คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : You'r my destiny~ Chapter 11 [100%]
...............................................................................................................
...............................................................................................................
...............................................................................................................
(หมาป่าฮัสสะกรี้ กะ กระต่ายไวท์)
........
..
.
"ไวท์ ตื่นได้แล้ว วันนี้ไปหาคุณแม่ผมกันนะ"
ฮัสกี้พูดกับร่างบางที่นอนมุดผ้าห่มอยู่บนเตียง
"อืม..แปปนึงน่า ยังง่วงอยู่เลย..."
ไวท์พลิกตัว
"ตื่นได้แล้วไวท์ ลูกหิวข้าวแล้วนะ"
ฮัสกี้ดงผ้าห่มออกจากตัวของร่างบาง
"อืม..."
ไวท์บิดตัวไปมาบนเตียงสีฟ้า
"นับหนึ่งถึงสามนะ"
"หนึ่ง"
"...."
"สอง"
"...."
"สาม"
"อ๊ากกก ก!หยุดนะเว้ย!!"
ไวท์แหกปากร้องลั่น มือเรียวพยายามดันตัวอีกคนที่หน้าซุกอยู่กับคอขาวของตัวเอง
"บอกแล้วว่านับหนึ่งถึงสาม"
ฮัสกี้กระซิบเบาๆ ทำเอาคนสวยหน้าเหวอ
"ลูกยังไม่คลอดเลยนะฮัส!!!!"
ไวท์ตะโกนลั่น ดูก็รู้ว่าร่างสูงลืมเรื่องตัวน้อยไปซะแล้ว
"ไปอาบน้ำได้แล้วนะครับคนสวย"
ฮัสกี้ช้อนตัวร่างบางเข้าไปในห้องน้ำ
....................
............................
"อืม.. เข้ามาใกล้ๆซิ"
คุณนายวูเรียกลูกสะใภ้ด้วยน้ำเสียงเรียบ
"คะ..ครับ"
ไวท์พูดตะกุกตะกัก
"อืม.. หน้าสวย แล้วไปทำยังไงให้ท้องกันล่ะ"
"........."
"เอาเถอะๆ แล้วจะแต่งงานกันเมื่อไหร่"
"ห๊ะ!"
ไวท์หน้าเหวอ
"สิ้นเดือนครับแม่"
ฮัสกี้ตอบผู้เป็นแม่
"อืม..ดีแล้ว"
"ซูฮุน วันหลังแม่จะมาเยี่ยมใหม่นะ"
คุณนายวูพูดอย่างใจดี
"ครับ คุณน้า"
"ไม่ได้นะ! ต้องเรียกคุณแม่สิ"
คุณนายวูพูดเป็นเชิงดุ
"ครับ คุณน้า เอ่อ คุณแม่"
ไวท์พูดยิ้มๆ
.........................
.........................
(หมาฮัสสะกรี้ กระต่ายไวท์ เจ้าชายคิบอม เจ้าหญิงเควิ่น คุณพ่อกอน คุณแม่พารัง)
"แอ๊ะ แอ๊"
เด็กน้อยร้องอ้อแอ้อย่างน่าเอ็นดูอยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแม่
"ว่าไงครับคุณหลานฮาวอน"
ไวท์ยิ้มกว้างให้หลานตัวเล็ก
"หลานน่ารักจังเลย ลูกราจะน่ารักแบบนี้มั้ยฮัส"
ไวท์หันไปถามร่างสูงข้างๆ
"ต้องน่ารักอยู่แล้ว"
พูดพร้อมกอดไวท์แน่น
"ทำไมทุกคนมีลูกกันหมด ยกเว้นผม"
คิบอมพูดท้อๆ
"ฮ่าๆ ไปเลยสิ ขึ้นห้องไปเลย เอาให้ติดลูกเลยนะ"
กอนพูด
"ฮ่าๆ พี่กอนอะ พี่เควิ่นเขินม่วนต้วนแล้ว"
คีพารังพูดกับสามี
"คิคิ"
ตัวเล็กในอ้อมกอดหัวเราะคิกคัก
"ตัวเล็กหัวเราะตามคุณแม่ล่ะสิ"
กอนโน้มตัวลงไปหอมแก้มลูกชายตัวน้อยเบาๆ
.............................
