รวม SF Hohyun

ลำดับตอนที่ #1 : [SF] Story of love

SF : Story of love
Couple : Minho x Jonghyun
Rate : PG-13
Writer : tontaan
Talk : อ่า เป็นฟิคเรื่องแรกคะ อ่านแล้วช่วยติชมด้วยนะคะ ขอบคุณมากคะ รักรีดเดอร์ทุกคน ><
Talk2 : เกือบลืม ไรเตอร์ชื่อตาลนะคะ อายุ 22 แล้ว (แก่แล้วอ่ะTT) ฝากตัวด้วยนะคะ

ออดดดดดดด~

“วันนี้พอแค่นี้ เลิกเรียนได้” เสียงอาจารย์สุดโหดดังเป็นสัญญาณในการเลิกเรียนวันนี้

“เฮ้ย มึงเลิกเรียนแล้วไปหาไรกินกัน หิววะ”

“…….” 

“เฮ้ย มึงได้ยินมั้ยเนี่ย”

“…….” 

“เฮ้ย ไอ้มินโฮ........ไอ้เชี่ยอ๊อด”

“อะไรวะ ตะโกนทำซากไรเนี่ยไอ้หน้าเต้าหู้” ผมหันไปด่ามันที่ตะโกนใส่หูผม เอาซะหูชาเลยตรับ ไอ้นี่แม่ง...

“อ้าว ก็กูเรียกมึงดีๆแล้วแม่งไม่ตอบกูนี่หว่า” สรุปกูผิด ว่างั้น

“เออ ก็ตอบแล้วไง มึงมีไรว่ามา ให้ไว”

“หิววะ หาไรกินกัน” มันพูดพลางลูบพุงตัวเองไปด้วย ไอ้นี่กินตลอดอ่ะครับ

“ตลอดเลยนะมึง” ผมบอกพลางส่ายหน้าเอือมๆให้มัน

แล้วพวกผมสองคนก็เดินไปหาไรกินกันครับ(สนองนี้ดไอ้เต้าหู้มัน) เห็นอย่างนี่ก็เถอะพวกผมเป็นนักศึกษาคณะวิศวะนะครับ
เทห์ใช่มั้ยล่ะ ผมรู้นะว่ารีดเดอร์จะชมว่าผมหล่อ(เอิ่มม - - : ไรเตอร์)
ขอบคุณนะครับที่ชม อิ อิ(อย่ามัวแต่ชมตัวเองรีดเดอร์ยังไม่รู้จักแกเลย : ไรเตอร์ / นิดนึงไม่ได้ไง : มินโฮ / ไม่ได้ : ไรเตอร์)
อ่า ขอโทษทีครับ ผมชื่อชเว มินโฮ ส่วนไอ้หน้าเต้าหู้ที่เดินข้างๆผมเนี่ยมันชื่ออี จินกิครับ แต่เพื่อนคนอื่นชอบเรียกมันว่าอนยู มันเป็นเพื่อนสนิทผมเองแหละ

“วันนี้มึงเป็นเชี่ยไรวะ กูเห็นแม่งเอาแต่เหม่อแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียวอย่างกะคนบ้า กูถามก็ไม่ตอบ” มันหันมาถามผมหลังจากที่เรานั่งรอบะหมี่กันอยู่ครับ

“ก็ไม่มีไรนี่หว่า กูก็เป็นของกูแบบนี้ ไม่เคยเห็นไง” 

“เออ ไม่เคยเห็น ถ้าเคยเห็นกูจะถามทำซากไรวะ ไอ้อ๊อด กูถามจริงนะเว้ย มึงเป็นเชี่ยไรบอกกูได้นะเว่ย เห็นกูกวนตีนมึงอย่างนี้แต่กูก็ให้คำปรึกษาได้นะเว้ย” 
มันถามผมสีหน้าจริงจัง

“กูบอกมึงได้แน่นะ” ผมถามมันเพื่อความแน่ใจครับ

“เออ”

“แน่นะ” อีกสักทีเพื่อความมั่นใจ

“เออ เร็วๆเลยมึง มีไรว่ามา ให้ไว”

“มึงจำเมื่อตอนกลางวันที่มึงกะกูไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะบริหารได้มั้ยวะ”

“อือหึ แล้ว....”

