คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : DMHP V.2 [3]
“นี่รอน นายว่ามะ ว่าแฮร์รี่เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วหล่ะ”เนวิลพูดอย่างดีใจที่เห็นแฮร์รี่กลับมาร่าเริง แล้วก็กลายเป็นคนขี้งอน กินจุเหมือนเดิมแล้ว ก็เพราะตั้งแต่แฮร์รี่เดินเข้าห้องโถงมานี้
แฮร์รี่ก็เอาแต่หยิบอาหารยัดเข้าปากไม่หยุดพอๆกับรอนที่ตอนนี้มีอาหารเต็มปาก ผิดที่ว่าแฮร์รี่กินเท่าไหร่ก็ไม่สูงไปกว่าเดิม มีแต่รอนที่กินแล้วก็สูงเอาสูงเอา
“ตั้งหลายวันแล้วหล่ะ แต่ชั้นคิดว่าอีกไม่นานคงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมหล่ะนะ ตอนนี้ชั้นยังไม่ค่อยแน่ใจนัก”รอนตอบพร้อมกับดื่มน้ำฟักทองเข้าไปเพื่อแก้กระหาย ส่วนเนวิลเมื่อได้ฟังคำชี้แจงแล้วก็กลับไปจดจ่อกับอาหารของตนต่อไป
“แฮร์รี่ นายกินช้าๆก็ได้ เดี๋ยวเหมือนรอนหรอกกินทีไรต้องติดคอทุกทีเพราะความตะกระ”ก็จริงมั้ยหล่ะ กินอย่างนี้ถึงจะไม่อ้วน แต่ก็รับรองได้เลยว่าสงสัยต้องเป็นแบบรอนในอนาคตอย่างแน่นอนที่กินเท่าไหร่ก็กินไม่อิ่ม
“แหม เฮิร์มอ่า ก็ชั้นหิวอ่า”เฮอร์ไมโอนี่และทุกคนแทบจะสำลักน้ำฟักทองกันหมดแล้ว เพราะคำว่ายังหิวอยู่ของแฮร์รี่ จะมีก็แต่รอนเท่านั้นที่เข้าใจความรู้สึกของแฮร์รี่เพราะรู้สึกว่าแฮร์รี่จะเป็นพวกตนไปซะแล้ว ดีจัง
“ไงเจ้าแผลเป็น ยังไม่อิ่มอีกหรอ สงสัยกระเพาะคงใหญ่น่าดูแฮะ ใช่มั้ยแครบ กอยล์” เดรโกหันไปพูดกับสมุนทั้งสองของตน ด้วยเสียงที่ดังฟังชัดเจน เพราะเจาะจงให้แฮร์รี่ได้ยิน ถึงแม้เดรโกจะพูดแบบเหน็บแนมแฮร์รี่ออกไป แต่ในใจของเค้านั้นรู้ดีกว่าใครทั้งหมด ว่าเค้าแสนที่จะดีใจเมื่อเห็นว่าแฮร์รี่กลับมากินจุและค่อยๆร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนนี้แล้ว ถึงแม้คำพูดของเค้าจะเป็นการชวนทะเลาะก็ตามแต่เค้าก็ดีใจที่เห็นคนที่เค้ารัก ลุกขึ้นมาต่อว่าเค้าด้วยใบหน้าที่โกรธเหมือนทุกครั้ง
“เชอะ ก็ดีกว่านายเจ้าหัวลีบ ที่วันๆต้องให้คนคอยติดตาม หรือว่านายมันไม่ได้เรื่องจนต้องมีคนมาคุ้มกัน กันนะ”คงจะไม่มีใครเห็นรอยยิ้มแวบเดียวของเดรโกที่มันออกมาจากใจอย่างแน่นอน เมื่อเห็นว่าแฮร์รี่กลับมาร่าเริงและทำตัวเหมือนเดิม