ไวท์ดินไปรอบๆโดยมีหลานตัวน้อยหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอด ดูเป็นคุณแม่ซะจริงๆ
"ว่าไงครับคุณแม่"
ฮัสกี้กอดเอวบางจากด้านหลัง
"ฮัสไม่เอาน่า เดี๋ยวหลานตื่น"
ไวท์พูดดุๆ
"หลานหลับไปแล้ว แล้วเมื่อไหร่คุณภรรยาจะหลับครับ?"
ฮัสกี้มองไวท์อย่างต้องการคำตอบ
"ก็ยังไม่ง่วงนี่ พารังก็หลับแล้ว ถ้าชั้นหลับแลวใครจะดูหลานล่ะ"
ไวท์พูดเสียงเรียบ
"เดี๋ยวผมดูหลายให้ คุณไปพักผ่อนเถอะ"
"ไม่เอา จะอยู่กับหลาน"
ไวท์งอแง
"ลูกง่วงแล้วนะไวท์ ถ้าไม่ห่วงตัวเองก็ห่วงลูกซะบ้าง"
ฮัสกี้ดุ
"ก็ได้ๆ ไปนอนแล้ว"
ไวท์ส่งหลานตัวน้อยให้ฮัสกี้
เฮ้อ ภรรยาคนนี้..ดื้อเหลือเกิน
..........................................50%..........................................
ณ ทุ่งกว้างแห่งหนึ่ง แสงแดดอ่อนๆส่องประกายสีทอง
'คุณแม่~'
เด็กผู้หญิงผมยาวหน้าตาน่ารักวิ่งเข้ามาหาไวท์ และยิ้มให้
'คุณแม่มาทางนี้~'
เด็กน้อยจูงมือไวท์เดินมาทางทุ่งดอกไม้ที่กว้างใหญ่
'คุณแม่~ หนูจะมาอยู่กับคุณแม่นะคะ'
..........................
"ไวท์ เป็นอะไรรึป่าว"
ฮัสกี้ถามไวท์ ที่อยู่ดีๆก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา
"ปะ..ป่าวนี่"
ไวท์พูด
"มีอะไรก็บอกมาเถอะน่า"
ฮัสกี้กุมมือเรียวของไวท์เอาไว้
"ชั้นฝันอะ มีเด็กผู้หญิง..เรียกชั้นว่าแม่ด้วย"
ไวท์พูดด้วยสีหน้าตื่นๆ
"นายคงจะคิดมากล่ะมั้ง นายคงอยากได้ลูกสาวล่ะสิ"
มือหนาลูบใบหน้าเรียวของไวท์แผ่วเบา
"ชั้นไม่เถียงนะ แต่ว่า..."
"นอนเถอะ"
ไวท์พูดไม่ทันจบก็โดนฮัสกี้ตัดบทซะก่อน ก็เลยต้องนอนแต่โดยดี
ไม่นานนักไวท์ก็เข้าสู้ห้วงนิทราอีกครั้งในอ้อมกอดอุ่นของฮัสกี้..
.............................................
(คุณพ่อกอน กะ คุณแม่พารัง)
กอนนั่งอยู่บนเตียงนุ่มด้วยสีหน้าเซ็งๆ
ก็แน่ล่ะสิ ตั้งแต่มีลูกชายตัวน้อย คุณแม่สุดสวยก็ไม่มีเวลาไปจู๋จี๋กับคุณพ่อกอนเล๊ยยย ย
"พี่กอนฮะ เป็นอะไรไปหรอฮะ"
คีพารังถามร่างสูง ลูกชายตัวน้อยก็ซนซะเหลือเกิ๊นนน น
"อ๊ะ! ฮาวอนอย่าดึงเสื้อคุณแม่สิครับ"
คีพารังพูดเชิงดุ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะมือข้างนึงก็อุ้มตัวน้อย ส่วนอีกข้างก็ถือขวดนมของลูกชายเอาไว้
ความซนของลูกชายตัวน้อยทำเอาคุณพ่อแทบคลั่ง คุณแม่พารังใส่ชุดนอนบางพออยู่แล้ว ตัวน้อยยิ่งดึงคอเสื้อทำให้กระดุมหลุดไปสองเม็ด ทำให้เห็นหน้าอก(แบนๆ)ของคีพารัง
ทำเอาคุณพ่อกอนกลืนน้ำลายดังเฮือกเลยทีเดียว
ถึงจะเห็นบ่อยๆตอนตัวเล็กกินนมก็เถอะ แต่ในเวลานี้กวางชอลกำลังขึ้น!!!
