คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : Chapter 14 : ช่วย
ระหว่าทาลับบ้าน ฮยอนับมินฮยอนไม่ไ้พูาัน มีเพียเสียเรื่อปรับอาาศในรถ เสียเรื่อยน์ และเสียหายใเ้าออแผ่ว ๆ อทัู้่ ฮยอนทอสายาออไปนอระ เาอยาหนีออไปาสถานาร์ที่แสนอึอัแบบนี้ให้เร็วที่สุ รสาิมอเหล้ายัิอยู่ที่ปลายลิ้น ร่าายอเาโยเพาะใบหน้ารู้สึร้อนาฤทธิ์อแอลอฮอล์ ฮยอนรู้สึว่าัวเอำลัะเมา เาพิหัวเ้าับ้าระแล้วหลับาล
มินฮยอนับรถ้วยสีหน้าเรียบเยไม่บ่บอวามรู้สึ เาไม่อบลิ่นแอลอฮอล์แสบมูที่แผ่ออมาลบลิ่นหอมอ่อน ๆ ล้ายวานิลลาอร่าเล็เลยแม้แ่น้อย ลิ่นที่เาไม่อบำลัอบอวลไปทั่วรถ เาอยาให้ฮยอนไปำระล้าเอาลิ่นเหล่านี้ออไปเสีย เมื่อิแล้ว็ไม่พอใ เาเหยียบันเร่ให้เร็วึ้น รถันหรูพุ่ทะยานออไปในถนนยาม่ำืนที่ไร้ผู้นโยมีเป้าหมายือถึบ้านให้เร็วที่สุ
ไม่นานนัพวเา็มาถึที่หมาย มินฮยอนปล่อยให้ฮยอนลารถ่อน ส่วนนับรถไปอที่โรรถ้านหลัฮยอนรีบเปิประูเ้าบ้าน ร่าเล็ ๆ อิ้อน้อยวิ่ึัเ้ามาหา่อนะโถมัวอเา
“ฮยอนลับมาแล้ว... อี๋ ฮยอนินเหล้าเหรอ ลิ่นแรั อนโฮแสบมู” ิ้อน้อยที่สูลิ่นแอลอฮอล์เ้าไปเ็ม ๆ ถึับยู่หน้า มือเล็ยึ้นปิมูประอบำพู
“โทษที” ฮยอนยิ้มให้เป็นเิอโทษ ่อนะเินเ้าไปในัวบ้าน เา้าวึ้นบันไเพื่อเ้าไปนอนพัผ่อนในห้ออัวเอ ฮยอนหายใแรึ้น เารู้สึว่าร่าายอเาำลัร้อนึ้นเรื่อย ๆ
เมื่อถึห้อ ฮยอนปิประูโยไม่ลืมที่ะหมุนล็อลอน เาเหวี่ยัวเอึ้นไปนอนบนเีย วามล้าาิใและอาารมึนหัวาฤทธิ์เหล้าทำให้เาัสินใล้มัวลนอนเลยแทนที่ะอาบน้ำ่อนามปิ ฮยอนนอนะแ้า ุัวลับผ้าห่มผืนนุ่มเพื่อเรียมเ้าสู่นิทรา
‘ารมอบลูแ้วิ้อให้เ้าือวามผิพลาอ้า’
“อึ...” แ่แล้วำพูอมินฮยอนัึ้นในหัวอเา ฮยอนบฟันแน่น วามรู้สึน้อยใพุ่เ้าเล่นานหัวใวเล็ เาโรธที่ไ้ยินมินฮยอนพูแบบนั้นออมา
แ่ทำไมเา้อโรธ้วย?
ำถามที่ไม่มีำอบ ฮยอนไม่สามารถให้ำอบับัวเอไ้ มือเล็ิลับผ้าห่มในะที่ร่าายอเาร้อนวูบวาบ ใบหน้าอเาร้อนเหมือนฮีเอร์ในฤูหนาว เาหายใเ้าถี่ึ้น รู้สึรั่นเนื้อรั่นัวล้ายับเวลาไม่สบาย
“ไม่น่าินเหล้าเลยิมฮยอน...” นี่ือผลอนที่ไม่ินแอลอฮอล์แ่ันอยาลอเมา ฮยอนำไ้ว่าเาื่มไปเยอะมาเพราะอารม์หุหิในอนนั้น แ้วแล้วแ้วเล่าที่ถูรินนเ็ม่อนะหายไปอยู่ในท้ออเา รวมถึเหล้าวโปรอเทพแห่ธรีที่รสาิเหมือนับแอลอฮอล์ล้าแผล
ลิ๊...