“ก็ดีกว่านายที่กินจุละกัน ซักวันจะท้องแตกตาย ชั้นคนหนึ่งหล่ะที่ขอไม่ไปงานศพของนาย จริงมั้ยแครบ กอยล์”ลูกสมุนทั้งสองหัวเราะกันให้ร่ากับคำพูดของผู้ที่เป็นหัวหน้าทันที ส่วนแฮร์รี่ตอนนี้รู้สึกว่าจะมีผู้ช่วยเพิ่มมาอีก 1 คน
“กลับไปกินนมบ้านแกไป!!!!!!~”รอนตะโกนขึ้นมาลั่นห้องโถงดีที่ตอนนี้ยังเช้าอยู่ผู้คนเลยยังไม่ค่อยมี แฮร์รี่เมื่อเห็นรอนเป็นอย่างนี้ ก็เข้าใจทันทีว่าคำพูดมะตะกี้ของเดรโกนั้นคงจะไปสกิด
รอนเข้าให้แน่ๆไม่งั้นเจ้าตัวคงจะไม่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟขนาดนี้อย่างแน่นอน
“ใช่ มัลฟอย นายกลับไปกินนมซะเถอะนะ ก่อนที่พ่อแม่สุดที่รักของนายจะหานายไม่เจอ”แฮร์รี่รีบพูดแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าเดรโกกับรอนเริ่มที่จะกำหมัดกันให้แน่นแล้ว ตอนนี้เค้าไม่อยากที่จะชวนใครหรือให้เพื่อนๆของเค้ามาทะเลาะกันแล้วมีเรื่องชกต่อยกับไอ้คนปากหมาที่อยู่ตรงหน้าหรอกนะ เดี๋ยวจะโดนคนชมรมรักคุณชายน้ำแข็งฆ่าตายเอา
“ไม่เอาน่า แฮร์รี่ รอน ชั้นว่าพวกเรารีบไปเรียนวิชาปรุงยากันเถอะ”แฮร์รี่รีบพยักหน้าทันทีพร้อมๆกับรีบลากรอนที่ตอนนี้กำลังโกรธสุดฤทธิ์ให้ออกไปข้างนอก ทุกคนในห้องโถงต่างโล่งอกกันไปตามๆกัน นึกว่าจะมีเรื่องกันแล้ว
“รอน ทีหลังนายหัดใจเย็นซะบ้างนะ ไม่ใช่อะไร อะไรก็จะต่อยคนเข้าใจมั้ยรอน”เฮอร์ไมโอนี่ว่ากล่าวตักเตือนรอนด้วยประโยคนี้มาตลอดทางที่เดินออกมาจากห้องโถง จนทำให้รอนรู้สึกผิดที่คิดทำแบบนั้น ไม่น่าเลย ไม่คุ้มกันเลยอ่าต้องมาโดนยัยนี่บ่น จนหูชาไปหมดแล้ว
“แฮร์รี่ นายก็เหมือนกัน นายลองเอาคำพูดของเดรโกไปทบทวนตัวเองบ้างนะเผื่อจะมีอะไรดีขึ้น”แฮร์รี่แทบจะงงกับคำพูดของเฮอร์ไมโอนี่ เค้าเคยสงสัยว่าทุกคนที่เค้าทะเลาะกับมัลฟอยนั้น เฮอร์ไมโอนี่มักจะบอกให้เค้าเก็บคำพูดของเจ้านั่นมาคิดทบทวนอยู่เสมอ ซึ่งเค้าก็ไม่ค่อยสะกิดใจ เพราะเห็นว่าเฮอร์ไมโอนี่คงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่พักนี้ที่เค้าทะเลาะกับเจ้านั่นเฮอร์ไมโอนี่ก็มักพูดทำนองนี้อยู่เสมอ หรือว่าเฮอร์ไมโอนี่จะ.......
