คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กระต่ายตัวที่ 1 กระต่ายของผม 100%
กระต่ายตัวที่ 1 กระต่ายของผม
โรงเรียนประจำหลุยส์ไฮสคูล
ฉันทอดสายตามองป้ายชื่อโรงเรียนขนาดใหญ่เท่ากับป้ายโฆษณาที่เห็นตามทางด่วน ตามตึกราบ้านช่อง =_= อะไรจะใหญ่ขนาดนั้น ฉันที่ยังคงจับจ้องป้ายโรงเรียนที่อลังการงานสร้างที่ตัวอักษรใช้ทองคำทำ ใครเป็นคนก่อตั้งโรงเรียนนี้เนี่ย=[]=;;
“ปู่ทวดฉันเอง^^”หลุยส์มิแอร์เพื่อนสนิทที่ดูเหมือนจะเห็นอาการอึ้งกิมกี่ไม่หายและเดาได้ว่าฉันต้องการจะถามอะไรหรืออยากรู้อะไร
ฉันดูออกง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ=_=;;
“ฉันไม่อยากรู้สักหน่อย”ฉันแกล้งพูดไปงั้นแหละ แต่จริงอยากถามนู่น ถามนี่แต่กลัวเสียฟอร์มคุณหนูกันพอดี
“มิแรนดี ดูตื่นตาตื่นใจจังเลยนะค่ะ^^”ไวต์ ที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไร เดินมาขนาบข้างฉัน
“เปล่าสักหน่อย-3-”ฉันทำแก้มป่องเบือนหน้าหนีไวต์
“ทำไมต้องหลบหน้าไวต์ด้วยล่ะค่ะ ไวต์พูดอะไรไม่ดีใส่เหรอค่ะQ_Q”ไวต์ที่สงสัยจะเข้าใจอะไรผิดนิดหน่อยถึงขั้นน้ำตาคลอ
แงงงงงงงง ฉันเปล่าทำอะไรเลยนะ เชื่อฉันสิT0T
“มิแรนดีแกล้งไวต์ล่ะ-_-”คาเมล็อทที่เหลือบมาเห็นพอดีก็ทำหน้านิ่งก่อนจะเดินมาลูบหัวไวต์ปอยๆ
“ไม่ได้แกล้งนะ”ฉันทำหน้างอใส่เพื่อนๆที่ส่งสายตาเชือดเฉือนเล็กน้อยมาให้ฉัน
ฉันก็เป็นแบบนี้ล่ะ เป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจเลยจริงๆ=_= แถมชอบทำอะไรๆที่ตรงข้ามกับตัวเอง ฉันนี้มันบ้าจริงๆ ไวต์คริสต์มาส หรือ ไวต์ นั่นเอง ไวต์เด็กที่สุดในกลุ่มเรา เด็กน้อยซะด้วยนะ ขี้น้อยใจ ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง แต่ก็เป็นผู้หญิงที่น่ารักมากๆคนหนึ่งเลยล่ะ ผมที่สั้นสีดำสนิทซอยเล็กน้อย เข้ากับใบหน้ารูปไข่ได้ดี ความน่ารักของเธอบรรยายวันเดียวไม่จบหรอก ตอนนี้เธอยิ้มแย้มสดใสเหมือนเดิมแล้ว อยากจะยกนิ้วให้คาเมล็อทสุดเดิร์น ดูเป็นคนหยิ่งๆ แต่ใจดีและรักเด็กชะมัดเลย
อ๊ะๆ ฉันไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกันเองนะ อย่าคิดไปไหนเชียว=^=
“เดี๋ยวฉันจะพาไปที่หอพักนะ ปู่ทวดของฉันเขาออกแบบให้นักเรียนมีห้องส่วนตัวสุดหรู เลือกได้ตามใจชอบเลยว่าชอบแบบไหน แต่คงไม่ต้องเลือกแล้ว ฉันรู้สไตล์พวกเธอดี=^=”หลุยส์มิแอร์เดินนำหน้าพร้อมพูดเสียงแจ้วๆไปที่หอพักซึ่งตั้งอยู่เยี่ยงไปทางขวาของประตูใหญ่หน้าโรงเรียน
ที่นี่มีหอพักทั้งหมด 10 หอ ซึ่งแบ่งเป็นหอชายและหอหญิงอย่างละ 5 หอ เพราะโรงเรียนนี้มีนักเรียนปัจจุบันมากถึง 5,555 คน ชอบเลขนี้จัง เห็นแล้วอยากหัวเราะตาม^.^
“Rose ที่จบมาจากแผนกม.ต้นนี่นา”จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น
คนที่ได้ยินคำว่า ‘Rose’ ต่างหันมามองอย่างสนอกสนใจ ตื่นตะลึงไปตามๆกัน
อ๋อ แล้วโรสที่พวกเขาพูดถึงนั่นก็คือพวกฉันนั่นเอง!!