เสียลอนประูถูไพร้อมับประูที่เปิออ ร่าอเทพแห่วาโยถือวิสาสะเินเ้ามาในห้ออเาโยไม่ออนุาใ ๆ ารระทำออีฝ่ายทำให้ฮยอนรู้สึโรธมาึ้น
“ุวรเาะประู ไม่ใ่ิะเิน็เินเ้ามา” เสียฮยอนห้วนสนิท เายันัวึ้นนั่แล้ววัสายามอเทพหนุ่มที่ยืนอยู่ห่าาเียอเาไปสอสาม้าว มินฮยอนยืนนิ่ ใบหน้าหล่อเหลาายแววไม่พอใเ่นัน
“ที่นี่บ้านอ้า ้าไม่ำเป็น้อออนุาใร”
“ผมผิเอแหละ” ฮยอนยอมรับผิแบบอไปที เาไม่มีอารม์ะมา่อล้อ่อเถียับอีฝ่าย ร่าเล็พลิัวไปอี้านหนึ่ หันหลัให้ับมินฮยอนเป็นารยุิบทสนทนา อนนี้เาอยานอนพั ไม่ใ่่อล้อ่อเถียับนอื่น
“ลุึ้นไปอาบน้ำเสีย ิมฮยอน ัวเ้ามีแ่ลิ่นเหล้า” น้ำเสียเรียบ ๆ อมินฮยอนเือปนไป้วยวามุ่นมัว นาเายืนอยู่ไล ๆ ยัไ้ลิ่น มูอิ้อไวว่ามนุษย์ ลิ่นแอลอฮอล์เหม็นหึ่บามูทำให้เาไม่พอใ นโนสั่เลือที่ะไม่พูอะไร ฮยอนไม่มีปิิริยาโ้อบำพูอเา ิมฮยอนำลัทำในสิ่ที่ฮวัมินฮยอนไม่อบ
ทั้ลิ่นแอลอฮอล์และารถูเมิน
มินฮยอนัสินใเินเ้าไประาผ้าห่มออแล้วว้าแนบาึ้นมา ฮยอนหันมาามแร วาู่สวยเบิว้าึ้น้วยวามใ ้อมืออเาที่ถูมินฮยอนสัมผัสร้อน่าเหมือนถูเหล็ลนไฟนาบ วามร้อนเหล่านั้นส่ผลให้หัวใเ้นเร็วึ้น่อนวามรู้สึแปล ๆ ะแผ่ไปทั่วร่าาย เาสะบัมืออีฝ่ายออ มืออี้าที่ว่าอยู่เผลอผลัไหล่ว้าอย่าแรนเทพหนุ่มัวเออไปสอสาม้าว วาสีน้ำาลอ่อนเบิว้า มินฮยอนเอ็ใับารระทำอฮยอน
“ฮยอน เป็นอะไรอเ้า” มือหนาเอื้อมมาหมายะสัมผัสฮยอน วาอมินฮยอนเ็มไป้วยวามุน แ่็ยัแฝไป้วยวามเป็นห่ว
เพี๊ยะ!
ฮยอนปัมือหนาที่ยื่นมาอย่าแรนเิเสียั เายันัวถอยรูไปอีฟาหนึ่อเีย้วยาทั้สอ้า ริมฝีปาหอบหายใหนั ใบหน้าแ่ำ มือเล็ทั้สอ้าโอบรอบัวเอแน่น
“ออไป”
“ิมฮยอน”
“ผมบอไปให้ออไปไ!!!”