“แล้ว....แล้วกูแม่ง....กูว่า กูตกหลุมรักวะ” ผมพูดด้วยอาการเพ้อๆถึงนางฟ้าเมื่อตอนกลางวันของผมครับ

“เฮ้ย มึงว่าไงนะ แค่ก แค่ก” มันตกใจมากจนสำลักน้ำครับ พูดได้คำเดียวเลย’สมน้ำหน้า’ฮ่า ฮ่า

“ก็อย่างที่บอกไง กูว่ากูเจอนางฟ้าของกูแล้ววะ”

“ใครวะมึง”

“ไม่รู้เหมือนกันวะ แต่แบบแม่งโคตรน่ารักเลยมึง ตัวเล็กๆ ขาวๆ ปากแดงๆ แม่งเห็นแล้วอยากจูบสักที” เอ่อ ผมไม่ได้หื่นนะครับรีดเดอร์

“น่ารักขนาดนั้นเลยเหรอวะ” มันถามด้วยน่าตากวนส้น คำสุดท้ายขอละไว้แล้วกันครับ

“โคตรเหอะวะ *o*”

“ท่าจะน่ารักจริงๆไม่งั้นคุณอ๊อดคงไม่เพ้อถึงขนาดนี้ใช่มั้ยครับ” แซวกูอีกมึง ไอ้เชี่ยเต้าหู้

“รีบๆกินไปเลยมึง อย่าพูดมาก” 
ผมพูดพร้อมดันชามบะหมี่ที่พึ่งมาเสิร์ฟไปตรงหน้ามันครับ จะได้เลิกแซวซะที รีบๆกินจะได้รีบๆกลับ ผมอยากกลับไปฝันถึงนางฟ้าของผมแล้วครับ ฮ่า ฮ่า

-------------------------------------------------------------------------------

เช้าวันหยุดอันแสนสดใสของใครหลายๆคน แต่มันไม่ใช่ของผมครับT T 
เพราะอะไรหนะเหรอครับรีดเดอร์ ก็อาจารย์สุดโหดของผมหนะสิครับนัดเมคอัพวิชาที่แกสอนตั่งแต่แปดโมงเช้า
ผมเลยต้องรีบถ่อสังขารมาที่มหา’ลัยตั้งแต่เช้าเนี่ยแหละครับ ไม่นะวันหยุดของผม T T

“เฮ้ย ไอ้อ๊อด” เรียกผมอย่างงี้มีคนเดียวเลยครับ ไม่ต้องเสียเวลาหันกลับไปมอง ผมฟันธงให้เลยเอ้า

“ว่าไง ไอ้คุณเต้าหู้” ผมหันไปคุยกะมัน ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่ในห้องเรียนแล้วครับ

“มึง กูได้ข่าวมาว่าวันนี้แม่งเรียนรวมสองเซคกับเด็กบริหารวะมึง” มันบอกผมด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“เออ แล้วไงวะ” ผมบอกมัน ก่อนที่ผมจะอึ้งกับสิ่งมีชีวิตที่กำลังเดินเข้ามาครับ

“เฮ้ย มึงเป็นไรวะ” 

“มึง นั่น...นั่น...นั่นมันนางฟ้ากูมึง นางฟ้ากู” ผมจิตหลุดไปแล้วครับ อ้าก คนอะไรน่ารักได้อีก นางฟ้าของผมทำไมถึงได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย

ไอ้อนยูมันหันไปทางที่ผมมอง แล้วมันก็เดินไปแล้วครับ มันเดินไปทางนางฟ้าของผม
เฮ้ย ไอ้เชี่ยหู้มันเดินไปที่กลุ่มนางฟ้าของผมอ่ะครับ(เอ่อ จะเรียกว่ากลุ่มซะทีเดียวก็ไม่ถูกเพราะมีสองคน)

“คีย” เหมือนมันจะเรียกใครสักคน

“อ้าว อนยูเรียนวิชานี้ด้วยเหรอ” เอ่อ สรุปแล้วรู้จักกันว่างั้น

“อืม คีย์ก็เรียนเหรอ ไอ้แทมไม่เห็นเคยบอกอ่ะ”

“ฮ่า ฮ่า แทมไม่เคยบอกเหรอ” 

เอ่อ เอาเป็นว่าแทม หรือแทมินเนี่ยเป็นน้องชายไอ้อนยูมันหนะครับ เห็นไอ้อนยูเคยบอกว่าแฟนไอ้แทมอยู่บริหาร ใช่คนนี้รึเปล่าหว่า

“แล้วคีย์มากะใครเนี่ย” เห็นอยู่ว่าเค้ามากะเพื่อน(นางฟ้า)ยังจะถามอีก

“อ๋อ นี่เพื่อนสนิทเราเองชื่อคิม จงฮยอนอ่ะ” อ้าก นางฟ้าผมชื่อจงฮยอนล่ะครับ ชื่อโคตรเพราะอ่ะ น่ารักด้วย ^^

“อ่า ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมอี จินกิ เรียกอนยูก็ได้ครับ”

“อ่า ครับยินดีที่ได้รู้จักครับอนยู” เสียงนางฟ้าผมโคตรหวานอ่ะ

“แล้วอนยูล่ะมาคนเดียวเหรอ” คีย์หันมาถามไอ้อน
พอคีย์ถามมันเสร็จมันก็หันหน้ามาทางผมแล้วกวักมือเรียก ผมที่กำลังเคลิ้มกับความน่ารักก็เดินไปหามันแบบงงๆ

“นี่เพื่อนสนิทเราเองชื่อชเว มินโฮ”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เราชื่อคีย์” คีย์ทักผมก่อนคนแรก

“อ่า ครับคีย์ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”

“ยินดีที่ได้รุ้จักนะมินโฮ เราจงฮยอนนะ” อ้าก น่ารักอ่ะ เค้ายิ้มให้ผมด้วย

“อ่า ค...ครับ ยินดีที่ได้รุ้จัดครับจงฮยอน” ผมทักพลางยิ้มกลับไปให้จงฮยอน
เค้าน่ารักมากเลยครับ ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งน่ารัก

แต่เหมือนชีวิตผมโดนกลั่นแกล้งยังไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ
อาจารย์มาซะก่อนก็เลยต้องรีบกลับไปนั่งที่เพื่อเตรียมตัวเรียน
วันนี้ผมไม่เป็นอันเรียนเลยครับ เพราะผมมัวแต่มองจงฮยอน
คนอะไรไม่รู้ ขยันทำตัวน่ารักได้ขนาดนี้

“เฮ้อ เลิกซะที กว่าจะเลิกเล่นเอาซะเกือบเที่ยง” ไอ้อนยูมันบ่นครับ อย่าไปสนใจ ก็ผมยังไม่อยากให้เลิกนี่นา ผมยังอยากนั่งมองจงฮยอนไปอีกนานๆนี่ครับ

“เฮ้ย มึงเป็นไงบ้างวะ” เห็นผมเงียบมันเลยถามขึ้นมา

“อะไรคือเป็นไงของมึงวะ” งงสิครับ

“ก็นางฟ้ามึงอ่ะ เป็นไงเห็นนั่งมองตาเยิ้มเชียวนะมึง”

“ก็น่ารักวะ คนอะไรน่ารักเป็นบ้า” ผมคงจะเป็นเอามากนะเนี่ย

“แล้วมึงเอาไงต่อ” 