ฉันไม่ได้หลงตัวเองอะไรหรอก แต่พวกเขามองคนสวยอย่างฉันเหมือนมองเอเลี่ยนบุกโลก ฉันไม่ใช่เอเลี่ยนนะย่ะ -*-
“เจ้าหญิงทิฟฟานีล่ะ อยากจะวิ่งเข้าไปกอดเธอ>0<”เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังลั่นแถมก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใครเพราะเขาดิ้นในอ้อมแขนเพื่อนๆประมาณ 5 คน สงสัยจะอยากกอดทิฟฟานีจริงๆ
ทิฟฟานี ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าหญิงประจำกลุ่มเราเลยล่ะ เพราะเธอเรียบร้อยสมบูรณ์แบบทุกอย่าง พูดก็เพราะแต่ไม่ค่อยถูกกับพวกผู้ชายเท่าไหร่จึงพยายามหลีกเลี่ยงที่จะอยู่ใกล้ผู้ชาย ซึ่งแตกต่างกับฉันมาก ฉันชอบหว่านเสน่ห์ใส่หนุ่มๆ เพื่อให้มาเป็นทาสรักของฉัน โฮะๆๆ^0^(มารร้ายชัดๆ)ว่าไงนะ-*-
“ท่านบลูมูน>_<”สาวๆเริ่มมีเสียงขึ้นบ้างเพราะตลอดทางที่กำลังเดินไปที่หอได้ยินแต่เสียงผู้ชาย
บลูมูน เป็นสาวที่ดูแมนที่สุดในกลุ่ม เธอพูดน้อยถึงไม่พูดเลย เธอเป็นสาวแกร่งที่ชอบเรียนวิชาป้องกันตัวและกีฬาต่างๆอีกด้วย และเธอก็ป๊อปในหมู่สาวๆมากกว่าหนุ่มๆเพราะหนุ่มๆทั้งหลายจะกลัวสายตาของบลูมูน ไม่รู้ทำไมนะ เพราะไม่เคยโดนบลูมูนจ้องเลยสักครั้ง
ฉันเหลือบไปเห็นรุ่นพี่ผู้ชายที่ดูน่ารักใสซื่อคนหนึ่ง มองฉันพร้อมหน้าแดงไปด้วย อยากได้รอยยิ้มของฉันเหรอ=w=
เมื่อคิดอย่างนั้นเสร็จฉันก็…
: )(ยิ้มหวานๆมัดใจหนุ่ม)
หนุ่มคนนั้นหน้าแดงระเรื่อก่อนจะรีบปิดหน้าตัวเองแล้ววิ่งหนีไป แกล้งสนุกจริงๆ^0^ ส่วนเมื่อกี้ที่โดนหาว่าแกล้งไวต์อ่ะ อันนั้นไม่ได้แกล้งนะ ถึงแม้ฉันจะชอบแกล้งคนก็เถอะ
“มิแรนดีคะ”ทิฟฟานีเรียกฉันพร้อมสะกิดที่แขนฉันยิกๆ
ฉันหันไปมองตามเสียงเรียกและแรงสะกิดจากทิฟฟานี
“มีคนมองคุณอยู่ค่ะ”ทิฟฟานีพูดเสร็จก็ชี้ไปที่หนุ่มผมสีทอง นัยน์ตาสีเขียวมรกตน่าหลงใหล รอยยิ้มน่ารักสดใส แว๊บแรกที่เห็นฉันคิดว่าเป็นรุ่นน้องหรือรุ่นเดียวกันมากกว่ารุ่นพี่…
ทำไมฉันถึงรู้ว่าเป็นรุ่นพี่งั้นเหรอ=w=
