สาวห้าวกับหนุ่มหน้าสวย

ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1

"เฮ้อ...โรงเรียนใหม่งั้นเรอะ"สวัสดีฮะ ทุกคนชั้นคนนี้ชื่อ โอทานิ เคียว ถึงแม้ว่ารูปร่างและหน้าตาจะเหมือนผู้ชายก็เถอะ แบบว่านะหลอกคนไปหลายคนแล้วหล่ะ แต่ยังไงจิตใจของก็คือผุ้หญิงวันยังค่ำแหล่ะฮะ ชั้นยืนอยู่หน้าโรงเรียนเซลันซึ่งตั้งแต่บัดนี้จะมาเป็นโรงเรียนใหม่หรือที่ให้สิงสถิตของชั้นนั่นเอง

'นี่เป็นโรงเรียนที่เท่าไหร่แล้วนะ เพราะพ่อแท้ๆเลยเฮ้อ'ชั้นบ่นอย่างอารมณ์เสียก็จะไม่ให้บ่นได้ยังไงหล่ะ พ่อชั้นเป็นยากูซ่าแถมยังอ่านะก็รู้ๆกันอยู่ ว่าถ้ายากูซ่าได้ไปท้าประลองกับเขตเมืองไหนไม่ว่าจะเป็นต่างประเทศ หรือที่ญี่ปุ่น ถ้าเกิดชนะขึ้นมาก็ต้องย้ายไปปกครองที่นั่นส่วนคนที่แพ้ไปไหนก็ไม่รู้อ่านะ แต่ที่รู้ๆพ่อไม่เคยแพ้ฮะ แล้วคนในตระกูลของชั้นก็ไม่ต้องบอกผู้ชายทั้งนั้นฮะ มีแม่และชั้นที่เป็นผู้หญิงเท่านั้นนอกนั้นมีพ่อกับพี่ชายสองคนฮะ

"เอาหล่ะ เอาก็เอาต้องหาเพื่อนให้ได้"ชั้นไม่พูดพล่ามทำเพลงรีบเดินเข้าไปในโรงเรียนทันทีโดยมีสายตาของสาวๆทั้งหลายมองชั้นอยู่ ชั้นหล่ะอยากจะตวาดสาวๆพวกนั้นซะทีว่ามองเฉยๆน่ะได้แต่อย่ามามองแล้วกรี๊ดเลยมันเขินนะ

"เอ่อ...ชื่อไรหรอคะย้ายมาใหม่หรอ"โอ๊ะ โอเด็กผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้ครับ(ลืมไปต้องเป็นค่ะ)เดินเข้ามาหา หน้าตาก็สวยดีอยู่หรอกแต่เฮ้อ อยากจะเดินหนีจังขี้เกียจตอบคำถาม แต่สายตาเจ้ากรรมของชั้นน่ะสิ ดันไปเห็นว่าถ้าไม่ตอบคำถามสงสัยร้องไห้แน่ทีนี้ก็ซวยอีก ชั้นก็เลยรีบตอบคำถามทันที

"ชั้นชื่อ เคียว มีไร"ชั้นพูดด้วยเสียงเข้มแบบห้าวๆตามแบบฉบับที่ถูกเลี้ยงมาด้วยแวดวงแห่งการต่อสู้ และอยู่กับพวกผู้ชายมากไปหน่อย ก็ทำไงได้พ่อกับแม่ต่างก็อยากให้ชั้นเป็นผู้ชายให้พูดว่าครับต่อหน้าพวกเขา ไอ้เรารึจะไปเถียงพ่อก็ไม่ได้ขืนเถียงสิได้เจอดีแน่

"หน้าแดงทำไม มีไรต้องหน้าแดง"ชั้นถามพร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้เจ้าหล่อน แต่เจ้าหล่อนก็ถึงกับล้มพับลงไปต่อหน้าต่อตาชั้น ชั้นตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียวเมื่อมีคนมาล้มอยู่ตรงหน้าได้แต่ตะโกนถามคนที่ล้มหมดสติ

"อ้าว!!!~เป้นไรน่ะ"ชั้นยังคงถามสาวสวยว่าเป็นไรไป แต่เจ้าหล่อนกับหมดสติไป ตอนแรกว่าจะเรียกคนช่วยแต่เห็นสถาพของทุกคนที่ต่างก็กรี๊ดกร๊าดก็เลยไม่อยากถามกลัวสายตาว่างั้นเหอะจ้องอยู่ได้ ชั้นเลยตัดสินใจอุ้มเจ้าหล่อนขึ้นมา แปลกที่ตัวเบามากมาย ชั้นเลยพาเจ้าหล่อนเดินไปยังกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่กำลังหน้าแดงแปร๊ดอยู่

