สาวห้าวกับหนุ่มหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4

กลับมาทางด้านชั้น ตอนนี้ชั้นกำลังโกรธกระฟัดกระเหวี่ยงทั้งเจ้าเรียวแล้วก็ ทั้งยูนะกับนานะ ที่ไม่ว่าจะยังไงเจ้าพวกนี้ก็จะบอกว่าเค้าเป็นผู้ชายอยู่นั่นแหละ อาจารย์ก็เป็นไปด้วย เมื่อคิดได้มาถึงตรงนี้ชั้นก็คิดหนักทันที นี่เราควรจะเปลี่ยนเพศไปเลยมั้ยเนี่ย ชีวิตผู้หญิงเด็กสาวม.ปลายทำไมมันต้องเป็นอย่างนี้นะ

"เคียว ได้ยินมั้ย"ชั้นตกใจรีบพยักหน้าทันที ทำไงได้คนกำลังคิดอะไรเพลินๆอ่า

"เป็นไรเปล่า หรือยังโกรธพวกเราอยู่"ก็ใช่น่ะสิ ก็พวกเธอน่ะมาทำให้ชั้นเป็นอย่างนี้นี่ แต่จะทำอะไรก็ไม่ได้ ตวาดไปเดี๋ยวก็ทำท่าจะร้องไห้ผู้หญิงเนี่ยน๊า(แล้วแกไม่ใช่ผู้หญิงหรอวะ -0-*)

"หายแล้วหล่ะ ว่าแต่วิชาต่อไปเรียนไรน่ะ"ชั้นหันไปถามนานะที่กำลังดูตารางสอนที่อยู่ในมือนานะ

"อืม...ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นน่ะ"นานะพูดพร้อมทำท่าร่าเริง ผิดกับยูนะโดยสิ้นเชิงที่ทำหน้าเหมือนจะเป็นจะตายทันที ที่ได้ยินชื่อนี้

"เป็นไรทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะ"ชั้นถามด้วยเสียงห้าวทำเอายูนะต้องรีบก้มหน้าก่อนที่จะตอบอย่างเขินอายทันที

"เอ่อ......ชั้นตกวิชานี้ประจำน่ะเลยเกลียดเลย ไม่เหมือนนานะที่ได้เต็มตลอด"ชั้นหันตามสายตาของยูนะที่มองไปทางนานะอย่างโกรธ และเมื่อชั้นหันไปหานานะก็ต้องอดขำไปกับนานะไม่ได้ เพราะตอนนี้นานะกำลังหัวเราะเอามือกุมท้องเอาไว้อยู่ แต่ซักพักทั้งชั้นแล้วก็นานะก็ต้องหยุดหัวเราะทันที พราะยูนะทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คนแมนๆอย่างชั้นก็ต้องรีบเข้าไปปลอบโดยไม่ได้คิดทันทีน่ะสิ

"ไม่เป็นไรนะ ชั้นก็เคยตกวิชานี้ครั้งนึง"ชั้นพูดเพื่อปลอบยูนะไปอย่างนั้นแหละ ไม่อยากบอกว่าได้เต็มเหอๆๆ ถ้าบอกความจริงสงสัยร้องไห้ชัวร์

"จริงหรอ"ชั้นพยักหน้าพร้อมยิ้มทันที เท่านั้นก็ทำให้ยูนะกลับมาสดใสร่าเริงเหมือนเดิม ระหว่างทางที่ชั้น ยูนะ และนานะกำลังเดินไปยังห้องเรียน ชั้นก็ต้องรู้สึกอยู่ตลอดเวลาว่ามีเสียงซุบซิบตลอดทางที่เดิน แถมบางคนยังเขินๆเมื่อสบตากับชั้น ทำเอาชั้นคิดเลยว่าโรงเรียนนี้มันโรงเรียนอะไรกันนักหนายิ่งกว่าโรงเรียนเก่าอีก ขืนอยู่ที่นี่นานๆชั้นคงต้องกลายเป็นผู้ชายต้องรีบขอให้มีคนมาท้าพ่อหรือพี่ให้ไปต่อยแย่งตำแหน่งจากเมืองอื่นซะแล้วสิ แต่ที่แน่ๆเมืองนี้มันใจกลางเมืองนี่หว่า ได้มาอยู่โตเกียวก็ดีไปอย่างอ่านะ

"เคียว นี่เดี๋ยวเรียนคาบนี้จบเรากลับหอกันนะ จะได้แนะนำ เก็นนะให้รู้จักด้วยไง"ชั้นยิ้มให้ก่อนจะตอบอย่างหน่ายๆเพราะเริ่มหงุดหงิดว่ามีคนมองเยอะเกินไปแล้ว

"อืม"เมื่อพูดจบชั้นก็เดินเข้ามาในห้องเรียน ชั้นเลือกที่จะนั่งหลังสุดและอยู่ริมหน้าต่าง ข้างๆมียูนะนั่งอยู่ ส่วนข้างหลังก็มีนานะนั่งอยู่ จริงๆนานะจะมานั่งข้างชั้นแต่ว่ายูนะดันแย่งไปได้ซะก่อน ภาพเหตุการณ์ที่ทั้งสองคนแย่งที่กันนั่งทำเอาทั้งห้องหัวเราะกันใหญ่ ชั้นก็หัวเราะไปด้วย สุดท้ายก็ตกลงกันอย่างที่เห็น

