ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SF JONG&KEY ห้วงมนตรา
SF ห้วมนรา
Couple : jong & key
Another: RAMHYUN
านสัสรร์ในยาม่ำืนเป็นไปอย่ารื่นเริ เหล่าทหารที่อยู่ทา้านนอ่าพาันึัเป็นพิเศษเรี่อนรีนานานิผสมลมลืนันเป็นัหวะนรี ในห้อบรรทมนาโลม่าพาันร่ายรำไปามัหวะ่อหน้าพระพั์้าวรายพระอ์นาสนม่า็อยปรนนิบัิรับใ้อ์รัทายาทอย่าไม่าบพร่อ
วันนี้ึ่เป็นวันรบรอบพระนมายุ21 ปีออ์รัทายาท เหล่าบรราุนนาแ้วน่าๆและเหล่าทหารเินทามาร่วมอวยพรมอบอำนัล้วยัวเอ แม้บรรยาาศานในวัทา้านนอะึัเพียใแ่นในวั่า็ไม่พอพระทัยอยู่ลึๆ เมื่ออ์รัทายาทนเียวอพระเ้ามุนินให้วามสำัับหิสรีและสิ่เมามายนละเลย่อารศึษาวิาหลัารปรอในอนาอันใล้ เหล่าุนนาในวั็เห็นว่าอย่าไรแล้วอ์รัทายาท็ไม่มีุสมบัิที่ะึ้นรอราย์่อาพระเ้ามุนินอย่าแน่นอน
“ อ์รัทายาท!!หม่อมันมีเรื่อะทูลถาม พระอ์ทรว่ารึเปล่าเพะ ” พระสนมเอทรปราเบื้อหน้าพระพั์โยไม่เรลัวอันรายใๆ นารู้ีว่าอ์รัทายาททรโปรปรานานวันเิเ่นนี้มาแ่นาไม่ยอมแน่หาอ์รัทายาทะมัวแ่มอยู่ับสิ่เหล่านี้ ไหนะเหล่าพระสนมามที่อยู่้าวรายอพระอ์อี
“ เ้ามีเรื่ออะไระพูับ้าั้นรึ พูรนี้็ไ้นิพระสนมิม ” วามราเี้ยวายแววเ่นับนพระพั์อพระสนมิมิบอม
“เ้าไม่พอใ้ารึ “ อ์รัทายาททรแย้มพระโอษ์ราวับรู้ใพระสนมเป็นอย่าี ่อนะสั่เหล่านาโลมและนาสนมทั้หลายออไปทา้านนอำหนั
“ทำไม เ้าหึ้าที่้าพานาสนมและนาโลมมายัห้ออเราอย่าั้นใ่มั้ย ” พระรอ์รัทายาทิมฮยอนลูบไล้ไปามพระพั์อันามอพระสนมแล้วเี่ยววรายแนบิ
“อ์รัทายาทปล่อยหม่อมันเี๋ยวนี้นะเพะ พระอ์ะให้หม่อมันอแาย่อนรึถึะพอพระทัย พระอ์ทรเลิทำเ่นนี้
เถิทั้ฝ่าบาทและุนนาพวเาพูันว่าอย่าไรบ้า พระอ์เยสนอนอสนใบ้าหรือไม่” พระสนมิมิบอมรัสแล้วน้ำาอนา็ไหลเอ่อล้นาวเนร อ์รัทายาทไม่เยรับรู้ถึวามรู้สึอนาเลยพระอ์ทรหลระเริับหิสาวมาว่าำราเรียนไม่เว้นแ่ละวัน ทั้นาำนัลที่่อยรับใ้็พูให้ทั่วว่าอ์รัทายาทประพฤินเป็นเ่นไร
“้าเยสนใะที่ไหน ถ้าเ้าะมาพูเรื่อนี้ับ้าเิพระสนมออไปเถิ” อ์รัทายาทิมฮยอนผละวรายออห่าาพระสนมแล้วหันหลัลับไป
“หม่อมันไม่ิเลยว่าพระอ์ะทรเป็นไ้ถึนานี้ เส็ย่าทรประวรหนัพระอ์ไม่รู้สึละอายใบ้ารึ” พระอ์ไม่ล้าแม้แ่ะสบสายาที่ามนั้นอพระสนมแม้ะมีน้ำาไหลล้นเอ่อ่อหน้าพระพั์ พระอ์็ยัทรไม่ลืมภาพที่ายหิทำัวสนิทสนมันเินามระหว่าพระสนมิมิบอมับหมอหลวเวมินโฮ
