คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Short Fiction#2 ปั่นป่วนอยู่ในใจ
Short Fiction #2
{NoteApple *67}
“ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้นแต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆ เธอคิดยังไง
รักเธอเท่าไร แต่ไม่ยอมพูดกัน..”
ทำไมกันน้า~
เพลงที่พี่นทร้องที่รายการแฉแต่เช้า ยังก้องอยู่ในหูฉันตลอดเวลาเลย
ทำไมเสียงพี่นทใสขนาดนี้น้า~~
เพลงที่พี่นทร้อง จะร้องให้เรารึเปล่านะ
ความหมายในเพลงจะหมายถึงเรารึเปล่านะ
‘ได้ชิดเพียงลมหายใจ.. แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน
แค่เพื่อนเท่านั้นแต่มันเกินห้ามใจ’
แค่ได้นั่งเก้าอี้สัมภาษณ์เบาะเดียวกันก็ดีมากมาย
พี่นทจะรู้สึกเหมือนแอปไหม ว่ามีความสุขมากมาย
พี่จะรู้ไหมตลอดการสัมภาษณ์แอปเอาแต่มองพี่..
โอ้ยยยยยยย ~~~~ ไม่ไหวแล้วนะฉัน !!!!
ฉันสายหัวไปมาอย่างรุนแรง เพื่อสลัดความคิดและเสียงเพลงของพี่นทออกจากหัว
“เฮ้ๆ แอปเปิ้ลเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย เครียดเรื่องคอนเสิร์ตมะรืนนี้หรอ”
เสียงหวานๆ ของพี่กวางดังขึ้นเหมือนมาเตือนสติฉัน
“อ่อ เอ่อ เปล่าๆ ไม่เป็นอะไรเลยคะ สบายดีแข็งแรงดีคะ” ^[]^
ฉันตอบปัดๆ ไปขืนตอบว่าเป็นอะไรพี่กวางได้ซักแย่เลย TT[]TT
“แต่ทำอย่างนี้มันดูเป็นอะไรมากๆ เลยนะแอปเปิ้ล” - -+
โอย.. สายตาพิฆาตพี่กวางออกมาอีกแล้ว พี่กวางอย่ามองแบบน้านนนนนน TT[]TT~~
“แอปเปิ้ล อย่าเครียด~!! มากินหนมกับซิลดีกว่า อันเนี้ยะโคตะระอร่อย” >[]<
“โอ้.. โอเคเลยซิล! กำลังอยากกินของอร่อย”
ขอบคุณซิลที่สุด รักซิลที่สุด >[]<!!
ฉันรีบเดินไปหาซิลวี่ที่ห้องครัว และเริ่มแกะขนมกินกับซิลวี่ อย่างเอร็ดอร่อย
ความจริงแล้ว.. ฉันหนีสายตาพี่กวาง เดี๋ยวโดนจับได้ เดี๋ยวโดนซัก ฉันก็แย่นะสิ รอด~ ฟู่ว~~!!
แต่พี่กวางก็ยังคงมองๆ ยิ้มอย่างเย็นยะเยือกให้ฉัน หยิบเสียบหูฟังแล้วขึ้นไปซ้อมร้องเพลงต่อชั้นสอง
ฉันกำลังเม้าท์กันอย่างสนุกสนานตามประสาคนอายุไล่เลี่ยกัน ..
แต่ทันใดนั้นเอง !! (ตื่นเต้นไปไหมหนูแอปเปิ้ล 555+)
“ซิล~! กินด้วย ไม่ชวนๆ” เสียงใสๆ แบบนี้ .. โอ๊ะ โป๊ะ แช้ะ =[]=!
ฉันพยายามไม่มองหน้าพี่นท และก้มลงกินขนมของตัวเองอย่างเงียบๆ
ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อ่า.. รู้สึกมีบางอย่างมันสั่นๆ อยู่ข้างใน
อืม.. ฉันว่าก็คืนมือถือให้พี่แฟรงค์พิธีกรแล้วนะ แต่อะไรเนี่ยสั่นอยู่ได้
“ก็ซิลหาพี่นทไม่เจออ่า โห่...”
“5555+ พี่ล้อเล่น กินอะไรอะ ดูน่าอร่อยเชียว”
“ขนมอะพี่ของใหม่ๆ หุหุหุ”
“ท่าทางจะอร่อยจริงๆ นะเนี่ย แอปกินเงียบเลย”
พี่นทหันมามองฉันแล้วยิ้มๆ ฉันเลยยิ้มตอบไป
“แหะๆ”
“ใช่ไหมละแอปเปิ้ล ขนมซิลอร่อยสุดๆ หุหุ”
“จ้า.. เดี๋ยวแอปขึ้นไปซ้อมร้องเพลงกับเต้นต่อก่อนนะ แอปยังทำไม่ดีเลย ขอตัวนะ”
“อ้าว.. โห่.. มาเร็วไปเร็วเคลมเร็วนะเนี่ยแอป ” ซิลวี่แซวฉันเบาๆ
“ไม่อยู่กินหนมกันก่อนหรอแอป”
กึก.. ฉันหยุดชะงักไป ก่อนจะหันมายิ้มให้พี่นท
“แหะๆ แอปยังร้องยังเต้นไม่ได้จริงๆ อะพี่นท ขอตัวนะคะ”
.
.
“เฮ้ออออออออออ..”
ฉันถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ทำไมวันนี้ทั้งวันต้องเอาแต่หลบหน้าพี่นทด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆ
“เนี่ยนะไม่ได้เป็นอะไร” - -+
อุแม่เจ้า ! พี่กวาง.. มาอยู่ในห้องเราได้ไง
อึก อึก อึก ฉันกลืนน้ำลายไปสามอึก หลับตาปี้แล้วคิดว่าฝันไป
“แอปเปิ้ล !! พี่ไม่ใช่ผีนะว้อย”
“แล้วพี่มาอยู่นี่ได้ไงอะ นี่ห้องแอปกับพี่นทนะ”
“นี่มันห้องพี่กับซิล ลืมตาดูดีๆ ไม่ไหวจริงๆ นะเราเนี่ย วันนี้”
ฉันลืมตาขึ้นแล้วมองไปรอบๆ ห้องอย่างละเอียด o.O
“แหะๆ ขอโทษค่า พอดีสงสัยเล่นมุขแป้กมากไปหน่อย”
“เอาเข้าไป ตัวเองไม่โอเค ยังจะโทษมุขแป้กอีกแหน่ะ” - -;;;
ฉันเงียบไปสักพักหนึ่ง ..
“แอปเปิ้ล เป็นอะไร มีอะไรบอกพี่ได้นะ เครียดอะไรรึเปล่า”
พี่กวางใช้น้ำเสียงกดต่ำเรียกฉัน ..
“แอปก็ไม่รู้เหมือนกันอะพี่กวาง ในนี้มันสั่นๆ”
ฉันเอามือทาบตรงอก..
“ชอบคนในบ้านหรอ”
เปรี้ยง~!!! เหมือนมีเสียงสายฟ้าฟาดลงกระหม่อม
พี่กวางนี่ .. รวดเร็วทันใจฉับไวจริงๆ
ฉันถึงกับทำหน้าเอ๋อไปพักใหญ่ ..
“นทหรอ”
ครืนนนนนนนน เปรี้ยง~!! โคร่มม!! ตู้มม บึ้มมม!! โฮกกกก.. !!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
พี่กวางเป็นเดลินิวส์รึไงเนี่ยรู้ลึกรู้จริง เอ๊ะรึเป็นทีวีพูลนะ =[]=!!
ฉันพยายามควบคุมอาการไว้ และหัวเราะออกมา
“555555+ พี่นทเป็นผู้หญิงนะพี่กวาง”
พี่กวางมองฉันด้วยสายตาแสกนเนอร์อีกแล้ว โอ้ย..
“ผู้หญิงแล้วไง รึว่าไม่ใช่”
เอาละครับ งานเข้าและทีนี้ ..
เราคงไม่ได้ชอบพี่นทหรอกมั้ง .. ไม่ๆๆๆๆๆ ฉันสายหัวไปมา
“พี่ดูออกนะแอป ผู้หญิงด้วยกัน แววตาเวลามองคนที่ชอบมันปิดกันไม่ได้หรอก”
พี่กวางเดินมาตบไหล่ แล้วกอดฉัน..
แอ้ดดดดดด
“พี่กวาง ขอโทษที่ไม่ได้เคาะประตูก่อนนะ คือนท...”
ห๊ะ พี่นท !!
ฉันผละออกจากพี่กวางแล้วหันไปมองหน้าพี่นท
ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ถูกเลย
“เอ่อ ขอโทษคะ นทคงมาผิดเวลา” พี่นทพูดแล้วปิดประตูอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้ฉันหูฟาดไปรึเปล่า คนอย่างพี่นทเนี่ยนะจะกระแทกเสียงแบบนั้นหูฝาดแน่นอน ..
“แอปเปิ้ลไม่ไปหานทรึไง”
“ฮะ เอ๋?”
“รีบไปสิ”
ฉันโดนพี่กวางไล่ให้ไปหาพี่นทอย่าง งงๆ
ทำไมต้องไป .. ไปก็ไป
{ เด็กหนอเด็ก.. จะรู้ไหมนะว่าอีกฝ่ายเค้าก็แสดงอาการซะขนาดนั้น ; กวาง }
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ..
“พี่นท นี่แอปนะ เข้าไปได้ไหม”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากบุคคลที่ท่านเรียก ตื้ดดดดดดดด ..
เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมาฉันก็เลยเปิดเข้าไป
แล้วก็เพิ่งมาคิดได้ นี่มันห้องเรากับพี่นทนี่น่า ลืมไปเลย
อ้าว.. พี่นทหลับแล้วหรอ ทำไมนอนเร็วจัง ไฟก็ไม่ปิดนะ
“ไม่ไปซ้อมร้องเพลงกับเต้นต่อหรอ”
อ้าว ยังไม่หลับนี่น่า ..
“ไม่แล้วล่ะคะ เฮ้ย พี่นทเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม”
“ใครร้องไม่มิ๊ ..”
“แล้วเนี่ยเขาเรียกว่าอะไร” ฉันเอานิ้วโป้งปาดน้ำตาที่ขอบตาของพี่นททั้งสองข้าง
“เค้าเรียกว่าน้ำค้าง”
“โหยพี่ ยังมีอารมณ์ขบขันนะ”
“พี่ไม่มีขันอะ ขบแก้วไปก่อนละกันๆ”
แล้วสักพักเราสองคนมองตากันแล้วก็หัวเราะขึ้นพร้อมๆ กัน
พร้อมๆ กับหัวใจฉันที่มันสับสน งุนงง และวุ่นวายน่าดู ..
END.
ความคิดเห็น