คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Short Fiction#3.1 วันที่ไม่สบาย
Short Fiction#3
{NoteApple *67}
“หัวใจนี้อยากรู้ อยากรู้ รักเอยรักเอยรักอยู่ไหน
ฉันคนนี้ คนนี้ อยากรู้ รักเอยอยู่หนใด”
สาวน้อยตัวสูงกำลังออกท่าทางประกอบเพลงพร้อมร้องอย่างตั้งใจ
“โอเคไหมพี่นท”
สาวน้อยตัวสูงถามขอความคิดเห็น
และยังคงค้างท่าจบไว้ให้ ‘พี่นท’ ของเธอดู
ฟิ้ว..~ ผ่านไป 1 นาทีกว่าๆ
“โอเคไหม พี่นท!”
“555555+ โอเคตั้งแต่จบแรกแล้ว”
สาวตัวเล็กกว่า(มาก) นั่งหัวเราะตบมือแปะๆ อยู่บนเตียง
“โหย แล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้ยืนเมื่อยตั้งนานอ่า”
แอปเปิ้ลทำแก้มป่องๆ แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอน
“ขอโทษๆๆ ก็เห็นว่าน่ารักดี เลยให้ค้างนานๆ”
เห็นแอปเปิ้ลเป็นอย่างนั้น นทเลยเขยิบนั่งคุกเข่าใกล้ๆ แอปเปิ้ล
“โอ๋เอ๋ๆ หายงอนเค้าน้า”
ถ้าใครมาเห็นนทตอนนี้คงจะถามเป็นคำถามเดียวกันว่า ไหวไหมเนี่ย
เพราะเจ้าตัวกำลังทำท่าตลกๆ ให้แอปเปิ้ลหายงอนอยู่
ลิงตีฉาบเอย ทำหน้าหมูเอย ร้องเสียงเป็ดเอย .. แต่ก็ยังไม่ได้ผล
ท่าทางคนตัวสูงตรงนั้นจะงอนเข้าจริงๆ
“แอปเปิ้ลอ่า... ดีกันน้าาาาาา” นทยังคงไม่ละความพยายาม
เริ่มเขย่าตัวแอปเปิ้ล และพยายามทำท่าตลกๆ ต่อไป =[]=!
“ไม่หายงอนใช่ไหม.. หุหุหุ”
จากที่นั่งอยู่ข้างๆ นทจับแอปเปิ้ลที่นอนหันหลังให้ มาเป็นนอนหงาย
แล้วนทก็ค่อมตัวแอปเปิ้ล แล้วจับแขนทิ้งสองข้างของแอปเปิ้ลกดไว้กับเตียง
“พ..พี่นท!! พี่จะทำอะไร” ดวงตาของแอปเปิ้ลเบิกโตขึ้น เหงื่อเริ่มผุดตามใบหน้าและมือ
“ก็ไม่หายงอนพี่ สักที” นทค่อยๆ โน้มหน้าเข้าใกล้หาแอปเปิ้ลเรื่อยๆ
“พ.. พี่นท!!” นทไม่ฟังเสียงของแอปเปิ้ลแต่ยังคงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
เพื่อรับกลิ่นหอมๆของเส้นผมของผู้ถูกกระทำอย่างเต็มปอด
“หอมจัง..” นทลูบไล้ไปตามเส้นผมของแอปเปิ้ลอย่างแผ่วเบา ..
“แอปเปิ้ลใช้รีจอยส์ค่ะ” ภาพที่นทกำลังเห็นคือแอปเปิ้ลสะบัดผมไปมา
อวดผมยาวสลวยของเธอ อย่างงดงามและน่ามอง ..
=[]=!!
“เฮ้ย~!!” ใจหายหมด ตกลงฉันฝันไปหรอกหรอ
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ..
ดีนะ ดีนะ ดีนะเนี่ย มีโฆษณาคั่น ..
เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน แล้วทำไมเราต้องฝันแบบนั้นด้วยว่ะเนี่ย
ทำไมต้องฝันถึงแอปเปิ้ล.. แล้วเราทำไมต้อง เอ่อ..
