ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    love crazy รักได้ไหมยัยตัวแสบ

    ลำดับตอนที่ #8 : Part 6

    • อัปเดตล่าสุด 16 ม.ค. 55


     PART 6

    ครึ่ง ชม.ในการขับรถ - - -

    “โอ้วววเย้~! {^o^} ถึงบ้านซ่ะที ><’ คิดถึงจะแย่แล้วววว บ้านของงงช้านนนน~” เอิ่ม...พูดเห็นประตูบ้านของไอ้ชิ้นมันผมรู้สึกกระดี๊กระด๊ามากกยังกับคน พึ่งกับจากโรงพยาบาล(บ้า)แล้วมาถึงบ้าน = =;

    “ไอ้ฮยอก ... ม*พูดอะไรผิดรึเปล่า หึ? - -6 ” ชินดงลดความเร็วแล้วค่อยๆขับรถเข้าไปจอดที่โรงรถ

    “เออๆ รู้หน่าว่าบ้านม*อ่ะ กุแค่อินไปตามอารมณ์” นี่คือคำแก้ตัวที่...เฮ้อ ~o~

    “อืม เข้าไปเหอะ ร้อนไม่ใช่หรา ~ :P” หน้าตามันช่างหน้าเอามือไปตบซ่ะจริงๆเลย

    “เออๆ เดี้ยวตามไปขอเดินเล่นแป๊ปนึงน่ะ”

    “อืม อย่านานล่ะเดี้ยวจะเป็นลมตาย แดดแรงๆอยู่”

    “เออๆ” ผมตอบกลับไปแล้วแล้วก็มุ่งหน้าไปที่สวนกลางบ้านแล้วก็เดินชมรอบๆบ้าน มองเข้าไปในตัวบ้านแล้วก็โบกมือให้ไอ้ชินที่โผล่หน้ามายิ้มให้มีขำด้วย -0-‘ เฮ้อๆผมคงจะบ้าจริงๆ

    ตึก ตึก ตึก

    แอ๊ด ปัง!

    “เฮ้ย มีอะไรกินเปล่าว่ะ หิว?” ผมดินขึ้นไปห้องนอนของชินดงแล้วทิ้งตัวลงนอนเหมือนอยู่บ้านตัวเอง(?)

    “เดี้ยวเอามาให้รอแป๊ปนึง ทำไรรอไปก่อนล่ะกัน”

    “อืมโอเชชช~” ผมตอบพร้อมกับกลิ้งตัวไปมาบนผ้าปูที่นอนนุ่มๆที่ผมซื้อให้มัน >o<’ นุ่มที่สวดดด

    แล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรเลย รู้สึกเพลียๆเลยหลับมันตรงนั้นเลยแหละง่วง +o+

    ก๊อกๆ แอ๊ดด

    “เฮ้ยมาแล้ว น้ำส้มคั้น ขนมปัง บลาๆๆ”

    ZzZzzZ…” เสียงผมหลับ

    “เอ่อ...หลับง่ายจริงๆเลย น่ะม*นี่ตกลงม*บ้านกุเพื่อเดินเล่นแล้วก็มาหลับแค่นี้? บ้านม*ก็มีน่ะ = =;

    “... อืมมมม~” ผมนอนคดตัวเหมือนเด็กที่ไม่มีผ้าห่มนอนหนาวอยู่ แล้วก็นอนกอดเข่าล่วมๆพออุ่น

    “เฮ้อ ~ โตรึยังเนี่ยไอ้ไก่ นอนเป็นเด็กไปได้ อึบ~” เสียงชินดงกำลังเอาผ้าห่มมาห่มตัวผมที่กำลังออกอาการสั่นเพราะหนาวอยู่บนเตียงของเจ้าของบ้าน

    “เฮ้อ งั้นไอ้ที่เอามาค่อยทำให้ใหม่ฉันขอกินก่อนล่ะกันน่ะ หิวเหมือนกันตื่นมาแล้วก็บอกด้วยล่ะกัน” พูดถึงท้ายประโยคให้คนที่กำลังนอนหลับ(แล้วจะได้ยินไหม = =;)แล้วชินดงเดินไปยังของกินที่ตอนแรกทำมาให้ฮยอกกิน(?)แต่ตอนนี้จะกินเองแล้วแหละ

    45 นาทีผ่านไป ~

    “อ่า~ งืมม แง่มๆ” เสียงผมกำลังตื่นนอนไม่นานหรอกพอพักสายตา

    “แอร้ยยยย ><’” เสียงผมกำลังบิดขี้เกียจหน่ะ >’’<

    “อ้าว ตื่นแล้วหรอ นี่จะเย็นแล้วยังไม่ได้กินไรนิ กินไรก่อนไหม?”

    “แล้วตอนนั้น ไม่ได้เอามาให้รึไง? นอนรออยู่”

    “ก็เอามาแล้วหลับนี่หน่า ~ ก็เลยยย...” เว้นวรรคแล้วทำน้ารู้สึกผิด ... แอร้ยน่ารักเหมือนกันน่ะ >[++]<’

    “กินอ่าดิ”

    “ก็ใช่~ แต่ก็เรียกแล้วน้า”

    “อืมมช่างเหอะๆ” ผมตอบพร้อมปัดมือไปอย่างเอื่อมๆ เพราะไม่ได้โกรธอะไร

    อึบ!