ฮยอนวาลั่น มินฮยอนนั่ันไปราวับถูสาป ใบหน้าอเาเรียบเยเสียนน่าลัว ร่าสูถอนหายใออมาเบา ๆ เอ่ยับอีฝ่ายทิ้ท้ายไว้
“พัผ่อนเสียเถิ”
มินฮยอนเินออาห้อไปโยไม่ลืมที่ะปิประูให้ ฮยอนถอนหายใออมาอย่าโล่อ เายับัว้วยวามทรมาน วามร้อนรุ่มในร่าายทำให้เาเหื่อออนเหนียวไปทั้ัว ฮยอนพาร่าอัวเอเ้าไปในห้อน้ำ้วยวามยาลำบา เาถอเสื้อผ้าอย่าทุลัทุเล โลที่เายืนอยู่โอนเอียไปมาทุรั้ที่้มหัวล่ำ
ฝับัวถูเปิรั้แ่ศีรษะนถึร่าาย ฮยอนบิ๊อไป้านวาสุเพื่อให้ไ้น้ำที่เย็นั เาหวัว่าสายน้ำเย็น ๆ ะ่วยะล้าร่าายอเาให้เย็นลไ้ ฮยอนเท้าแนเ้าับผนัห้อน้ำ ปล่อยให้น้ำาฝับัวเทลที่ศีรษะ ผมสีน้ำาลเ้มลู่ลามแรโน้มถ่วและสายน้ำ
“ะ เิบ้าอะไรึ้นเนี่ย...” เสียอฮยอนิั ร่าายอเาำลัะระเบิออมา วามร้อนในร่าพุ่ึ้นสูอย่าไม่มีทีท่าะลล เาัริมฝีปาอย่าสะลั้น ฝืนัวเอื้อมไปสบู่เหลวาวปั้มมาสอสามทีแล้วลูบไล้ทำวามสะอาร่าายอนเอให้เสร็ ๆ ไป
“อึ...” ทันทีที่มือสัมผัสร่าายอัวเอ วามรู้สึที่น่าอับอาย็พุ่ึ้นเล่นานเา บริเวที่ถูสัมผัสร้อน่าอย่าไม่เยเป็นมา่อน ฮยอนเิหน้าึ้น เผยอปาหอบหายใ้วยใบหน้าแ่ำ ในหัวสมอายภาพอายหนุ่มผมสีเินและริมฝีปาไ้รูปออีฝ่าย้ำไป้ำมา
แย่แล้ว...
มินฮยอนนั่อยู่ในห้ออัวเอ้วยิใุ่นมัวหลัาัสินใทิ้ฮยอนไว้ในห้อนเียว เาิบไวน์ในแ้วทรสู้วยใบหน้าเรียบเย แ้วที่ว่าเปล่าถูรินเิมอีรั้ น้ำสีม่วเ้มไหลลอร่าสูแ้วแล้วแ้วเล่าโยหวัว่ามันะ่วยอารม์เาีึ้น น่าบันสิ้นี ทั้ ๆ ที่่อนหน้านี้ไม่นานเาเพิ่ไม่พอใที่ฮยอนื่มเหล้า แ่อนนี้เาลับ้อมาพึ่แอลอฮอล์ให้ิใสบล
วามรู้สึยามฮยอนปัมือเาทิ้ยััเนในใอเทพหนุ่ม ใบหน้าที่เ็มไป้วยวามโรธยามที่เอื้อนเอ่ยำพูร้ายา ำพูเหล่านั้นเหมือนับลิ่มที่อเ้าในหัวใอเา
‘ถ้าวันนั้นผมไม่ไ้เอุ ีวิผมไม่้อเอเรื่อแย่ ๆ แบบนี้หรอ’
‘ทุอย่าที่ผม้อวยมันเิึ้นเพราะวามผิพลาอุ’
แม้ะเป็นำพูที่ทำให้เาเ็บปว แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่ามันือวามริ ถ้าเาับฮยอนไม่ไ้พบันในวันนั้น ทุอย่าอาะไม่ลายเป็นแบบนี้ เารู้ว่านไม่สามารถหลีหนีำทำนายไ้ แ่เาับฮยอนอาะเอันในอี่วเวลาหรืออีภพหนึ่ ึ่บาทีเา็อาะไม่มีวามรู้สึแบบนี้ับฮยอน
วามรู้สึที่ไม่เยมีมา่อน
มือหนาวาลับอ้ายแล้วออแรมัน อวัยวะในนั้นเ้นเป็นัหวะปิ แ่ทุรั้ที่หัวใเ้น เาลับรู้สึเ็บปวเหมือนมีเ็มทิ่มแทลึลไปเรื่อย ๆ เทพหนุ่มถอนหายใยาว
ทุอย่าเป็นวามผิพลาอเา
Rrrrrrrr Rrrrrrrrr
เสียเรียเ้าโทรศัพท์ัึ้น เาไม่อยู่ในอารม์ที่ะพูุยับใรทั้สิ้น ปล่อยให้เ้าโทรศัพท์ที่ถูโยนไว้บนเียส่เสีย่อไปนหยุไปเอ แ่ไม่นานนัมัน็ัึ้นอี มินฮยอนพ่นลมหายใออมาสั้น ๆ เาสะบัมือเล็น้อย โทรศัพท์บนเีย็ลอยหวือเ้ามาในมือ วาเรียวมอไปที่ื่อนโทรมา นิ้วสไล์รับสายแล้วรอเสียเย็นาลไป
“้าไม่มีอารม์ุย้วย อออู”
[มะ มินฮยอน ้ามีอะไระสารภาพ...]
