คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Fic เวียน MG! by modiiz
CH 10 : modiiz
"พี่กอล์ฟครับ จะบอกไมค์ได้รึยัง??" ไมค์หันมาทวงระหว่างที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ในรถแท๊กซี่ เพื่อเดินทางกลับบ้าน
"บอกตอนนี้น่ะหรอ?" กอล์ฟทำสีหน้าระแวง
"อื้ม..เร็วสิ ไมค์อยากฟัง" ไมค์ทำท่ากระตือรือร้นที่จะฟัง แต่ว่าอันที่จริงแล้วแค่อยากจะให้กอล์ฟพูดออกมาว่ารักเค้า อย่างน้อยมันก็เป็นคำยืนยันละว่า
จะทำให้พี่ชายคนนี้เจ็บได้มากแค่ไหน
"พี่....." กอล์ฟหน้าแดง ก้มหน้างุด เตรียมพร้อมจะบอกกับน้องชายสุดที่รัก แต่ทว่า....
ตี๊ดดดตี๊ดด ตี๊ดดตี๊ดด...
โทรศัพท์ของไมค์ดังขึ้น สงสัยจะเป็นผู้หญิงสองคนเมื่อกี๊ ไอ้คุยน่ะอยากคุย แต่เดี๋ยวก่อนสิ ติดงานสำคัญอยู่ รอก่อนนะครับสาวๆ ขอผมเล่นเกมให้ผ่าน
ไปอีกเลเวลก่อน...
"อ่ะ..คะ..ใครหรอ?" กอล์ฟถาม รู้สึกเสียดายเล็กน้อยที่มีอะไรมาขัดจังหวะ
"เพื่อนฮะ..ชั่งเถอะ.......เมื่อกี้จะพูดว่าไร?..หืม" ไมค์ขยับเข้าไปใกล้กอล์ฟ ก่อนจะช้อนคางคนตัวเล็กขึ้นมาสบตา
"พี่จะบอกว่า..พี่ก็..ก็รักไมค์" บอกเสียงแผ่วเบา
"หึหึ..รักจริงหรอ ทำไมพูดเบาจัง ขอฟังอีกทีสิ" ไมค์ได้ทีก็แกล้งใหญ่ แถมขยับให้ตัวติดกับกอล์ฟมากเข้าไปอีก
"พี่รักไมค์.." บอกอย่างเขินอาย ขยับหนีเจ้าน้องชายตัวแสบไปด้วย
"หนีไมค์ทำไมฮะ? ไม่ชอบอยู่ใกล้ๆหรอไง" ไมค์เอ่ยเชิงงอน
"ปะ..ป่าว..แต่ว่า..เอิ่มมม..." กอล์ฟมองไปทางคนขับรถที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ตายละหวา!!! เค้าต้องหาว่าพวกผมโรคจิตพิสดารกันแน่ๆ แต่ทำไงได้ละครับ
ก็คนมันรักกันนี่เน๊าะ...
"หึหึ..นึกว่าอะไรซะอีก ทีกับเพื่อนนะไม่เคยจะอาย ทีแบบนี้ละอายจัง" ไมค์แซวก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ชิดใบหน้าขาวเนียนของพี่ชาย ที่ตอนนี้
ไม่สามารถขยับหนีไปไหนได้อีกเพราะติดประตูเสียแล้ว
"ม๊ะ..ไม่เอาน่าา...." กอล์ฟหันหน้าหนี ดันหน้าไมค์ให้ออกห่างไป
"โห!! ถ้างั้น คืนนี้ให้ไมค์ไปนอนที่บ้านเล็กด้วยคนนะครับ" ไมค์อ้อน ซบลงบนไหล่เล็กของพี่ชาย
"อื้ม..ก็ได้" กอล์ฟยิ้ม แต่ก็แฝงความระแวงไว้ในใจ "แต่ห้าม..เอิ่มม..ห้ามม..." ไม่กล้าจะพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด
"ห้ามอะไรละ ไม่รู้ ถ้าน่ารักนัก ไมค์ก็อดไม่ไหวหรอก ฮ่าๆ" ไมค์หัวเราะเจ้าเล่ห์ เพราะรู้ดีว่าพี่คิดอะไรอยู่
"งั้นไม่เอาแล่ว ไม่ให้นอนด้วยดีกว่า"
"โธ่! ให้เถอะ...ไม่ได้อยู่กับพี่กอล์ฟนานแล้วนะครับ น้าๆๆๆ ไมค์จะเป็นเด็กดีนะครับน้า" ไมค์อ้อนเหมือนเด็กๆ แววตาที่เย็นชาและแข็งกร้าวหายไปแล้ว
"อื้อออ.." บอกและยิ้มให้กับความน่ารักของน้องชาย ถึงตอนนี้ฐานะจะไม่ใช่แค่น้องแล้ว แต่ผู้เป็นพี่ก็ไว้ใจว่าน้องชายของเค้าคงจะไม่ทำอะไรเกินเลย
แค่นอนห้องเดียวกัน คงไม่เป็นอะไร..มั้ง..!?