ง่ายนิดเดียว ดูจากสายรัดข้อมือซ้ายน่ะ นักเรียนทุกคนจะมีสายรัดข้อมือ สีแดง ม.4 สีเขียว ม.5 สีฟ้า ม.6 ซึ่งที่พี่เขาใส่อยู่คือสีฟ้า ส่วนฉันและเพื่อนๆใส่สีแดง
เข้าเรื่องต่อ ฉันไล่สายตาไปสบตาที่น่าหลงใหลนั้นเนินนาน จนลืมไปว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่ ฉันละสายตาไปจากพี่เขาแล้วไล่สายตามองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าและสายตาฉันก็ไปหยุดอยู่ที่มือของเขามือที่โอบอุ้มอะไรไม่รู้สีขาวปุยๆอย่างถนุถนอม ฉันเห็นแล้ว ฉันถึงกับไฟลุกวาบ
กรี๊ดดดดดด! นั่นมันกระต่ายนี่นา ฉันที่มองเขาอยู่เนินนานแทบจะย้อนอดีตไม่ให้เห็นเขาเลยจริงๆ ฉันเกลียดกระต่าย รู้มั๊ยว่าทำไม เพราะว่า มันน่ารักกว่าฉันไง!! นี่ฉันไม่ได้ปัญญาอ่อนหรือบ้าอะไรเลยนะ เพราะมันทำให้ฉันต้องเป็นแค่ตุ๊กตาตัวสำรองของพวกพี่ๆเมื่อตอนเด็กๆ
ฉันน่ะ เมื่อตอนเด็กๆฉันน่ารักจิ้มลิ่มอย่าบอกใคร แถมชอบให้พี่ๆกอดฉันมากๆเลย แต่พอยัยยายะ(ชื่อกระต่าย)เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของบ้าน พี่ๆฉันก็ไม่คิดจะกอดฉันอีกเลย ไปนัวเนียกับยัยยายะ ตอนนี้มันตัวอ้วนเหมือนลูกบอลเลยล่ะ แต่พี่ๆก็ชมมันตลอด แถมยังเปรียบเทียบกับฉันอีกต่างหาก บางครั้งก็พูดแทงใจดำว่า ‘ทำไมน้องสาวของเราถึงไม่น่ารักเหมือนยายะกันนะ=w=’
ไม่น่ารักเท่ากระต่าย มันผิดตรงไหนกันล่ะ-*-(เริ่มเดือด)
“นี่ จะมองพี่เขาอีกนานมั๊ย=^=”จู่ๆเสียงของมิแอร์ก็ดังขึ้นจนฉันหลุดออกจากภวังค์
ฉันรีบตั้งสติโดยการตบหน้าตัวเองเบาๆสองสามที
“ฉันไม่ได้มอง”ฉันรีบแก้ตัวหลังจากตั้งสติได้แล้ว
“แก้ตัวไม่ทันแล้วล่ะ พี่เขามานู่นแล้ว”<<คาเมล็อท
“งั้นฉันไปล่ะ”ฉันรีบวิ่งหนีปัญหาทันทีที่หันไปเห็นว่าพี่เขาเดินตรงมาทางนี้
ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมองหน้าพี่เขาเลยนะ ก็เขาใช้นัยน์ตานั้นสะกดจิตให้มองเขานี่นา(คิดเอาเอง) แถมเมื่อกี้ก็มองกระต่ายที่น่าหมั่นไส้ตัวนั้นด้วยพี่เขาคงโกรธสินะT^T ก็มันน่ารัก น่าถนุถนอมใครกล้าแตะต้องหรือจ้องหน้ามีเรื่องแน่ อะไรประมาณนี้แน่เลย
“เดี๋ยว!”จู่ๆก็มีมือปริศนาได้คว้าข้อมือฉันไว้ ฉันที่วิ่งอย่างเร็วเมื่อถูกกระตุกอย่างแรงจากมือปริศนาจึงทำให้ฉันเซตัวไปโดนตัวเจ้าของมือปริศนา
“ปล่อย!”ฉันบิดข้อมือตัวเองให้หลุดออกจากพันธนาการของ…รุ่นพี่คนนั้น
“เธอคือหนึ่งในโรสสินะ”รุ่นพี่ถามขึ้น
“ใช่…มิแอร์ คาเมล็อท ทิฟ บลูมูน ไวต์ ช่วยด้วยT0T”ฉันครวญคราง
“ใครสั่งให้เธอไปมองหน้าพี่เขาล่ะ จัดการเองเลย พวกฉันจะไปรอเธอที่ล็อบบี้ หอ 5 นะ ทิฟกับไวต์ไปกับพวกฉันนะ เข้าใจมั๊ย?”คาเมล็อทพูดกับฉันจบก็ลากคอทิฟกับไวต์เดินไปทันที
“แรนดี อย่าหลงทางนะจ๊ะ>^<”มิแอร์พูดจบก็เดินตามคาเมล็อทไป
บลูมูนมองหน้าฉันก่อนจะทำท่าสู้ๆให้ฉันก่อนจะเดินตามทุกคนไป อยากจะตะโกนว่า ไม่ต้องมาสู้ๆเลย
ตอนนี้เหลือเพียงแค่ฉันกับรุ่นพี่เท่านั้น ตัวประกอบที่เดินไปเดินมาไม่มีสักคนเลย หรือฉันจะยืนนานมากไปหน่อยแน่เลย จนคนเขามองจนพอใจแล้ว(คิดว่าตัวเองเป็นตู้เพชรหรือไง)
“นายมีปัญหาอะไรกับฉัน”ฉันที่บิดข้อมือตัวเองตั้งนานปัจจุบันก็ยังเอาไม่ออก โฮกกกกกT0T
“เปล่า…คือว่า…”พี่เขากระอึกกระอักไม่ยอมพูดสักที-*-
ชึ้บๆๆๆๆ
อะไรอ่ะ=_=
ชึ้บๆๆๆๆ
=[]=;;<<ฉัน
^.^;;<<รุ่นพี่
=*=<<ตัวทำเสียงชึ้บ
เมื่อฉันก้มไปมองต้นเสียงชึ้บๆอะไรนั่น ก็พบว่ากระต่ายมันใช้แขนน้อยๆของมันตีฉันแขนฉันซึ่งไม่ทำให้ฉันสะทกสะท้านอะไรเลย กรี๊ดดดดดด! มันน่ารักมากเลยนะ แต่มันน่ารักกว่าฉัน ฉันก็ขอเกลียดมันคนนึงล่ะ-*-
“ลิลลี่!”รุ่นพี่ทำเสียงดุใส่กระต่ายก่อนจะหันหน้ามาสบตาฉันต่อ
ฉันยังคงบิดข้อมือไปมา เพื่อให้หลุดออกมาจากการเกาะกุมให้ได้ ไอ้รุ่นพี่มือตุ๊กแกเอ๊ย!!
“ผมชอบเธอ”เขาพูดเสียงทุ่มนุ่มจนฉันสั่นสะท้านไปยันทรวงใน
“แต่ฉันเกลียดนาย”ฉันตอบไปแบบนั้นก่อนจะกระชากมือตัวเองออกมาได้แล้ว เย้!
