คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : You'r my destiny~ Chapter 14
วิ่นฝากจุ๊บๆค่ะ ><
คู่นี้ แอร๊ยย ย ~ ><
................................................
................................................
"คุณนายครับ ถ่ายเยอะขนาดนี้ไม่เปิดแกลเลอรี่ให้ลูกซะเลยล่ะ - -"
ฮัสกี้แขวะไวท์ที่กำลังถ่ายรูปลูกสาว
"คิดว่าชั้นไม่กล้าทำรึไงห๊ะ =0= "
ไวท์สวนกลับ
"เอาสิ - -"
ฮัสกี้ทำหน้าหน่ายๆ
"ไม่อยากกัดกับนาย ถ่ายรูปกันต่อดีกว่าใช่มั้ยคะอันยัง ^^ "
ไวท์หันไปยิ้มพร้อมจัดท่าสวยๆให้ลูกสาว
"พอเลยๆ ให้ลูกนอนได้แล้ว เห็นมั้ย ตาเยิ้มเชียว ง่วงล่ะสิลูกพ่อ"
ฮัสกี้อุ้มลูกสาวตัวป้อมแนบอกแกร่ง
"เน่ ! นิสัยไม่ดี"
ไวท์พูดก่อนจะเดินปึกปังเอากล้องไปเก็บแล้วเดินกลับมา
"เอาลูกมานี่ !"
ไวท์พูด ฮัสกี้ส่งลูกสาวให้ไวท์ มือเรียวรับลูกสาวมาไว้ในอ้อมกอดอุ่น
"ชั้นจะพาลูกไปนอน แล้วก็ช่วยเอารูปในกล้องไปล้างให้ด้วย"
พูดจบประโยคก็เดินพาเจ้าตัวน้อยไปนอนทันที
"ตกลงนี่เมียหรือแม่วะเนี่ย - -; "
ฮัสกี้พูดกับตัวเอง ก่อนจะหยิบกล้องพร้อมกุญแจรถเพื่อไปล้างรูปตามที่ไวท์สั่ง
..............................................................................................................
..............................................................................................................
ร่างสูงจอดรถที่ลานจอดรถ ก่อนจะหยิบกล้องและกุญแจรถและเดินออกไป
มือหนากดเปิดกล้องเพื่อดูรูปที่ภรรยาคนสวยถ่ายเอาไว้
"ถ่ายรูปสวยเหมือนกันนี่"
ฮัสกี้ยิ้มบางๆกับรูปของลูกสาวที่ไวท์เป็นคนถ่าย ฮัสกี้เลื่อนไปเรื่อยๆจนไปเจอกับรูปหนึ่ง มันนานมาแล้ว นานพอที่จะทำให้ร่างสูงลืมมัน รูปคู่เพียงรูปเดียวเมื่อนานมาแล้ว
ฮัสกี้มุ่งหน้าไปยังร้านล้างรูป
"ล้างรูปครับ"
ฮัสกี้ส่งกล้องให้กับเจ้าของร้าน
"รูปไหนบ้างคะ?"
สาวเจ้าของร้านถาม
"ทั้งหมดครับ"
..............................................................................................................
ฮัสกี้เดินออกจากร้านพร้อมกับรูปเป็นกะตั้ก = =
"ถ่ายเยอะไปไหน - -"
ฮัสกี้บ่นกับตัวเอง
..............................................................................................................
ฮัสกี้เดินเข้ามาภายในห้องที่ไวท์พาอันยังมานอน มือหนาลูบใบหน้าเรียวของคนที่หลับอยู่ โดยที่มีลูกสาวตัวน้อยนอนหลับอยู่ข้างๆ
"หลับกันทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะ - -"
ฮัสกี้พูดกับตัวเอง ร่างสูงย่อตัวลงจมูงโด่งเป็นสันสัมผัสกับแก้มนิ่มของลูกสาว
"ฝันดีนะครับลูกพ่อ"
พูดก่อนจะวางรูปที่ล้างมาทั้งหมดไว้บนหัวเตียง
..............................................................................................................
เช้าแสนสดใส ^^
"พารังๆ พี่มีรูปมาโชว์ด้วยแหละ พี่ถ่ายเองเลยนะ ^^"
ไวท์พูดกับคีพารังขณะที่นั่งอยู่ที่โต๊ะสีขาวตรงสนามหน้าบ้านของฮัสกี้ แน่นอน คุณแม่ของเราตั้งวงเมาท์แตก - -
"น่ารักจังเลยฮะ >o<"
คีพารังพูดกับไวท์ในขณะที่ในมือยังมีรูปลูกสาวของไวท์อีกเป็นกอง
"พารังๆ ฮาวอนจะครบขวบแล้วใช่มะ?"
ไวท์ถาม
"ฮะ อีกไม่กี่วันก็จะครบหนึ่งขวบแล้ว ^_____^"
คีพารังยิ้มกว้าง
"แล้วจะฉลองที่บ้านรึป่าวอะ 0.0"
ไวท์ถามคีพารังหน้าตาเหมือนมีเครื่องหมายคำถามแปะบนหัว = =
"คงงั้นแหละฮะ พี่ไวท์ต้องมานะฮะ ^o^"
คีพารังพูดอย่างร่าเริง
"แน่นอน พี่มาอยู่แล้วล่ะ ^^"
ไวท์พูดอย่างใจดี (เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะ -o-)
..............................................................................................................