ความคิดของผู้เป็นน้องกลับสวนทางกัน...คืนนี้ถ้าได้นอนห้องเดียวกับนายละก็ ยังไงซะ ก็ต้องทำให้นายเป็นของฉัน ทั้งร่างกายและหัวใจ เพราะพอนาย
มอบให้ฉันหมดแล้ว ตอนที่จบเกมนายก็จะไม่เหลืออะไรเลยไงละ เตรียมตัวไว้ละกันนะ......
...คืนนั้น...
"กอล์ฟฟฟ..ทานนมหน่อยนะครับ จะได้สูงๆ ฮ่าๆๆ" ไมค์แกล้งแหย่พี่ พร้อมกับหยิบแก้วนมไปให้พี่ชายสุดที่รัก
"เออใช่!! ก็ใครจะสูงเหมือนไมค์ละ" คนตัวเล็กบอกอย่างงอนๆ แต่ก็ดื่มนมจนหมด ไมค์มองพี่ชายดื่มนมด้วยรอมยิ้มกริ่ม คงไม่รู้สินะ ว่าในแก้วมีอะไร...
"ตัวเล็กแบบเนี้ยดีแล้ว ไมค์ชอบ น่ารักดี" ไมค์บอก พร้อมกับเข้าโอบพี่ชาย
"อื้ออ..ออกไปนะไมค์!!" กอล์ฟดุ แต่ก็แอบเขินจนหน้าแดง
"ทำไม? กลัวใครเห็นหรอ? ในนี้มีแต่เราสองคนนะครับ...แค่เรา.....สองคน" ไมค์กระซิบแผ่วเบาที่หูของร่างบาง ก่อนจะฝั่งจมูกโด่งที่แก้มใสของกอล์ฟ
"อ๊ะ..!!!!" กอล์ฟสะดุ้งเมื่ออยู่ๆก็รู้สึกว่าลมหายใจร้อนผ่าวของไมค์มันพาเค้าร้อนเข้าไปถึงข้างในตัว ความรู้สึกที่อยากจะเป็นของคนคนนี้ เข้ามาครอบ
คลุม คนตัวเล็กหันหน้ามาสบตากับไมค์ ซุกหน้าลงกับคอขาว
"ไมค์..." กระซิบเรียกเสียงแผ่วเบา ราวกับจะขอร้องบางสิ่งบางอย่าง
"ต้องการผมใช่มั้ย? หึหึ" ไมค์หัวเราะลงคอ ก่อนจะช้อนตัวกอล์ฟขึ้นและวางลงกับเตียง หน้าหวานยิ้มกรุ่มกริ่มเมื่อเห็นร่างของพี่ชายดิ้นพร่านอย่าง
ต้องการในตัวเค้า
"ไมค์..พี่ร้อน..ร้อนจัง..อ่า.." กอล์ฟบอกเสียงแหบพร่า ก่อนจะยันตัวขึ้น นิ้วเรียวค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนของตัวเองออกทีละเม็ด..ทีละเม็ด...
ไมค์มองผิวขาวของพี่ชายตาค้าง ถึงแม้ว่าจะไม่คิดจริงจังใดๆกับคนตัวเล็กๆตรงหน้า แต่ภาพที่เห็นมันก็ทำเอาเค้าแทบละลาย อยากจะลิ้มลองรสหวาน
จากคนคนนี้เร็วๆจัง...
ร่างสูงยิ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนจะถอดเสื้อยืดของตัวเองออกบ้าง แล้วค่อยๆขยับเข้าไปสัมผัสกับแขนเล็กของพี่ชาย....
"เป็นของผมนะครับ ให้ร่างกายของพี่เป็นของผมนะ....." กระซิบอย่างแผ่วเบา รู้ดีว่าร่างบางต้องยินยอมเพราะตอนนี้เค้าคงไม่สามารถควบคุมอารมณ์
ของตัวเองได้แล้ว
ไมค์ยิ้มอย่างมีชัย ก่อนจะดันร่างเล็กของพี่ชายให้นอนราบลงกับเตียง...
------------------------------------
ความคิดเห็น