ว๊ากกกกกกกกก บ้าบอว่ะเรา
“พี่นทเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” แอปเปิ้ลห่อผ้าเช็ดตัว
วิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยความเร็วสูง
“แอปได้ยินเสียงพี่นทร้องอ่า”
“อ่อเสียงพี่ร้องเพลงมั้ง” ฉันเริ่มแถเฉไฉไปเรื่อย
“เพลงอะไรร้องเฮ้ยคะ = =”
“แหะๆ”
“ไม่เป็นอะไรแน่ๆ ใช่ไหมคะ”
แอปเปิ้ลเดินมานั่งที่ขอบเตียงด้านที่ฉันนอน
แล้วเอาหลังมือทาบกับหัวฉัน
.. ตายแน่ฉัน..
“ตัวพี่นทร้อนๆ นะคะ ไม่สบายหรือเปล่า”
“เปล่าๆ สบายดี” ^^;;
แอปเปิ้ลเลื่อนหน้าตัวเองมาแปะกับฝามือคนละด้านกับที่แปะเหม่งฉัน
ตอนนี้หน้าฉันกับแอปเปิ้ลห่างกันอยู่ไม่กี่เซนติเมตร
โอ้วววว !! จอร์จ ซาร่า พารา ไทลิน่อน !!
แอปเปิ้ล.. ไปแต่งตัวก่อนไหมมมมมมม T^T~
พ..พี่จะอกแตกตายอยู่แล้ว ก็ในนี้มันฮิพๆ โจ๊ะๆ ตลอดเลยอ้าาา..
“ไม่สบายแน่เลย ตัวร้อนกว่าเดิมอีก”
“แอบเปิ้ลเพิ่งอาบน้ำจะอุณหภูมิตัวเท่าพี่ได้ไง”
ฉันตีเสียงเข้มเพื่อแสดงให้แอปเปิ้ลเห็นว่าไม่ได้ป่วย
ตัวไม่ร้อนหรอก แต่ใจร้อนมาก hot! Very much !!!
“เออจริงด้วย” แอปเปิ้ลเกาหัวยิกๆ แล้วเดินไปแต่งตัว
ฟู่ว~ ใจหายใจคว่ำหมดเลย .. นทเอ้ย~~
สงสัยวันนี้จะต้องอาบน้ำตอนเช้าเป็นครั้งแรกในรอบ.. เอ่อเท่าไหร่นะจำไม่ได้ซะแล้ว
.
.
“เจ้นทลงมาแล้วตูมตาม!!!” จูเนียร์เด็กผู้ชายมีความสามารถพิเศษ
สามารถทำตาให้เป็นเส้นตรงได้ กับนายตูมตามมักทายกรูปหล่อ .. วันนี้จะมาโชว์อะไรกันอีกล่ะ
“โหยลงมาช้ากว่าพี่แอมป์อีกนะเนี่ยสุดยอด” จูเนียร์พูดแล้วชี้ไปทางแอมป์หนุ่มหน้าตี๋เจ้าสำอางตรงนั้น ..
ที่นั่งข้างๆ ก็พี่เนสผู้ไม่ห่วงหล่อ แล้วแถวนั้นก็มีซิลวี่ พี่กวาง และแอปเปิ้ลนั่งอยู่ด้วยกัน
โอ้.. ครบองค์ประชุมมาก
“มีอะไรอะสองหนุ่ม - - ”
“เอาเลยตูมตาม” เมื่อรับคำสั่งทั้งสองก้เริ่มแสดง
ออกลวดลายลีลา สร้างสีสันให้คนในบ้านอย่างเช่นเคย
.
.
55555555 เสียงหัวเราะดังลั่นบ้านเดอะดาว .. แต่มีคนหนึ่งที่นิ่งซะ
“โห่... เจ้นทคนอื่นเค้าขำกันหมดเลยนะ วันนี้เจ้เป็นอะไรเนี่ย”
“อ่อ รู้สึกป่วยๆ นิดหน่อยน่ะ” ฉันยิ้มให้ทุกๆ คน เพื่อจะได้สบายใจกัน
“พี่นทเป็นอะไรมากไหม” แอปเปิ้ลมองฉันด้วยสายตาเป็นห่วง ..
