คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : You'r my destiny~ Chapter 17 [100%]
อัพ!!
.....................................................
HusWhite (Feat.Junsu 2PM)
เช้าแสนสดใส ณ บ้านฮัสไวท์ ~
"ทำอะไรอยู่น่ะ"
ฮัสกี้ถามร่างบางในชุดนอน+ผ้ากันเปื้อนสีชมพู
"ซักผ้ามั้ง ถามมาได้"
ไวท์บรรจงตักอาหารมื้อเช้าใส่จานที่เตรียมไว้
"เดี๋ยวมีสอย - -+"
"สอยอะไรของนาย - -"
ไวท์หันไปมองคนที่เอาแต่จ้อง
"สอยเมียไงจ๊ะ -.,-"
"ตุบ!!"
ถ้วยขนาดย่อมๆถูกเหวี่งด้วยความเร็วสูงและโดนร่างสูงจนจุก
"อย่ามาหื่นแถวนี้นะ - -;;"
"ใครหื่นกัน ไม่มี๊ ~"
ฮัสกี้ยิ้ม
"นายนั่นแหละ ตัวหื่นเลย"
"มีเมียเซ็กซี่ก็ต้องหื่นเป็นธรรมดา พูดถึงเรื่องเซ็กซี่ ยังจำครั้งนั้นได้อยู่เลย นายสวยมากเลยนะ"
ฮัสกี้เดินไปกระซิบที่หูภรรยาเบาๆ
"อะ. อะไรของนายเนี่ย =/ / /="
ใบหน้าขาวขึ้นสีระเรื่อไปถึงใบหู
"อ่อ นี่ วันนี้พี่จุนซูจะมานะ พ่อชั้นก็จะมาด้วย นายเตรียมตัวตายได้เลย"
ไวท์พูดออกข่มขู่อีกคน
"โอ๊ยยย กลั๊วกลัวว"
"ระวังตัวไว้เถอะ = ="
.....................................................
เสียงแตรรถดังขึ้นในขณะที่ร่างบางกำลังจัดโต๊ะอาหารรอผู้เป็นพ่อและพี่ชาย
"สงสัยจะมากันแล้ว"
"มี๊จ๋า ~ ใครมาหรอ ~"
เด็กน้อยวัยสามขวบถามคุณแม่คนสวย
"คุณลุงจุนซูกับคุณตาของอันยังไงล่ะ"
ร่างบางย่อตัวลงเท่ากับความสูงของลูกสาว
"ไปหาคุณตากันเนอะอันยัง"
ไวท์อุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้น พอดีกับผู้มาใหม่ที่เดินเข้ามาภายในบ้าน ไวท์โค้งให้ชายที่ดูมีอายุ
"สบายดีมั้ยครับพ่อ"
ไวท์ยิ้ม
"ก็ดี แล้วเราล่ะ เป็นยังไงบ้าง"
มือที่อบอุ่นของผู้เป็นพ่อแตะเบาๆที่ไหล่ของร่างบาง ที่เริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอที่ดวงตาคู่สวย
"ผมสบายดีครับ คิดถึงพ่อจัง"
ไวท์ยิ้มแห้งๆ
"หลานสาวของตาสวยเหมือนแม่เลยนะ"
มือคุณตาลูบผมนุ่มของหลานสาวเบาๆ
"คุณตาหล่อจังเลย ~ "
อันยังยิ้มกว้าง
"น้อยใจจังเลย ที่ลุงจุนซูไม่หล่อ"
จุนซูทำท่างอน
"ลุงจุนซูก็หล่อ ~ แต่ว่าปะป๊าหล่อกว่ามากๆ ~"
อันยังพูดพร้อมทำท่ากางแขนออก ทำเอาคุณตายิ้มกว้างกับความน่ารัก
"อ่า อันยองครับคุณพ่อ"
ฮัสกี้โค้งให้กับพ่อตา
"อื้ม ดูแลลูกชั้นดีมั้ยเนี่ย"
พ่อตาถามออกจะแซวซะมากกว่า
"ต้องดีสิครับ เมียผมทั้งคน"
มือหนาเกี่ยวเอวบางเข้ามากอด ร่างบางไม่มีท่าทีขัดขืนเลยซักนิด แถวยังมีอาการเขินอายอย่างเห็นได้ชัด
"น้องชั้นอายม่วนต้วนหมดแล้ว - -"
จุนซูแซว ทุกคนหัวเราะ
บ้านฮัสไวท์ในวันนี้ดูอบอุ่นกว่าทุกๆวัน สำหรับลีซูฮุนแล้ว การจากลาเป็นอะไรที่โหดร้าย
สามปีที่ไม่ได้ติดต่อกับผู้เป็นพ่อเลย ทำให้เหงามาก วันนี้จึงเป็นวันที่พิเศษ..
.....................................................
50%
(ค้างไว้ก่อนนะคะ -..-)
UP!!
White Talk ,,
สามปีที่ถูกคนบางคนลักพาตัว..
ในวันนั้นผมรู้สึกกลัวมากๆเลย แต่ในวันนี้มันกลับตรงกันข้าม
ผมสามารถพูดได้เต็มปากว่า ผม'รัก'คนๆนั้น คนที่ลักพาตัวผมมาและทำอะไรหลายๆอย่างกับตัวผมเอง
...ผมมีลูก...
