คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : You'r my destiny ~ Chapter 9[100%]
ฝีมือไรเตอร์เอง -w-
คุณพ่อกวางชอลของเรา ~
เด็กชายกวางชอลตอนสิบขวบ - -
รองเท้าช่าง.....
- -***
คุณพ่อคนใหม่ของฟิคเรา ^O^
..........................
..........................
..........................
ภายในคฤหาสหรู เสียงเด็กทารกร้องไห้งอแงอยู่ในอ้อมกอดหญิงชรา โดยไม่มีท่าทีจะหยุดร้อง
"แอ๊! แงๆๆ"
"นี่! เงียบซักทีสิ!"
หญิงชราตะคอกใส่เด็กทารก ทารก..ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
เป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว ที่เด็กชายชินฮาวอน ร้องไห้โดยไม่ยอมหยุด
.........................
"พารัง นายต้องพักผ่อนนะ"
กอนพูดกับคีพารัง
"พี่กอน พารังคิดถึงลูก ฮึก.. เค้าจะเป็นยังไงบ้าง ฮือๆ"
คีพารังกอดร่างสูงไว้แน่น ตอนนี้..เจ็บปวดเหลือเกิน เหมือนดวงใจทั้งดวงได้แหลกสลายไป
"แผลผ่าตัดนายยังไม่หายดีนะพารัง ไปพักผ่อนก่อนเถอะ"
มือหนาเกลี่ยน้ำตาให้ร่างเล็กอย่างเบามือ พลางกอดอีกคนไว้แน่น
"กอน พารัง พี่กลับมาแล้วว ว~"
เควิ่นตะโกนลั่นบ้าน วิ่งมาหากอนกับพารัง
"นี่ๆๆ กอนพารัง ทำไมวันนี้บ้านเงียบจัง ตัวเล็กหละ หลับแล้วหรอ"
เควิ่นยิงคำถามมากมาย
"คุณย่า.."
กอนพูดด้วยสีหน้าเนือยๆ
"ยัยแก่มหาภัยนั่นทำไม"
เควิ่นพูดเสียงเรียบจนดูน่ากลัว
"คุณย่ามาเอาฮาวอน...ไปแล้ว"
กอนพูด กอดคนตัวเล็กไว้แน่น
"แล้วแกปล่อยให้ยัยแก่นั่นเอาฮาวอนไปได้ยังไงห๊ะ ! พารังเดี๋ยวพี่จัดการเอง หมั่นไส้ยัยแก่นี่มานานแล้วเว้ย!!"
เควิ่นพูดด้วยน้ำเสียงของคนหมดความอดทน
...................
(หมาป่าฮัสสะกรี้ กะ กระต่ายน้อยไวท์)
"นี่ ไวท์ ตกลง..นายเป็นอะไร"
ฮัสกี้ถามไวท์ ส่วนไวท์ก็เอาแต่กิน กิน และ กิน
"อ้อไอ้ไอ้เอ็นอะไออิ"
ไวท์พูดทั้งๆที่ยังมีอาหารอยู่เต็มปาก
"นี่! เดี๋ยวก็ติดคอหรอก"
ฮัสกี้ดุไวท์
"......."
ไวท์ทำหน้ามุ่ย เหมือนจะน้อยใจ
"โอเคๆ ชั้นไม่ว่านายแล้ว"
ฮัสกี้พูด
แม่กับลูก..จะดื้อเหมือนกันมั้ยน้า
"ฮัสกี้"
ไวท์เรียกฮัสกี้ด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
"หืม"
"อยากไปเที่ยวอะ น้าๆๆๆ พาชั้นไปเที่ยวหน่อยสิ"
ไวท์ทำตาปริบๆ เป็นใครก็ใจอ่อนกันทั้งนั้น
"ก็ได้ๆ ไปเที่ยว.. แล้วนายอยากไปเที่ยวไหนล่ะ"
........................
........................
"ที่นี่แหละที่ชั้นอยากมา"
ไวท์พูดอย่างร่าเริง
"สวนดอกไม้เนี่ยนะ"
ฮัสกี้ถามอย่างแปลกใจ
"อ่าฮะ ทำไม? ชั้นอยากมาแล้วผิดรึไง!!"
ไวท์เริ่มชวนทะเลาะ
"ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่.."
พูดพร้อมเข้าไปกอดร่างบางเอาไว้
"นี่! ปล่อยนะเว้ยย!! ไอบ้า! ปล่อยนะ!!"
ไวท์โวยวาย
"ไวท์ พูดความตริงกับชั้นนะ"
"อะไรเล่า!!"
"นายกำลังท้อง..ใช่มั้ย"
ไวท์หยุดดิ้น
"....."
