คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Short Fiction#8.2 อารมณ์พาไป
{NoteApple *67}
ในห้อง
ฉันปล่อยมือจากแอปเปิ้ล
“เอ่อ.. พี่ขอโทษนะแอป”
เพี้ยะ~ !!
“ทำไมพี่นทพูดไปแบบนั้น !!”
..ความรู้สึกชาๆ บนใบหน้าคืออะไรนะ
ฉันเอามือคลำบริเวณใบหน้า
อ่า.. โดนตบสินะเรา
“อะ.. พี่นทเจ็บไหม”
แอปเปิ้ลถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
อืม.. แต่คงห่วงแบบพี่สาวนั้นแหละนทเอ้ย !
เราทำกับเขาไว้ตั้งหลายอย่าง
เป็นเรา เราก็โกรธ ..
“อ่า ไม่หรอก แค่นี้ไกลหัวใจ”
ฉันยิ้มให้แอปเปิ้ล..
“พี่นท.. แอปขอโทษ”
“แอปไม่ผิด พี่เองที่ผิด สมควรแล้ว”
แอปเปิ้ลเดินมาหาฉัน
แล้ววางมือที่แก้มฉันอย่างอ่อนโยน
“แค่นี้ไกลหัวใจ เจ็บกว่านี้พี่ก็เจอมาแล้ว”
เพิ่งเจอมาสดๆ ร้อนๆ เมื่อกี้ไงแอปเปิ้ล ..
“แต่.. แอป แอปโมโห จริงๆ แอปไม่เคยทำกับใครแบบนี้”
จะดีใจไหมนท.. เป็นคนแรกที่แอปเปิ้ลตบเนี่ย
อื้ม.. นั่นสินะ คงโกรธจริงๆ
"พี่ขอโทษนะ”
“พี่นทคือ..แอป”
“ไม่ต้องพูดอะไรหรอกแอป เรื่องเมื่อตอนนั้น
ที่พี่ทำอะไรๆ ไม่ดีกับแอป พี่ขอโทษนะ อย่าถือสานะ"
อีกเดี๋ยวพี่คงทำใจได้เอง..
ที่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงเข็มนาฬิกาที่เดินไปทีละวินาที
.
.
ความรู้สึกที่ฉันตบพี่นทไป..
ยังไม่จางหาย และฉัน นี่ฉันเป็นอะไรไปนะ
ฉันไม่น่าทำอย่างนั้นลงไปเลย
พี่นทเจ็บมากแน่ๆ ..
แต่ฉันก็ไม่เคยทำอย่างนี้กับใครจริงๆ
แล้วทำไม ฉันต้องโกรธพี่นทขนาดนี้ด้วยนะ
เป็นอะไรนะเรา ..
อยู่ๆ พี่นทก็ทำลายความเงียบลง..
“เคยได้ยินไหมแอป ว่ารักมากเจ็บมาก”
ฉันมองหน้าพี่นทด้วยสายตาที่สับสน ..
“เคยได้ยินไหมแอป ว่ารักมากแคร์มาก”
พี่นทมองเข้ามาในตาฉัน
น้ำตาที่คลออยู่.. ไม่นานต้องไหลออกมาแน่ๆ
“พี่นท.. แอปขอโทษ”
“เคยได้ยินไหมแอป ว่ารักมากหวงมาก”
“เคยได้ยินไหมแอป ว่ารักมากห่วงมาก”
“เคยได้ยินไหมแอป ว่ารักมากหึงมาก”
ฮึก...
น้ำตาของนทก็สู้แรงโน้มถ่วงโลกไม่ได้
ฉันเข้าไปกอดพี่นท..
พี่นทกอดฉันตอบเหมือนฉันจะหายไป
“แอปแค่โกรธที่พี่นทพูดกับพี่ตูมตามแบบนั้น”
ไม่ใช่ว่าแอปไม่ชอบนะพี่นท.. แต่แอป.. ไม่รู้ทำไมต้องโกรธ ;(
“แอปแค่รู้สึกไม่ดีที่พี่นททำแบบนั้น สีหน้าและอารมณ์ที่ไม่ใช่พี่นท”
“แอป.. ขอโทษ แอปไม่เคยแคร์ใครเท่าพี่นทมาก่อนเลย”
ฮึก.. ฮึก..