“ละอายใรึที่เส็ย่าทรประวรหนัเป็นเพราะ้าอย่าั้นรึ ใ่้าทำผิ้ารู้แ่เ้าล่ะพระสนมิแผนะออไปใ้ีวิอยู่นอวัับหมอหลวเวมินโฮเอาไว้แล้วละสิท่า”
“หมอหลวเวมินโฮเาเป็นสหายอหม่อมันั้แ่อยู่นอวัแล้วพระอ์ไม่มีสิทธิ์ูถูเหยียหยามหม่อมันแบบนี้ แล้วารที่พระอ์ทรหายออไปอยู่ับนาสนมทุืนแล้วะให้หม่อมันเรียว่าอะไรีละเพะ”
“เ้า....” พระสนมส่สายาไม่หวั่นเรภัยใๆที่ะบัเิึ้น นาอทนอลั้นมามาพอแล้วที่พระสวามีอนทำพระอ์ผิ่าไปาเิม
“ฮวััุ บอให้ทุนออไปาำหนัอ้าให้หม”
“พะย่ะ่ะอ์รัทายาท ” หลัาอ์รัษ์รวมไปถึเหล่านาสนมและนาโลมพาันเินหายไปาหน้าำหนั อ์รัทายาท็ไ้เี่ยวระาวรายพระสนมเ้าหาพระอ์ วามามาลีบเรียวบาเผยอึ้นมาเล็น้อยราวับยั่วโทสะอ์รัทายาทใหุ้รุ่น
“ ทรปล่อยหม่อมันนะเพ่ะ หม่อมันเ็บ” อารม์โทสะเพลานีู้ะท่าะยับยั้ไ้อย่าลำบา
“ ็เพราะเ้า ้าถึ้อทำเ่นนั้น ”
“ เพราะหม่อมัน “ เป็นเพราะนาั้นรึที่พระอ์ทรทำเรื่อน่าอับอายเหล่านั้น ‘ไม่ใ่เพราะพระอ์ทร้อารนาสนมเอหรอหรือ’ พระสนมผละวรายพระอ์เ็มแรนพระอ์เสียหลัเือบล้มล อ์รัทายาทผู้ที่เป็นที่้อา้อใอนาสนมทุนในวั เพลานี้สีอพระพั์ูไม่พอพระทัยเป็นอย่ามาเมื่อพระสนมนเียวที่เารันัรัหนาลับระทำ่อพระอ์เ่นนี้
เส้นผมยาวสลวยถูปล่อยสยายลมาถึลาหลั วามามเรือนผมามอย่าไม่ที่ิวาสีน้ำาลเ้มับเรียวปาอันน่าหลใหลเป็นสิ่ที่อยามหลอหลอนพระอ์อยู่ทุ่ำทุืน แล้วพระอ์็ทรุมพิลบนลีบเรียวบาสีสวยอนาอย่ามิอาหัห้ามใ
นาถูยลอยึ้นวาลไปบนที่นอน พระอ์แทบรู้สึาใับเสียพระสนมให้พระอ์ทรปล่อยนาไปเสีย เพลาร่วเลยมามา วรายและพละำลัอันแ็แร่อพระอ์สามารถยับยั้ไม่ให้พระสนมเิอาารัืนใๆไ้อี พระสนมึไม่สามารถ่อ้านารระทำอุอาและป่าเถื่อนเ่นนี้ไ้อี่อไปึปล่อยให้พระอ์ไ้ทรทำามอำเภอในว่าพระอ์ะพอพระทัย
เสียร้อไห้่ำรวอนาทำให้พระอ์ที่นอนึ่หลับึ่ื่นไม่สามารถะหลับลไ้ ึลุึ้นมาแล้วโน้ม
พระพั์เ้าไปใล้ๆนา
“ เ้า...ยัไม่หยุร้ออีหรือพระสนมิมิบอม ้าอโทษ็เ้านะทำให้้าโรธนิ ”
“ พระอ์ทำหม่อมันเสียพระทัยแ่ำอโทษไม่พอหรอเพะ” อ์รัทายาทแย้มสรวลให้ับพระสนมเออย่านา
่อนะพลิวรายหันมาประันหน้าับพระอ์
“เ้านิ่าามเสียริๆสมแล้วที่เป็นพระสนมเออ้า เ้ารู้มั้ยว่าถ้าไม่ใ่เพราะหมอหลวนนั้น้า็ไม่ทำเ่นนี้
โรธ้ามารึเปล่า้าอโทษเ้าะให้้าทำอย่าไรเ้าถึะให้อภัย้า”
