ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {exo} Cute widower l chanbaek

    ลำดับตอนที่ #5 : พ่อม่ายชานยอล l ตอนที่ 4

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 3.69K
      58
      16 มิ.ย. 64





    พ่อม่ายชานยอล l ตอนที่ 4
    :: มนุษย์ติ่งที่ชื่อแบคฮยอน ::

     

     

     



                ย้อนกลับไปหนึ่งเดือนก่อน
              08.40 pm. @ Coffee Delight

     


     

    "นมสดร้อนได้แล้วค่ะ"

     

    "ขอบคุณครับ"  ผมพูดขอบคุณพนักงานทั้งที่ยังไม่ละสายตาจากการป้ายปากกาไฮไลท์สีสวยบนหน้าหนังสือเล่มหนา

     




     

    ________________________________________

    LINE  now

    F .wu : แบค พี่ติดประชุมด่วน..

    _________________________________________

    LINE now

    F .wu : ขอโทษนะครับ

    _________________________________________

    LINE now

    F .wu : ขอยกยอดไปพรุ่งนี้แทนนะ..

    _________________________________________

     

     
     

    เหลือบมองโทรศัพท์มือถือเครื่องบางที่กำลังเด้งแจ้งเตือนจากแอพฯแชทชื่อดัง แล้วก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ ติดประชุมด่วนอีกแล้วสินะ

     

     

    ปึก!

     

    ผมปิดฝาปากกาไฮไลท์อย่างเซ็งอารมณ์ ก่อนจะเอนหลังพิงกับพนักโซฟา แล้วหลับตาลง ย้อนกลับไปเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน พี่อี้ฟานนัดผมออกมาคุยเรื่องละครเวทีประจำคณะที่จะมีขึ้นในอีก 3 เดือนข้างหน้า และ  คอฟฟี่ดีไลท์   ก็เป็นช้อยส์แรกที่พี่อี้ฟานเลือก นั่นแหละครับสาเหตุที่ทำให้ผมต้องมานั่งเหี่ยวๆอยู่ที่นี่ในตอนนี้

     

    บยอนแบคฮยอน ปี 3 มหาลัยคยองฮี สาขาวิชาดนตรี เอกการขับร้อง นั่นแหละผมล่ะ

     

     

    มือเรียวยกแก้วทรงสูงขึ้นจรดริมฝีปาก ความอุ่นร้อนจากเครื่องดื่มตรงหน้าทำให้รู้สึกผ่อนคลายไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆนี่อีก

     

    ผมเริ่มสอดส่องสายตาไปทั่วร้านอย่างสนใจ ก่อนจะไปหยุดที่เวทีเล็กๆ ซึ่งน่าจะมีไว้สำหรับการจัดแสดงโชว์ของทางร้านละมั้ง และแล้วความสงสัยของผมก็ถูกคลายปมในที่สุด  เมื่อผู้ชายร่างสูงในชุดเสื้อสเวตเตอร์สีขาวกับกางเกงยีนต์ขาดเข่าสีเข้มลากเก้าอี้ทรงสูงขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับมืออีกข้างที่ถือกีต้าร์ขึ้นมาด้วย

     

    อืมม เขาคนนั้นกำลังดึงความสนใจจากผมได้เป็นอย่างดีเชียวล่ะ ผมวางแก้วในมือไว้ที่เดิม แล้วมองไปยังเวทีแสดงที่อยู่ห่างออกไปไม่มาก  ผู้ชายคนนั้นก้มหน้าก้มตาต่อสายกีต้าร์กับแอมป์อยู่พักใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ทรงสูงที่เตรียมไว้ก่อนหน้า

     

    เจ้าของร่างสูงเงยหน้าขึ้นรับกับแสงไฟสปอตไลท์ดวงเล็กที่กำลังส่องลงมา จมูกโด่งรับกับรูปหน้าคม ดวงตากลมโตแล้วไหนจะนัยน์ตาสีดำขลับเป็นประกายนั่นอีก ริมฝีปากอวบอิ่มหยักได้รูป ผมเผ้าสีน้ำตาลโอ๊คสนิทถูกเซตให้ปรกหน้าเพียงเล็กน้อยแต่นั่นกลับเสริมให้เขาดูดีขึ้นมาจนหัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นไม่เป็นส่ำ

     
     

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..