“กูว่ากูจะจีบจงฮยอนวะมึง” ผมเอาจริงนะครับจะบอกให้ เป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับรีดเดอร์


-----------------------------------------------------------------------------------


ทางด้านสองหนุ่มหน้าสวยเมื่อเรียนกันเสร็จก็กลับหอกันทันที
ทั้งคีย์และจงฮยอนเป็นรูมเมทกัน และเรียนคณะเดียวกัน จึงสนิทกันมาก

เย็นวันนั้น

“คีย์ เพื่อนของคีย์อ่ะชื่อไรนะ” ฮยอนถามผม

“ชื่ออนยูอ่ะ” ผมตอบฮยอนไป

“ไม่ใช่คนนี้ อีกคนนึงอ่ะ ที่สูงๆอ่ะ” ฮยอนถาม แต่เอ๊ะ ทำไมฮยอนต้องหน้าแดงด้วยล่ะ

“เหมือนจะชื่อมินโฮนะ ว่าแต่ทำไมฮยอนต้องหน้าแดงด้วยล่ะ” มันชักจะยังไง ยังไงอยู่ว่ามั้ยครับ

“ปะ เปล่าซะหน่อย ไม่มีอะไรหรอก”

“แล้วทำไมฮยอนต้องหน้าแดงด้วยอ่ะ อ่ะ อ่ะ อย่าบอกว่าฮยอนชอบมินโฮนะ” แบบใช่แน่เลยครับ

“ฮยอนไม่ได้ชอบซะหน่อย เพิ่งเจอกันเองนะฮยอนจะไปชอบเค้าได้ไงล่ะ” 

“อ้าว ฮยอนไม่เคยได้ยินเรื่องรักแรกพบเหรอ คีย์ว่ามันอาจจะเกิดขึ้นกับฮยอนก็ได้น้า” อ่า ฮยอนเขินแหละ โคตรน่ารักเลยเพื่อนผม

“คีย์ก็พูดไปเรื่อย ไม่คุยด้วยแล้ว” ฮ่า ฮ่า น่ารักจริงๆเพื่อนผม

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

“ฮาโหลแทม” ที่รักผมโทรมาล่ะครับ

“ครับคีย์ คิดถึงจังครับ” อ่า เขิน >////////////<

“คิดถึงเหมือนกันแหละ” พูดเองเขินเองอ่ะ >////<

“เออ เห็นวันนี้พี่อนยูบอกว่าเจอคีย์ด้วยเหรอ”

“อือ ใช่ วันนี้เรียนด้วยกันอ่ะ มีไรรึเปล่าแทม” เริ่มจะสงสัย มีไรมั้ยเนีย

“อ่า คีย์ พี่อนยูมีเรื่องจะพูดด้วยอ่ะ” เรื่องไรหว่า

“อือ ได้สิ” 

“ฮาโหลคีย์ นี่เราอนยูนะ”

“อ่า ว่าไงอนยู” 

“เรามีเรื่องจะถามคีย์หน่อยอ่ะ” จะถามไรเนี่ย

“อ่ะ มีไรถามมาเลย ถ้าเราตอบได้จะตอบ”

“คือว่าจงฮยอนเพื่อนคีย์อ่ะ มีแฟนยัง ” เฮ้ย อย่าบอกนะว่า....

“ยังไม่มีอ่ะ ทำไมเหรอ อนยูชอบฮยอนเหรอ” 

“เปล่า ไม่ใช่เรา คือไอ้มินโฮมันชอบจงฮยอนอ่ะ” จริงอ่ะ

“เหรอ เราว่าฮยอนเองก็เหมือนจะชอบมินโฮเหมือนกันนะ”