มันอาจจะแปลกสำหรับคนอื่นๆ แต่สำหรับผม ผมดีใจมาก ขอบคุณพระเจ้านะครับ
สามปีที่แล้ว ผมกังวลกับเรื่องของผมเอง ลูกของผมจะเป็นยังไงบ้าง แล้วผม.. จะเป็นแม่ที่ดีได้มั้ย
ตอนนี้ผมทำหน้าที่นั้นได้แล้ว ทั้งแม่ที่ดีและภรรยาที่ดีเลยล่ะ ;D
...............................................
(ติดไว้รอบสองนะคะ = =)
UP!
...............................................
กอนนั่งมองคีพารังกับเควิ่นที่ตอนนี้อาการเหมือนกันเด๊ะ
"เป็นอะไรกันไปหมดนะ"
คิบอมพูดขึ้นลอยๆ เควิ่นจ้องหน้าคิบอมด้วยสายตาอาฆาต
"ไปหาหมอกันดีกว่ามะ"
ดงโฮเสนอ กอนพยักหน้าเห็นด้วย
"ถ้าดงโฮเป็นหมอนะ ดงโฮว่าพี่เควิ่นกับปากการังน้อยต้องกำลังมีเด็กแน่ๆ"
ดงโฮลูบคางเบาๆอย่างใช้ความคิด
"มะ ไม่มั้ง ดงโฮ"
คีพารังพูดพร้อมกับก้มหน้า
"คีพารัง จำคืนนั้นได้มั้ย"
อยู่ดีๆกอนก็ลุกพรวดพราดและนั่งแทรกระหว่างคีพารังกับเควิ่น
"คืนนั้นอะไรเล่า พี่กอนบ้า อายเค้านะ - / / / -"
คีพารังก้มหน้าเพราะความเขิน ดีนะที่ฮาวอนกำลังหลับ ไม่งั้นต้องถามว่าคืนไหนแน่ๆ
"ก็คืนนั้นไง ที่ฮาวอนไปนอนกับพี่เควิ่น"
"พี่กอนน -o-!!"
คีพารังทุบไหล่คนข้างๆอย่างแรงเพื่อให้หยุดพูด
"อะไรเล่า แค่จะถามว่ามันผ่านมาได้กี่อาทิตย์แล้ว"
กอนรวบมือคีพารังแน่น
"มันก็.. เกือบสองเดือนแล้วฮะ"
"โป๊ะเช๊ะ!"
ดงโฮดีดนิ้วพร้อมกับกำปั้นนางฟ้า(?)กระทบลงบนหัว
"ง่า พี่เควิ่นอะT^T"
"แล้วเราล่ะ กี่เดือนแล้วเนี่ย"
คิบอมแกล้งถาม
"สาม.."
เควิ่นตอบเสียงเรียบพร้อมกับหน้าตานิ่งๆ
"นี่มันใช่เวลามานั่งนับวันเรื่องอย่างว่ามั้ยเนี่ย - -"
ไรซิ่งกอดอกมองทั้งห้าคน
"ไวไฟจริงๆเล๊ย พวกนายนี่"
ไรซิ่งบ่น
...............................................
ณ โรงพยาบาล ~~ (ทำไมไรเตอรฺต้องลั้ลลา - - : วิ่น)
"อ้าว หวัดดีจีฮวาน"
ลีทึกทักทายเด็กที่ตัวเองเคยเป็นเจ้าของไข้
"อ่า สวัสดีครับ"
คีพารังโค้งให้คนที่เคยดูแลตัวเองมาตั้งแต่เด็ก
"อ้าว กอน เควิ่น คิบอม ดงโฮ ไรซิ่ง มาทำไมกันเยอะแยะเนี่ย แล้วนั่น"
ลีทึกมองไปที่ฮาวอน
"อ่อ ฮาวอน อันยองสิครับ"
กอนพูดกับลูกชาย
"อันยองฮะ ~"
"น่ารักจังเลย ลูกพวกนายเนี่ย"
ลีทึกยิ้ม
"เออ ว่าแต่ พวกนายมาทำอะไรกันหรอ มากันเยอะเชียว"
ลีทึกถาม
"มา.. ตรวจฮะ"
คีพารังก้มหน้าตอบ
"เห? ตรวจ? คนที่สองหรอ พวกนายนี่น้า ไวไฟ - -"
ลีทึกส่ายหัวเบาๆ
"ตอนนี้ไม่มีคนไข้พอดี จะลัดคิวให้ละกันนะ"
ลีทึกยิ้มอย่างใจดี
...............................................
ตอนนี้เป็นคิวของเควิ่นกับคิบอม
"อ่า เควิ่น พี่ขอจับตรงท้องหน่อยนะ"
ลีทึกพูด ต่อยๆแตะที่ท้องเควิ่นและกดเบาๆ
"เป็นก้อนเลย อีกไม่นานก็คงจะป่องแล้วล่ะ"
ลีทึกยิ้ม เควิ่นมองลีทึกอย่างต้องการคำตอบ
"ยินดีกับพวกนายด้วยละกันนะ"
"เควิ่นกำลัง.."
"อื้ม ใช่แล้วล่ะ กำลังมีเด็ก"
ลีทึกยิ้ม
"เย้!"
"หวา~ ไม่ต้องดีใจขนาดนั้นก็ได้มั้งพี่คิบอม แล้วก็อย่ากอดผมแน่นมากด้วย หายใจไม่ออก"
เควิ่นยิ้มบางๆ
...............................................
ว้าววว ~
บอมวิ่นเรากำลังะเป็นคุณป๊าคุณม๊ากันแล้วนะคะ >w<
ช่วยลุ้นกันด้วยนะคะว่าจะได้ลูกสาวหรือลูกชาย หุๆ >..<
ความคิดเห็น