้องพักของโฮเต็ลนี้แล้วน่ะสิ\"ผมตะลึงไปซักพักแล้วผมก็มองดูรอบๆอ้าว!!!~เวรกรรมจิงด้วยผมกับเรอยู่ในห้องสุดหรูที่มีเตียงนำแล้วรอบด้านยังเป็นกระจกอีกทำเอาผมถึงกับเขินความเปื่นของตนเองที่ไม่ได้ดูให้ดีก่อนแล้วอีกอย่างผมเขินกับบรรยากาศของห้องนี้อีกด้วย
\"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกวะแต่ถึงจะอยู่ในห้องสุดหรูนี่ชั้นก็ไม่ยอมนายหรอก\"ผมพูดด้วยท่าทางที่เขินอายกับโมโหนิดนึงอ้าวเฮ้ยพูดขนาดนี้แล้วยังยิ้มได้อยู่อีกหรอ
\"จะให้บอกได้ไงถ้าบอกชั้นก็ไม่เห็นใบหน้าน่ารักอย่างนี้ของนายที่มีให้ชั้นคนเดียวหรอกแล้วอีกอย่างนะถึงนายจะว่าไงแต่มาถึงนี่แล้วชั้นจะต้องทำให้นายเป็นของชั้นให้ได้เลย\"เรพูดแล้วทำหน้าเศร้าทำเอาผมถึงกับเขินอายอย่างแรง
\"แต่ชั้นขอไรอย่างได้มั้ยเร\"ผมถามเร เรทำหน้ายิ้มแล้วพยักหน้า
\"บอกมาสิ\"
\"คือนายช่วยวางตัวชั้นลงก่อนได้มั้ยไม่หนักหรือไง\"ผมพูดกับเรพร้อมดิ้นไปด้วย
\"อ๋อโทษทีแต่ถ้าชั้นปล่อยนายคงไม่หนีนะ\"เรทำหน้าเศร้าอีกละรู้ว่าผิดแล้วทำ ทำไมวะอยากตันหน้าชิบ
\"อืม\"ผมตอบแบบไม่มีอะไรมากแล้วเรก็วางผมลงบนเตียงผมคิดว่าถ้าเรวางผมลงเมื่อไหร่ผมจะรีบเผ่นออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดแต่ที่ไหนได้เค้าวางผมลงเสร็จยังไม่ทันที่ผมจะหนีเค้าก็เอาโซ่เหล็กมามัดขาผมทั้ง 2 ข้างแบบไม่ทันตั้งตัว
\"นายจะทำไรมิทราบ\"ผมถามเรแบบโกรธๆๆ
\"ชั้นรู้ว่านายจะหนีชั้นเลยขอทำนายแบบ sm หน่อยละกันนะ\"ตอนแรกผมนึกไม่ออกคำว่า sm คืออะไรซักพักผมก็นึกออกแล้วผมก็อาละวาดทันที
\"นายจะบ้าหรอเรปล่อยชั้นน๊า~~~ปล่อย\"ไม่ทันเสียแล้วตอนนี้เรกำลังปลดกระดุมเสื้อผมออกมือผมก็ถูกมัดด้วยผมดิ้นแต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดแต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ผมคิดว่าถ้าผมใช้ลูกอ้อนซักหน่อยเรจะต้องปล่อยผมแน่
\"เรนายฟังชั้นพูดก่อนนะนายอย่าทำแบบนี้นะชั้นกลัว\"ผมอ้อนเรแต่เรก็ไม่มีท่าทางว่าจะหยุดกับพูดว่า
\"แหมนายทำหน้าแบบนี้กับกิริยาแบบนี้ทำให้นายยิ่งน่ารักขึ้นซะอีกนะ\"ไอ้บ้านายนี่มันหัวสมองทำด้วยไรวะ
(ต้องติดตามกันต่อไปน๊า~~พอดีพอตเรื่องได้แค่นี้อ่านะแต่ว่าเดี๋ยวจามาอัพเรือ่งให้บ่อยๆนะฝากติดตามเรื่องใหม่ของเรา 2 เรื่องด้วยน๊า~~~~ เม้นให้เราด้วยน๊า~~~~!!!@_@#++++)
\"พูดบ้าไรวะชั้นไม่ใช่เด็กนะว้อย\"ผมโวยอีกครั้งคราวนี้เรชอนตัวผมขึ้นมาแล้วพาไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง
\"ว๊าก!!!!!!~นายทำบ้าไรของนายวะนายพาชั้นมาที่นี่ทำไม\"ผมร้องโวยแล้วทุบหน้าอกของเรแต่เรไม่มีท่าทางว่าจะปล่อยผมลงง่ายๆผมพยายามขัดขืนแต่ก็ต้องทำใจเมื่อมาถึงหน้าโรงแรมแล้วผมรู้ที่มันเกิดขึ้นอย่างนี้เพราะผมสู้แรงของเรไม่ไหวแต่เรหน้าจะรู้ว่าผมไม่มีแรงแล้วตอนนี้ผมก็รู้สึกเขินเต็มที่