“แฮร์รี่ ทำไรอยู่ หยุดเดินทำไม”รอนรีบตะโกนเรียกแฮร์รี่ทันทีเพราะถ้าไปไม่ทันชั่วโมงเรียนมีหวังต้องซวยกันไปเป็นแถวๆแน่นอนเลย
“อืม จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”คงจะไม่หรอกมั้ง แต่ถ้าหากเป็นจริง ชั้นไม่ยอมหรอกนะ ชั้นอุตส่าห์เก็บความรู้สึกที่มีกับเฮอร์ไมโอนี่มานาน กลับต้องถูกเจ้านั่นแย่งไป ชั้น่ไม่มีทางให้มันเป็นแบบนั้นอย่างแน่นอน
“นี่เฮอร์ไมโอนี่ เจ้าแฮร์รี่มันเป็นอะไรอ่า ตั้งแต่เข้ามาในห้องละ ดูดินั่งเงียบตลอด หรือว่าอาการเก่าที่ไม่ได้เป็นตั้งหลายวัน มันกำเริบอีกแล้วอ่า”รอนหันไปกระซิบกับเฮอร์ไมโอนี่อย่างเบาที่สุด เฮอร์ไมโอนี่ก็สังเกตุเห็นเหมือนกัน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง สงสัยต้องบอกตัวช่วยสุดท้ายแล้วมั้ง เฮอร์ไมโอนี่หันไปส่งสายตาให้กับเดรโกว่าให้มาหาเรื่องแฮร์รี่หน่อย แต่สายตาเจ้ากรรมของแฮร์รี่ดันไปเห็นเข้าซะนี่ แล้วก็คิดไปว่าทั้งสองคนส่งสายตาหวานแหววให้กัน ทำเอาแฮร์รี่ยิ่งคิดมากเข้าไปใหญ่ทำให้ไม่เป็นอันเรียนเลยทีเดียว
“พอตเตอร์ พอตเตอร์ พอตเตอร์!!!!!!”สเนปตะโกนเรียกแฮร์รี่ตั้งหลายครั้ง แต่ท่าทางเหม่อลอยของแฮร์รี่ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง จนสเนปต้องตะโกนจนสุดเสียง แฮร์รี่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาจากความคิดมากทันที
“นี่มันอะไรกันพอตเตอร์ ชั่วโมงเรียนของชั้นมันน่าเบื่อจนเธอไม่อยากเรียนหรือยังไงกันห๊ะ”สเนปพูดอย่างโกรธๆแต่จริงๆแล้วเค้าน้อยใจซะมากกว่า ว่าแฮร์รี่ไม่ตั้งใจเรียนในชั่วโมงของเค้า ส่วน
แฮร์รี่ก็ไม่ได้พูดอะไรได้แต่มองตาสเนปก่อนที่จะพึมพำเบาๆ
“ขอโทษครับ”พูดได้เพียงเท่านั้นน้ำตาของแฮร์รี่ก็เริ่มที่จะไหลลงมา สเนปตกใจทันที ที่อยู่ ดีๆแฮร์รี่ก็ร้องไห้ออกมา ทุกคนต่างจ้องสเนปเป็นตาเดียวกันว่าทำให้แฮร์รี่ร้องไห้ แต่จริงๆแล้วสิ่งที่ทำให้แฮร์รี่ร้องไห้นั้น มันก็คือเมื่อเค้าคิดว่าความสัมพันธ์ของเฮอร์ไมโอนี่กับเดรโกจะเป็นจริงดังที่เค้าวาดภาพเอาเอง มันเลยทำให้เค้าเผลอร้องไห้ออกมา
“แฮร์รี่ เป็นอะไร ศ.ครับผมขอพาพอตเตอร์ไปสงบสติอารมณ์ก่อนได้มั้ยครับ”รอนหันมาพูดกับสเนปด้วยแววตาจริงจัง สเนปเห็นท่าทีที่ร้องไห้ไม่หยุดของแฮร์รี่ก็ถึงกับใจอ่อนยอมให้ไปแต่ว่าให้ไปไม่นาน รอนพาแฮร์รี่ไปสูดอากาศได้เพียงคนเดียว เพราะสเนปไม่ให้เฮอร์ไมโอนี่ไปเพราะเห็นว่าคนเดียวก็เกินพอแล้ว นั่นทำให้เฮอร์ไมโอนี่โกรธมาก ส่วนเดรโกเมื่อเห็นพฤติกรรมของแฮร์รี่กับท่าทางที่สเนปมีต่อแฮร์รี่ เดรโกก็ถึงกับออกอาการหึงหวงแฮร์รี่ขึ้นมาทันที