ไม่มีเสียงตอบกลับจากไวท์
"บอกมาสิ ถ้านายท้องจริงๆ...ชั้นจะได้..ดูแลนาย"
ฮัสกี้กอดไวท์ท่ามกลางสวนดอกไม้(หวานแหววเสียจริง)
"ใช่..ชั้น....ท้อง แต่ชั้นไม่ขอให้นายดูแลชั้น ไม่ว่ายังไงก็ตาม นายไม่จำเป็นที่จะต้องมาดูแลชั้น คนอย่างนาย..เป็นพ่อคนไม่ได้หรอก และอีกอย่าง ชั้น! เกลียด! นาย! เข้าใจไว้ซะด้วย ลูกของชั้นจะไม่มีวันเรียกนายว่าพ่อเด็ดขาด ชั้นจะดูแลลูกด้วยตัวเอง ขอแค่ปล่อยชั้นไปก็พอ ปล่อยชั้นกับลูกไป"
ไวท์ผลักฮัสกี้ออก ขาเรียววิ่งไปเรื่อยๆ จนไปชนกับบางสิ่ง และหมดสติไป
..................................
"อือ.."
"ตื่นแล้วหรอไวท์"
ชายหนุ่มทักทายอย่างคุ้นเคย
"เซน!!!!"
ไวท์กระโดดกอดคนตรงหน้าอย่างดีใจ
"นี่ไวท์ นายดูอ้วนขึ้นนะ"
เซนทัก ไวท์ถึงกับเหวอ เค้าไม่ได้อ้วนขึ้น แต่กำลังท้อง
"ไม่ได้อ้วนขึ้นซักหน่อย.. กินเด็กเข้าไปต่างหาก>.<"
ไวท์พูด
"จริงหรอเนี่ย นายท้องหรอ O.O"
"อ่าฮะ >////<"
ไวท์หน้าขึ้นสีระเรื่อ
"แล้วนี่ กี่เดือนแล้วล่ะ"
เซนถาม
"อ่อ ก็เดือนกว่าๆแล้วล่ะ ชั้นกินจุสุดๆเลยนะ ><"
"กินให้ลูก ว่างั้น"
"อืมๆ"
...................
ด้านฮัสกี้
นายอยู่ไหนของนายนะไวท์
รู้มั้ยว่าชั้นเป็นห่วงนาย
ชั้นยังไม่ได้บอกซักหน่อยว่าจะปล่อยนายไป..
แต่ยังไง.. นายคงมีความสุขมากกว่าที่จะอยู่กับชั้น
.................
หน้าคฤหาสหลังโต มีร่างบางร่างหนึ่งกำลังยืนอยู่
"คุณมาหาใครคะ"
ทิฟฟานี่ สาวรับใช้กล่าวถาม
"มาหาคุณย่า"
เควิ่นตอบเสียงเรียบ
"เชิญค่ะ"
ทิฟฟานี่เปิดประตูและยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
..........
"ยัยแก่หนังเหี่ยว อยู่ไหน ออกมานะเว้ย"
เควิ่นโวยวาย
"แอ๊ แง "
เสียงเด็กในมือของหญิงชราร้องลั่น
"นี่ คุณย่าปล่อยให้ฮาวอนร้องไห้จนตัวแดงได้ยังไงกัน"
เควิ่นโผเข้าไปหาตัวเล็กในมือของหญิงชรา
"แกมาทำไม วูซองฮยอน"
หญิงชราถาม
"ผมมาเอาหลาน"
เควิ่นตอบเสียงเรียบ
"ชั้นไม่ให้ แกจะทำไม"
เควิ่นกำมือแน่น ยิ้มอย่างชั่วร้าย ก่อนจะ
ป้าบ !
"นี่แก! กล้ามาต่อยชั้นหรอ ไอเด็กบ้า!"
หญิงชราล้มลง เควิ่นคว้าเด็กน้อยในมือไว้ทัน
"ผมลาล่ะ"
เควิ่นอุ้มเด็กน้อยและรีบวิ่งรี่ออกจากคฤหาสหลังโตไป
(ทำไมเอาคืนง่ายจังวะ - -^)
..................50%...............
"ตัวเล็กครับ เราคงต้องไปโรงพยาบาลนะ ดูสิตัวแดงหมดแล้ว"
เควิ่นเช็ดหยดน้ำตาหยดเล็กบนใบหน้าเด็กน้อยที่กำลังร้องไห้งอแง
"โทรไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ของฮาวอนก่อนดีกว่าเนอะ"
เควิ่นยิ้มอย่างใจดี
....................
