คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : You'r my destiny~Chapter 6 [100%]
ถึงแม้ว่าฮัสจะเขี่ยกี่ล้านครั้ง ไวท์ก็นิ่งอยู่ดี.......
อันนี้เป็นหนังเรื่องที่พารังเล่น แต่ไม่แน่ใจว่าเรื่องอะไร ไหงมาเป็นคนตาบอดล่ะ?
คนตาบอดที่ไหนจะน่าแอ้มเท่าพารังของเรา!?!?!?
โหล่ววววววววว เจงๆ!!!
-------------------------------
ในความมืด มีร่างสูงบนเตียงนอนพลิกไปมา
ด้วยความกังวล กังวลว่า
...เมื่อไหร่เจ้าตัวเล็กของเค้าจะกลับมา...
หรือว่า
...เจ้าตัวเล็กของเค้าจะไม่กลับมาอีกแล้ว...
หรือว่า
...เค้าแค่คิดมากไปเอง...
"เฮ่อ...พารัง เราอยู่ไหนนะ รู้มั้ยว่าพี่เป็นห่วง"
...............
ด้านมี๊แจ ผู้ดูแล นุ้งคีพารัง
"หลับแล้วหรอเนี่ย..."
แจจุงพูดกับตัวเองเบาๆ
"พารังจะโกรธพี่แจมั้ยนะ ถ้าพี่แจจะโทรไปบอกเจ้ากอน"
แจจุงพูดขึ้นลอยๆ นิ้วเรียวกดโทรศัพท์เพื่อโทรออก
/ฮัลโหลครับ พี่แจหรอครับ/
"อืมพี่เอง กอน..ตอนนี้พารังอยู่โรงพยาบาลของพ่อชางมินนะ"
/แล้วทำไมต้องไปโรงพยาบาลด้วย พารังเป็นอะไรรึป่าวครับพี่แจ/
"ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่ดูแลสองแม่ลูกให้"
/ขอบคุณครับพี่แจ/
"ไม่เป็นไรจะ ช่วยๆกัน ^O^"
______________________________
เดี๋ยวพร่งนี้มาอัพต่อ
ต้องอัพตอนเช้าๆ ไม่งั้นแต่งไม่ออก
^_________^
ต่อคร้าบบบบ
"พารัง เป็นงัยบ้าง"
เสียงที่คุ้นเคยนี้ทำให้ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ ลุกขึ้นช้าๆ
"พี่กอน มาได้ยังงัยอะ"
คีพารังถาม
"พี่แจโทรไปบอกอะ แล้วพารังเป็นงัยบ้าง วันหลังจะไปไหนก็บอกพี่นะ ส่วนโรงเรียนน่ะ ไม่ต้องไปแล้ว เดี๋ยวพี่เควิ่นหาครูมาสอนให้"
"หา!! ไม่เอาอะ พารังจะไปโรงเรียน"
คีพารังโวยวาย
"พี่ไม่ให้ไป นี่!นอนเฉยๆสิ เดี๋ยวก็ได้ตกเตียงกันพอดี"
กอนพูดเป็นเชิงดุ แต่บนใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ยิ้มเพราะว่า
...เค้าเจอเจ้าตัวเล็กของเค้าแล้ว...
เพราะว่า
...เค้าจะดูแลเจ้าตัวเล็กให้ดีที่สุด...
ถึงแม้ว่า
...วันข้างหน้าจะเป็นยังงัย จะต้องเจออะไรก็ตาม...
"พารัง อย่าหนีพี่ไปไหนอีกนะ"
กอนสวมกอดคนตัวเล็ก
"อืม พารังจะไม่หนีไปไหนอีก จะอยู่กับพี่กอน..ที่รักของพารัง"
คีพารังยิ้มบางๆในอ้อมกอดของร่างสูง อ้อมกอดที่อบอุ่น อ้อมกอดที่ทำให้รู้สึกว่ากำลังถูกปกป้อง
..................................................