“ศ.ครับผมรู้สึกไม่ค่อยสบายขอตัวไปห้องพยาบาลนะครับ”สเนปรู้ดีว่าเดรโกจะไปหาแฮร์รี่อย่างแน่นอน ซึ่งในข้อนี้เค้าไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น เพราะเค้ารู้ดีว่าเดรโกนั้นชอบแฮร์รี่มานานแล้ว แล้วไม่รู้เมื่อไหร่ที่เค้าชอบแอบมองแฮร์รี่ซึ่งเป็นลูกชายของเจมส์อยู่เสมอจนมันกลายเป็นความรักไปซะแล้ว
“คิดว่าคงไม่ได้มัลฟอย เดี๋ยวชั้นจะไปเอายามาให้ละกันดีมั้ย”เดรโกถึงกับอารมณ์เสียเลยทีเดียว สเนปรู้ทันเค้าน่ะสิ บ้าชะมัด
“ไม่เป็นไรครับ ศ. ผมขอไปห้องพยาบาลดีกว่า ผมว่าผมจะไปนอนพักดีกว่าครับ”เดรโกพูดด้วยแววตาที่ไม่ยอมแพ้ ทำเอาสเนปต้องฝืนใจบอกให้เดรโกไปห้องพยาบาลได้
“ก็ได้ชั้นอนุญาติ ส่วนพวกเธอเลิกคุยกันได้แล้ว ทำตามสูตรนี้ให้เสร็จภายในชั่วโมง!!!!”สเนปสั่งด้วยอาการโมโหสุดขีดที่เค้าไม่สามารถห้ามเดรโกไม่ให้ไปหาแฮร์รี่ได้ ที่เค้าห้ามไม่ได้ก็เพราะว่าคำสั่งของลูเซียสที่บอกกับเค้าว่าให้เค้าดูแลเดรโกให้ดี เพราะเดรโกเป็นลูกทูนหัวของเค้า ซึ่งตอนแรกเค้าก็ดีใจมากที่ได้คนเก่งอย่างเดรโกมาเป็นลูกทูนหัว แต่เมื่อรู้ว่าเดรโกหลงรักแฮร์รี่ ความเอ็นดูที่มีต่อเดรโกก็เริ่มที่จะหายไปทีละเล็กที่ละน้อย เพราะเดรโกคือคู่แข่งของเค้านั่นเอง
“แฮร์รี่ นายอย่าเป็นอย่างนี้ได้มั้ย มีอะไรก็พูดออกมา อย่าเก็บเอาไว้คนเดียวได้มั้ย ชั้นขอร้อง”รอนพูดพร้อมกับเลื่อนมือไปโอบกอดเพื่อปลอบโยนแฮร์รี่ ส่วนแฮร์รี่ก็เอาแต่ร้องไห้ซบอกรอนอย่างไม่สามารถห้ามได้ ด้วยความคิดที่ว่าเค้าไม่มีวันได้ใจเฮอร์ไมโอนี่แล้วอย่างแน่นอน ซึ่งมันก็คือความคิดข้างเดียวของแฮร์รี่ที่มักไม่ชอบถามคนอื่นให้มันรู้เรื่องซะก่อน
“รอน ชั้นจะทำยังไงดีรอน”แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นมาถามรอนพร้อมๆกับคราบน้ำตาที่เปรอะเลอะใบหน้าของแฮร์รี่อยู่ในตอนนี้ รอนต้องเลื่อนมือไปปราดน้ำตาของแฮร์รี่ก่อนที่จะถามด้วยความอ่อนโยน
“มีอะไรอย่างนั้นหรอแฮร์รี่ นายถึงได้ร้องไห้อย่างนี้”รอนคิดว่าคงจะเป็นเพราะเรื่องที่แฮร์รี่คิดถึงซีเรียสและลูปินแต่คำตอบที่ได้มามันกลับไม่ใช่อย่างที่เค้าคิด และเป็นคำตอบที่เค้าแสนจะเจ็บปวด
