คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 6 INNOCENT II 100%
CHAPTER 6 INNOCENT II
“ คุณจะปล่อยมือฉันลงได้รึยัง ” ฉันไม่เคยแคร์เลยด้วยซ้ำว่าเขาจะคิดอะไรยังไง
และฉันก็รู้สึกไม่พอใจเขามากด้วยซ้ำ ที่เขามักจะทำตัวน่าเบื่องี่เง่าเช่นนี้ ไม่นาน
นักคุณจงฮยอนก็ยอมปล่อยมือฉัน หันหน้ากลับมามองด้วยสายตาว่างเปล่า
“ คุณรู้มั้ยว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไง ”
“….แล้วทีคุณล่ะ เคยมั้ยที่คุณจะนึกถึงใจฉันบ้างน่ะ ”
“ ผมทำอะไรผิด สำหรับคุณแล้ว ผมคงน่าเบื่อไปหมดสินะ ”
“ ฉันไม่ชอบผู้ชายประเภทงี่เง่า และถ้าฉันไม่พอใจใครเมื่อไหร่ฉันก็ไม่เอาใคร
หน้าไหนทั้งนั้น อย่ามายุ่งวุ่นวายกับฉัน และมันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่ามันน่ารำคาญ
มาก ต่อให้เป็นคุณฉันก็ยินดีจะหย่าให้ ”
“ หย่า! คุณกำลังพูดเรื่องตลกให้ผมฟังหรือเปล่า ตามกฎหมายแล้ว
ถ้าเกิดผมไม่ยินยอม คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะหย่าได้หรอกนะ ”
“ ถึงยังไงฉันก็ปลอมแปลงลายเซ็นต์สามีตัวเองจนเกือบจะเข้าคุกได้อยู่แล้วไม่รู้เหรอ
ถ้าไม่อยากให้ฉันทำอย่างงั้นก็กรุณาเปลี่ยนนิสัยตัวเองซะใหม่ด้วย ”
“ เปลี่ยนนิสัย….ผมแย่ตรงไหนไม่ทราบ ”
“ ฉันไม่จำเป็นต้องตอบ ”
“ ได้... แล้วคุณจะไม่เสียใจแน่นะ ”
“ แน่นอน ” เขาเดินหันหลังกลับไปทางเดิมด้วยรอยยิ้มที่ทำให้ฉันรับรู้ถึงลางสังหรณ์
แปลกๆ ฉันชักอยากจะมีจิตสัมผัสที่หกก็อีตอนนี้ล่ะ จะได้รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
ช่างมันเถอะ เรื่องที่ฉันอยากจะพูดกับเขามาตลอด ฉันก็ได้พูดมันออกไปแล้ว
เฮ่อ~ โล่งใจจัง ^O^
ประตูเลื่อนแบบญี่ปุ่นเปิดออกกว้าง คิมจงฮยอนซึ่งนั่งพาดขาไว้กับขอบโต๊ะ ถึงกับ
หรี่ตามองอดีตเลขาคนเก่า ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าหลัง
จากตัวเองถูกปลดตำแหน่งไปในครานั้น จะได้มีโอกาสได้พบกับจองชินอีก แถมหมอ
นั้นก็ยังดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อน
“ ตอนนี้นายคงมีแต่สาวๆล้อมหน้าล้อมหลังอยู่ล่ะสิ เฮ่อ น่าอิจฉา ” ลีจองชินไม่ตอบ
ยิ้มมุมปากขณะนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับเจ้านายที่เอาแต่นั่งทำหน้าบูด ถ้าไม่ใช่เพราะ
เรื่องภรรยาแสนสวยของเขา
“ ขอบคุณครับ…แต่ช่วงนี้นายดูสบายดีจังเลยนะครับ ฮึๆ ”
“ สบายดีกับผีน่ะสิวะ แกถามแบบนี้ไปต่อยกันข้างนอกเลยมา ”
“ ฮะๆ ไม่ล่ะครับผมขอปฏิเสธ ที่ผมมาหาเจ้านายที่โรงงานพอดีว่าผมมีเรื่องบาง
อย่างจะบอก ”
“ อะไร ”
“ นี่ครับ เอกสารที่อยู่ในซองเป็นรายงานการเงินที่ผมขอมาจากคุณอินนาน่ะครับ ”
“ รายงานการเงิน!! ”
“ ใช่ครับ เพราะช่วงนี้เธอเหมือนจะต้องปรับปรุงตัวเลขในบัญชีอยู่บ่อยๆ แถม
บริษัทก็ยังมีข่าวลือเกี่ยวกับเรื่องลูกค้าที่มาร้องเรียนอีก ”
“ ข่าวลือ แล้วบริษัทลูกเป็นไงบ้าง ”
“ ดูเหมือนว่าคนส่วนใหญ่จะเริ่มหันมานิยมดื่ม FONTAINE มากกว่าจะเป็นไวน์ยี่ห้อ
Makgeolli นะครับ ”
“ แล้วไงต่อ ”
