คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : shot 12
“เปล่า ไม่มีไรหรอกแค่ดีใจน่ะ”เรพูดด้วยน้ำเสียที่ดีใจสุดขีดทำเอาผมต้องเขินอีกรอบกับท่าทางของมันที่เวลาดีใจแล้วชอบตื่นเต้นจนยิ้มไม่หุบ โครตน่ารักเลย ฮิฮิ
“หรอ งั้นชั้นถามนายอย่างนะ”ผมอยากรู้จริงๆว่าที่นี่เจ้าเรมันเคยมาหรือเปล่า เลยต้องจำใจถามออกไป แล้วมันก็เป็นดังที่ผมคาดการณ์เอาไว้
“ถามมาสิ”เฮ้อ ถามละนะ
“นายเคยมาที่นี่ใช่มั้ย”ผมถามออกไปดื้อๆทั้งๆที่ผมยังถูกเจ้าเรคร่อมตัวเอาไว้อยู่ เจ้าเรก้มหน้าทันทีผมรู้ เรลำบากใจที่จะตอบผมเพราะกลัวผมโกรธ แต่จริงๆก็โกรธหล่ะนะมาหลอกกันได้
“บอกมาตามตรงเดี๋ยวนี้นะเร”ผมเห็นว่าเรไม่ยอมตอบผมซักทีเอาแต่ก้มหน้ามุดๆอยู่นั่นแหละเลยต้องตะคอกซะหน่อย เรสะดุ้งนิดนึงก่อนที่จะตอบด้วยเสียงที่เบาแผ่ว
“ใช่ ชั้นเคยมา นีชั้นขอโทษ”ผมทำหน้าเหนือ่ยใจทันที ถ้าอยากทีอะไรกับผมขนาดนี้บอกผมตรงๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใช้แผนนี้ แต่ถ้าเจ้าเรมันขอผมตรงๆผมคงไม่เอาอ่า แหะๆๆก็คนมันกลัวอ่า ครั้งแรกของผมเชียวนะ
“นายเนี่ยนะ เร นายน่ะถ้าอยากจะทำอะไรก็บอกมาตรงๆเซ่ ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม แต่ชั้นขอไรนายอย่างนึงได้มั้ย ชั้นยังไม่พร้อมที่จะมีอะไรกับนายตอนนี้นะ นะชั้นขอร้อง นะเร น๊า”ผมพยายามที่จะใช้สายตาอ้อนเรอย่างสุดชีวิต ก็ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมนี่นาคบกันไม่กี่วันเองก็จะมีอะไรกันแล้ว อีกอย่างผมยังไม่พร้อมจริงๆนะ ผมเคยอ่านนิตยสารเกย์แล้วผมก็พอจะรู้ว่าเค้าทำกันยังไงบ้าน อย่าเข้าใจผิดนะครับ ตอนแรกผมไม่ได้เป็นเกย์ แต่มีเพื่อนมันเอามาให้อ่านแล้วบังคับให้ผมอ่าน ผมเลยต้องอ่านต่อหน้ามัน สุดท้ายผมต้องไปอ๊วกที่ห้องน้ำ แหะๆๆแบบว่าเห็นแล้วมันไม่ชอบอ่า แต่ไม่คิดว่าผมจะมีวันนี้ที่ผมต้องคบกับผู้ชาย!!!!!
“นี แต่ชั้นทนไม่ไหวแล้ว”เรพูดเหมือนกับขอร้องผม ผมจึงเหลือบมองไปที่ส่วนนั้นของเรและพบว่ามันจะหลุดออกมาจากกางเกงมากกว่ามะตะกี้อีก ไอ้เจ้าเรมีอารมณ์ขนาดนี้เชียวหรอ
“เร นายมีอารมณ์ขนาดนี้เชียวหรอ”ผมชี้ไปที่ตรงนั้นของเรพร้อมกับหน้าแดง เรยิ้มทันทีพร้อมกับพยักหน้า มันทำเอาผมถึงกับเขินไม่กล้าสบตาเรเลยทีเดียว
“เอ่อ...เอาไงดีหล่ะ คือตอนนี้ชั้นกลัวน่ะ...เอางี้ชั้นออกไปข้างนอกก่อนนะ”ผมพูดพร้อมกับพยายามที่จะดันตัวเรให้ออกจากการทับตัวผม แต่เจ้าเรก็ไม่ยอมถอยห่างจากผมเลยแม้แต่เซนเดียว ผมจึงจ้องตาเรเป็นเหมือนกับการขู่ ก่อนที่จะพูดคำเด็ดขาดออกมา
“ถ้านายไม่ปลอ่ยชั้น ชั้นจะไม่ยอมให้นายแตะต้องชั้นอีกเลยตลอดไป”ผมพูดด้วยแววตาจริงจัง หนอยแน่ะคนบอกยังไม่พร้อมก็จะดื้อดึงอยู่นั่นแหละ เรปล่อยผมทันทีพร้อมกับทำหน้าสลด แต่หลังจากที่ผมเดินมาแล้วผมกลับไม่เห็นแววตาที่เจ้าเล่ห์ของเจ้าเรเลยแม้แต่น้อย
“นี ตอนนี้นายยังไม่ยอมชั้น ชั้นเข้าใจแต่ชั้นจะทำให้นายมีความสุขในตอนเช้าพรุ่งนี้ละกันนะ นีที่น่ารักของผม”ความคิดอันชั่วร้ายของเรนั้น ใช่ว่าเค้าเพิ่งจะมาคิดซะเมื่อไหร่เค้าคิดมาตั้งนานแล้ว และแผนทุกอย่างที่นีมาติดกับเค้านั้นมันก็ได้ผลดังคาด
“เฮ้ เร เสร็จหรือยัง”ผมออกมายืนนอกประตูกำแพงที่ผมได้เข้าไป ที่ผมออกมาได้น่ะหรอ ก็เป็นเพราะว่าที่เปิดประตูมันก็คือปุ่มข้างๆกำแพงของอีกฝั่งนั่นเอง แต่พูดจริงๆผมยืนรอนานแล้วนะเนี่ย ชักโมโหแถมบรรยากาศแบบว่าน่ากลัวสุดๆๆแง้ๆๆเค้ากลัวนะ มาเร็วๆจิเร
“เสร็จแล้วๆๆ อย่าเพิ่งโกรธนะครับที่รัก”เรพูดทำเอาผมอยากที่จะตันหน้าเจ้านี่ซักหมัด แหมมาทำเป็นพูดดี สะสางของตัวเองจนเสร็จแล้วหล่ะสิ แล้วพวกเราก็เดินออกมาจากบ้านผีสิงอย่างกล้าๆกลัว แต่เจ้าเรมันกลับไม่กลัวเลยนี่สิ ให้ผมกลัวคนเดียวเชอะ งอน
(อาจจะสั้นไปหน่อยนะแต่เค้นได้แค่นี้อ่าฮับ ง่วงนอนไปนอนก่อนนะ เผ่นหล่ะ!!!!!!!!!!!!~)
ความคิดเห็น