“นายเห็นหรือเปล่ารอน นายเห็นหรือเปล่าว่าเจ้าหัวลีบกับเฮอร์ไมโอนี่คบกัน นายเห็นเหมือนชั้นมั้ย”แฮร์รี่พูดอย่างรวดเร็วก่อนที่น้ำตาจะเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง รอนเมื่อได้ฟังเช่นนั้น ก็รู้สึกเจ็บไปถึงขั้วหัวใจ นี่มันอะไรกัน แฮร์รี่ชอบเฮอร์ไมโอนี่อย่างนั้นหรอ เป็นไปไม่ได้ แฮร์รี่ไม่เห็นบอกเลย แล้วถ้ามันเป็นจริง แฮร์รี่ เปลี่ยนเป็นชั้นไม่ได้หรอ เป็นชั้นที่นายชอบจะได้มั้ย
“ชั้นไม่รู้แฮร์รี่ แต่นายอย่าเพิ่งคิดมากสิ ยังไงมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่นายคิดนะ”รอนว่าพร้อมกับมองท่าทางของแฮร์รี่ที่กำลังตัวสั่นเพราะกำลังร้องไห้อยู่อย่างน่าสงสาร
“มีความสุขกันดีจังนะ พอตตี้ วีสลีย์”เดรโกที่มองสภาพของทั้งสองมานานแล้วก็เริ่มที่จะทนความหึงของตนเองไม่ไหวต้องออกมาพูดอะไรซักหน่อย
“มันเกี่ยวอะไรกับนายด้วยมัลฟอย”ครั้งนี้ไม่ใช่แฮร์รี่ที่ต่อปากต่อคำกับเดรโก แต่เป็นรอนที่เดือดร้อนแทนแฮร์รี่ เพราะตอนนี้แฮร์รี่ไม่สามารถที่จะต่อล้อต่อเถียงกับเดรโกได้ เมื่อได้ยินเสียงของ
เดรโกเค้าก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม และรอนรู้ว่าทำไมแฮร์รี่ถึงเป็นอย่างนั้น
“อ๋อหรอ เจ้าหัวแดง เจ้าพอตตี้ที่น่าสงสาร ต้องมายืนร้องไห้ซบอกวีสลีย์ โอ้ข่าวนี้รับรองดังทั่ว Hogwarts อย่างแน่นอน”จริงๆแล้วเดรโกอยากจะชกรอนซักหมัด แล้วแย่งแฮร์รี่มาซบอกตนเองแทนซะมากกว่า แต่เค้าก็ทำไม่ได้ เพราะเค้ารู้ว่าถ้าหากทำอย่างนั้นรับรองแฮร์รี่ก็คงต้องโกรธและเกลียดเค้าไปอีกนาน และคงจะเกลียดยิ่งกว่าเดิม
“มันก็เรื่องของนาย แต่ใครๆคงจะคิดว่าชั้นกับรอนเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว รอนก็แค่ปลอบใจชั้นที่กำลังร้องไห้อยู่ก็เท่านั้น นายนั่นแหละเกี่ยวอะไรด้วย รอนไปกันเถอะ”ว่าแล้วแฮร์รี่ก็ดึงรอนให้เดินออกไปจากที่ตรงนั้น โดยปล่อยให้เดรโกแอบดีใจลึกๆที่แฮร์รี่ไม่ได้คิดอะไรกับรอนมากกว่าเพื่อน แต่ความเจ็บช้ำที่แฮร์รี่บอกว่า เกี่ยวอะไรด้วยนี่สิ ชั้นไม่มีความเกี่ยวข้องกับนายเลยใช่มั้ยแฮร์รี่ ทำไมนายถึงพูดอย่างนี้ รู้มั้ยชั้นเจ็บกับคำพูดนี้ของนายไปนับต่อนับแล้ว เมื่อไหร่นายจะเห็นว่าชั้นเกี่ยวกับนายซะที แฮร์รี่