“ เพราะหลังจากที่ คุณนายโบยอง เปิดสาขาในเมืองอินชอนได้ไม่นาน FONTAINE
ก็เป็นที่นิยมเป็นอย่างมาก ส่งผลกระทบให้ไวน์ข้าวของซองวอนยอดขายไม่ค่อยดี
เท่าไหร่ จะมีก็แต่ จีน เวียดนาม ญี่ปุ่น ที่ยังเป็นลูกค้ากับเราอยู่ ”
“ แน่นอน ก็ท่านอาวุโสจากเมืองจีนมาเยี่ยมโรงงานเราด้วยตัวเองเลยนี่นา เห็นๆกัน
อยู่ว่า Makgeolli ภายใต้บริษัทซองวอนกรุ๊ปเป็นธุรกิจที่ใหญ่พอสมควรเชียวล่ะ
ถ้าพูดถึง ”
“ นั่นสินะครับ ”
“ แต่นายเห็นอย่างที่ฉันเห็นมั้ยจองชิน ยอดขายในแต่ละเดือนมันไม่ลงตัวเลย
และดูจะน้อยลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ ”
“ ผมสงสัยว่าอาจจะเป็นแม่เลี้ยงของเจ้านายน่ะ ”
“ เหรอ..แต่ฉันไม่ยอมให้ผู้หญิงคนนั้นได้อะไรไปแน่ๆ ใครทำอะไรไว้ คนๆนั้นจะ
ต้องได้รับมันกลับคืนไม่ช้าก็เร็ว ” คิมจงฮยอนกล่าว เหตุการณ์ในครั้งนั้นไม่มี
ทางที่เขาจะลืมมันไปได้ง่ายๆ
สี่ปีที่ผ่านมานี้ เขาได้เรียนรู้อะไรเพิ่มมากขึ้นจากการทำงานในเมืองเล็กๆแห่งนี้ จิตใจ
แข็งแกร่งกว่าแต่ก่อนและหาวิธีล้มศัตรูได้แค่ปลายจมูก แต่กับภรรยาคงไม่ต้องพูดถึง
เขากับหนักใจยิ่งกว่าที่เจ้าตัวแสบวันๆเอาแต่เที่ยวเล่น มากกว่าจะสนใจเฉพาะเรื่องตำรา
เหมือนอย่างที่เขาเคยเป็นสมัยเด็กๆ พอนึกถึงสิ่งที่เธอพูดกับเขาแล้วมันก็น่าเสียใจอยู่
หรอก…
“ ฉันมีเรื่องอยากจะให้นายช่วยหน่อย ”
“ ครับ ”
“ มินฮโยริน ช่วยติดต่อเธอให้ฉันที ”
“ จะดีหรือครับนาย เธอนะเป็น ”
“ ถึงเธอจะเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับบริษัทเรา แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอปฎิเสธ
ที่จะร่วมงานกับฉันซะหน่อย และฉันก็อยากจะพบเธอภายในอาทิตย์นี้ ”
จองชินได้แต่พยักหน้าพลางปาดเหงื่อบนหน้าผากออก และรู้ว่าเจ้านายของเขา
ตั้งใจจะทำอะไร
“ ครับไว้ผมจะติดต่อเธอให้ ” เมื่อคิดได้ดังนั้นเขากลับรู้สึกสงสารภรรยาเจ้านาย
ไม่น้อย ไม่รู้ว่าเด็กนั้นจะเป็นยังไงนะ เธอต้องโกรธฉันแน่ๆ ฉันขอโทษนะคิมคีซุน
ให้อภัย ลีจองชินคนนี้ด้วย
>>>>>> ต่อ <<<<<<
หญิงสาวรูปร่างเพรียวบางภายใต้เสื้อโค้ตสีน้ำตาลเข้ม เส้นผมเป็นลอนยาวปรกลง
มาถึงกลางหลัง ริมฝีปากอวบอิ่มแต่งแต้มด้วยลิปกลอสสีชมพูอ่อน ดูสะดุดตาต่อผู้
ที่พบเห็นขณะเลือกชื้อชุดในร้าน แม้แต่พนักงานแอบเดินผ่านแล้วผ่านอีก จนบางคน
ที่เดินๆอยู่นอกร้านยังแอบมองเขามา เพราะรูปร่างสมส่วนของเธอนั้นเป็นรูปร่างที่สาวๆ
ส่วนใหญ่ใฝ่ฝัน
หญิงสาวยิ้มหวาน ก่อนดวงตากลมโตจะค่อยๆกวาดสายตาไปรอบๆร้าน ไม่นานนัก
พนักงานก็วิ่งตรงเข้ามาหาเธออย่างไม่รอช้า
“ ไม่ทราบว่าชุดนี้ราคาเท่าไหร่ค่ะ ”
“ เก้าหมื่นวอนค่ะ ”
“ งั้นฉันเอาชุดนี้ค่ะ ” หญิงสาวยื่นชุดกระโปรงเกาะอกสีน้ำเงินเข้มให้กับพนักงาน
เธอเปิดฝากระเป๋าสะพาย หยิบกระเป๋าเงินสีทองทรงยาวใบเล็กที่มีทั้งเงินและบัตร
เต็มกระเป๋า ก่อนจะส่งบัตรเครดิตให้กับพนักงานสาว ทันทีทีเงยหน้าขึ้นหญิงสาว
ถึงกับทำหน้าตกใจพลางถอยหลังหนึ่งก้าว
“ คุณมินฮโยรินใช่มั้ยครับ”
“ ….”
