ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {TS7} Short-Fiction ; NoteApple นทแอป *67 [yuri]

    ลำดับตอนที่ #9 : Short Fiction#6 แพ้ใจ

    • อัปเดตล่าสุด 17 มี.ค. 54


    Short Fiction#6
    {NoteApple *67}
     
     กรุณาคลิกไปที่
    http://www.myfirstsight.com/music/mai1.htm 
    และเปิดเพลงแพ้ใจฟังไปด้วยจะอินมาก >[]<!


    ------------------------------------------------------------

    ‘แอปเปิ้ล เดอะสตาร์’
     
    ความฝันของฉันก็เป็นจริงสักทีสินะ ..
    ฉันอยู่ในบ้านเดอะสตาร์มาก็.. เดือนกว่าแล้ว
    อาทิตย์นี้ฉันต้องร้องเพลง “แพ้ใจ”
     
    เพลงนี้เป็นเพลงที่ฉันชอบฟังตอนเด็กๆ 
    เมื่อก่อนฉันฟังก็ไม่รู้ความหมายหรอก
    แค่ฟังและรู้ว่าเพลงนี้เพราะเท่านั้น
     
    ตอนนี้ไม่รู้ทำไม ฉันชอบฟังเพลงนี้มากขึ้น
     
    ยิ่งฟังยิ่งรู้สึก..
     
    ก่อนเข้าบ้านฉันอกหัก เพราะไปแอบชอบรุ่นพี่คนหนึ่ง
    แต่ความเจ็บตรงนั้นก็หายไปหลังจากเข้าบ้านเดอะสตาร์
    เมื่อมาเจอกับ ‘พี่นท’ ..
     
    และเพลงนี้ทำให้ฉันหวนคิดไปถึงตอนเข้าบ้านแรกๆ อีกครั้ง
     

    .
     
     
    .
     
     
    ‘เก็บใจไว้ในลิ้นชัก คงไม่เจอแล้วรักแท้
    เบื่อกับความปรวนแปร มันไม่แคร์และไม่หวัง
    มันเหมือนคนชินชา ไม่มองไม่ฟัง
    และแล้วก็มีเธอ เดินเข้ามา..’


     
    “นทและแอปเปิ้ลนอนห้องนี้จ้า”
    สิ้นเสียงของพิธีกรประจำรายการ ‘แฟรงค์’
    ฉันเดินตามพี่แฟรงค์เข้ามาด้านในห้อง ไม่รู้ว่าที่ยิ้มตอนนี้ยิ้มเพราะอะไร
    เพราะห้องสวย บ้านสวย น่าอยู่ หรือว่าได้อยู่กับพี่นทกันแน่

    ฉันมองไปทางพี่นท พี่นทกำลังยิ้มอย่างดีใจอยู่ไม่น้อย
    สงสัยพี่นทจะชอบระเบียงห้องนี่นะเนี่ยมองใหญ่เลย ^^
     

    “นอนแถวไหนดี..” ฉันเกริ่นขึ้นเบาๆ
    “แล้วแต่” พี่นทตอบกลับอย่างเสียงใส
    “เตียงคู่” . {หุหุหุ}
     
     
    .
     
    .
     
     
     
    ‘เข้ามาค้นในลิ้นชัก ที่ปิดตายเพราะรักร้าว
    ให้อภัยใจเมาเมา มาแบ่งเบาที่ฉันล้า
    มาสนใจใยดี คนที่ไม่มีค่า
    ให้รู้ว่าตัวเอง ยังสำคัญ’
     
     
    “แอปเปิ้ล ! เป็นอะไร”
    ฉันนั่งอยู่ในห้องของฉันกับพี่นท
    อืม.. จู่ๆ น้ำตาจากไหนไม่รู้ก็ไหลเอ่อออกมา
     
    ฉันส่ายหัวไปมา
     
    “นี่นะ ไม่เป็นไร.. เป็นอะไรบอกพี่สิ
    พี่อยู่ข้างเราเสมอนะ”
    พี่นทแตะไหล่ฉันเบาๆ
     
    “พี่ไม่เคยเห็นแอปร้องไห้..”
     
    “อ้าวเฮ้ย ! พี่นทเป็นอะไร”
    อยู่ๆ พี่นทก็น้ำตาไหล ..
     
    พี่นทส่ายหัวไปมา
    “นี่นะ ไม่เป็นไร เป็นอะไรบอกแอปสิ
    แอปอยู่ข้างพี่เสมอนะ”
     
    “ก็เห็นแอปร้อง.. ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
    เลยร้องด้วย ร้องเป็นเพื่อน”
     
    “พี่นท...”

    พี่นทรวบตัวฉันมากอด
    “อย่าร้องไห้นะแอป มีอะไรบอกพี่ได้นะ”
     
    พี่นทปลอบฉันทั้งๆ ที่ตัวเองกำลังร้องไห้อยู่
    จากที่ฉันร้องไห้เมื่อกี้ ฉันก็ลืมไปแล้วล่ะเหตุผลที่ร้องไห้
     
    ฉันหัวเราะไปกับท่าทีของพี่นทแทน
     
    “ไม่ตลกนะแอป !”
    พี่นทส่งสายตาดุมาให้ฉันเบาๆ (?)
    “ฮ่าๆ ตอนนี้แอปหายดีแล้วเนี่ย
    ลืมไปแล้วว่าร้องไห้เพราะอะไร”
     
     
    .
     
     
    .
     
