คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Fic เวียน GM! by modiiz
รูปตัวละครตามคำเรียกร้องฮับ แต่ว่ามีแค่กอล์ฟกับไมค์นะ คงไม่ว่ากันรูปอื่นเอาไว้เดี๋ยวหามาให้ดูนะฮับ แหะๆๆ แบบว่าวาดเองไม่เป็นซะด้วยจิงุงิ
กอล์ฟเคะมาก....หุหุ รูปนี้มั้ยเท่ดี
ใจละลายฮับ วายมากๆๆๆ
CH 8 : modiiz
...พักกลางวัน...
"กอล์ฟ...!!!" เสียงที่ผมคุ้นเคยดังมาจากหน้าห้อง สายตารีบช้อนขึ้นจากหนังสือไปมองเสียงที่เรียกทันที เพราะผมรู้สึกว่ารอคอยเสียงนี้มานานเหลือเกิน
"ไมค์..." กอล์ฟอุทานเสียงแผ่ว หน้าขาวเริ่มเป็นสี
"มารับไปกินข้าว" ไมค์ยิ้มให้ รอยยิ้มทรงเสน่ห์นั่น ทำเอาผม...เห้อ! ผมยอมรับครับ ว่าผมหวั่นไหวกับรอยยิ้มแบบนี้จริงๆ
"เอ่อ..คือ...." กอล์ฟตะกุกตะกัก หันมามองเพื่อนๆ เหมือนจะขอว่าเค้าไปได้รึเปล่า?
"ไปดิ" คินบอก ยักคิ้วให้ ส่วนเชนและยูก็ยิ้มให้เช่นกัน
"อืม งั้นไปก่อนนะ" กอล์ฟยิ้มให้เพื่อนๆ ก่อนจะเดินตามไมค์ออกไป
แล้วทั้งสองคนก็ตกเป็นเป้าสายตาของเด็กชายทั้งรุ่นน้องรุ่นพี่ที่เดินผ่านไปมา ไมค์พากอล์ฟมานั่งที่โต๊ะประจำ ก่อนจะเดินไปซื้ออาหารมาให้ กอล์ฟมองน้องชายอย่างงงๆ นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกของการเรียนที่ไมค์ดูแลเอาใจใส่เค้าขนาดนี้ มันคงมากกว่าทำให้พี่ชายแล้วสินะ ก็เรื่องเมื่อวานนี้...ผู้หญิงของไมค์
แล้วจะให้คิดยังไงดีละแบบนี้?????
"กินเลอะเทอะจริงนะไมค์ อื้ม..เหมือนเด็กจริงๆเลยเรา" กอล์ฟเอื้อมมือมาเช็ดครีมจากขนมที่เปรอะมุมปากไมค์
"หึหึ" ไมค์ยิ้มกับอาการของพี่ชาย จับนิ้วเรียวของพี่ไว้ ก่อนจะเลียทำความสะอาดให้
"อ๊ะ!! ไมค์..." กอล์ฟสะดุ้ง ก็เคยมีคนมาทำกับเค้าแบบนี้ที่ไหนกันละ แถมคนแรกก็กลายเป็นน้องชายของเค้าซะนี่
"หน้าแดงยิ่งกว่าสตอเบอรี่ให้จานอีกนะฮะ ทำไม? หวั่นไหวกับไมค์แล้วใช่ม๊ะ??" คนหน้าหวานยิ้มร่า ที่เห็นอาการเขินอายของพี่ชาย
"ไมค์...พี่..เอ่ออ..." อยากจะบอกใจจะขาดแล้วนะ ว่าเค้าเองก็รู้สึกหวั่นไหวกับไมค์ แต่เพราะพี่น้องนี่สิ เพราะเราเป็นพี่น้องไง เลยทำไม่ได้
"ไม่บอกตรงนี้ ไปคุยกันเงียบๆก็ได้" ไมค์ยิ้มกริ่ม ก่อนจะดึงพี่ชายให้ลุกขึ้น และเดินไปยังห้องล๊อคเกอร์ ตอนนี้คงไม่มีใครเข้ามายุ่งวุ่นวายหรอก......
"ว่าไงครับ???" ไมค์ดันตัวพี่ชายจนติดผนังห้อง สองแขนแกร่งขังพี่ชายเอาไว้ กลัวว่าคนตัวเล็กจะหนีไปไหนซะได้
"ว่าไง..เรื่องอะไรหรอ???" กอล์ฟมองน้องด้วยสายตาบ๊องแบ๊ว ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เพราะไม่อยากจะตอบ
"ก็เรื่องที่....ผมขอให้พี่เป็นของผมในฐานะ...คนรักไงครับ พี่จะเป็นของไมค์ได้รึเปล่า.....หืม?" ไมค์ถาม สายตาคมส่งมาคาดคั้นพร้อมกับรอยยิ้มที่ใคร
เห็นก็ต้องละลาย
"พี่เองก็........อืมมม...พี่ยอมรับ พี่ก็รักไมค์" กอล์ฟยิ้มเล็กน้อย แต่กลับหลบสายตาไมค์ "แต่......."