ส่วนรอน เมื่อได้ยินว่าเป็นได้แค่เพื่อน ก็ทำเอารอนถึงกับเงียบไปเลยทีเดียว เค้าเป็นได้แค่เพื่อนของแฮร์รี่ใช่มั้ย ในขณะที่เฮอร์ไมโอนี่เป็นคนที่แฮร์รี่รัก ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ ทั้งๆที่ชั้นมองนายอยู่ตลอดเวลา แฮร์รี่
“รอน นายเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบไป หรือเพราะคำพูดของเจ้านั่น”แฮร์รี่ถามรอนด้วยความเป็นห่วงทันที เมื่อคิดว่ารอนกลัวที่จะเป็นข่าว ซึ่งถ้าเกิดเป็นข่าวขึ้นมา เค้าคิดว่าเค้าคงจะทนได้กับข่าวบ้าๆบอๆเพราะเมื่อก่อนเค้าก็ทนกับข่าวพวกนี้มาได้ แต่กับรอนมันไม่ใช่ รอนอาจจะคิดมากแล้วก็อายหรือโดนใครล้อได้ ซึ่งความรู้สึกเหล่านั้นเค้ารู้ดีว่ามันแย่แค่ไหน
“ไม่มีอะไร แฮร์รี่ เราไปเข้าเรียนก่อนเถอะ ว่าแต่พรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้วเนอะ นายต้องไปอยู่บ้านเจ้านั่นจริงหรอ”รอนถามพร้อมกับส่งสายตาเป็นห่วงเป็นใยให้กับแฮร์รี่ทันที ซึ่งแฮร์รี่ก็สังเกตุเห็น
แฮร์รี่จึงพยักหน้าพร้อมตอบด้วยรอยยิ้มที่ฝืนๆที่ดูไม่เหมือนว่าเป็นแฮร์รี่เลยแม้แต่นิดเดียว
“ใช่แล้วหล่ะ รอน”พูดอย่างนั้นแล้วก็รีบเดินไปเรียนต่อทันที เพราะเค้ารู้ว่าใบหน้าของเค้าคงจะทำให้รอนสงสัยและเป็นห่วงเค้ามากขึ้น ซึ่งเค้าไม่อยากให้รอนเป็นห่วงเค้ามากจนเกินไป เพราะมันอาจจะทำให้รอนต้องคิดมากเรื่องของเค้าจนไม่คิดถึงตัวเอง
“เดี๋ยวรอด้วยแฮร์รี่”รอนรีบวิ่งตามแฮร์รี่ทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่าแฮร์รี่เดินไปไกลแล้ว ที่เป็นอย่างนี้เพราะรอนมัวแต่คิดว่านั่นใช่รอยยิ้มที่ดีใจของแฮร์รี่หรือรอยยิ้มที่เศร้าแบบขอความช่วยเหลือกันนะ
“มาเร็วรอน”แฮร์รี่ยื่นมือออกไปเพื่อจับมือของรอนพร้อมๆกับวิ่งไปเรียนวิชาปรุงยาต่อหลังจากที่ออกมานานแล้วด้วยความสนุกสนาน แฮร์รี่คิดว่าเค้าควรจะต้องปล่อยเรื่องบางเรื่องออกจากหัวซะบ้างเพื่อให้คนอื่นมีความสุขกับท่าทางของเค้า ไม่ใช่ทุกข์ตามเค้าเช่นรอน
“ขออนุญาติครับ ศ.”แฮร์รี่และรอนพูดขึ้นพร้อมกับทันที สเนปหันมามองทั้งสองคนก่อนที่จะต่อว่าเล็กๆน้อยๆ
“ชั้นว่าชั้นสั่งให้พวกเธอรีบไปรีบมา แต่นี่อีกไม่กี่นาทีมันก็จะเลิกเรียนชั่วโมงนี้แล้ว คิดว่าพวกเธอควรที่จะได้รับการหักคะแนนบ้านซักเท่าไหร่กัน”สเนปพูดด้วยแววตาเอาจริง ซึ่งรอนกับแฮร์รี่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี พวกเค้าไม่น่าอ้อยอิ่งกันนานเลย เฮ้อ