     

     

     

    "ค่ำคืนนี้คุณอยู่กับผม ' แฮปปี้ไวรัส ' ที่คอฟฟี่ดีไลท์แห่งนี้อีกเช่นเคยนะครับ"

     

    “...”

     

    หน้าที่ของผม คือเปลี่ยนทุกวันให้เป็นความสุขของคุณ..

     

     

     

    เสียงทุ้มต่ำว่าจบประโยค เสียงเกากีตาร์เบาๆก็ดังขึ้นมาแทนที่ ผู้คนในร้านต่างปรบมือให้กำลังใจนักดนตรีหน้าหล่อบนเวที หากแต่ผมกลับยกมือทั้งสองข้างขึ้นกุมอกซ้ายอย่างสวนกระแส ไม่..ไม่จริงน่า ผมไม่เคยมีอาการแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนมาก่อน เป็นอะไรไปแบคฮยอน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

     

    หันกลับไปหน้าเวทีอีกครั้ง ก็พบว่าตอนนี้เริ่มมีลูกค้าผู้หญิงทั้งวัยรุ่นและวัยกลางคนเข้ามาจับจองพื้นที่ส่วนหน้ากันเสียจนเนืองแน่นไปหมด ซึ่งมันบดบังวิสัยทัศน์ของผมได้ไม่มากก็น้อย นั่นสิ ส่วนสูงน่ารักนี่นา ผมตัดสินใจลุกขึ้นยืนทันที เมื่อจังหวะเพลงเริ่มเข้าสู่ท่อนฮุก แหม เพลงโปรดซะด้วยสิ

     


     

     

    Sugar

    ที่รักครับ


    Yes, please

    ได้โปรดเถอะ



    Won't you come and put it down on me

    ช่วยราดน้ำตาลใส่ผมเลยได้มั้ย



    I'm right here, 'cause I need

    ผมอยู่ตรงนี้แล้ว เพราะผมต้องการ



    Little love and little sympathy

    ความรักเล็กๆน้อยๆ และความเห็นใจ



    Yeah you show me good loving

    คุณได้แสดงด้านดีๆของความรักให้ผมเห็น
     

     Make it alright

    ทำให้ผมรู้สึก
     

    Need a little sweetness in my life
     ผมแค่ต้องการความหวานซักนิดในชีวิตผมนะ
     

     

     

       

     

    จบท่อนฮุกก็เงยหน้าขึ้นมาขยิบตาแจกวิ๊งแล้วโปรยยิ้มให้สาวๆที่นั่งอยู่ข้างหน้าอย่างคนขี้เล่น แต่ดันมีผลกระทบไกลมาถึงตัวผมที่นั่งอยู่ในหลืบนี่ด้วย 

     

     

     

    ขี้โกงนี่ . . .

     

     

    ผมทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ดังเดิม มือเรียวถอดแว่นกรอบหนาวางไว้บนโต๊ะ แล้วยกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้าด้วยความเขินอายทั้งหมดที่มี บ้า..นี่มันบ้าชัดๆเลย ผมกำลังโดนผู้ชายคนนั้นบริหารเสน่ห์ใส่อย่างนั้นหรอ?

     

     

    กล้าดียังไงคุณแฮปปี้ไวรัส ทำใจผมระทวยขนาดนี้น่ะ รับผิดชอบด้วยสิครับ..

     

     

     


     

    หลังจากวันนั้น ผมก็ไปหมกตัวอยู่ที่ร้านคอฟฟี่ดีไลท์บ่อยขึ้น จนพี่พนักงานเสิร์ฟบางคนเริ่มจำหน้าได้ ถึงแม้ว่าร้านจะตั้งอยู่คนละซีกกับบ้านผม แต่ไม่เป็นไร ต่อให้ต้องกลับดึกแค่ไหน ยังไงซะ ผมมันก็ตัวคนเดียวอยู่แล้ว

     
     

    แบคฮยอน นมสดร้อนได้แล้วจ่ะ

     

    ขอบคุณครับพี่จีซู” โค้งหัวเล็กน้อยอย่างมีมารยาท หญิงสาวในชุดพนักงานพาร์ทไทม์ของทางร้านยิ้มรับแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม

     

    กินแต่นมไม่เบื่อหรือไง?”