“อะไร” มินฮยอนรู้สึไ้ถึวามัวลาน้ำเสียปลายสายเลยเปิโอาสให้อีฝ่ายพู
[้าเอาเหล้าผิวให้เ้ามนุษย์ิน]
ออูพู้วยน้ำเสียเบาหวิว เาลั้นหายใหลัาพูบ เ่นเียวับที่ฝั่มินฮยอน็นิ่ไป ลาสัหร์อเารับรู้สึวามวุ่นวายที่ำลัามมา
“เ้าเอาอะไรให้ฮยอนิน”
[เหล้าโบราที่ไ้มาาหมู่บ้านในวาูเมื่อหลายปี่อน ที่เาบอว่ามันเป็นยาปลุเ...]
ไม่ทันบประโย มินฮยอนัสายแล้วเหวี่ยโทรศัพท์ไปบนที่นอนอย่าไม่ใส่ใ เาพลุพรวึ้นาเ้าอี้แล้วรีบเินไปที่ห้ออฮยอนที่อยู่ร้ามับห้ออเา มินฮยอนเปิประูโยไม่ออนุาอีรั้โยไม่สนใำเือน่อนหน้านี้อฮยอน
“ฮยอน...” เสียนุ่มเอ่ยเรีย วาวามอไปทั่วห้อเพื่อหาเ้าอห้อ่อนะเห็นว่าร่าเล็ ๆ ำลันั่อยู่ที่มุมเียฝั่ิับำแพโยมีแสันทร์าหน้า่าทอลบนผิวาย
ฮยอนนัุ่ใบหน้าลับเ่าที่ันึ้น มือทั้สอ้าวาอยู่บนหน้าาอน รอย่วนแยาวระายไปทั่วผิวเนียนบริเวนั้นบ่บอถึวามทรมานอเ้าัว ฮยอนหายใเ้าออถี่ ๆ ส่เสียเบา ๆ ในลำอออมา้วยวามทรมาน ผมสีเ้มื้นาารอาบน้ำเมื่อไม่นานมานี้ มินฮยอนไม่ไ้ลิ่นแอลอฮอล์าร่าายอีแล้ว เหลือเพียลิ่นวานิลลาที่แผ่ออมาัเนมาว่าปิ
มินฮยอนย่อัวลในระับเียวับฮยอน มือหนาเอื้อมไปแะแนบาเบา ๆ นโนสัมผัสสะุ้เฮือ้วยวามใ ฮยอนเยหน้าึ้นมา ใบหน้าหวานึ้นสีแโยเพาะพวแ้มที่เปลี่ยนสีอย่าัเน วาู่สวยอนนี้่ำหวานเยิ้ม อบาแ่ำ ฮยอนสะบัใบหน้าไปมารัว ๆ เาัมือัวเอออ
“ยะ อย่าแะัวผม...” ฮยอนรีบเอ่ยบอ บริเวที่ถูมินฮยอนสัมผัสร้อนนแทบลุเป็นไฟ เารีบลุึ้นเินหนีอีฝ่าย เท้าเล็้าวเินอย่ายาลำบา โเไปมาอย่าไม่สามารถบัับไ้ ในที่สุเา้อพิัวเ้าับำแพ อเล็ยึ้นลาอาารหอบหายใแร ฮยอนยมือึ้น่ายหน้าผาที่ื้นเหื่อัวเอ้วยวามทรมาน
มินฮยอนเินามฮยอนไป เาหยุรหน้าร่าเล็ มือหนาทั้สอ้าอบใบหน้าหวานอย่าแผ่วเบา ใบหน้าอฮยอนเล็เหลือเินเมื่อเทียบับมืออเา ฮยอนพยายามยับหนีเา แ่เาฝืนแรไว้ไม่ให้อีฝ่ายไปไหน บัับให้ฮยอนมอหน้าเา วาู่สวย้อลับมา เามอเห็นวาม้อารและวามทรมานาฤทธิ์เหล้าในวาู่นั้น
“ฮยอน เ้าื่มเหล้าบาอย่าเ้าไป มันทำให้เ้าเป็นแบบนี้” มินฮยอนอธิบาย เามอฮยอนที่ำลัหอบหายใหนัึ้นเรื่อย ๆ ้วยหัวใที่สั่นไหว ใบหน้าหวานที่เ็มไป้วยแรอารม์ทำให้เา้อสูหายใเ้าลึ