“แล้วแต่ศ.เถอะครับ”แฮร์รี่พูดโดยที่ไม่ได้คิดอะไร เพราะเค้ารู้อยู่แล้วว่า ทุกครั้งที่เข้าสายสเนปมักจะหักคะแนนเค้าเกินครึ่งอยู่เสมอ ไม่ว่าจะทำผิดหรือไม่ผิดก็ตาม
“เอาหล่ะๆ ไปนั่งที่ได้ คราวนี้ชั้นหัก 5 คะแนน แต่พวกเธอจำไว้ให้ดี นี่จะไม่มีเป็นครั้งที่สองอีกแล้วเข้าใจนะ พอตเตอร์ วีสลีย์”แฮร์รี่กับรอนอึ้งไปถนัดตาพวกเค้านึกว่าจะได้รับการหักคะแนนที่มากกว่านี้ ประมาณ ซัก 30 คะแนน แต่กลับเป็นแค่ 5 คะแนน หรือว่าวันนี้จะเป็นวันโชคดีของพวกเค้ากันนะ
“นี่ๆแฮร์รี่นายคิดว่าไงที่โดนแค่ 5”แฮร์รี่ไม่ตอบอะไรเพราะกำลังคิดอยู่ว่าเพราะอะไรจนไม่ทันได้ฟังรอน
“ถ้าพวกนายยังคุยกันอยู่คงจะโดนหักมากกว่านี้ ว่าไงโรนัล วีสลีย์”รอนเงียบปากทันทีที่เจอเฮอร์ไมโอนี่พูดด้วยความโกรธที่คะแนนของบ้านเธอลดลงอีกแล้ว รอนเมื่อเห็นเฮอร์ไมโอนี่ก็นึกถึงคำพูดของแฮร์รี่ทันที เค้าอยากที่จะเป็นคนที่แฮร์รี่รัก แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะแฮร์รี่คงจะชอบผู้หญิงซึ่งในข้อนี้เค้าคงจะไม่มีสิทธิ์แล้วเป็นแน่
ในตอนเย็นผู้คนมากมายได้มารวมกันอยู่ที่ห้องโถงที่กว้างใหญ่ ซึ่งมีศ.ดัมเบิลดอร์และศ.หลายๆคนนั่งอยู่บนโต๊ะของ อาจารย์ ส่วนพวกนักเรียนก็นั่งกันประจำบ้านและพูดคุยหยอกล้อกันเพราะคืนนี้จะเป็นคืนสุดท้ายของภาคเรียนนี้ ทุกคนต่างมีความสุขที่ได้กลับบ้านกัน แต่มันไม่ใช่สำหรับแฮร์รี่ที่คิดว่าตัวเองจะต้องไปอยู่กับคนที่เกลียดเป็นอันดับ 1
“นายอย่าคิดมากหน่าแฮร์รี่ มัลฟอยไม่มีพิษภัยหรอกนะ ฉันเชื่ออย่างนั้น”ก็พวกเธอคบกันนี่ก็ต้องรู้อยู่แล้ว ว่ามัลฟอยเป็นคนยังไง คำพูดของเธอทำชั้นเจ็บปวดรู้มั้ยเฮอร์ไมโอนี่ รอนเห็น เห็นว่าแฮร์รี่ กำลังจะน้ำตาไหลเลยต้องรีบหาอะไรก็ได้ที่ทำให้แฮร์รี่กลับมาสดใสเหมือนเดิม
“เออนี่ๆๆพวกนายคิดว่าจบแล้วจะทำไรกัน แฮร์รี่นายคิดว่าไง”แฮร์รี่เมื่อได้ยินเสียงรอนก็รู้ในทันทีว่า รอนต้องคอยพยายามไม่ให้เค้าร้องไห้อย่างแน่นอน ซึ่งเค้าก็ขอบคุณรอนจริงๆที่อยู่เคียงข้างเค้าเสมอ
“คิดว่าคงเป็นมือปราบมาร”ทุกคนต่างคิดว่ามันคงจะเป็นอาชีพที่เหมาะสมกับแฮร์รี่แล้ว แต่ว่ามันจะไม่เป็นไรอย่างนั้นหรอ ในเมื่อแฮร์รี่บอบบางซะขนาดนี้ หากเป็นมือปราบมารจริงๆพวกเค้าคงต้องเป็นห่วงอย่างแน่นอนว่าแฮร์รี่จะเป็นอันตรายอะไรหรือเปล่า
ความคิดเห็น