“ เอ่อนี่คุณครับเอาบัตรผมไปล่ะกัน ” เธอยืนอึ้ง เมื่อชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่มายืน
ขนาบข้าง แถมยังหยิบบัตรเครดิตตัวเองส่งให้กับพนักงานอีก เธอรีบตั้งสติมองเขา
อย่างใช้ความคิดและเขาก็ใช้สายตามองเธอด้วยเช่นกัน
“ คุณนี่เอง ”
“ รู้จักผมด้วยเหรอ ” พอรู้ว่าเขาคือหลานชายคนเดียวของคิมซองวอน เจ้าของ
กิจการไวน์ข้าวที่เธอไปเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้ เธอก็เริ่มส่งยิ้มหวานให้เขาพลางสำรวจ
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาไปด้วย ทำไมเธอจะไม่รู้จักเขาล่ะ ผู้ชายเพียบพร้อมทุก
อย่าง ซ้ำยังเป็นผู้ชายที่ดูดีกว่าหนุ่มๆซึ่งเคยเข้ามาจีบเธอเสียอีก และกล้ามเนื้อแขน
ทั้งสองข้างก็ยังดูแข็งแรงดีแม้เขาจะสวมชุดสูธ
“ คุณคะของได้แล้วค่ะ ”
“ อ๋อค่ะ คุณคิมจงฮยอน!! ขอบคุณมากนะคะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ ถ้าวันนี้คุณพอจะว่างไปทานอาหารกลางวันกับผม ”
“ ว่างสิคะ ฉันว่างได้ทุกเมื่อ ” หญิงสาวระบายยิ้ม ใบหน้าของเธอจึงยิ่งดูมีเสนห์
ต่อเพศตรงข้ามเวลาที่เธอยิ้มอยู่ ณ ตอนนี้ ทว่าคิมจงฮยอนกลับไม่รู้สึกอะไรกับเธอ
เลย เขาเพียงส่งยิ้มน้อยๆ ผายมือทั้งสองออกไปทางประตู
The Sovanai @ A Hotel
เวลา 10.24 น.
ห้องอาหารภายในโรงแรม ส่วนใหญ่ก็มีแต่ลูกค้าที่มาพัก หรือไม่ก็พวกที่มานัดบอร์ด
คิมจงฮยอนไม่มีเวลามากนัก เขาจึงเลือกที่จะดื่มกาแฟมากกว่าจะนั่งทานอาหาร
กลางวันกับหล่อน หาโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆเพื่อคุยธุระ
“ ที่แท้ก็คุณ ที่ให้คุณจองชินมาติดต่อฉัน ” มินฮโยรินนั่งไขว้ห้างจิบกาแฟไปเรื่อยๆ เธอวาง
แก้วกาแฟลงบนโต๊ะ อย่างสุขุมแล้วหันไปมองเขา แต่เขาคงจะมองเธออยู่ก่อนหน้านั้นแล้ว
“ พอดีผมมีเรื่องอยากจะให้คุณช่วย ”
“ เรื่องอะไรคะ ….หวังค่าตัวของฉันจะไม่ ”
“ ผมให้คุณหนึ่งล้านวอน ช่วยคบกับผมต่อหน้าภรรยาจะได้มั้ย ” เธอสบตา
กับเขาอยู่ครู่หนึ่ง คว้าน้ำเปล่าขึ้นดื่ม ไม่นานนักเธอก็เลื่อนใบหน้าขยับเข้าไป
ใกล้เขา
“ นี่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่านะ ฉันมีอาชีพเป็นนางแบบ มีจรรยาบรรณพอที่คุณจะมอง
ว่าฉันเป็นผู้หญิงประเภทนั้น จะว่าไปฉันก็ไม่เกี่ยงหรอกนะถ้าหากว่าคนๆนั้นจะเป็นคุณ ”
เธอเริ่มดึงเน็คไทเขามาใกล้ๆตัว เอื้อมริมฝีปากกระซิบบอกเขาเสียงเบา
“ งั้นเริ่มวันนี้เป็นไงคะ ” คิมจงฮยอนกระตุกยิ้ม ก่อนจะตอบมินฮโยรินสาวสวยร้อน
แรงคนนี้อย่างไม่คิดอะไร เพราะตอนนี้เขากำลังนึกถึงใบหน้าภรรยาที่เขารักมากกว่า
ชีวิต ฮึๆ คุณบอกกับผมเองนะคิมคีซุนว่าจะไม่เสียใจ….