"เอ่อ..ถามหน่อยได้มั้ย ห้องพยาบาลไปทางไหน จะพาคนนี้ไปส่งน่ะ"ชั้นเข้าไปถามด้วยเสียงที่ห้าวๆของชั้น แล้วก็รู้สึกว่าทำเอาพวกสาวๆพวกนั้นยื่งกรี๊ดกันเข้าไปใหญ่จนอยากจะด่าจริงๆว่า"เวลาอย่างนี้ไม่ช่วยคนแต่ดันมากรี๊ดชั้นแทนเนี่ยนะ"คิดแล้วมันน่าโมโห

"เอ่อ .. ทางนั้นค่ะ เดินเลี้ยงไปทางขวาแล้วเดินไปทางซ้ายก้จะเห็นห้องพยาบาลค่ะ"แต่ก็ยังดีมีคนบอกทางแล้วชี้ทางให้ ชั้นเลยรีบขอบคุณแล้วก็เดินมาท่ามกลางสาวๆที่ยังกรี๊ดกันไม่เลิก

"วันนี้มันวันอะไรของชั้นเนี่ย"ชั้นพูดออกมาพร้อมสังเวชตัวเองที่ต้องมาเจอกับอะไรก็ไม่รู้ตั้งแต่วันแรก มันน่าเบื่อชะมัดโรงเรียนเดิมก็ดีอยู่แล้วแถมหรูอีกต่างหากแต่คงอยู่ได้ไม่นานหรอกมั้งโรงเรียนนี้น่ะ

ณ ห้องพยาบาล

"เอ่อ อาจารย์อยู่มั้ยฮะ"ชั้นถามด้วยปกติวิสัยของชั้นที่พูดคำว่า "ฮะ"มากกว่าคำว่า "ค่ะ"ก็แหมมันชินแล้วนี่ แล้วชั้นก็อุ้มเด็กสาวหน้าตาสะสวยเข้ามาในห้องพยาบาลที่แทบจะไม่มีคนเลยก็ว่าได้ แล้วก็วางเจ้าหล่อนลงบนเตียงอย่างเบาๆกลัวจะตื่นขึ้นมาซะก่อน

"เฮ้อ..ทำไงหล่ะเนี่ยอาจารย์ห้องพยาบาลก็ไม่อยู่เรารึก็ต้องรีบไปรายงานตัว"ชั้นบ่นกับตัวเองเบาๆเพราะถ้าไม่รีบไปมีหวังโดนด่าว่าทำไมวันแรกมารายงานตัวถึงมาช้า แต่ให้ทำไงได้หล่ะจะทิ้งเจ้าหล่อนไว้ที่นี่ก็ไม่ได้ เอาวะรอหน่อยก็แล้วกันอาจจะมีคนมา จนเวลาผ่านไป 10 นาทีก็ยังไม่มีคนมา ชั้นเลยชักที่จะเริ่มหมดความอดทน

"สงสัยต้องปล่อยยัยนี่ไว้ที่นี่ซะแล้ว"ชั้นพูดอย่างสมเหตุสมผลที่สุดแต่ไหงก็มีมือเจ้ากรรมของเจ้าหล่อนมาฉุดเสื้อของชั้น  

"อะไรเนี่ย ยัยนี่ละเมอได้ขนาดนี้เชียว"ชั้นพยายามพูดเสียงให้เบาที่สุดก่อนที่จะเผยรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ก็ท่าทางของเข้าหล่อนท่าทางหน้ารักดีนี่

"เคียว........อย่าไปนะ...."เอาแล้วไงคิดว่าชั้นเป็นผู้ชายอีกคนซะแล้วสิฮึ่ม  

"อย่า...อย่าบอกนะยัยนี่คิดว่าชั้นเป็นผู้ชายน่ะ"ชั้นพูดออกมาเบาๆก่อนที่จะเริ่มมีเหงื่อผุดที่ใบหน้าเล็กน้อย ก่อนที่จะรีบแกะมือที่จับอยู่ที่เสื้อของชั้นทันที ชั้นแกะอยู่นานจนกว่าจะออกเฮ้อเหนื่อย

"จับแน่นชะมัด"ชั้นสบถเล็กน้อยก่อนที่จะรีบเดินออกจากห้อง แต่ไหงขามันกลับเดินกลับมาก็ไม่รู้ แล้วเจ้ามือบ้าของชั้นมันก็เลื่อนมือไปหยิบผ้าห่มที่อยู่ข้างตัวของเจ้าหล่อนแล้วห่มผ้าให้เธอ ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องนั้นแทบจะทันทีเพราะไม่มีเวลาแล้วต้องเข้าไปรายงานตัวไม่งั้นแย่แน่นอนนี่ก็สายมากแล้ว

ห้องเรียน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ห้อง 4