"นอมานึล ซารังฮันดาโก~ นอมัน บาราบนดาโก~"
เสียงมือถือของกอนดังขึ้น
"ยอโบเซโย ว่าไงครับ"
พูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
(นี่กอน ฮาวอนตอนนี้อยู่กับชั้นนะ อยู่ที่โรงพยาบาล รีบมานะ)
"ฮาวอน..เป็นอะไร"
กอนพูดเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยความเป็นห่วง
(ก็ยัยแก่หนังเหี่ยวนั่นปล่อยให้ฮาวอนร้องไห้จนตัวแดงไปหมดเลย คงจะไม่สบายด้วย ตัวร้อนจี๋เลยล่ะ)
เควิ่นพูดด้วยเสียงเป็นกังวล
"ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ"
กอนพูดก่อนจะรีบวางสายจากเควิ่น
"พารัง ไปหาลูกกัน"
กอนพูดกับคนที่กำลังหลับเบาๆ
"อืม.. ไปหาลูกหรอ ผมไปด้วยนะ"
คีพารังพูดด้วยความง่วง
"อืม ไปล้างหน้าก่อนสิ"
กอนลูบหัวคนตัวเล็กเบาๆ ก่อนจะช่วงชิงแก้มขาวฟอดใหญ่
"ฟอด"
"พี่กอนอะ ทำอะไรเนี่ย ไม่เอาแล้ว พี่กอนบ้า >////<"
คีพารังดันกอนออก แต่ก็ไม่วายที่จะโดนมือปลาหมึกมาเกาะที่เอวบาง
"มีน้องให้ฮาวอนซักคนมั้ยจ๊ะ ที่รัก"
กระซิบเบาๆ เป็นการอ้อนคนตัวเล็ก
"แต่แผลผ่าตัดผมยังไม่หายเลยนะ อีกอย่าง ฮาวอนพึ่งจะคลอดเองนะฮะ -o-"
คีพารังแกะมือกอนออกจากเอวบาง
"งั้นแผลผ่าตัดนายหายแล้วมีน้องให้ฮาวอนกันนะ น้า*0*"
กอนส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้กับคีพารัง
"ไม่รู้ล่ะ จะไปหาลูกแล้ว -////-"
คีพารังพูดก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อล้างหน้า
.......................
.......................
"พี่เควิ่น ตัวเล็กเป็นไงบ้าง"
กอนถามอาการลูกชายอย่างเป็นห่วง
"ไข้ลดแล้วล่ะ ดีขึ้นเยอะเลย"
เควิ่นพูดพร้อมกับส่งลูกชายให้กับคีพารัง
น้ำตาหยดใสไหลออกจากตาของร่างเล็ก ด้วยความดีใจ.. ดีใจที่ได้เจอกับลูกชายอีกครั้ง
คีพารังกดจูบลงบนแก้มนิ่มของลูกชาย ด้วยความคิดถึง
มือเล็กปัดป่ายไปมาเหมือนจะเช็ดน้ำตาให้ผู้เป็นแม่
"คุณแม่คิดถึงหนูจังเลยครับ.. คนดี"
พูดพลางกอดลูกชายไว้แน่น
"คุณพ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกันนะครับ..เด็กดี"
กอนหอมแก้มนิ่มๆของลูกชายตัวน้อยอย่างถนุถนอม
.......................
.......................
.......................
"ไวท์ แล้วนายไปหาหมอ หมอไม่ให้ยาหรอ"
เซนถาม
"ชั้นไม่ได้เอามาด้วยน่ะ ยาอยู่กับ...พ่อเด็ก"
ไวท์พูดเสียงเรียบ
"แล้วพ่อเด็ก..เป็นใคร"
เซนถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"วูฮยอนมิน ฮึก..เซน ชั้นไม่อยากเจอไอบ้านั่นอีกแล้ว"
ไวท์กอดร่างสูงของอีกคน
"นายเข้มแข็งไว้นะ นายยังมีชั้นไงล่ะ มีลูกนายด้วย"
เซนลูบหัวไวท์เบาๆ ไม่นานนัก ไวท์ก็หลับไป..ด้วยความเหนื่อยล้า
"ผักผ่อนเยอะๆเถอะ..คุณแม่"
เซนอุ้มร่างบางมาไว้บนเตียงนุ่ม
..................
(คุณชายไฮโซล กะ คุณหนูไรซิ่ง)
"พี่ไรซิ่ง ทำอะไรกินหรอฮะ"
โซลกอดไรซิ่งจากด้านหลัง ซุกหัวทุยลงบนไหล่บาง
"อะไรของยานเนี่ย รู้สึกว่าวันนี้นายจะขี้อ้อนเป็นพิเศษเลยนะ"
ไรซิ่งพูดแซว
"ผมอ้อนก็ผิดใช่มั้ยล่ะ"
"โอ๋ๆ เจ้าลูกแมวตัวน้อยของพี่ไรซิ่ง"
ไรซิ่งหยิกแก้มยุ้ยๆของโซลเล่น
"โอ๊ย เจ็บนะ พี่ไรซิ่ง"
โซลโวยวาย
"ก็นายมันน่าหมั่นไส้"
ไรซิ่งพูด
"อย่างนี้ต้องทำโทษแล้วล่ะ หึหึ"
โซลเดินเข้าไปใกล้ไรซิ่ง
"อะไร ขะ..ของนายห๊ะ ซะ..โซล"
ไรซิ่งถอยกรูจนติดกับผนัง
"ทำโทษไงฮะ"
โซลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
...........................100%........................
ไรเตอร์ขยันอัพครับพี่น้อง
ตอนนี้ไรเตอร์แอบไฮเปอร์ล่ะ
อยากจะอัพฟิคทั้งวันทั้งคืน
นั่งอัพฟิคตอนตีสี่ครึ่ง มีใครเค้าทำกันบ้างล่ะ
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไรเตอร์ขยันอัพ ลีดเดอร์ที่น่ารักก็ขยันเม้นกันด้วยน้า ~
^^
ความคิดเห็น