“ทำไมล่ะ”
“เพราะนายชอบกระต่าย”
“ทำไมถึงรู้”
“ก็นายถึงขั้นเอากระต่ายมาเลี้ยงไว้ในโรงเรียน ใครไม่รู้ว่านายชอบกระต่ายก็บ้าแล้ว-*-”
“อ่าวเหรอ=w= แล้วคุณไม่ชอบกระต่ายเหรอ”
“ชอบ ไม่ชอบ ยังไงฉันก็ไม่ชอบนายอยู่ดี”ฉันตะโกนใส่หน้าเขาเพื่อเน้นย้ำคำตอบของฉัน“นายคิดว่าคำว่าชอบหรือรักนี่มันพูดออกมาง่ายๆหรือไง ถึงได้พล่ามบอกมาได้นะ แถมฉันกับนายก็ไม่รู้จักกันด้วย นายไม่มีเหตุผลต้องชอบฉันเลย”
“ความรักต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ”รุ่นพี่พูดพร้อมเอียงคออย่างน่ารัก
ฉันก็แอบใจเต้นตึกตักกับคำพูดของเขา
เขาทำท่าครุ่นคิดอย่างหนักเพราะเขาทั้งคิ้วขมวด กุมขมับ
“คิดออกแล้ว!”เขาเอามือมาฉะกันก่อนจะดีดนิ้วดังเปราะแล้งพูดว่า“เธอหน้าเหมือนกระต่ายเลย^0^”เขายิ้มแก้มปริเหมือนเด็กน้อย
ถ้านายบอกว่าหน้าตาเหมือนแมวน้ำฉันยังจะรู้สึกดีกว่านี้อีกนะ!!
พลั่ก!
ฉันชกหน้ารุ่นพี่เต็มจนพี่เขาหงายหลังล้มไป ส่วนยัยลิลลี่กระต่ายตัวดีที่มาตีฉัน ล้มกลิ้งไปนอนอยู่บนพื้น สมน้ำหน้ายัยกระต่าย!
ฉันยืนมองอย่างสะใจเสร็จก็เดินไปที่หอ 5
ดีหน่อยที่โรงเรียนนี้มีลูกศรชี้ว่าตึกไหน หอไหน อยู่ทางไหน มันงั้นฉันต้องหลงทางแน่ๆ ฉันได้ชื่อว่าเป็นนักหลงทางเลยนะT.T แต่ฉันไม่หลงทางในที่กว้างขวางแบบนี้หรอก โรงเรียนนี้มันตั้งกี่ไร่กัน เป็นร้อยอ่ะ อยากรู้เลขจริงถามมิแอร์ดูเองเถอะ=.=
เจ็บมือจังเลยT[]T มือที่แสนบอบบางของฉันไปชกหน้าหนาๆของหมอนั่นได้ประมาณห้านาทีแล้ว ยังไม่หายเลย อยากน้องไห้แต่กลัวเสียฟอร์ม ผู้หญิงที่เริศและเข้มแข็ง
หอ 5
“มาแล้วๆ”ฉันเดินตรงไปหาเพื่อนๆที่นั่งคุยกันอย่างสนุกสนานที่โซฟาในล็อบบี้
“นี่ๆ พี่แรบเขาพูดว่าไงบ้าง>w<”มิแอร์ที่เห็นฉันคนแรกจึงรีบเดินมาลากฉันไปนั่งในวงสนทนาด้วยคน
“พี่แรบไหน?? แร๊ปโย่ว??”ฉันพูดงงๆ
“ไม่ใช่แร๊ปโย่ว พี่แรบบิทต่างหาก=_=”
“ใครคือแรบบิท”
แรบบิท=rabbit=กระต่าย ฉันเกลียดคนนี้ล่ะ=_=
“คนที่มิแรนดีสบตากันเนินนานไงค่ะ”ทิฟฟานีเป็นคนเฉลยให้ฉันฟัง
ไอ้บ้านั่นอ่ะนะ
“แรนดี ไม่รู้จักจริงดิ พี่เขาดังไปถึงแผนก ม.ต้นเลยนะ”คาเมล็อทพูดอย่างตื่นตะลึง ในความไม่สนใจใยดีต่อสิ่งรอบข้างของฉัน