     
     
    ‘เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ

    เมื่อไหร่ที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน

    ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหา มานาน

    วันนี้เป็นไงเป็นกัน จะรักเธอ



    ฉันอ่านคำแต่ละคำในบทเพลง
    ก็ทำให้ย้อนคิดถึงเวลาที่ฉันอยู่กับพี่นท
    ไม่ว่าจะตอนไหน ..
     
    ฉันเป็นเหมือนเนื้อเพลงจริงๆ ด้วยสินะ
    “เก่งมาจากไหน ก็แพ้ หัวใจ อย่างเธอ”
     
    “โหยทำหน้าอินจัง แอป !”
    พี่นทเดินมาเขกหัวฉันเบาๆ เหมือนหยอกเล่น
     
    “ก็.. เพลงมันโดน 555+”
    ฉันตอบไปอย่างนั้นจริงๆ ตามความรู้สึก
     
    “หรอ.. แล้วเธอคนนั้น ใครหรอแอป”
    ฉันเงียบไปกับคำถามพี่นท..
    ไม่รู้ว่าพี่นทแกล้ง หรือพี่นทอยากรู้จริงๆ กันแน่
    เพราะฉัน แยกสายตาของพี่นทตอนนี้ไม่ออกเลย
     
    ฉันมองลึกเข้าไปในดวงตาพี่นท
     
    “พี่นท”
     
    “หื้ม ? เรียกพี่ทำไม”
     
    ไม่ใช่พี่นท นั่นมันคำตอบตะหาก
    แต่ฉันไม่พูดต่อเพราะกลัว พี่นทจะรู้สึกแปลกๆ
     
    “อ่อเปล่า”
     
    “แหน่ะๆ เดี๋ยวพี่ไปซ้อมวิมานดินก่อนนะ สู้ๆ”
     
    พี่นทชูสองนิ้วให้ฉันก่อนออกจากห้องไป
     
    เฮ้อ..
    ดีนะที่พี่นทไม่รู้ ดีจริงๆ
     

    .


    .

     
    ‘เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก ก็อย่าทำให้ฉันหลง
    บอกมาเลยตามตรง นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ
    ตอนนี้ยังพอทำใจ ถ้าสิ่งที่ได้เจอ
    คือฝันคือละเมอ และไม่จริง’

    เวลาผ่านไปเท่าไรก็ไม่รู้สินะ
    แต่ซ้อมเพลงนี้แล้วเพลินจริงๆ ..
     
     
    “อ้ะ แอป”
    พี่นทเข้ามาในห้องตอนไหนไม่รู้
    อ่า.. พี่นทไปเรียนนินจามาหรือไงเนี่ย
     
    “คะ คะ ?”
    “น้ำเปล่าที่อุณหภูมิห้อง”
    “หือ ?”
    “ก็เห็นซ้อมร้องเพลงตั้งนาน ไม่ไปไหนเลย
    เลยเอาน้ำมาให้”
     
    “อ่า.. ขอบคุณคะ” ฉันยิ้มตายีให้พี่นท ^^
    ฉันดื่มน้ำแล้วเอาแก้ววางไว้ตรงโต๊ะหัวเตียง
     
    และฉันก็ปิ้ง ไอเดียดีๆ ขึ้น

     
    “พี่นทๆๆ ฟังนี่ให้หน่อย” ฉันเอาหูฟังเสียบหูพี่นท
    “ห๊ะ หะ เออ ก็ได้ๆ”
     
     
    ฉันกดเพลงไว้ให้พอดีกับท่อนที่จะให้พี่นทฟัง
     
    “ตั้งใจฟังดีๆ นะพี่นท ^^”
    “โอเคๆ”
     
     
    Play..
     
     
    ‘เก่งมาจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างเธอ
    เมื่อไหร่ที่เผลอ ยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
    ยังมีอีกหรือ รักแท้ที่เคยเสาะหา มานาน
    วันนี้เป็นไงเป็นกัน จะรักเธอ
     
    เมื่อเธอรู้ว่าฉันรัก ก็อย่าทำให้ฉันหลง
    บอกมาเลยตามตรง นี่เรื่องจริงหรือฉันเพ้อ
    ตอนนี้ยังพอทำใจ ถ้าสิ่งที่ได้เจอ
    คือฝันคือละเมอ และไม่จริง

    วันนี้ฉันรักเธอ คือเรื่องจริง’
     

    ฉันนั่งมองพี่นทตั้งแต่กดเปิดเล่นเพลง..
    ฉันค่อยๆ เบาเสียงเพลงลง
     
    .
     
    .
     
     
    “พี่นท..

    วันนี้แอปรักพี่นท คือเรื่องจริง”
     
    ฉันร้องไปตามทำนองเพลงท่อนสุดท้าย..
    พี่นทมองหน้าฉันในดวงตาที่เต็มไปด้วยคำถามมากมาย
     
    ฉันอาจจะคิดไปเองนะ หรือตาฝาดไม่รู้
    คือตอนนี้ .. พี่นทหน้าแดง
     
     
    พี่นทน่ารักมากเลยล่ะ
     
     
    “พี่นทแอปเอาน้ำไปเก็บก่อนนะ”
     
    ไม่ทันที่พี่นทจะพูดอะไร
    ฉันรีบวิ่งลงไปข้างล่าง
    ก็ตอนนี้ฉันก็หน้าแดง.. ไม่ต่างกับพี่นทหรอก
    รู้สึกๆ ร้อนๆ วูบๆ ยังไงไม่รู้สิ
     
     
    แอปเอ้ย กล้าว่ะ !!!  ><!
     
     
    END.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×