     

    ผมยังมีความเชื่อว่านมจะทำให้สูงขึ้นน่ะครับ

     

    แล้วเป็นไง สูงขึ้นบ้างป่ะ?”

     

    ก็ไม่นะครับ

     

    55555 จริงๆเป็นคนตัวเล็กแบบนายก็ดีเหมือนกันนะ” 

     

    “...”

     

    “น่ารัก แถมน่าปกป้องอีกต่างหาก

     

     

    จะเขินที่โดนทักว่าเป็นผู้ชายน่าปกป้องก็ยังไม่หนักเท่าความคิดในหัวผมตอนนี้หรอก ' ตัวเล็กของคุณแฮปปี้ไวรัส '  งั้นหรอ? 


    อาจจะไม่เลวก็ได้..ให้ตายเถอะ น่าอายชะมัด -////-

     
     


             “หรอครับ..เอ่ออ พี่ถามผมแล้ว ผมถามพี่บ้างได้ไหม?”

     

     

    เอาสิ

     

    มือกีต้าร์ที่ร้านน่ะ เขาชื่ออะไรหรอครับ?” 

     

    หื้ม อยากรู้หรอ?”

     

    ครับ..

     

    ปาร์คชานยอล นั่นแหละชื่อเขา”


    “ปาร์คชานยอล..” ผมออกเสียงตามเบาหวิว


    “ถามทำไม นายปิ๊งเขารึไง?” 

     

               “เปล่านะครับ!” 

     

                อ่าว นั่นคุณชานยอลนี่!” ผมหันหน้าไปทางประตูร้านดังขวับ แต่กลับพบเพียงแค่ความว่างเปล่า ได้ยินเสียงหัวเราะเล็กๆที่ดังแทรกขึ้นมาจากหญิงรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามแล้วก็รู้สึกอายขึ้นมาเฉยๆ

     

                มีอะไรจะแก้ตัวไหมแบคฮยอน?

     

      “อ่า ให้ตายเถอะ.. ผมยอมก็ได้ แค่แอบปลื้มเขาน่ะครับ

     

                “อืมม เห็นหนุ่มๆแบบนั้นน่ะ ลูกสองแล้วนะ”  ผมเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน บ้าน่า..ผมคิดว่าเขาจะแก่กว่าผมไม่กี่ปีซะอีก ลูกสองแล้วจริงดิ?

     

                ...

     

    “เห็นว่าเลิกกับเมียลูกครึ่งมาห้าปีแล้ว

     

    แล้วพี่รู้ได้ไงครับ?” 

     

    ไปเสือกมาน่ะสิ ถามแปลก 55555555

     

     

                นั่นสิ ความเสือกมันเป็นเรื่องไม่เข้าใครออกใครจริงๆ..

     

     

     


     


     

    นี่ คุณ” 

     

    “...”

     

    บยอนแบคฮยอน!”

     

    เอ่อ..ครับ?

     
     

    เหม่อ กรุณาตั้งใจฟังที่เราพูดด้วย   

     
     

     

    รุ่นพี่ปีสี่อย่างอู๋อี้ฟานม้วนใบรายชื่อที่ถืออยู่ในมือมาเคาะหัวผมเบาๆ ผมก้มศีรษะให้เล็กน้อยเป็นการขอโทษขอโพย พี่อี้ฟานมองหน้าผมคาดโทษ ก่อนจะเอามือไพล่หลัง แล้วเดินต่อไปข้างหน้า กวาดสายตามองนักศึกษารุ่นน้องในเอกที่ใครเห็นเป็นอันต้องผวาไปตามๆกัน แต่ผมกลับรู้ดีว่านั่นมันแค่ในนามของรุ่นพี่ปีสี่เท่านั้น หลังไมค์พี่เขาใจดีจะตาย แค่ต้องดุเฉพาะเวลาอยู่ด้วยกันเยอะๆเท่านั้นแหละ รุ่นน้องจะได้เชื่อถือและไม่ลามปาม

     


     

    ขอโทษครับ..” 

     
     

                โปรเจคละครเวทีในอีกสามเดือนข้างหน้า เป็นโปรเจคใหญ่ของเอกเรา ทั้งปีสามและปีสี่จะต้องช่วยกัน  งานถึงจะสำเร็จออกมาได้ เราอยากให้พวกคุณทุกคนให้ความร่วมมือด้วย รับทราบ?”