"แอ๊ คิๆๆ"
เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก เพราะโดนคุณพ่อกวางชอลจั๊กจี้เบาๆ
"ฮ่ะๆ พี่กอนอะ แกล้งลูก ><"
คีพารังหัวเราะ
"ฮาวอนมาให้คุณพ่ออุ้มซิครับ"
กอนพูดอย่างใจดี คีพารังยื่นลูกชายตัวน้อยให้ร่างสูง กอนรับลูกชายตัวน้อยและอุ้มอย่างถนุถนอม
ไม่นานนักฮาวอนก็ทำหน้าบึ้งเบะปากเหมือนจะร้องไห้
"ฮาวอนอยากไปหาคุณแม่ซะแล้วหรอเนี่ย คุณพ่ออุ้มแค่แปปเดียวเองนะ ติดคุณแม่น่าดูเลยนะเรา"
กอนพูดพร้อมกับส่งฮาวอนให้คีพารัง
"ผมอยู่กับลูกทั้งวันไงฮะ ลูกเลยติดผม"
คีพารังยิ้มกว้าง
"แอะ แอ๊!!!"
ฮาวอนร้องไห้เสียงดัง ทำให้คุณแม่พารังตกใจไม่น้อย
"ถึงเวลาหม่ำๆนมของหนูแล้วใช่มั้ยครับ ฮาวอน"
คีพารังอุ้มลูกชายเดินไปยังเตียงนอนสีขาวของตัวเองกับกอน โดยมีกอนเดินตาม
มือหนาปลดกระดุมเสื้อให้อีกคนสองสามเม็ด จนเผยให้เห็นหน้าอกที่ดูจะใหญ่ขึ้นถ้าเทียบกับหลายเดือนที่แล้ว เพราะร่างกายต้องสร้างน้ำนมมาสะสมไว้ให้ทารกตัวน้อย เพราะฉนั้นจึงไม่แปลกที่หน้าอกของคีพารังจะใหญ่ขึ้น(นิดหน่อย) แต่ก็ทำเอาคุณพ่อกลืนน้ำลายแทนน้ำเลยทีเดียว
คีพารังนิ่วหน้า ถึงลูกชายตัวน้อยจะยังไม่มีฟัน แต่ก็ทำให้เจ็บได้ไม่น้อย
.....................................
(เจ้าชายคิบอม กะ เจ้าหญิงเควิ่น)
"โอ๊ยย~! แสบท้องเว้ย~"
เควิ่นนอนดิ้นไปมาบนเตียงสีชมพู
"เห็นมั้ยล่ะ พี่บอกแล้วว่าอย่าก๊งโซจูเยอะ แล้วเป็นไงล่ะทีนี้ แสบท้องจนได้"
คิบอมยื่นบ่น
"เหอๆๆ พี่คิบอมมีสองหัว เอิ๊ก~"
เควิ่นหัวเราะ
"นายเมาแล้วนะ ไปนอนเหอะ"
คิบอมจัดแจงร่างบางให้เข้าที่และกำลังจะเดินออกไป
"พี่คิบอม~ ดูวิ่นเต้นก่อนดิ เอิ๊ก~"
และแล้วเควิ่นก็ใช้แผนเด็ด
ท่าทางยั่วยวนสุดขีดของเควิ่นทำเอาคิบอมตกตะลึง
ทำไมวิ่นยั่วเก่งงี้ฟะเนี่ย หึหึ ยั่วพี่เองนะ แมวน้อยเควิ่นเสร็จคิคิบอมแน่ -..- ทุกๆคนอย่าเพิ่งมีลูกกันหมดนะ ผมกำลังจะมีตามมม ม ~ ^o^
.....................................................