พี่นทร้องไห้จนตัวสั่นไปหมด
มาดตอนนั้นของพี่นทหายไปสิ้นเชิง
เหลือแต่เพียงตัวตนของนท พนายางกูร ที่ฉันได้สัมผัส
“ที่พี่นทพูดมา.. แอปไม่เคยได้ยินหรอกนะคะ
แต่แอปรู้สึกเหมือนที่พี่นทพูดมาทุกอย่าง กับพี่นท
แอปรู้สึกกับพี่นทคนเดียว”
เสียงร้องไห้พี่นทค่อยๆ เบาลง
ฉันเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของพี่นท
“พี่นท..คือแอป”
ฉันพูดไม่ทันจบประโยค ..
พี่นทก็จู่โจมฉันด้วยริมฝีปากที่ฉันเคยสัมผัส
เมื่อครั้งนั้นก็แค่แตะ
แต่ครั้งนี้..
“อื้อ..”
ตอนนี้หน้าของฉันร้อนผ่าว
รู้สึกวูบวาบ อย่างบอกไม่ถูก ..
ลิ้นร้อนๆ อืม.. ทำไมรู้สึกดีจังนะ ..
“อื้อ..พี่นท”
พี่นทไม่ปล่อยให้ฉันได้หยุดพักหายใจ
พี่นทยังคงรุกหนักขึ้นเรื่อยๆ ..
.
.
แฮ่ก แฮ่ก .. .
“พ.. พี่นท”
พี่นทถอนริมฝีปากออก
ทำไมกลายร่างเร็วขนาดนี้นะพี่นท
เมื่อกี้ยังเป็นลูกแมวอยู่เลยตอนนี้เป็นแม่เสือแล้วสินะ
“อย่ามัวแต่คิดอะไรๆ อยู่ในหัวสิแอป
..ผ่อนคลายนะ”
พี่นทผลักฉันชิดกับผนังห้อง
ร่างกายตัวดีของฉันมันไม่ยอมขัดขืน..
ฟอดดดด..
“แก้มหอมจังนะแอป”
ฟอดดด..
“ตรงนี้ก็หอม”
ฟอดดดด..
“อ๊ะ.. พี่นท..”
“อื้ม..ตรงนี้ยิ่งหอม”
หน้าฉันตอนนี้คงได้แดงเป็นลูกแอปเปิ้ลจริงๆ แน่ๆ
“เวลาแอปเขิน.. น่ารักนะรู้ไหม”
พี่นทปัดผมที่มาปรกหน้าฉัน
แล้วรวมผมของฉันไว้ด้านหลัง
“ขออนุญาตนะคะ”
“อ๊ะ.. พี่นท..อื้ออ”
พี่นทขบใบหูฉันเบาๆ ..
แล้วไล่ลงมาจูบที่ต้นคอ
“อ้ะ..”
“เจ็บหน่อยนะแอป
ขอประทับหน่อยจะได้รู้ว่ามีเจ้าของ”
“พี่.. พี่นทบ้า !”
ฉันพลิกตัว..
และจับแขนพี่นทสองข้างกดไว้กับกำแพง
“ด..เดี๋ยวก่อนแอป”
ไม่พูดจาอะไร.. ฉันกดจูบไปที่ปากพี่นท
และใช้ความสามารถในการเรียนรู้อะไรง่ายๆของฉันจำสิ่งที่พี่นททำไว้.. ได้ดี
“อ้ะ แอ..ป. อือ”
ฉันยิ้มให้พี่นทด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ หึหึ
แล้วปฎิบัติภาระกิจต่อ
.
.
แฮ่ก แฮ่ก
ฉันมองหน้าพี่นทที่ตอนนี้มีเหงื่อผุดกลายเต็มใบหน้า..
และมีสีแดงอมชมพูไม่ต่างกับหน้าของฉันเอง
พี่นทมองเข้ามาในตาฉัน
ด้วยดวงตาหวานฉ่ำที่ไม่มีใครเคยเห็นแน่นอน
เพราะตอนนี้ผู้โชคดีคือแอปเปิ้ลคนนี้
“พี่ว่าพี่โชคดีจัง.. ที่มีแอปเปิ้ลเป็นรูมเมท”
พี่นทโอบเอวฉันไว้..
"แอป.. ก็โชคดีเหมือนกัน"
เราสองคนสบตากัน.. อย่างเนิ่นนาน
END.
---------------------------------------------------------------------------------------
จบช้อตคะ ยังไม่จบเรื่องนะ ^^
มีต่อแน่ๆ .. นทแอปยังอีกยาวไกล
รักนทแอปตลอดไปไม่ว่ายังไง !!
ความคิดเห็น