     

    รับทราบครับ/ค่ะ


     

                “ละครเวทีนี้มีผลต่อคะแนนสอบไล่ เพราะฉะนั้นอย่าทำเป็นเล่น คุณต้องทำคะแนนภาคปฏิบัติให้ได้ครึ่งหนึ่งของคะแนนสอบไล่ และอีกครึ่งหนึ่งจะเป็นภาคทฤษฎี ข้อเขียน ถ้าทำได้ไม่ผ่านเกณฑ์ ต้องสอบใหม่เป็นภาคทฤษฎีทั้งหมด

     

    "..."

     

    "เอาล่ะ เข้าเรื่อง ละครเวทีปีนี้ ธีมหลักของเราเกี่ยวกับเรื่องของความรักและความขัดแย้ง ซึ่งเรื่องที่เราเลือกมาให้พวกคุณรับผิดชอบกันก็คือ โรมิโอแอนด์จูเลียต"

     

    “...”

     

    ตัวละครหลักทั้งหมด 16 คน ครบจำนวนเอกปีสามพอดี

     

    ขอโทษครับรุ่นพี่..แล้วเรื่องตัวละครจะแบ่งกันยังไงครับ?”  จุนมยอนยกมือขึ้นถามอย่างมีมารยาท

     

    ไม่ต้องห่วง พวกเราจะจัดการให้คุณเอง คุณแค่ทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายให้ดีที่สุดก็พอ เข้าใจที่เราพูดใช่ไหม?”

     

    ครับ/ค่ะ

     

                ดีมาก เดี๋ยวเรากับพวกปีสี่จะมาให้คำตอบเรื่องตัวละครกับพวกคุณในวันพรุ่งนี้ ขอบใจทุกคนที่ให้ความร่วมมือ เชิญได้

     

                เมื่อได้รับอนุญาตให้ออกจากห้อง ทุกคนในเอกปีสามก็จัดการย้ายก้นของตนเองออกจากห้องประชุมทันที นั่นรวมถึงตัวผมและเพื่อนสนิทอีกสองคนอย่างโดคยองซูและคิมจุนมยอนด้วย

     

     

                “วันนี้มีแพลนไปไหนกันบ้าง?”  --- จุนมยอน

     

    เรื่อยๆอะ ตามแบคมัน”  --- คยองซู

     

    คอฟฟี่ดีไลท์”  --- ผม

     

    จะไปส่องมือกีต้าร์คนนั้นอีกล่ะสิ”  จุนมยอนอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซว

     

                เขาชื่อปาร์ค ชานยอล  .__ .

     

    รู้ชื่อจนได้สินะ”  คยองซูหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ ส่วนผมก็ได้แต่ดันกรอบแว่นให้มันเข้าที่เข้าทางมากกว่าเก่าเพื่อกลบเกลื่อนอาการเคอะเขินก็เท่านั้น

     

                พี่จีซูบอกมาน่ะ

     

    "ไม่ใช่ว่าไปถามพี่เขามาหรอกหรอ?"

     

    "ก็บอกว่าพี่จีซูบอกมาไง.." 

     

    "จ้าๆ เชื่อแล้ววๆ"

     

     

     

    Rrr..Rrr..

    ____________________________________

    LINE now

    F.wu : กลับบ้านแล้วหรอครับตัวเล็ก

    ____________________________________

    LINE now

    F.wu : พี่ออกมาไม่เห็นเราเลย..

    ____________________________________

     

     

    byun04

    กลับแล้วครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน

     

    F.wu

    ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า ถ้าถึงบ้านแล้วไลน์บอกพี่ด้วยนะ

     

     

     

    ผมยกยิ้มบางๆให้กับประโยคแสนเบสิกที่พี่อี้ฟานมักจะส่งมาให้อยู่เป็นประจำ เขาเอาใจใส่ผมเสมอ เรื่องนี้ผมรู้ดี

     

     

    byun04

    ครับ

     

     