“ปะ ปล่อยผม ผม... อึ... ผมร้อน...” ฮยอนพูเสียะุะั วามร้อนาใบหน้าที่ถูมินฮยอนสัมผัสำลัแผ่ลไปที่อื่น ร่าายอฮยอนร้อนไปหม วามอึอัที่เิึ้นทำให้เาบิเร้าไปมา มือเล็ิทึ้เ้าับาเัวเอ เาำลัมีอารม์อย่าว่า่อหน้าฮวัมินฮยอน ฮยอนอับอายนอยาแทรแผ่นินหนี เาหลบสายามินฮยอน เสียหวานราฮือออมา้วยวามทรมาน
มินฮยอนไล้สายาไปามเรื่อหน้าสวยามอฮยอน ั้แ่ิ้ว า มู นเลื่อนมาที่ปา เทพหนุ่ม้อมอริมฝีปาสวยไ้รูปราวับ้อมนร์สะ ลิ่นวานิลลาหวาน ๆ อฮยอนรุนแรึ้น ลำออมินฮยอนเริ่มแห้ผา เาลืนน้ำลายลออย่ายาลำบา ิสำนึับวาม้อารในสมออำลัถเถียันว่าวรเื่อฟัอะไรมาว่าัน
ทำามวามถู้อหรือทำามวามรู้สึัวเอ
ในที่สุวาม้อาร็มีอำนาเหนือสิ่อื่นใ เทพแห่วาโยสูเสียารวบุมัวเอ หัวใในอเ้นแรึ้น มือหนาเลื่อนลาใบหน้าหวานลมาที่ลำอบาแล้วรั้เ้ามาใล้ เาเอ่ยถาม้วยน้ำเสียที่แพร่า
“ให้้า่วยไหม ฮยอน”
่าาม
ไม่มีำไหนที่ะบรรยายวามรู้สึในออมินฮยอนอนนี้ไ้ทั้หม เาหยััวึ้นยืนแล้วรวบร่าบอบบาเ้ามาในอ้อมแน ใบหน้าฮยอนมลับอว้า ร่าเล็ยับึ้นลเล็น้อยาารหอบหายใอยู่ในอ้อมออฮวัมินฮยอน มือที่ไร้เรี่ยวแรทุบอนใร้ายสอสามที
“ุมันนิสัยแย่ นิสัยไม่ี” หัวใอฮยอนไหววูบ วามรู้สึภายในใีปนันมั่วไปหม ทั้วามโรธ วามน้อยใ วามสุสม วามีใ เาไม่รู้ว่าัวเอวระรู้สึอย่าไรในสถานาร์แบบนี้
“ะบอไ้หรือยัว่า้าไม่ีรไหน” เทพหนุ่มเยานัวเล็ึ้นมา ริมฝีปาแทะเล็มอบปานุ่มนิ่มอย่าลั่นแล้ ฮยอนที่ไ้ยินำถาม็รู้สึโรธึ้นมาอีระลอ ำพูที่ทำร้ายิใั้อในหัวเา้ำแล้ว้ำอีในะอีฝ่ายยัไม่รู้ัวว่าทำอะไรผิเลยสันิ
ฮยอนรวบรวมเรี่ยวแรทั้หมันมินฮยอนให้เินถอยหลัไป เาเินหน้าันแล้วโถมัวใส่นร่าสูว่าล้มลับเียโยมีเาทาบทับอยู่้าบน มินฮยอนเบิาึ้นเล็น้อย้วยวามใ แ่็ไม่ไ้ัืนอะไร ฮยอนเลื่อนัวมานั่ทับส่วนสะโพอเทพหนุ่ม้วยใบหน้าที่แ่ำแ่สายาเ็มไป้วยวามรุ่นโรธ เสื้อโอเวอร์ไส์ที่ฮยอนอบใส่ยาวปิหน้าาและส่วนล่าที่โล่ไว้ เาพูยอย้อนเลียนแบบประโยที่อีฝ่ายเยพูับเา ประโยที่ทำให้มินฮยอน้อหายใิั วาม้อารที่เทพหนุ่มพยายามสะั้นไว้พุ่นี้มาอีระลอ
“ถึเวลาทีุ่้ออบำถามผมบ้า ไม่ั้นผม็ะไม่หยุ”
ฮยอนโทษฤทธิ์เหล้าที่ทำให้เามีวามิบ้า ๆ แบบนี้ึ้นมาในหัว
ความคิดเห็น