\"นายก็น่าจะรู้นี่นาว่าถ้าผู้ชายพามาที่นี่จะหมายถึงอะไร\"ผมเขินในทันทีพร้อมตอบโต้กลับไปว่า
\"นายคิดว่าชั้นจะยอมให้นายพาชั้นเข้าไปในนั้นได้ง่ายๆหรอไม่มีทางฝันไปเถอะ\"ผมพูดด้วยท่าทางที่กวนตีนแต่หน้าแปลกที่เรกลับทำหน้ายิ้มแบบมีเล่ห์ในอะไรซักอย่างทำให้ผมงงผมจึงถามกลับไปว่า
\"นายยิ้มแบบนี้ทำไมมิทราบ\"เรยังคงยิ้มอยู่แล้วพูดกับผมด้วยท่าทางกวนๆว่า
\"ก็นายไม่รู้หรือไงนี ว่าพวกเราไม่ได้ยืนอยู่หน้าโฮเต็ลหรือหน้าเคาร์เตอร์โฮเต็ลแต่เราอยู่ในห้องพักของโฮเต็ลนี้แล้วน่ะสิ\"ผมตะลึงไปซักพักแล้วผมก็มองดูรอบๆอ้าว!!!~เวรกรรมจิงด้วยผมกับเรอยู่ในห้องสุดหรูที่มีเตียงนำแล้วรอบด้านยังเป็นกระจกอีกทำเอาผมถึงกับเขินความเปื่นของตนเองที่ไม่ได้ดูให้ดีก่อนแล้วอีกอย่างผมเขินกับบรรยากาศของห้องนี้อีกด้วย
\"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกวะแต่ถึงจะอยู่ในห้องสุดหรูนี่ชั้นก็ไม่ยอมนายหรอก\"ผมพูดด้วยท่าทางที่เขินอายกับโมโหนิดนึงอ้าวเฮ้ยพูดขนาดนี้แล้วยังยิ้มได้อยู่อีกหรอ
\"จะให้บอกได้ไงถ้าบอกชั้นก็ไม่เห็นใบหน้าน่ารักอย่างนี้ของนายที่มีให้ชั้นคนเดียวหรอกแล้วอีกอย่างนะถึงนายจะว่าไงแต่มาถึงนี่แล้วชั้นจะต้องทำให้นายเป็นของชั้นให้ได้เลย\"เรพูดแล้วทำหน้าเศร้าทำเอาผมถึงกับเขินอายอย่างแรง
\"แต่ชั้นขอไรอย่างได้มั้ยเร\"ผมถามเร เรทำหน้ายิ้มแล้วพยักหน้า
\"บอกมาสิ\"
\"คือนายช่วยวางตัวชั้นลงก่อนได้มั้ยไม่หนักหรือไง\"ผมพูดกับเรพร้อมดิ้นไปด้วย
\"อ๋อโทษทีแต่ถ้าชั้นปล่อยนายคงไม่หนีนะ\"เรทำหน้าเศร้าอีกละรู้ว่าผิดแล้วทำ ทำไมวะอยากตันหน้าชิบ
\"อืม\"ผมตอบแบบไม่มีอะไรมากแล้วเรก็วางผมลงบนเตียงผมคิดว่าถ้าเรวางผมลงเมื่อไหร่ผมจะรีบเผ่นออกจากห้องนี้ให้เร็วที่สุดแต่ที่ไหนได้เค้าวางผมลงเสร็จยังไม่ทันที่ผมจะหนีเค้าก็เอาโซ่เหล็กมามัดขาผมทั้ง 2 ข้างแบบไม่ทันตั้งตัว
\"นายจะทำไรมิทราบ\"ผมถามเรแบบโกรธๆๆ
\"ชั้นรู้ว่านายจะหนีชั้นเลยขอทำนายแบบ sm หน่อยละกันนะ\"ตอนแรกผมนึกไม่ออกคำว่า sm คืออะไรซักพักผมก็นึกออกแล้วผมก็อาละวาดทันที
\"นายจะบ้าหรอเรปล่อยชั้นน๊า~~~ปล่อย\"ไม่ทันเสียแล้วตอนนี้เรกำลังปลดกระดุมเสื้อผมออกมือผมก็ถูกมัดด้วยผมดิ้นแต่ดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุดแต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ผมคิดว่าถ้าผมใช้ลูกอ้อนซักหน่อยเรจะต้องปล่อยผมแน่
\"เรนายฟังชั้นพูดก่อนนะนายอย่าทำแบบนี้นะชั้นกลัว\"ผมอ้อนเรแต่เรก็ไม่มีท่าทางว่าจะหยุดกับพูดว่า
\"แหมนายทำหน้าแบบนี้กับกิริยาแบบนี้ทำให้นายยิ่งน่ารักขึ้นซะอีกนะ\"ไอ้บ้านายนี่มันหัวสมองทำด้วยไรวะ
(ต้องติดตามกันต่อไปน๊า~~พอดีพอตเรื่องได้แค่นี้อ่านะแต่ว่าเดี๋ยวจามาอัพเรือ่งให้บ่อยๆนะฝากติดตามเรื่องใหม่ของเรา 2 เรื่องด้วยน๊า~~~~ เม้นให้เราด้วยน๊า~~~~!!!@_@#++++)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น