                จะพูดให้ถูกก็คือ โดนพี่อี้ฟานตามจีบมาปีกว่าแล้วล่ะ ถึงจะไม่รู้ก็เถอะว่าพี่เขาเห็นดีเห็นงามอะไรในตัวผม หน้าตาก็ออกจะเฉิ่มเชยซะขนาดนี้ แต่คนเพียบพร้อมอย่างอู๋อี้ฟานกลับยอมเลือกที่จะปฏิเสธผู้หญิงทุกคนที่เข้ามา แล้วหันมาคุยกับเด็กแว่นฟันเหล็กอย่างผมแทน แปลกแต่จริงเลยนะเนี่ย

     

                “นายว่าใครจะได้บทโรมิโอ”  เสียงของคยองซูที่ดังขึ้นทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์

     

    อาจจะเป็นซอกจิน”  จุนมยอนเริ่มออกความคิดเห็น ภาพของเพื่อนร่วมห้องผู้ทรงเสน่ห์ที่สาวๆทั้งในและนอกคณะต่างพากันกรี๊ดแบบไม่ลืมหูลืมตา คิม ซอกจิน ก็เหมาะกับเขาดีนี่บทโรมิโอน่ะ

     

     

    ส่วนจูเลียตก็น่าจะเป็น..ปาร์คโชรงล่ะมั้ง

     

    ทำไมคิดงั้นล่ะ?”  ผมถามออกไปบ้าง

     

    ก็ในเอกเรายัยนั่นน่ารักสุดแล้วนี่นา ได้บทนางเอกก็ไม่แปลกหรอก

     

    เรื่องนี้ก็ต้องแล้วแต่พวกปีสี่เขานี่เนอะ บางทีอาจจะเป็นฉันก็ได้ คยองซูพูดติดตลก ผมหลุดขำออกมาเล็กน้อยกับความคิดบ้าๆของเพื่อนสนิท ไม่มีทางอะคยองซู พี่ปีสี่ไม่มีทางเอาพวกผู้ชายไปแสดงเป็นผู้หญิงแน่นอน                

     

    บยอนแบคฮยอนคนนี้ ขอเอาหัวเป็นประกันเลย!

     

     

     


     

     

    รายชื่อนักศึกษาชั้นปีที่3 สาขาวิชาดนตรี เอกการขับร้อง มหาวิทยาลัยคยองฮี

    ในการแสดงละครเวที เรื่อง โรมิโอแอนด์จูเลียตออฟเดอะมิวสิคเคิล

     

     

           1. คิมซอกจิน  รหัสนักศึกษา 1574100101  รับบทเป็น  โรมิโอ มอนตาคิว

         2. คิมจงฮยอน  รหัสนักศึกษา 1574100102 รับบทเป็น แม่นมของจูเลียต

                 3. บยอนแบคฮยอน รหัสนักศึกษา 1574100105  รับบทเป็น  จูเลียต คาปุเล็ต 

            4. คิมจุนมยอน  รหัสนักศึกษา 1574100107  รับบทเป็น ติบอลท์ คาปุเล็ต

                   5. ปาร์คโชรง  รหัสนักศึกษา  1574100110  รับบทเป็น แคโรไลน์  มอนตาคิว

    6. โดคยองซู   รหัสนักศึกษา 1574100114    รับบทเป็น เมอร์คิวชิโอ

         7. จอนจองกุก  รหัสนักศึกษา  1574100116  รับบทเป็น เท็ด มอนตาคิว

        8. จองอึนจี  รหัสนักศึกษา  1574100121    รับบทเป็น กลอเรีย คาปุเล็ต

            9. ลีแทมิน รหัสนักศึกษา 1574100124    รับบทเป็น  ฟุลเกนชิโอ คาปุเล็ต

        10. คิมจงแด  รหัสนักศึกษา 1574100130    รับบทเป็น บาทหลวงลอเรนซ์

    .

    .

    .

             16.  อันฮียอน รหัสนักศึกษา 1574100137    รับบทเป็น เบนโวลิโอ มอนตาคิว

     

    ________________________________________________________

     

     

     

    “...” 