"เอาหล่ะวันนี้เราจะมาเรียนเกี่ยวกับ ยุคที่สมัยโชกุนนะ แต่ก่อนอื่น มีใครบ้างเนี่ย"อาจารย์สอนประวัติศาสตร์ถามขึ้นพร้อมกับหยิบใบรายชื่อขึ้นมาก่อนที่จะไล่อ่านชื่อเรื่อยๆจนมาถึงชื่อของชั้น

"โฮทานิ เคียว"ชั้นตอบรับทันทีเมื่อได้ยินชื่อ

"ครับ"ทุกคนในห้องดูจะไม่แปลกใจก็มีแต่อาจารย์เท่านั้นที่ออกจะงงหน่อย แวบนึงชั้นสังเกตเห็นได้เลยว่า อาจารย์แอบคิดอะไรบางอย่างก่อนที่จะทำหน้าเข้าใจ สงสัยอาจารย์นาเสะคงบอกแล้วมั้ง  .ในคาบเรียนนี้ช่างเป็นวิชาที่น่าเบื่อหน่ายสำหรับชั้นซะเหลือเกิน เพราะสิ่งที่อาจารย์สอนน่ะ ชั้นเรียนมาแล้ว เลยไม่ค่อยสนใจอาจารย์อธิบายซักเท่าไหร่ แล้วไม่นานชั้นก็ฟุบหลับลงไปคาโต๊ะ มารู้สึกอีกทีก็ยูนะสะกิดให้ชั้นตื่นเพราะอาจารย์ได้เดินเข้ามาหาชั้น แล้วทำหน้าตาโมโหทันที ที่นักเรียนไม่ตั้งใจฟัง

"โอทานิ ถ้าเธอไม่คิดที่จะเรียนหล่ะก็ได้ ครูจะตั้งคำถามให้เธอตอบ 20 ข้อภายในเวลา 20 วินาทีและต้องตอบให้ถูกหมดทุกข้อ"อาจารย์พูดก่อนที่จะเดินไปเขียนคำถามบนกระดานซึ่งมันไม่สะทบสะท้านอะไรชั้นเลย แต่ทุกคนในห้องต่างก็ขวัญผวาทั้งนั้นเพราะไอ้ที่อาจารย์ตั้งคำถามมาน่ะยังไม่ได้เรียนกันเลย

"เคียวขอโทษอาจารย์เถอะ"ชั้นยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มหวานอย่างมั่นใจให้กับยูนะ จนทำให้ยูนะเขินไปเลยทีเดียว

"ว่าไงตอบคำถามมา"อาจารย์พูดใส่ไมค์ทันทีที่เขียนคำถามเสร็จ ชั้นลุกขึ้นยืนทันทีก่อนที่จะตอบคำถามทั้งหมด 20 คำถามในทันที เมื่อชั้นตอบคำถามหมดทุกข้อแล้ว อาจารย์ก็ยืนงงอยู่ซักพัก ในขณะที่ทั้งห้องมองชั้นด้วยสายตาเดียวกันแบบว่า "ทำไมรู้อ่า ยังไม่ได้เรียนเลยนะเนี่ย"

"ถูกหมดทุกข้อเธอรู้ได้ยังไงโอทานิ ทั้งๆที่ชั้นยังไม่ได้สอนเธอเลย"ชั้นยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะตอบคำถามอาจารย์

"ไม่เห็นแปลกนี่ครับอาจารย์ เพราะเรื่องทั้งหมดที่อาจารย์ถามมามันอยู่ในหนังสือแบบเรียนขั้นพื้นฐานของวิชานี้ไม่ใช่หรอครับ นี่ครับ"อาจารย์เมื่อได้ยินคำตอบก็งงไปในทันที ทำไมชั้นจะไม่รู้  ไม่มีใครรู้หรอกว่าถึงแม้บ้านชั้นจะเป็นยากูซ่า แต่ก็เคยชนะยากูซ่าในต่างประเทศมาแล้ว และในต่างประเทศก็จะมีการสอนที่ดีกว่าในญี่ปุ่น แล้วโรงเรียนที่ชั้นเข้าในแต่ละที่ก็ดูจะเป็นระดับที่ได้ขึ้นชื่อว่าเยี่ยมมาก โรงเรียนนี้ก็เช่นกัน แต่ที่เรียนๆมาโรงเรียนนี้อาจจะไม่เยี่ยมอย่างที่คิดเพราะดูจากคำถามที่เอามาสอน

"ถึงแม้มันจะเป็นขั้นพื้นฐานแต่ว่านี่มันระดับยากเชียวนะ ครูแค่คิดจะแก้เผ็ดเธอเล่นๆ แต่เธอกลับตอบได้เก่งจริงๆ"อาจารย์ว่าอย่างชื่นชมพร้อมบอกให้ชั้นนั่งลง