ด้าน 2K (Kibum+Kevin)
"พี่คิบอมดูดิ เห็นเด็กมีความรักแล้วแบบว่า อ๊ายยยยย >///<"
"ช่ายยยยย สองคนนี้น่ารักดีอะ"
คิบอมเสริม
"อีกอย่างนะ สองคนนี้น่ะ มีลูกชายกันแล้วด้วย"
เควิ่นพูด
"ทำไมเราไม่มีบ้างอะ บอมมี่อิจฉา ()"
"บ้าหรอพี่คิบอม"
เควิ่นพูดยิ้มๆ
"ไม่บ้าอะ อยากได้ซักยี่สิบคน ^O^"
"โหวววว ตั้งยี่สิบคน จะเอาไปตั้งฟุตบอลทีมชาติเกาหลีหรอพี่ -*-"
"ก็อยากได้อะ น้า~"
คิบอมเอาหัวทุยๆถูไถไปมากับไหล่บางของเควิ่น
"พอๆๆ หยุดเลย -///-"
เควิ่นดันหัวคิบอมออกจากไหล่บาง
.......................................................
ด้านกอนพารัง
"พารัง"
"ฮะ พี่กอน"
"ลูกดิ้นยัง??"
"ยังคร้าบบ บ พี่จะรีบไปไหนเนี่ย กี่เดือนเอง"
คีพารังบ่น
"ก็ตื่นเต้นอ่า พี่รักพารังนะ อย่าหนีไปไหนล่ะ"
กอนบรรจงจูบบนหน้าผากของคีพารังช้าๆอยางถนุถนอม
"ฮะ ผมจะไม่ไปไหนแล้ว เพราะคนที่ผมรัก..อยู่ตรงนี้"
...............................
ดงโฮ ซูฮยอน
"พี่ซูฮยอนดูดิ น่ารักดีอะ ทำไมผมยังไม่มีกะเค้าเล๊ยยยยย ย"
ดงโฮบ่น
"มาเป็นแฟนพี่มั้ยล่ะ"
"หะ ห๊ะ ผมเนี่ยนะ"
ดงโฮชี้มาที่ตัวเอง
"อืมใช่ ทำไมหรอ"
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก ก"
ดงโฮ(สติแตก)รีบวิ่งออกไปทันที
"อะไรของเค้า แค่ขอเป็นแฟนแค่เนี้ย"
ซูฮยอนยิ้มขำๆ
.................................................
ดงโฮ
"ดงโฮ ตั้งสติๆๆๆๆๆๆ"
ดงโฮพูดกับตัวเอง
"ตั้งสติสิเว้ยยย ย ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนี้ด้วยนะ"
ดงโฮพูดกับตัวเอง
.....................................................................................................
พอดีไรเตอร์ไม่ค่อยว่างอะค่ะ
ก็เลยไม่ได้อัพฟิค
ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
T^T
มาต่อๆๆๆๆ
ณ หน้าตึกอันหรูหรา ฟู่ฟ่า อลังการ
"ตุ้บ โอ๊ย ย"
คนถูกชนล้มลงไปกับพื้น
"นี่นาย เห็นมั้ยว่าคนจะเดิน ชนชั้นทำไมกัน"
คนถูกชนโวยวาย
"หึ ไม่เจอกันตั้งนานเลยนะครับ คุณลีซูฮุน"
ชายหนุ่มที่ชนยิ้มมุมปาก พอดีกับคนที่ล้มอยู่กับพื้นเงยหน้าขึ้น
"นายย วูฮยอนมิน"
ไวท์มองคนตรงหน้า
"ขอบคุณครับที่จำผมได้ คุณรู้มั้ย.. ว่าคุณทำให้เควิ่นเป็นทุกข์แค่ไหน"
ฮัสกี้ยิ้มมุมปาก และกระชากข้อมือขาวของไวท์ให้ลุกขึ้น
"นี่! ปล่อยนะ นายไม่มีสิทมาแตะตัวชั้น!!"
ไวท์สบัดข้อมืออย่างแรง แต่ก็ไม่มีทีท่าว่ามือของอีกคนจะหลุดออกไปเลย
"ผมจะทำให้คุณเจ็บปวด!!"