>>>>>> ต่อ <<<<<<
ทำไมฉันจะต้องมาเล่นซ่อนหาบ้าบอคอแตกนี่ด้วยก็ไม่รู้แฮะ หลังจากที่ฉันยืนหันหลัง
นับหนึ่งถึงสิบใต้ต้นไม้ใหญ่ ในที่สุดก็ได้เวลาออกตามหาเจ้าตัวแสบน้อยที่คงจะแอบหลบ
ตรงไหนซักแห่ง
“ สงสัยคงจะอยู่แถวนี้แหละมั้ง ”
“ ถ้าผมจะอนุญาตให้คุณมาที่นี่เมื่อไหร่ก็ได้ล่ะ ”
“ งั้นฉันคงต้องขอเวลาคิดดูก่อน ”
“ แล้วคุณจะต้องคิดให้เสียเวลาทำไม ” คุณสามีเดินเข้าหาแม่สาวน้อยหุ่นบึ้ม โปรย
รอยยิ้มเจ้าเสนห์ส่งให้กับหล่อน เธอวางมือโอบรอบๆคอเขา สักพักมือน้อยๆจึงแตะ
สัมผัสใต้คางเรียวเล็กพลางกดท้ายทอยลงต่ำ เอื้อมตัวกระซิบบอกเขาราวกับโลกนี้มี
เพียงเขาและเธอ
มือของฉันซึ่งเกาะขอบประตูไม้ตกลงข้างลำตัวฉับพลัน ขณะยืนมองอยู่ห่างราวๆสิบ
เซนติเมตรออกอาการตกตะลึงอย่างแรง ทันทีที่สาวน้อยตาโตน่ารักกอดลำตัวของเขา
เอาไว้แน่น พอเธอหันมาเห็นฉันเข้าจึงผละตัวออกจากเขาแล้วหันมายิ้มให้
“ นั่น…ภรรยาของคุณสินะคะ ”
“ ผมว่า..เรารีบเข้าไปข้างในกันดีกว่านะ ” คุณคิมจงฮยอนหันไปพูดกับหญิงสาวคนข้างๆ
พลางยกมือโอบรอบไหล่เธอไว้ ถึงตอนนี้ฉันก็ยังคงความเฉยเมยได้ดีเกินคาด
“ ขอโทษนะคะ เพราะดีว่าที่นี่ไม่อนุญาตให้บุคคลภายนอกเข้ามาน่ะค่ะ ”
“ เอ่อ..คุณคะ ”
“ ฮ่าๆ คุณนี่ตลกดีนะ…. .ให้ตายสิ ”
“ งั้นก็ช่วยอ่านป้ายหน่อยสิคะ ไม่เห็นรึไงว่าป้ายมันเขียนว่า ‘’บุคคลภายนอกห้ามเข้า”
ใช่ว่าโรงงานซองวอนจะเป็นที่ๆใครจะเข้ามาก็ได้ถ้าไม่ได้รับอนุญาต ”
“ ไม่ทราบว่าคุณเข้าใจอะไรผิดอยู่หรือเปล่า ผมมีสิทธิและอำนาจในการตัดสินใจรอง
จากคุณตาของผม ถ้าผมจะอนุญาตให้ใครเข้ามามันก็เรื่องของผมไม่ใช่หรือ ”
“ นี่..คุณคิมจงฮยอน!! ”
“ ผมพูดอะไรผิดไปรึไง “
“ ไม่หรอก….แต่ฉันจะไม่อนุญาตให้คุณพาผู้หญิงคนอื่นเข้าไปในโรงงานน่ะสิ ”
นั้นอย่างไม่รอช้า ฉันเองได้แต่มองเขาเดินจากไปเงียบๆ ทว่าความรู้สึกที่อยู่ภายในใจฉัน
ตอนนี้กลับบรรยายมันไม่ถูกเลยล่ะ
ความคิดเห็น