“ถ้ายังงั้นคีย์ช่วยไรเราหน่อยได้มั้ย” ด้วยความยินดีอ่ะอนยู

“อ่า ได้สิ ว่ามาเลย คีย์เต็มใจช่วย” อ่า คราวนี้ล่ะฮยอนจะได้มีแฟนซะที 


------------------------------------------------------------------------


ใครก็ได้ช่วยดีใจกับผมหน่อยครับ วันหยุดที่ผมฝันถึง

อ่า ผมจะนอนจนขึ้นอืดเลยคอยดูสิ ฮ่า ฮ่า

แต่แล้วความหวังของผมต้องดับวูบทันที เพราะอะไรนะเหรอครับ

Rrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

ใครโทรมาตอนนี้วะ คนจะหลับจะนอน วันหยุดของผมมมมมมม


“โหล ว่าไงมึง” ไอ้เชี่ยหู้เพื่อนผมเองครับ

“เฮ้ย มึงวันนี้ไปเที่ยวกัน” กูจะน๊อนนน

“ไม่อ่ะ มึงไปเหอะ กูจะนอนแค่นี้นะเว้ย” ผมกำลังจะวางแล้วครับ อ่าที่นอนที่รัก

“เดี๋ยวดิมึง จงฮยอนก็ไปด้วยนะเว้ย” หะ เมื่อกี้มันว่าไงนะครับ

“มึงว่าไงนะ” อย่ามาล้อเล่นนะเว้ย ไม่ขำ

“กูบอกว่าวันนี้ไปเที่ยวกัน จงฮยอนก็ไปด้วย แล้วตกลงมึงไปมั้ยวะ” ต้องคิดด้วยเหรอครับ มีคำตอบเดียวเลย

“ไปดิวะ กี่โมงวะ ว่ามาเลย” ชักตื่นเต้นแล้วสิครับ

“เออ เจอกันที่สวนสนุก SHINeeWorld ตอนเก้าโมงแล้วเจอกันเว้ย” มันวางไปแล้วครับ
แล้วจะชักช้าอยู่ใยตอนนี้จะแปดโมงแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งหล่อสิครับ



สวนสนุก SHINeeWorld

“เฮ้ย มึงทางนี้เว้ย” อ่า อยู่กันครบเลยครับทังไอ้อนยู ไอ้แทม คีย์ แล้วก็จงฮยอน นางฟ้าของผม

“ หวัดดีครับทุกคน” ต้องมารยาทดีไว้ก่อนครับ รักษาภาพพจน์นิดนึง ฮ่า ฮ่า

“อ่า ครบแล้วนะ ปะไปข้างในกัน” ไอ้อนมันชวนเข้าไปข้างในแล้วครับ

ที่นี่ถ้าดูผิวเผินจะเหมือนกับสวนสนุกทั่วไป มีเครื่องเล่นต่างๆมากมายแล้วแต่จะเลือกเล่น
แต่ที่มันต่างจากที่อื่นก็คือสวนดอกไม้นานาชาติที่แข่งกันชูช่อบานสะพรั่งตลอดทั้งปี
เป็นที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มาเที่ยวที่นี่ไม่ว่าจะเป็นในพื้นที่หรือแม้กระทั่งคนต่างชาติเองก็ตาม

“แทม คีย์อยากเข้าบ้านผีสิงอ่ะ แทมเข้าเป็นเพื่อนคีย์นะ” 

“อ่า ครับ ตามใจคีย์เลยที่รัก” เอ่อ คู่นี้หวานได้อีกครับ

“ฮยอน เข้ากะคีย์นะ นะ น้า” เอ่อ ดูจากหน้าจงฮยอนแล้วไม่ค่อยอยากเข้านะครับแต่ด้วยทนลูกอ้อนของคีย์ไม่ไหว

“อือ เข้าก็เข้า” ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลยครับ

“คีย์ เราเข้าด้วย” ต้องไปคอยดูแลนางฟ้าผมสิครับ

“อ่า ถ้างั้นเราไปกันหมดนี่แหละ เนอะ”

