รักหวานๆของยัยน่ารัก

ลำดับตอนที่ #2 : ความสะใจ

  หลังจากที่เฟย์คุงกลับไปนั่งคุยเพื่อนที่โต๊ะ   ***-_-เท่านั้นแหละ....ยัยปลาร้ากะยัยเจนก็เดินดุ่มๆเข้ามาหาฉัน
  "เอ่อ...มีอะไรรึเปล่า"ความจริงก็รู้ว่ามีแกล้งถามไปงั้นแหละ
  "เธอรู้รึเปล่าว่าปลาเขาน่ะจองเฟย์แล้วเพราะฉะนั้นเธอห้ามยุ่งกับเขา"
  "......."
   "ไม่รู้หละเรามีสิทธิทุกคน"
   จากนั้นฉันก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อ   สักพักนึงยัยปลาฟาดชามก๋วยเตี๋ยวหกอีก(วิปริตรึไง) -_-

  "หยุดซะทียัยปลาเน่าคนอื่นไม่มีข้าวกินแล้ว"
  "นังเรย์นะแกไม่เจียมตัวบ้างรึไง""ทำไมล่ะเธอฟาดชามแตก2ใบแล้วแถมฉันยังอดกินข้าวอีกยัยปลาร้าเน่า"
  "กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด"
   แสบแก้วหูชะมัด
   และเจ้าชายเฟย์ก็ปรากฎตัวพพร้อมกับพูดว่า
  "นี่เธอกรี้ดเนี่ยมันน่ารำคาญนะ"
   ยัยปลาถึงกับซีดเพราะคนที่ชอบว่าเข้าให้เหอะสะใจนิดหน่อยอะนะแหะ
  13.00น.
  กริ่งดังฉันกวิ่งเข้าห้องเรียนแต่มีอะไรบางอย่างขัดขาฉันขายัยปลาเน่านี่เองทำให้ฉันถึงกับล้ม
  "นี่ถามจริงเถอะเธอเป็นโรคจิตหรอถ้าบอกตรงๆฉันไม่โกรธก็ได้"
  "แกด่าฉันเรอะ"
  ท่าจะโรคจิต
  "เปล่าสักหน่อย"
  "ปลาคุมอารมณ์หน่อย"
  "โห เป็นขนาดต้องให้ยัยเจนเตือนเลยเหรอเนี่ย"
  "กรี้ดดดดดดดดดดดดดยัยบ้าฉันไม่ได้โรคจิต"
  "เออตอบแค่นี้ก็จบ"
  ฉันแอบสะใจลึกๆนะเนี่ย
                                                
                                                                                           อ่านต่อตอน3จ้า