"อาจารย์คะขั้นพื้นฐานแล้วทำไมถึงยากหล่ะคะ"เด็กคนนีงถามขึ้น เธอเป็นเด็กที่จัดว่าค่อนข้างหน้าตาดีเลยทีเดียวในสายตาของชั้นฮิฮิๆ

"อ๋อก็เพราะว่าขั้นพื้นฐานน่ะจะมีการจัดอันดับจากความง่ายกับความยากยังไงหล่ะ ขั้นพื้นฐานแบบง่ายๆก็แบบที่เรียนกันตอนประถม ส่วนระดับกลางก็พวกเราตอนนี้ ส่วนระดับยากก็ระดับปริญาตรีเลยทีเดียวหรือมากกว่านั้น"เมื่ออาจารย์พูดจบ ทุกคนก็หันมาทางชั้นทันที และเมื่อหมดคาบก็เป็นดังที่ชั้นคาดไว้ว่าจะต้องมีคนมารุมถามว่าชั้นรู้ได้ยังไง  ชั้นเลยต้องบอกปัดๆไปขี้เกียจอธิบาย

"พอดีโรงเรียนที่ชั้นเรียนก่อนที่จะย้ายมาเค้าสอนน่ะ"ชั้นว่าอย่างหน่ายๆเพราะเบื่อเต็มทีกับสายตามหวานแหววของคนในห้องที่มองชั้นเหมือนกับเทพบุตรกลับชาติมาเกิดก็ไม่ปาน

"เน่ๆๆเคียวไปดูหอกันเถอะ"ยูนะพูดพร้อมกับลากชั้นออกไปจากกลุ่มนักเรียนหญิงที่รุมตอมชั้นอยู่ ชั้นรู้สึกขอบคุณยูนะเป็นอย่างมากเลยทีเดียว

"นี่รอกันด้วยสิอยู่ห้องเดียวกันนะ"นานะที่วื่งตามมาร้องเรียกให้หยุด ยูนะเลยต้องหยุดก่อนที่จะหันมาหาชั้นด้วยแววตาแปลกๆ

"ไหนเคียวบอกเคียวเรียนวิชานี้ไม่ดีนี่"ยูนะพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้า ชั้นหนักใจแทบจะเอาหัวโขกำแพงเลยทีเดียว ว่าแต่ชั้นเคยพูดตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยว่าเรียนไม่ดี แค่บอกปัดไปว่าเคยสอบตกแค่นี้เองนะ

"ไปกันใหญ่แล้วยูนะ ไม่ใช่อย่างนั้น ชั้นบอกว่าครั้งนึงชั้นเคยสอบวิชานี้ไม่ผ่าน"ยูนะเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าชั้นอย่างกับจะหาความจริง แต่เมื่อมองไปนานๆยูนะก็ยอมถอดใจแล้วพูดขึ้นว่า

"เฮ้อขอโทษนะชั้นผิดเอง"นานะรีบเข้ามาโอบคอยูนะทันที พร้อมกับพูดปลอบ

"ไม่เอาน่าเดี๋ยวชั้นกับเคียวแล้วก็ยังมีเก็นนะอีกคนจะช่วยติวให้เธอเองนะดีมะ"ยูนะยิ้มทันที  เมื่อยูนะสบายใจแล้วชั้นกับนานะและยูนะก็เดินไปตามระเบียงเพื่อจะเชื่อมตึกไปยังหอพักนักเรียนทันที ระหว่างทางมีผู้หญิงหลายคนแกล้งมาชนชั้นไม่หยุด หลายต่อหลายครั้ง พร้อมกับแกล้งถามชื่อว่าชั้นชื่ออะไร ส่วนสูงเท่าไหร่บ้างหล่ะ ชอบกินอะไร แล้วทุกคำถามชั้นก็ต้องจำใจตอบเพราะทำไงได้อุตส่าห์ลงทุนขนาดนี้ก็ต้องสงเคราะห์กันหน่อย

"ให้ตายเหอะ พวกนี้นี่ จริงๆเลย"นานะสบถออกมาเมื่อมาถึงหน้าห้องหอพัก

"พวกไหนนานะ"ชั้นถาม นานะค้อนชั้นก่อนที่จะพูดอย่างไม่สบอารมณ์ทันที

"ก็จะพวกไหนหล่ะ พวกที่เข้ามาแกล้งชนเคียวยังไงหล่ะ เชอะอย่าคิดนะว่าชั้นไม่รู้น่ะ"นานะพูดอย่างอารมณ์เสีย ชั้นหัวเราะทันที

"หึงหรอ"นานะหน้าแดงทันที เมื่อชั้นเห็นปฏิกิริยาของนานะก็หัวเราะขึ้นมาทันที ยูนะทำท่าไม่พอใจก่อนที่จะใช้บัตรเปิดประตูห้อง เมื่อชั้นเดินเข้ามาในห้องก็รู้สึกว่ามันธรรมดามาก ห้องไม่ค่อยกว้างเลย นี่พ่อส่งให้มาอยู่โรงเรียนอาณาถาหรือยังไงกัน