ขอตัดหน่อยล่ะกันนะ ฉันจะของเล่าเกี่ยวกับ แผนก ม.ต้น กัน แผนก ม.ปลาย สักหน่อย ไม่ต้องเล่าอะไรมากเลย แค่ป้ายโรงเรียนก็รู้ได้ทันทีเลยว่า เป็นสาขาโรงเรียนเดียวกัน ใช้ทองไงล่ะ (แต่แผนก ม.ปลาย มีป้ายใหญ่กว่า 10 เท่า) ขนาดโรงเรียนก็ไม่เท่ากันนะ แผนก ม.ต้น พอมาเทียบกับที่มีมันดูเล็กไปเลยล่ะ=_= จะมีวันรวมตัวประจำปี คือจะให้นักเรียนทั้งสองแผนกไปรวมกันที่ใจกลางเมืองเวสเวอร์ตันที่ตั้งอยู่ในที่ๆไม่มีใครรู้นอกจากนักเรียนด้วยกันเอง และจัดปาร์ตี้ที่ยิ่งใหญ่อลังการงานสร้าง แต่ฉันไม่ค่อยสนใจไง จึงไม่ค่อยรู้จักรุ่นพี่ดังๆในแผนก ม.ปลาย
เข้าเรื่องดีกว่า
“(=_= )”ฉันเมินหน้าหนีไปทางอื่น เพราะฉันไม่ต้องพูดถึงไอ้บ้านั่น ที่มาหาว่าฉันหน้าเหมือนกันกระต่าย ฉันไม่มีทางดีใจหรอก
“ได้ยินว่าพี่แรบบิทเป็นคนใจดีและรักกระต่ายมากๆเลย ใช่มั๊ยค่ะ><”ไวต์ดูท่าจะตื่นเต้นเวลาที่พูดถึงพี่แรบบิทนะ เพราะว่าไวต์น่ะชอบกระต่ายเหมือนกันแต่เป็นพวกแพ้ขนสัตว์ ขนตุ๊กตา ก็เลยไม่สามารถเลี้ยงกระต่ายได้
ซึ่งเป็นการดีของฉันที่สามารถเป็นเพื่อนกับไวต์ได้ ฉันอยากเป็นเพื่อนกับไวต์ตั้งอนุบาลแล้ว (โรงเรียนสาขาของหลุยส์นั้นมี 5 แผนก แผนกอนุบาล แผนกประถม แผนกม.ต้น แผนกม.ปลาย แผนกปริญญาตรี-โท-เอก ส่วนมากนักเรียนที่เรียนโรงเรียนของสาขาหลุยส์จะเรียนต่อแผนกไปเรื่อยๆ) แต่ว่าฉันปากไม่ตรงกับใจเลยทำให้ใครๆเข้าใจผิดบ่อย แต่เพราะว่าไอ้การปากไม่ตรงกับใจนี่ก็เกิดผลในทางที่ดีได้เหมือนกัน เพราะพอไวต์รู้จักฉันดีแล้ว จึงเป็นเพื่อนกันได้ แต่ก็ยังใสซื่อเหมือนเดิมถึงแม้จะรู้จักฉันดี
“…”บลูมูนนั่งเงียบ ไม่รู้ว่าหลับไปหรือยัง=_=
“ตอนแรกไม่นึกว่าเป็นพี่แรบบิทนะ พอมานึกดูอีกที อุ๊ยตาย! พี่เขาเนื้อหอมมากเลยนะ มีโอกาสเข้าหาเขาไม่ได้ง่ายๆเลยนะ รู้งี้แอบลูบไล้พี่เขาก็ดี”มิแอร์ผู้รอบรู้ไปทุกเรื่องบอกเล่าและทำหน้าภูมิใจเพราะเธอรอบรู้ทุกเรื่องจริงๆแถมทำหน้าเพ้อฝันตบท้ายให้ด้วย
“หมอนั่นมันน่าโมโหจะตาย พวกเธอไปชอบคนแบบนั้นได้ไง”ฉันที่เมินมานานก็เริ่มแสดงความคิดเห็นบ้าง
“น่าโมโหยังไงเหรอค่ะ เล่าให้ฟังหน่อยได้มั๊ยค่ะ”ทิฟฟานีมองหน้าฉันอย่างสนใจเรื่องบ้าๆที่ฉันไม่อยากเล่า
“ไม่เล่า ฉันจะไปพักล่ะ มิแอร์ขอกุญแจห้องหน่อย”ฉันยื่นมือไปทางมิแอร์ผู้ที่ทำหน้าเบื่อโลกแต่ก็ยอมส่งกุญแจให้ฉันแต่โดยดี
ฉันลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปทางลิฟต์ที่มีนักเรียนเดินออกมาพอดี เด็กนักเรียนคนนั้นตื่นตะลึงเล็กน้อยก่อนจะเดินออกมาและผายมือให้ฉันเดินเข้าไปในลิฟต์ ฉันเดินเข้าไปอย่างงงๆแล้วพอหันไปทางประตูลิฟต์เด็กคนนั้นก็โบกมือให้ฉันอย่างสนิทสนม
ตึก!
