คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Part 5
------------------------------------------- EunHyuk Talk ------------------------------------------
แอ๊ด ~ ปัง ๆ ตึก ตึก ตึก แอ๊ด ปัง!
“เฮ้อ ~ เหนื่อยจังเลยแฮะวันนี้เป็นวันนี้แล้วแท้ๆกับต้องเจอกับภาพที่ไม่ดีเอาส่ะเลย~” ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มๆสีดำ-ส้มสีที่ผมชอบมากๆ ในท่าที่ผมคิดว่าสบายที่สุดแล้วผมก็นอนคิดเรื่องเมื่อตอนกลางวัน
“โอ้ยยย !~ เซ็งๆๆๆ ทำไมต้องนึกถึงมันด้วยว่ะเนี่ย อะไรกันนักหนา เฮ้อ~~~” ผมลุกขึ้นนั่ง แล้วบ่นกับตัวเองว่าทำไมต้องนึกมันด้วย ผมถอนหายใจไปเฮือกใหญ่พอที่จะทำให้ผมสงบจิตสงบใจได้สักครู่หนึ่ง
หลังจากนั่งๆนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลาหลายนาทีผมก็เริ่มเบื่อ(มาก)เพราะไม่มีอะไรทำ ปกติผมจะไปเดินเล่นกับวอน หรือไม่ก็ไปเล่นเกมกับไอ้ชินดงมัน (บลาๆๆ) ฯลฯ แต่วันนี้ผมกับรู้สึกหงุดหงึดยังไงไม่รู้สงสัยคงเพราะว่างมากกๆๆ
“โอ้ยยย เซ็งๆๆๆ จะทำอะไรแก้เซ็งดีเนี่ย ฟังเพลงก็ฟังจนจะครบรอบที่ล้านแล้ว เฮ้อๆ” ผมทิ้งตัวลงบนโชฟาที่ห้องรับแขกอย่างเซ็งๆ
ตู๊ดด $#@^%$
“จะทำอะไรกับไอ้โทรศัพท์เครื่องนี้ดี?” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรายชื่อว่าผมจะโทรหาใครแก้เซ็งให้ผมได้บ้าง จะโทรหาวอนก็เกรงใจอยู่ ...
“ย้า! ไอ้ชินดง นี่!” ผมเจอเป้าหมายให้พุ่งชน(?)แล้ว ฮ่าๆๆๆ
ตู๊ดด! (เสียงกดโทรออก)
“เห้ยตอนนี้ทำไร?” เสียงทำถามไปที่สายปลายทาง
(จะกลับบ้านออกมาธุระข้างนอก)
“กับใคร?”
(ซองมิน กับเพื่อน) … ไอ้เพื่อนมันนี่ใช้ไอ้คนที่มันโอบเอวใช่ไหมเนี่ย เพื่อนเฮ้อๆเพื่อน-*-
“อ๋อ แล้ว...เออช่างเหอะ! แล้วว่างไหม?”
(อืม จะทำไม?) อย่าทำเสียงเรียบแบบนั้นสิ่ ผมไม่ชอบน้า T^T
“ขอไปหาที่บ้านหน่อยดิ ว่างๆไม่มีไรทำ”
(อืม เดี้ยวไปรับโอเค?)
“จะรอ บาย”
แล้วผมก็กดวางสายไป
I wanna love you, I can't live without you นอน คือจอ แนเกโร ทากาจอมยอน ดเว
(ฮัลโหลออกมาเลยฉันอยู่หน้าบ้าน) เอ่อ...พูดแค่นี้แล้วตัดสายทิ้งเลยรู้สึกจะไร้มารยาทน่ะเนี่ยนาย~
ผมรีบหยิบของที่ต้องใช้แล้ววิ่งออกมาอย่างค่อนข้างลำบากนัก
“เฮ้ยยย มาแล้วๆๆๆ~~” ผมตะโกนขณะที่ผมกำลังวิ่งและจะคานแทน = =
“ขึ้นรถมาเร็วๆ”
“แฮกๆๆ เออๆๆ”
ปัง!
“ไปได้ยัง ไปเร็วๆ” ผมนั่งบนรถของชินดงเรียบร้อยแล้วนั่งพักเหนื่อยได้สักพักก็ให้มันออกเร็วเลย ผมรีบ! (รีบไปเล่น = =)
“อืม”
~ ขณะขับรถไปบ้านชินดง ~
“ไอ้ชิ้น ไปทำอะไรกับซองมินมา?” ผมนั่งนึกในใจเรื่องอยู่คนเดียวอยู่ดีๆสมองของผมก็สั่งให้ปากผมถามในคำถามที่ผมสงสัยอยู่
“หื้อ ? o.o” เอิ่มทำหน้าเอ๋อใส่อีก -.-‘
“กุถามม*เนี่ยจะงงอะไร ฟังคำถามกุไม่รู้เรื่องเหรอ -*- ” ผมค่อนข้างอารมณ์เสียงกับอะไรแบบนี้น่ะ เห็นแล้วหงุดหงึดฉะมัด
“เอ่อ...ไปกินข้าว เที่ยว เล่น ดูหนัง ฟังเพลง ฯ” เอิ่มตอบได้ถูกใจมากเลยอ่า
“แล้วทำไมต้องไปโอบเอวชาวบ้านด้วย?” เฮ้ย! ผมเปล่าถามน่ะ ผมเปล่า TT
“... O.o! … :’) ” ผมหันมามองหน้าผมทำหน้าตกใจเล็กน้อยแล้วก็แสยะยิ้มกวน**ออกมา -6-
“เอ่อ...เมื่อกี้ลืมๆไปเหอะน่ะ!”