"งึมๆ"
เควิ่นตื่นมาพร้อมกับอาการมึนหัวแปลกๆ และเย็นวาบเหมือนไม่ได้ใส่เสื้อ
"เสื้อ!! เสื้ออยู่หนายยยย ย!!!! แล้วอะไรเนี่ย!!! ไม่จริง!!! พี่คิบอมข่มขืนวิ่น!!!!!!!!!!"
เควิ่นโวยวาย เสียงแปด(แสน)หลอดของเควิ่นทำให้คิบอมตื่น
"วิ่นจ๊ะ โวยวายอะไรแต่เช้าเลย"
คิบอมถามด้วยความงัวเงีย จากการทำกิจกรรมแบบหักโหม(-.,-)
"ไอพี่คิบอม!!!! ไปตายซะไป๊!! อย่าเข้ามานะเว้ย!!!!!! ป้าบ!"
เควิ่นส่งหมัดหนักๆของตัวเองใส่หน้าคิบอมเต็มๆ
"โอ๊ย! ต่อยพี่ทำไมอ่ะ T T"
คิบอมถามงงๆ ก็ไม่ได้ทำผิดนี่นา
"แล้วพี่คิบอมข่มขืนผมทำไมห๊ะ!?!?!?"
เควิ่นโวยวาย
"พี่ไม่ได้ข่มขืนนายซะหน่อย ก็นายยั่วพี่อะ -o-"
คิบอมตอบ
"ยั่วตอนไหนมิทราบ !?!?!?!? ผมมันสวย โอเค๊ ผมเข้าใจ แต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย!!!"
เควิ่นโวยวายไม่เลิก
"พอเถอะ ชักจะไปกันใหญ่แล้วนะเนี่ย"
คิบอมพูด
วิ่นยั่วผมจริงๆนะ ทุกคนเป็นพยานหน่อย T T ผมจะโดนนางพยางาบหัวซะแล้ว YoY ~
................................................
(พี่ซูฮยอน กะ น้องดงโฮ)
"พี่ซูฮยอน~"
ดงโฮพูดเสียงอ้อน
"หืม?"
ซูฮยอนขานตอบ ขณะที่กำลังทำกับข้าวให้เด็กตัวแสบ
"ดงโฮขอไปเล่นกะน้องหมานะ ^o^"
ดงโฮพูดเสียงใส
"เล่นแต่กับน้องหมานะ แล้วพี่ล่ะ - -"
ซูฮยอนพูดงอนๆ
"ง่า~ เล่นก่าพี่ซูฮยอนก็ได้ๆ ^-^"
ดงโฮยิ้ม
"งั้นเต้นจีให้ดูหน่อยสิ"
ซูฮยอนออกคำสั่ง
"เต้นจี!?!?"
ดงโฮเหวอ
"อื้ม..เต้นจี"
ซูฮยอนย้ำ
"ก็ได้ๆๆๆ ผมจะเต้นจีให้พี่ซูฮยอนดู ^o^"
ดงโฮยิ้ม
"เอายัง"
ซูฮยอนถาม
"แล้วแต่พี่อะ"
"งั้น...เริ่มเลย"
"ฮ่าๆๆ น่ารักนะเนี่ย ^^"
ซูฮยอนพูด
"ผมเขินนะ >////<"
ดงโฮหันหน้าไปทางอื่น ทางที่สายตาของอีกคนจะไม่เห็นหน้าแดงก่ำของตน
สำหรับพี่ นายน่ารักเสมอนะ...ชินดงโฮ ขอบคุณที่ทำให้พี่รู้จักคำว่า....รัก
.......................
กริ๊บกิ้วๆๆๆๆ
แต่ละคู่ อ๊ายยยยยยย ย >////<
ไรเตอร์เขินแทน
หลายคนคงสงสัยว่าทำไมฉากหวานแหววต้องสวนดอกไม้
อันนั้นเป็นเพราะ.....................................
...............................................................
ไรเตอร์นึกไม่ออก = =
ฮ่าๆๆๆๆ
ขอบคุณลีดเดอร์ผู้น่ารักนะจ๊ะ ^^
ความคิดเห็น