“พระอ์็ทรั้อั้ใเรียนวิาสิเพะ ทำให้พวุนนาไม่ล้าูหมิ่นประมาทพระอ์ บาทีฝ่าบาทอาะทรยำแหน่พระเ้าแห่โรุรยอน่อไปให้ับพระอ์็ไ้นะเพะ เลิื่มและเลิลุลีับพวนาสนมและนาโลมเถิหม่อมันทนไม่ไ้ที่พระอ์ทรเห็นนาสนมีว่าหม่อมัน” นารัสออมาามวามรู้สึอัวเอ ถ้าอ์รัทายาทสามารถลับมามุ่สู่ำราเรียนอีรั้ไ้และละเว้นาสิ่ที่ไม่ีออไปให้หม ประาน็ะไ้ื่นมพระอ์เอว่าพระอ์ทรเ่ทุ้านนอาพระพั์ะเป็นที่หมายปอ่อหิสาวสามันทั่วไปและนาสนมในวั้วยแล้ว็เป็นสิ่ที่มิาไม่ไ้
“ นิเ้า ”
“หม่อมันอมาไปหรือเพะ ถ้าอย่าั้น็ทรให้หม่อมันโรธ่อไปเถิ อ์รัทายาท ” พระรวาลบนระหม่อมอพระสนมอย่ารัใร่ หาไม่มีนาที่อยนำทาแสสว่ามาให้ับพระอ์ให้รอพ้นาเหล่าุนนาผู้ไม่หวัี พระอ์ไม่สามารถะอยู่รอ ในรานี้พระอ์็ทริเอาไว้แล้วว่า ำเหน่พระมเหสีะ้อเป็นอนาแ่เพียผู้เียว
“ ถ้าอย่าั้น้า็ะทำามใเ้า แล้วเลิยุ่ับนาสนมทุนเ้าว่าีมั้ย ถ้าเมื่อไรที่้า้อาร้าะไม่ไปหานาสนมแ่ะมาหาเ้าแทน”
“ อุ๊ย พระอ์ทรรับสั่เ่นนั้นไ้อย่าไรันล่ะเพะ ”
“ ็้าเป็นพระสวามีอเ้า ้า็มีสิทธิ์รับสั่เ่นนี้ไ้มิใ่รึ หรือเ้า้อารให้้าไปหานาสนม ”
“ไม่เพะ เพื่อทำให้พระอ์ลับมาเป็นพระอ์นเิมอหม่อมัน หม่อมัน็ยอมแม้ะ้อแล...้วยอะไร็าม”
สีหน้าพระพั์อพระสนมราวับให้พระอ์ทรเห็นแ่เพียผู้เียว เพลานี้ร่าายอนาูเล็ลถนัา
“ ้ารัเ้านะพระสนม ไม่มีหิใที่เทียบเท่าับเ้าไ้เลย นอาเ้าะามแล้วิใอเ้า็ส่าามและบริสุทธิ์ถ้าวันหนึ่้าไ้ึ้นรอราย์ะไม่มีพระสนมในวัอีะมีแ่เ้าที่เป็นพระมเหสีอ้า ” วเนรสีนิลราวประายเพรส่อพร่าพราวมายัพระอ์ พระสนมหลับาพริ้มเมื่อเรียวลีบบาสีุหลาบุมพิลบนหน้าผาอย่าเนินนานที่สุ
“วาอเ้า่า ามมา ” พระอ์ทรึวรายอันบอบบาเ้ามาใล้พร้อมับเลื่อนพระพั์ล่ำ แล้วพระโอษ์ึุมพิลไปเรียวลีบบานั่นอีรั้
วามามบนเรือนร่าเผยผิวพรรอันาวผ่อสะวาสีนวลอพระอ์เพ่พินิไปบนเรือนร่าและพระพั์ สีวาและผิวพรรอนาผิ่าไปานแว้นนี้อย่าสิ้นเิ ยามใที่ไ้มอวามามนี้วาม้อารที่เามี่อพระสนม็ไม่ไ้ลน้อยลไปามาลลับยิ่เพิ่มพูนมาึ้นเสีย้วย้ำ ว่าทุสิ่อย่าะ้อเป็นอพระอ์เท่านั้น
“ ถ้าอย่าั้น ้าะไม่เรใเ้าแล้วนะ ” เสียเอ่ยราวปานระิบ หัวใวหนึ่เ้นรัวั่ราวแรรัยามที่พระอ์ทรเยาว์วัย พระอ์ทรเป็นเ่นไรยามนี้เา็ยัเป็นอ์ายฮยอนนที่ประานในแว้นโรุรยอ่า็ับามอ เหล่าุนนาทั้หลายอยาให้อ์รัทายาทไ้ึ้นมาปรอบ้านเมือึอยาให้พระอ์มุ่ศึำรามาว่าที่ะหลผิ พวเาเื่อว่ายัไพระสนม็สามารถทำให้อ์รัทายาทเปลี่ยนาหน้ามือเป็นหลัมือไ้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น