“เห็นผมด้วยเหรอ? หึงรึไงครับ?...” เฮือก! เฮ้อๆอย่างม*มีอะไรให้กุหึง -3-‘
“ที่รัก” พระเจ้าร้อยวันพันปีล้านปีหมื่นวันมันไม่เคยจะพูดดีมาคงมาครับแถม”ที่รัก”ออกจากปากมันเพื่อเลยผม เอ่อ...มันแกล้งผมอีกแล้ว -*-
“อ่ะแห่มๆ น้อยๆหน่อย เดี้ยวเฮอะๆ เอาวอนมาตบ(?) เอ่ยยย..!มาต่อยกับม*เลยค่อยดู” อืมผมอยู่เฉยไม่เป็นแล้วตอนนี้ตัวร้อนเป็นไข้ว้ากกก
“หน้าทำไม? ครับที่รัก” นั้น! ผมหน้าแดง...ก็ผมร้อนไง
“ร้อน”
“แอร์ก็มี ...” มันหันมามองหน้าผมแล้วก็ทำหน้ากวน**อีกแล้ว -///-
“ก็...”
เอี๊ยดดดด ! (เสียงเบรกรถ)
“เฮ้ยจะเบรกรถทำมะเขืออะไร?” ผมหันไปว่ามันนิดนึง
“ก็จะถามว่าหน้าแดงทำไม?”
“ร้อนไงเล่าเฮ้ย!” ผมนั่งนิ่งจองหน้ามันอย่างไม่กระพริบตา
“ตรงไหน?”
“ทั้งตัว ร้อนโว้ยยยย!” ทำตะโกนไปทีนึงเพื่อมันจะเลิกเล่นไรซ่ะที
“ที่รัก ร้อนหรอ? ผมช่วย...” อย่าเว้นวรรคไว้ได้ไหมมันสยิ่ว~
“อะไร ไปกลับบ้านจะไปบ้านม*น่ะเนี่ย” ผมเริ่มโวยวายแล้วหันหน้าไปทางกระจกด้านซ้าย
“ผมช่วยถอนเสื้อไหม? จะได้หายร้อน” เฮือก! ประโยคอันแสนจะเอิ่ม ... -///-
”ไอ้...O.o!!!” เอิ่ก >///<’ ผมจะหันกลับไปด่าแต่หน้ามันมาดูตรงข้างๆหูผมแล้วหันไปเกือบโดนปาก =///=
“...” จองหน้ากัน 5 วิ
“เฮ้ย ทำไรหายใจไม่ออก” ผมดันตัวมันออกไปก่อนอะไรๆมันจะเกิด -//-*
“...” เงียบ
“เฮ้ย เป็นไร? งอนรึไง?” ผมยื่นหน้าไปตรงเบาะคนขับหัวผมอยู่ตรงตักของชินดงมันกำลังก้มหน้าอยู่แล้วค่อยๆงมลงไปมอง
“!!!”
“55555 ไอ้ไก่ เอ่ยไอ้ไก่ แกล้งเล่นแค่นี้ทำเป็นอิน โห้ยแมร่งเจ๋งอ่ะ เอาซ่ะเคลิ้มเลย 555” ... มันแกล้วผม - -‘
“- -‘” ผมทำหน้านิ่งบอกไม่ถูกตอนนี้อยากฆ่าคนข้างๆ หึหึ
“5555 โอ้ยน้ำตาไหลแล้วน่ะม*เห้ยนี่ แค่เรียกว่าที่รัก ทำโน้นทำนี่ให้เหมือนว่าจะ $@&%# บนรถเหมือนในซีรีย์(น้ำเน่า ปัญญาอ่อนฯ)ก็เอาซ่ะเคลิ้มเลยน่ะน้องไก่ที่รัก 5555” รู้สึกมันจะมีความสุขกับการที่เห็นผมนั่งซึมเป็นไก่กำลังจะถูกเฉือด
“เออม*จำไว้เลย สักวันกุจะเอาคืนน่ะเชอะ!”
“จะขับไหมรถน่ะไม่ขับเดี้ยวขับเอง” ผมเริ่มเบื่อกว่าเดิม คิดถูกคิดผิดที่โทรหามันเนี่ยเฮ้อๆ
“เออๆๆไปๆๆ” และแล้วก็ได้ไปซ่ะทีเฮ้อๆ TT
ปล.ไรเตอร์จะเปลี่ยนหน้าบทความใหม่จะแต่งใหม่แล้วอันเก่า "เซาะกราว"เกิน 555 ไงก็ติดตามด้วยนะคะ ^^ ดีไม่ได้ก็เ้นๆไปเหอะเนอะ
ความคิดเห็น