“ชั้นอะไรเนี่ย=_=”ฉันก้มมองกุญแจห้อง 555 เลขสนุกอีกล่ะ
แต่ก่อนที่ฉันจะกดชั้น 5 ประตูลิฟต์ก็เปิดออก ฉันมองทางประตูลิฟต์ก็เห็น…
ยัยกระต่าย!!!
ฉันหงุดหงิดเมื่อเจอยัยกระต่ายของเขา ใช่! เขา เขาไหน? ต้องรู้สิ ผู้ชายที่ออกอย่างโดดเด่นเมื่อกี้ไง=_= ใบ้ให้เยอะแล้ว แต่ว่าเขามาอยู่ในหอ 5 (หอหญิง) ได้ยังไง!!
“เธอคงจะสงสัยว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง^^”เขาพูดยิ้มๆก่อนจะเดินเข้ามาในลิฟต์ก่อนจะกดชั้น 5
“(- -)(_ _)(- -)”ฉันพยักหน้าหงึกๆ
“ง่ายๆครับ แค่ข่มขู่ รปภ. นิดหน่อย J”เขายิ้มกว้างให้ฉัน
ไม่นิดแล้วมั้งแบบเนี้ย=.=;;
ฉันเหลือบไปเห็นรอยแดงๆบนแก้มซ้ายของเขา ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองผิดก็ตอนนี้แหละ เผลอไปต่อยหน้าเขาได้ แถมมันเป็นความคิดส่วนตัวซะด้วย เขาอาจแค่แหย่เล่นเฉยๆก็ได้นี่นา ทำไงดีล่ะเนี่ย แต่พอฉันเหลือบไปมองยัยกระต่ายที่ทำหน้าตาหงุดหงิดใส่ฉัน ยัยกระต่ายบ้าอย่าให้อยู่กันคนต่อตัวนะ-*-
“เธอรู้มั๊ยว่าทำไมผมถึงมาที่หอนี้ J”ฉันไม่สนใจคำพูดของเขา ได้แต่รอให้ถึงชั้น 5 สักที ถ้าฉันเดินขึ้นบันไดเองยังเร็วกว่านี้ เชื่อมั๊ยล่ะ=.=
“(- - )( - -)(- - )”ฉันส่ายหน้า
ใครจะไปอยากรู้ล่ะ มาหาแฟนล่ะมั้ง=_=
“ฮ่าๆๆ ผมมาเพื่อว่าผมคิดบัญชีเธอแน่ ยังไงล่ะ^^++”
ติ๋ง!
เสียงลิฟต์ถึงชั้นที่ฉันต้องการดังขึ้นก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดออก ฉันหันไปมองเขาอย่างเคืองๆ ก่อนจะเดินออกมาแต่ทว่าเรื่องไม่คาดก็เกิดขึ้น
ฉันถูกดึงเข้าไปในลิฟต์อีกรอบ ฉันมองหน้าเขางงๆ เขาก้มลงหน้าใกล้ฉัน ฉันที่หลับตาปี๋ นี่เขาคิดจะทำอะไรเนี่ย>_<
“ผมไม่ทำอะไรเธอหรอกนะ แค่จะบอกว่า คุณเป็นกระต่ายของผม^^”
__________________________________________________________________________________
จบสักที เย้^0^
แค่ตอนเดียวอ่ะนะTwT
มีอะไร ผิดไปบ้างก็มาบอกกันด้วยนะ จะได้แก้ไข
แล้วเป็นพวกเขียนผิดบ่อยโดยไม่รู้ตัว
น้อยไปหน่อยแต่ตอนหน้ารับรองมากกว่าเดิมแน่นอน^^
ความคิดเห็น