     

     

     บยอนแบคฮยอน  รับบทเป็น  จูเลียต คาปุเล็ต 

     

     

     

    ผมลอบกลืนน้ำลายลงคอ แล้วเพ่งสายตามองแผ่นรายชื่อบนบอร์ดหน้าห้องประชุมอีกครั้งเป็นรอบที่ล้าน ไม่อาจปักใจเชื่อในสิ่งที่ได้เห็นว่าชื่อของผมที่โชว์หราอยู่บนบอร์ดได้รับบทเป็นอะไร..สายตาสั้นๆของผมกำลังพยายามบอกว่านั่นไม่ใช่เรื่องจริง

     

    ผมแค่ตาฝาดไป..

     

     

     

                แบคฮยอน นายได้เล่นเป็นจูเลียต!!”  จู่ๆเสียงของเพื่อนสนิทอย่างโดคยองซูที่ไม่รู้โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ร้องขึ้นดังลั่น ต้องขอบคุณว่านี่ยังเช้าอยู่ ทำให้ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านนัก

     
     

    อย่าเสียงดังสิคยองซู!” 

     

    โห งั้นแบบนี้ก็ได้แต่งเป็นผู้หญิงน่ะสิ บราโว้!!

     

    ใครเขาอยากกันล่ะ ไปหาพี่อี้ฟานเป็นเพื่อนหน่อยดิ

     

    นี่ยังเช้าอยู่เลย พี่เขายังไม่มาหรอก

     

    มาแล้วเหอะ ก็นั่งยิ้มอยู่นั่นไง

     

    ผมเบะปากแล้วเพยิดหน้าไปทางม้าหินอ่อนหน้าคณะ ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งในชุดนักศึกษากำลังยิ้มขำก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง หมดแล้วล่ะคราบคุณรุ่นพี่ผู้แสนโหดสัด ตอนนี้เหลือเพียงแต่อู๋อี้ฟานคนขี้แกล้งเท่านั้น

     

     

    ขอผ่านจ่ะ ไปเจรจากันเองเลย ฉันเข้าไปก็เป็น กขค. อีก

     

    เดี๋ยวสิคยองซู!”

     

    ไปรอที่แคนทีนนะ เสร็จธุระก็ตามมาแล้วกัน”  คยองซูเดินแยกตัวไปอีกทาง ผมจึงจำใจต้องมุ่งหน้าไปหาเป้าหมายเพียงลำพัง

     

     

                ทำไมพี่ให้ผมแสดงเป็นจูเลียตอะ?”

     

                พี่ว่ามันเหมาะกับเราดีนะ

     

    ไม่เห็นเหมาะเลยครับ ผมเป็นผู้ชายนะ!”

     

    อย่าเพิ่งโวยวายสิตัวเล็ก พี่มีเหตุผลนะ

     

    ว่ามาสิครับ ผมฟังอยู่” 

     

    คือเมื่อวานพวกพี่ลองคุยๆกันดูแล้ว ว่าอยากได้แนวมิวสิคเคิลแบบแปลกๆ การที่คณะเรามีผู้ชายหน้าหวานอยู่ก็อาจเรียกความสนใจจากผู้ชมได้มาก คนดูก็มีผลต่อคะแนนเหมือนกันนะ พวกพี่เลยคิดว่าถ้าจับชายมาแต่งหญิงก็คงไม่เลวเท่าไหร่

     

    โอเค ตรงนั้นผมเข้าใจแล้ว แต่ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับ?”

     

    อยากเห็นนายในลุคนั้นน่ะ คงน่ารักน่าดู

     

                ....”   พี่อี้ฟานยิ้มบางๆ ส่วนผมได้แต่ยืนมุ่ยหน้าอย่างไม่พอใจ

     

    อ่า..งอนพี่หรอ?”

     

    ...

     

     “อืมม งั้นจบงานเมื่อไหร่ พี่พาไปเที่ยวไถ่โทษก็ได้ เราอยากไปไหนก็บอกมาเลย เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง

     

    “...”

     

    จะดูแลอย่างดีด้วย โอเคปะครับ?

     

                “...”

     

    ว่าไง หายงอนนะ

     

                “ไปสวนสนุกได้ไหม?” 

     

                หึ..เด็กบ้า” 

     

    พี่อี้ฟานคลี่ยิ้ม มือหนายกขึ้นขยี้หัวผมเบาๆ ที่ตกลงน่ะไม่ได้อ่อยเขาหรอก แต่ของฟรีใครก็ชอบอะครับ ถูกปะ คอยดูเถอะพี่อี้ฟาน ผมจะสูบให้หมดตัวเลย!!