โอ้ย.. แอปเปิ้ลพี่จะป่วยก็เพราะแอปแหละจ่ะ ไม่อยากจะบอก
ในหัวมีแต่หน้าเราอยู่นั่นแหละ โอ้ย โอ้ย~
“นทไปกินยาสิ..” พี่กวางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
พี่กวางนทขอบคุณนะคะในความเป็นห่วง แต่ที่นทป่วยอะกินยาไม่หายหรอก
“ไม่ก็ไปกินหนมกับซิล ช้อกโกๆ กินอะไรหวานๆ เผื่อจะดีขึ้นนะพี่นท”
ขอบใจนะซิล แต่พี่รู้สึกเริ่มแพ้ของหวานอะ แพ้หน้าหวานๆ .. มาให้มองทุกคืนเลย TT^TT
‘นทกินยาสิ.. เดี๋ยวไม่ไหวหรอก’ แอมป์
‘ไปกินยาดินท เดี๋ยวป่วยร้องเพลงไม่ได้นะ ’ ตูมตาม
‘เจ้นทไปกินยาให้ด่วนเลย’ จูเนียร์
‘นท.. พักผ่อนเยอะๆ กินยาด้วยนะครับ’ พี่เนส
“ขอบคุณทุกๆ คนนะคะ ที่เป็นห่วง.. แต่..”
หมับ..
“เดี๋ยวรูมเมทคนนี้ดูแลพี่เอง พี่ๆ คนอื่นไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
จุ่ๆ แอปเปิ้ลก็ลุกขึ้นมาคว้ามือฉัน แล้วพาฉันขึ้นไปที่ชั้นสอง
“โอเค.. ไหวนะนท แอปเปิ้ลดูแลนทดีๆ นะ” พี่กวางพูดไล่หลังขึ้นมา
“ซิลว่าสองคนนนี้แปลกๆ นะพี่กวาง”
“พี่ก็ว่า...”
.
.
ณ ห้องนทแอป
“พี่นท ตัวเย็นๆ มือเย็นๆ นะคะ”
“อากาศมันเย็น..”
อยุ่ดีๆ แอปเปิ้ลก็สวมกอดฉัน..
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
“หายเย็นรึยังคะพี่นท”
“อะ.. อ..อื้ม”
อุ่นจังเลยแอปเปิ้ล ..
รู้สึกเหมือนหัวใจพีกำลังเต้นจังหวะเดียวกับแอปเลย
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
แอปเปิ้ลกระชับกอดแน่นขึ้น
เราสองคนกอดกันอยู่อย่างนั้น..
ทั้งอบอุ่น ทั้งมีความสุข..
อยากหยุดเวลาไว้จริงๆ
แอปเปิ้ลผละออกจากฉัน
“พี่นท.. พี่นทป่วยเป็นโรคเดียวกับแอปแน่เลย”
“โรคอะไรหรอแอป..”
“โรคหัวใจ” แอปเปิ้ลกดเสียงต่ำลง ..
ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก
“แล้วต้องรักษายังไง พี่... ไม่เคยเป็นมาก่อน”
“แอปคิดว่า.. คงต้องรักษาด้วยหัวใจ”
“หัวใจใครล่ะแอปเปิ้ล”
“หัวใจของคนที่พี่.. ชอบ.. ไง”
ฉันสังเกตเห็นสีหน้าของแอปเปิ้ลเปลี่ยนไป เหมือนมีน้ำใสๆ คลออยู่ที่เบาตา
แอปเปิ้ลเป็นเด็กเข้มแข็งนะ.. จะร้องไห้ได้ไง ฉันตาฝาดแน่ๆ
“งั้นแสดงว่าแอปก็มีคนที่ชอบแล้วน่ะสิ”
แปร๊บบ.. ทำไมฉันรู้สึกแปร๊บๆ ที่หัวใจนะ แค่ถามแค่นี้เอง
“ค่ะ”
แปร๊บบบบบบบบ... คราวนี้เจ็บยิ่งกว่าเมื่อครู่นี้อีก
นท พนางยางกูร เป็นอะไรของเธอเนี่ย ..
ตาของแอปเปิ้ลเริ่มมีน้ำใสๆ คลอมากขึ้นเรื่อยๆ
แอปเปิ้ลพยายามเงยหน้ามองเพดาน . .
“แอปเปิ้ล..” ฉันเรียกชื่อแอปเปิ้ลเบาๆ
แล้วแอปเปิ้ลก็เข้ามากอดฉัน.. และแล้วเราก็กอดกันอีกครั้ง..
แอปเปิ้ลเป็นอะไรนะ.. แต่ที่รู้ใครทำน้องเราเสียใจ แกตาย!!!!
TO BE CONTINUE…
“5555555 ไม่หรอกมั้งแอปเปิ้ล”
“ไม่แน่.. นะพี่นท”
ความคิดเห็น