คีพารังเดินเข้ามาในห้องเด็กเล็ก ฮาวอนที่เพิ่งหัดเดิน เดินเตาะแตะมาหาคีพารัง มือเล็กกระตุกชายเสื้อคีพารัง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็ยื่นของเล่นมาให้คีพารัง
"ให้คุณแม่เล่นด้วยหรอครับ"
คีพารังอุ้มลูกชายตัวน้อยขึ้นมา ฮาวอนพยักหน้าตอบ
"บู้ว ~!!"
ฮาวอนเล่นจ๊ะเอ๋แบบที่คีพารังชอบเล่นกับตัวเอง
"ฮ่าๆ ^^"
คีพารังยิ้ม ร่างบางฝังจมูกลงบนแก้มนิ่มของลูกชายตัวน้อย
"แม่ลูกเล่นอะไรกันเอ่ย ~"
กอนเดินเข้ามาในห้องเด็กเล็กที่ฮาวอนกับคีพารังกำลังเล่นกันอยู่
"อาปา!"
ฮาวอนตะโกนเสียงดัง "อาปา" ที่ฮาวอนพูด คีพารังเป็นคนสอนด้วยตัวเองซึ่งแปลว่า "พ่อ"
มือเล็กยื่นไปหากอน เพื่อจะให้อุ้ม
"เก่งแล้วนะเด็กดี ^^"
กอนลูบหัวฮาวอนเบาๆ ก่อนจะรับฮาวอนมาอุ้มต่อจากคีพารังและโยนเบาๆ
"พี่กอน! ผมล่ะกลัวแทนลูกจริงๆ = ="
ในขณะที่แม่ใจหายแวบ แต่ลูกกลับหัวเราะคิกคักเสียงดัง
"คิกๆ"
ฮาวอนยิ้มกว้างจนเห็นฟันน้ำนมซี่เล็กชัดเจน
"พี่ไม่ปล่อยให้ลูกตกง่ายๆหรอกน่า ลูกชอบด้วยเห็นมั้ยล่ะ"
กอนพูด
"งื้อ ~"
ฮาวอนเบะปากเหมือนจะร้องไห้ ตาดวงน้อยเยิ้มด้วยความง่วง
"โอ๋~ ไปนอนกันเนอะ ทิ้งอาปาไว้นี่แหละ^^"
คีพารังอุ้มฮาวอน คางเล็กพาดไหล่คีพารังโดยที่ตาก็ใกล้จะปิด คีพารังเดินไปยังห้องนอนและวางฮาวอนลงบนเตียงใหญ่ โดยที่ใช้แขนตัวเองเป็นหมอนให้กับลูกชายตัวน้อย มือเรียวตบเบาๆที่ก้นของฮาวอน ในเวลาไม่นานเด็กชายตัวน้อยก็หลับไปในอ้อมกอดอุ่นๆของคุณแม่คนสวย
กอนที่เพิ่งเก็บของเล่นเสร็จเดินตามมาทีหลังก็นอนลงข้างๆคีพารัง ร่างหนาสวมกอดร่างเล็กจากด้านหลัง ทำเอาคีพารังหน้าขึ้นสีเลยทีเดียว
"พี่รักนายนะ จองจีฮวาน"
..............................................................................................................
"ที่นี่สวยจังเลยโซล"
ไรซิ่งพูดกับโซลในขณะที่เดินอยู่ในทุ่งกว้าง ข้างๆมีลำธารใสไหลผ่าน
"ผมมาที่นี่บ่อยๆ หลังจากกลับจากโรงเรียน มันสวยมากๆ แต่คงจะไม่เท่า.. พี่ไรซิ่ง"
โซลพูด
"บ้า เขินนะ >////<"
ไรซิ่งหลบหน้าโซล ใบหน้าหวานกลายเป็นสีชมพูระเรื่อ
"ดอกไม้สวยอะ เก็บดอกไม้กลับบ้านกันดีกว่า >o<"
ไรซิ่งชวน ก่อนจะเดินตรงไปยังดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์
..............................................................................................................
..............................................................................................................
บนโต๊ะกินข้าวสีน้ำตาลอ่อน แจกันดอกไม้สีชมพูตัดกับดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ถูกวางไว้ ดอกไม้ที่คนสองคนเก็บด้วยกัน ไม่ว่ามันจะเหี่ยวหรือไม่ มันจะยังคงสวยเสมอ ดอกไม้ที่มีแต่ความทรงจำดีๆ
..............................................................................................................
ไรเตอร์กลับมาแร้ววว ว ~
หลังจากที่หายไปนาน เพราะติดสอบ และ สมองตัน = =
วันนี้มาอัพแล้วนะคะ ^^
สำหรับคนที่รอบอมวิ่น จะมาอัพบอมวิ่นเร็วๆนี้ค่ะ อยากรู้อะเซ่ ~ คู่นั้นเป็นยังไงบ้า -..-
อดใจรอไม่นานค่ะ ไรเตอร์จะรีบอัพให้ >o<
The Boss มีเพลงออกมาแล้วสองเพลง เพราะมากกก ก ~ ><
U-Kiss มีอัลบั้มเต็มแล้ว แร้วว ว อุดหนุน >0<
(อิเจ๊นี้บ้าขายของ = =)
คัมซาลีดเดอร์ทุกคนคร้า ~ ^^
ความคิดเห็น