"แต่อะไรละ? แต่เพราะพี่กับผมเป็นพี่น้องกัน ใช่มั้ย? ถ้าเพราะเรื่องแค่นั้น อย่าไปสนเลย" ไมค์ยิ้ม เลือนหน้าเข้ามาใกล้พี่ชายอีก "นะ..ให้ผมไถ่โทษที่
เคยละเลยพี่นะครับ ให้โกาศไมค์นะ ไมค์จะเป็นน้องชาย เอิ่มม..เป็นคนรักที่ดีของพี่นะ พี่กอล์ฟ ขอเถอะได้มั้ย???" ไมค์กระซิบถามข้างหูคนตัวเล็กกว่า
"งั้น...ไมค์ทำให้พี่มั่นใจในตัวไมค์นะ" กอล์ฟหันตาใสมาสบตากับคนร่างสูง ไมค์ยิ้มกริ่ม คำตอบนี้ก็คงเหมือนคำว่าใช่สินะ
ไมค์มองพี่ชายด้วยรอยยิ้มร่า ถึงแม้ในใจจะเป็นรอยยิ้มอีกแบบก็ตาม เรื่องนี้มันก็แค่เกมส์ แต่ตอนนี้กอล์ฟเองก็น่ารักไม่น้อย ถึงจะเกลียดและไม่ชอบยังไง
น่ารักแบบนี้ ก็ทนไม่ไหวเหมือนกันนะ ไหนก็จะทำให้นายรักฉันให้ได้แล้ว เอาให้รักมากๆและต้องการฉันมากๆเลยดีกว่านะกอล์ฟ...
ไมค์จับข้อมือกอล์ฟแน่นขึ้น ก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงมาใก้ลกับหน้าขาวใส สายตาคู่คมจ้องอยู่ที่ริมฝีปากสีชมพูระเรื่ออย่างคนสุขภาพดี แล้วค่อยๆประ
กบริมฝีปากอิ่มของตนเองกับพี่ชาย ทาบจนแนบสนิท นุ่มนวลและอบอุ่นเท่าที่จะทำได้ ทำให้คนตรงหน้ารู้สึกสุขสมและพอใจกับสัมผัสนี้ ทำให้ผู้ชาย
คนนี้ต้องการเค้าให้มากที่สุด เพื่อเค้าจะได้เจ็บให้มากที่สุดเช่นกัน.......
กอล์ฟเบิกตากว้างอย่างตกใจ การกระทำของน้องชายที่ทำกับเค้า แต่ว่าความนุ่มนวล อ่อนโยนที่ไม่เคยได้รับจากคนตรงหน้า กลับทดแทนความกลัว
ต่างๆจนหมดสิ้น ร่างบางหลับตาพริ้มรับสัมผัสจากน้องชาย ก่อนจะเผลอรับลิ้นร้อนของน้องเข้ามา กอล์ฟรู้สึกได้ถึงลิ้นที่ทั้งดูดดุนไปตามไรฟัน ลิ้นร้อนที่
โลมเลียไปตามช่องปาก แถมยังเกี่ยวตวัดกับลิ้นของเค้าอย่างอบอุ่น
"อื้อออ.." กอล์ฟครางประท้วงหลังจากที่เริ่มรู้สึกว่าขาดอากาศหายใจ นี่เค้าจูบกับไมค์นานเท่าไหร่แล้วนะ แต่มันช่าง...มันช่างมีความสุขอะไรแบบนี้นะ
จูบแรก...กับ..น้องชายที่เค้ารัก..........
"หวานจัง.." ไมค์กระซิบข้างหู ทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงเข้าไปอีก "กอล์ฟครับ พรุ่งนี้ไปเที่ยวกับไมค์นะ"
"หะ..อะ..อืมม ได้" คงเป็นเพราะไม่อยากจะปฏิเสธหัวใจให้เหนื่อยแล้วละมั้ง ก็เลยตอบตกลงไปทันที
"ครับ..." ไมค์ส่งสายตาสำรวจทั่วร่างของคนตัวเล็ก จนกอล์ฟต้องผละออกจากไมค์ทันทีด้วยความอาย
"พี่...ไปก่อนนะ" กอล์ฟบอกอย่างร้อนรน แล้ววิ่งออกจากห้องล๊อคเกอร์ไป
"หึหึ ใจง่าย...." พอคนตัวเล็กวิ่งพ้นตาไป ไมค์ก็ถึงกับสบถออกมาทันที ก่อนจะเดินไปหาเพื่อนๆด้วยท่าทางเบื่อหน่าย.....
ที่ห้องนอนสีขาวสะอาดตาของดาวโรงเรียนทั้งสี่ หนุ่มๆต่างพากันดีใจที่พรุ่งนี้จะได้กลับบ้านไปหาครอบครัว และได้เที่ยวเล่นนอกรั้วโรงเรียนกันเสียที
หลังจากที่เรียนกันมาทั้งอาทิตย์แล้ว
"กอล์ฟ พรุ่งนี้ไปเที่ยวไหนอ่ะ?" ยูพลิกตัวมาถามเพื่อนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
"หืม? พรุ่งนี้หรอ?...พรุ่งนี้.....ไม่รู้ดิ ยังไม่รู้เลย ยูอ่ะ?" พอคิดถึงเรื่องที่วันพรุ่งนี้ ก็เขินจนพูดอะไรไม่ถูก
"ไม่รู้สิ ว่าแต่วันนี้เป็นไงมั่ง? กับน้องน่ะ"
"เอ่ออ..ก็...ดีอ่ะ" กอล์ฟบอก หน้าแดงระเรื่ออีกครั้ง "นอนละน้าาา" รีบเปลี่ยนเรื่อง ก่อนจะมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มอย่างเขินอาย
ยูได้แต่มองเพื่อนด้วยสายตาเอ็นดู ก็กอล์ฟน่ารักแบบนี้สินะ น้องชายถึงรัก..น่ะ.............
ความคิดเห็น