    “เฮ้ยย!” เสียงผมร้องอุทานด้วยความตดใจเพราะมันกำลังอุ้มผมไปไหนไม่รู้ T[]T

    “เฮ้ยๆๆ ปล่อยดิ*”

    “โอ้ยยย! ปล่อยดีๆได้ไหมกุเจ็บ-*-“ มันทิ้งตัวผมลงบนโซฟาอย่าง(ไม่)นุ่มนวนและผมก็ค่อนข้างจะเจ็บ(มาก)

    “รอตรงนี้เดี้ยวไปทำไรมาให้กิน นี่เปิดอะไรดูไปก่อนจะได้ไม่หลับอีกกินเสร็จเดี้ยวไปเล่นเกมกัน ว่ะฮ่าๆๆๆ” เอิ่ม...รู้สึกมันจะมีความสุข

    “เออ~!

    25 นาที อันแสนยาวนานนนน~

    “มาแล้วคร้าบบบบ” เสียงของเพื่อนรักผมตะโกนออกมาจากห้องครัว

    “อะไรอ่ะหอมอ่า อร่อยไหม?” อย่างแรกผมถามคือ อร่อยไหม = =;

    “ทำซุปฟังทอง กับนมข้าวโพดปั่นมาให้ หอมใช่ไหม?”

    “อืม หอมดีแต่ไม่รู้รสชาติจะเป็นไง -3-

    “กินๆไปเหอะอย่างเรื่องมาก เดี้ยวไปแข่งกันต่อถ้าแพ้นายต้อง...” เว้นวรรคอันแสนลุ้นพอลุ้นที่ไรเป็นอันไม่ดีทุกที

    “อะไร?”

    “จะไปนอนบ้านด้วย 3 คืน” !!

    “%O.o ไปทำพริกหยวกอะไรบ้านม*ก็มี” ผมโวยวายเล็กน้อย

    “โห้ เหงาดิเหมือนม*นั้นแหละ แค่ 3 วันไม่ตายหรอก เพื่อนกันเปล่า” อืม ดูเหตุผมน่ะ TT

    “เออๆ ไปก็ไปเออขอกินก่อนน่ะ” ล่ะแล้วผมก็รีบโสยซุปเข้าปากอย่างอร่ยอและสุขมากๆโยไม่สนใจภาพลักษ์แม้แต่นิดเดียว

    “เฮ้ยๆ ค่อนๆกิน นั้น! เละปากแล้วมาๆเดี้ยวเช็ดให้” ชินดงทำท่าจะเอาผ้ามาเช็ดปากแต่ผมนึกอะไรเล่นออกได้แล้ว 5555

    “เดี้ยวสิ” ผมใช้มือของผมจับข้อมือกมันไว้ทำให้มันชะงักทันที

    “... เดี้ยวกเละหรอกไม่เช็ดรึรึไง?”

    “ใช่อย่างอื่นเช็ดได้ไหม?” ผมทำหน้าอ้อนสุดๆ

    “เฮ้ยๆ อะไรๆ” มันถึงกับทำตัวไม่ถูดหน้าตอนนี้เหว่อมาก 555 สะใจ

    “ใช้ลิ้นเช็ดได้ไหม ~! เล่นแกอ่ะ” นั้นดูดิจะทำหน้าไง 555 แกล้งผมเอาไว้เชอะ! ต้องเอาคืนให้เขะ

    “บะ บ้า หรอตัวร้อนรึไง?” ได้ผลแฮะ

    “เอาสิ่ เช็ดให้หน่อย” ผมยื่นหน้าไปเข้าไปใกล้ๆหน้าของชินดง แต่ยิ่งทำรู้สึกได้ถึงไอร้อนที่ออกมาจากตัวมันจริงๆ สัมผัสได้ถึงจังหวะหัวใจที่เต้นเร็วและแรงมาก

    “เฮ้ยๆๆ ไม่เอาๆ แกล้วกุใช่ไหมพอเหอะกุจะ...”

    “อะไร”

    “จะทนไม่ไหวอ่าดิ -3-‘ พอเหอะน่ะกุกราบ” ... เอ่อ ผมควรแกล้งพองามพอสะใจกลัวมันเอาจริง TT ผมต้องรักษาความบริสุทธิ์ให้ซีวอนที่รักของผม ><’

    “... เออๆ กุล้อเล่นแกลงกลับพอใจแหละ หน้าม*ตะลึงตกใจมากอ่ะ 555 สะใจสุดๆ”

    ผมพูดพร้อมกับทำหน้าระรื่นพอใจมากกก 5555

    = =; เอิ่ม ได้ทีเอาคืนนี่เร็วจริงๆน่ะ”

    “อิ่มยัง” มันถามผม

    “อืม อิ่มแล้วแหละ”

    “ไป ไปเล่นเกมกัน 5555 ม*ต้องแพ้กุ ก้ากกก ฮ่าๆๆ” รู้สึกมันจะบ้ามากกกกว่าผมอีกน่ะ = =;

    “- -” แล้วมันก็ลากผมไปเล่นเกมกับมันที่ห้องนั่งเล่นจนได้~



    ปล.ไรเตอร์จะสอบแล้ววว TT อาจจะอัพช้าไปนิดๆหน่อยๆไม่ว่ากันน่ะคะ ^^ 


    ปล.เม้นให้ไรเตอร์ :P


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×