คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฺำBear :: บทนำ
“ปังๆๆๆ!!! เปิดประตูหน่อยเว้ย!!”
โอ๊ย!=O= อะไรกันเนี่ยไอ้บ้าที่ไหนมาเคาะประตูแต่เช้าวะ ที่บ้านไม่มีนาฬิกาหรือไง! คนกำลังหลับสบายอยู่เชียว
“ใครวะ!-_-;;”
“ฉันเอง!! รีบๆเปิดหน่อยดิ!”ฉันเองเนี่ย มันใครวะ พระเจ้าเหาที่สามหรือไง
เอี๊ยด~
“อะไรของนายแต่เช้าเนี้ย-__-“อ๋อ รู้แล้วว่าใคร ที่แท้ไอ้ตัววุ่นวายนี่เอง
“ปวดขี้-o-“
“O_oหา!!”
“ก็บอกว่าปวดขี้ ขอเข้าห้องน้ำห้องหน่อย”มันพูดจบมันก็ลอยเข้าไปในห้องน้ำทันที ทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่ที่เดิม
ผีปวดขี้ได้ด้วยหรอ={}=;;
ใช่หลายคนอาจจะแปลกใจที่ฉันคิดเมื่อกี้ ใช่! หมอนั้นมันเป็นผี! ผีแท้ๆเลย ไม่ใช่ผีกระเทียมหรือผีหัวหอมแต่อย่างใด มันเป็นผีบ้าที่สิงสถิตอยู่ในห้องของฉันแห่งนี้ ในตอนแรกฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ถ้าไม่ใช่ห้าวันก่อนฉันฉันเดินตกบันได จนตอนนี้ทำให้ฉันมีสัมผัสที่หกหรือซิกเซ้นต์ ฉันคงไม่รู้ว่ามันมีตัวตน
“นี่!!ไอ้ผี ออกมาจากห้องน้ำของฉันเดี๋ยวนี้นะ!”ฉันรัวมือเคาะประตูอย่างเมามันเรียกไอ้ชายหนุ่มร่างโปร่งใสที่มันเข้าห้องน้ำฉันเพื่อ ขี้! โดยไม่ได้รับอนุญาต
“เคาะอะไรนักหนา!!-_-;”
“เฮือก!O[]O”จู่ๆไอ้ร่างไร้ตัวตนนามว่ากรรไกรหรือไอ้ผีบ้าที่เข้าห้องน้ำฉันเพื่อขี้นั่นแหละ ก็ปรากฏตัวอยู่ด้านหลังฉันเฉยเลย ไอ้บ้าฉันตกใจนะเว้ย “บอกแล้วไงว่าห้ามหายตัว!!”
“ก็ได้ วันหลังฉันจะปีนเพดานมา^O^//”
“เดินให้เป็นคนไม่ได้หรือไง-_-“
“ฉันเป็นผี-_-;;”
“อะไรนะ!หมี!!”
“ผีเว้ย!!”
“ไม่!หมีต่างหาก-O-^”
“-_-;”
“-O-“
“เฮ้อ!เห็นหน้าเธอแล้วหายปวดขี้เลยอ่ะ -O- นอนดีกว่า”พูดจบมันก็พาตัวลอยไปยังเตียงนอนของฉันหน้าตาเฉย=_= ใครเป็นเจ้าจองห้องกันแน่เนี้ย ฉันหรือมัน
“สบายจริงๆเลยนะไอ้หมี!!!”ฉันเท้าสะเอวมองร่างของนายกรรไกรนอนคว่ำบนเตียงฉัน อยากรู้จริงๆว่ามันเป็นหมีประเภทไหน-_-;; หมีควาย หมีดำ หรือหมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีแพนด้า หมีหมี แพนด้า วู้!
“ง่ำๆ-O-zZ”
“ไอ้หมี!!ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ”
“ง่ำๆแจ๊บๆ-O-“
มันจะทำน้ำลายย้อยฉันหมอนฉันหรือป่าวเนี้ย=__=;;
“นายกรรไกร-__-++”
“หม่ำๆ-O-“
“คุณชายกรรไกรสุดหล่อคะ^^;;”
“จ๋า^O^//”
-_-;;แหม พอเรียก ‘คุณชายกรรไกรสุดหล่อ’ ก็หน้าสแล๋นทันทีเลยนะไอ้หมี
“ฉันขอร้องล่ะ นายช่วยไปผุดไปเกิดทีเหอะ-O-“
“ไม่!!!-3-”
“ไปสู่สุคติซะ -__-“
“ไม่!!”
“รู้ป่ะ ทำตัวแบบนี้ฉันรำคาญเว้ย!”
“ม่ายๆๆToT”
“งั้นไปตายซะไอ้บ้า! ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!”ฉันตวาดใส่หน้ามันแต่มีหรือมันจะฟัง ไอ้หมี-*- แกจะตามล้างจองผลาญไปถึงไหนเนี่ย
“ก็ฉันตายแล้วไง จำไม่ได้เรอะ”
เออว่ะ ลืมไป-_-;
“งั้นนายก็ไปตายอีกรอบเลยไป ชิ่วๆๆ”
“ม่ายรู้ ม่ายชี้”มันไม่สนใจแถมยังนอนเท้าคางบนเตียงฉันเฉยเลย
“นายกรรไกร ถึงนายจะเคยเป็นเจ้าของห้องนี้มาก่อนก็เถอะ แต่ปัจจุบันฉันเป็นเจ้าของฉะนั้นนายออกไปได้แล้ว”ฉันบอกอย่างใจเย็นสุดๆและคอยห้ามตัวเองไม่ให้ขยุ้มหัวไอ้หมี
“ม่ายรุ ยังไงห้องนี้มันก็ห้องของฉันเพราะฉันอยู่ห้องนี้มาก่อนเธอ แล้วตอนก่อนฉันตายฉันก็ไม่ได้ขายห้องนี้ไปซะหน่อย”
“เออ แล้วนายก็ค้างค่าเช่าห้องเดือนสุดท้ายด้วย”
“แล้วไง”
“เลว-*-”
“ม่ายสน อย่างไงห้องนี้เป็นห้องของฉัน”
“มันไม่เกี่ยวที่นายเคยมาอยู่ก่อนหรือว่าอะไรหรอกนะ แต่ปัจจุบันฉันจ่ายตังค์ค่าเช่าห้องย่ะ!”
“-O-;;”
“ออกไปจากวงจรชีวิตฉันทีเหอะ”
“แล้วจะให้ฉันไปอยู่ในวงจรไฟฟ้าหรือไง”มันพลิกตัวอย่างสบายใจเฉิบบนเตียง
“เออ ไปได้ก็ดี”
“ก็ได้ งั้นไปล่ะบ๊ายบาย”พอมันพูดจบมันก็ลอยมาอยู่หน้าฉันก่อน “จุ๊บๆ^3^”
“แหยะ! ไปไกลๆเลย!!”
“ฉันไปเล่นกับไอ้สายไฟดีกว่า ลาล่ะ^-^”
แล้วมันก็จากไป แต่ว่าไปเล่นกับสายไฟมันหมายถึงไปแทะสายไฟเล่นหรือป่าวนะ แล้วไอ้ที่ห้องฉันไฟดับต้องเป็นฝีมือมันชัวร์เลย ไอ้หมีเลว!!
................................................................................................................
ความคิดเห็น