     


     


     

                การบ้านของเอกปีสามในวันนี้คือ กลับไปศึกษาคาแรคเตอร์ของตัวละครที่ตัวเองได้รับมาและเริ่มเขียนบทพูด ที่สำคัญที่สุดคือการแทรกบทเพลงลงไปเพื่อให้เรื่องราวดูน่าสนใจมากยิ่งขึ้น

     

    ผม คยองซู และจุนมยอน จึงตัดสินใจมารวมหัวกันในที่สุด เราออกจากม. ตั้งแต่ บ่าย 3 และแน่นอนว่า ' คอฟฟี่ดีไลท์ ' เป็นทางออกที่ดีที่สุดของผม ใช่ครับ เราจะไปปักหลักกันที่นั่นแหละ

      

    "แถวนี้มีโรงเรียนอนุบาลด้วยหรอ? ไม่เห็นรู้เลย.." 

     

    "นายไม่เคยมาแถวนี้ต่างหาก"

     

    "เห้ยย เด็กคนนั้นน่ารักว่ะ"

     

     

    คยองซูชี้นิ้วไปทางเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ที่แลดูจะค่อนไปทางลูกครึ่งเสียหน่อย ผมมองตามก่อนจะหลุดยิ้มออกมา ก็น่ารักอย่างที่คยองซูว่าจริงๆนั่นแหละ

     
     

    เด็กคนนั้นกำลังยิ้มให้ใครบางคนที่ยังเดินออกมาไม่พ้นเขตประตู มือเล็กกวักเรียกด้วยท่าทีสบายๆ แต่แล้ว ภาพตรงหน้ากลับทำให้ผมตัดสินใจหยุดฝีเท้าของตัวเองลงในทันที เมื่อสายตาหันไปสะดุดเข้ากับร่างสูงที่กำลังอุ้มเด็กน้อยอีกคนหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับเด็กคนแรกเดินพ้นเขตประตูโรงเรียนออกมา ดวงตากลมโตของเด็กสองคนนั้น ที่มองแค่แว๊บเดียวก็พอจะเดาออกเลยว่าถอดแบบมาจากใคร

     


     

    "หยุดทำไมอะ?"

     
     

    "ปาร์ค ชานยอล.."

     
     

    "หื้ม..ไหน?"

     
     

    "ข้างหน้า"  จุนมยอนหันไปมองเป้าหมายทันทีที่ผมพูดจบ คยองซูเองก็เช่นกัน ก่อนจะถึงกับอ้าปากค้างในสิ่งที่ได้เห็น

     
     

    "โว่วว หล่อสัดรัสเซียจริงๆ"  จุนมยอนหลุดอุทานออกมา ก่อนมือเรียวจะยกขึ้นทาบอก

     
     

    "มารับหลานกลับบ้านหรอ น่ารักจัง"  คยองซูเอ่ยปลื้มๆ ซึ่งผมรู้ว่านั่นไม่จริง คำพูดของพี่จีซูเมื่อหลายวันก่อนแว๊บเข้ามาในหัวทันทีแบบอัตโนมัติ

     

     

    "ไม่ใช่หลานหรอก.." 

     

    "..." 

     

    "นั่นลูกเขาต่างหาก"

      

    "!!!"       

       

                ผมหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องบางขึ้นมากดเก็บภาพพ่อม่ายลูกสองที่กำลังเดินห่างออกไปอย่างไม่รอช้า ทีนี้ก็ไม่ต้องเพ้อเจ้อแบบมโนภาพอีกแล้ว เก็บคุณไว้ในโทรศัพท์แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน คงทำให้หายคิดถึงไปอีกแบบ

     

                “ติ่งว่ะ 5555 จุนมยอนยิ้มขำ ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋ากางเกงไปดังเดิมก็  ' ชอบ '  นี่นา ไม่ให้ติ่งได้ไง ตอนนี้ผมเป็นแฟนคลับคุณแล้วนะครับปาร์คชานยอล 










     

    TBC


    - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . -

    จ่ะ 5555555 ตามนั้นแหละ
    เอ็นจอยรีดดิ้งจย้าาา ชอบก็อย่าลืมเม้นกันด้วยเนอะ



    - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . - . -
      




    O W E N TM.


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×