.....................................................60%.....................................................
เดี๋ยวต่อนะ
D.S.
^^
"โอ๊ะ เจ็บอะ"
"นี่ เดินดูมั่งสิ เด็กบื้อเอ๊ย"
ซูฮยอนบ่น(เหมือนคนแก่) ดงโฮที่เดินไปชนกับเก้าอี้ตัวเล็ก
"ก็แค่เก้าอี้น่า"
ดงโฮพูดกับซูฮยอน
"ระวังตัวหน่อยสิ"
ซูฮยอนพูดเป็นเชิงดุคนตัวเล็ก
"คร้าบบบ บ"
"อืม พี่เป็นห่วง"
ซูฮยอนพูด(พร้อมเก๊กหน้าหล่อ) ทำเอาดงโฮกรี๊ดในใจไปแล้วแปดร้อยเดสิเบล
..............................................................................
69% (เลขสวยๆๆ)
ฮาโหยๆๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์มาต่อ
...............................
ไปดูคู่ที่กำลังจะเป็นอาปากะอามาก่อน(เป็นพ่อกับแม่อะ)
"พารัง ตัวเล็กกี่เดือนแล้วเนี่ย"
เควิ่นพูดกับพารังที่เอาแต่กินๆๆๆๆ(คนท้องอะนะ ต้องเข้าใจ)
"ก็จะสี่เดือนแล้วฮะ"
คีพารังตอบก่อนจะยัดสาหร่ายแผ่นยักเข้าปาก
"ไม่น่าล่ะ ท้องนายมันดูใหญ่ๆ"
ไรซิ่งที่นั่งข้างๆพูดขึ้น
"เห็นด้วยกะพี่ไรซิ่ง ท้องนายน่ะมันโตแล้วนะ พารัง"
โซลที่เพิ่งเดินมาสมทบพูด
"บอกแล้วว่าท้องนายมันเห็นชัด คนอื่นเค้าดูออกแล้วล่ะว่านายท้อง"
กอน(โผล่มาข้างหลัง)พูดขึ้น
"ฮะ ท้องผมใหญ่มาก แล้วเค้าก็โตขึ้นมากแล้ว"
มือเรียวเล็กลูบท้องอย่างอ่อนโยน เช่นเดียวกับใบหน้าเล็ก เต็มไปด้วยความสุข
...ความสุขที่ได้เจอกับ ชินกวังชอล ผู้ชายแสนดี
...ความสุขที่มีพี่ๆคอยดูแล
...และความสุขที่ เจ้าตัวเล็กในท้อง..ยังแข็งแรงดี
ร่างสูงรวบคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอดช้าๆ
"พารัง.. พี่รักนายนะ อย่าไปไหนนะ อยู่กับพี่"
กอนกระชับอ้อมกอด คีพารังกอดตอบ
"ฮะพี่กอน ผมไปไหนไม่ได้แล้วล่ะ ผมมีทั้งพี่.. แล้วก็ลูก ผมไม่ไปไหนหรอกฮะ"
"นี่ๆๆ เลิกซึ้งๆๆ พารัง...กินยา"
เควิ่นถือถุงยายื่นให้คีพารัง
"ขอบคุณฮะ"
พูดพร้อมยิ้มหวานๆส่งกลับไปให้พี่สาวคนสวย
"นี่ อย่ายิ้มอย่างงั้นสิ เดี๋ยวเจ้ากอนก็นึกว่าพี่เป็นชู้นายหรอก"
......................................................
............................................................
(คือว่าไรเตอร์เนี่ย อยากให้กอนกะพารังได้เจอหน้าตัวเล็กตัวน้อยเร็วๆอะ ไรเตอร์ขอข้ามเลยนะ
เพราะเดี๋ยวดองนาน ไม่ได้ต่อ ส่วนบอมวิ่น หึหึ ไรเตอร์แต่งรอไว้เรียบร้อย)
..................................................................
.........................................
.................................................
100%
ความคิดเห็น