“เฮ้ย คีย์เราไม่ไปแล้วกัน ไม่ค่อยถูกกะมันเท่าไหร่แล้วก็เริ่มหิวล่ะ เดี๋ยวไปหาไรกินรอล่ะกัน” เสียงไอ้หู้มัน
บอกครับ กินได้ตลอดสิไอ้นี่นิ

“งั้นเราไปกันสี่คนนะ” 

แล้วพวกเราก็เดินไปในบ้านผีสิงครับ

“คีย์ กลัวเหรอครับ” ไอ้แทมมันถามแฟนมันครับ

“อือ กลัวนิดหน่อยอ่ะแทม”

“กลัวแล้วจะชวนเข้าทำไมล่ะครับคนดี” หวานไปแล้วนะผมว่า

“ก็คีย์อยากเข้านี่นา แค่มีแทมอยู่ด้วยคีย์ก็ไม่กลัวแล้วล่ะ ^^” 
อ่า เริ่มเลี่ยนแล้วสิผม ผมไปคุยกะจงฮยอนดีกว่าครับ
ปล่อยสองคนนั้นเค้าจมบ่อน้ำตาลกันต่อไปเถอะครับ

“จงฮยอน กลัวมั้ยครับ(ที่รัก)” อันหลังนี่ผมต่อในใจนะครับ

“อืม กลัวสิ กลัวมากๆเลยอ่ะมินโฮ” อ่า ขนาดตอนกลัวยังน่ารักอ่ะครับ

พรึ่บบบบบบบ

“อ้ากกกกกกกกกกก” ฮยอนหันมากอดผมไว้ครับ อ่า มีความสุขชะมัดตัวฮยอนโคตรนิ่มอ่ะ ผมไม่ได้หื่นนะ

“เป็นไรไปครับจงฮยอน” เนียนสิครับงานนี้

“มินโฮ ฮยอนกลัวอ่ะ ผีอ่ะมันออกมาจากตรงนั้น ฮือ ฮือ” น่าสงสารนะครับ แต่ผมชอบ

“ไม่เป็นไรนะครับ ไม่ต้องกลัวนะ ผมอยู่นี่แล้วนะไม่ต้องกลัวนะ” พูดพลางลูบหัวลูบหลังปลอบใจจงฮยอนไปด้วย ผมโคตรนุ่มเหอะ ตัวก็หอมด้วยครับ

“ฮือ โฮพาฮยอนออกไปนะ นะ ฮยอนกลัวอ่ะ” เค้าเรียกผมว่าโฮด้วยอ่ะ แทนตัวเองว่าฮยอนน่ารักชะมัด

“คร้าบ ครับ เดี๋ยวโฮพาออกไปนะ ฮยอนเดินไหวมั้ยครับ” ผมถามเพราะเห็นว่าฮยอน(ของผม)กลัวมากจนผมคิดว่าจะไม่มีเรี่ยวแรงทำอะไรแล้วครับ

“(- - )( - -) ไม่ไหวแล้วโฮ โฮพาฮยอนออกไปหน่อยนะ” จัดไปครับคนสวย

“งั้นโฮขออนุญาตนะครับ” ผมพูดแล้วอุ้มฮยอนขึ้นแนบกับอกแกร่งของผมแล้วพาฮยอนเดินออกมาจากบ้านผีสิงนั่น

กว่าผมจะพาฮยอนเดินออกมาข้างนอกได้ ก็มองไม่เห็นไอ้คู่หวานแทมคีย์แล้วครับ
สงสัยหนีไปสวีทที่อื่นกันสองคน ส่วนไอ้เชี่ยหู้ไม่รู้ไปหาของกินถึงประเทศไหนวะเนี่ย
แล้วแม่ง คิดดูมือถือก็ติดต่อไม่ได้สักคน
แต่เอ๊ะ ลองคิดดูอีกทีก็ดีเหมือนกันนะครับ เพราะผมจะได้อยู่กะฮยอนสองคนไงครับ
พูดถึงฮยอนเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ เงียบไปเลยครับ
อ่า ฮยอนหลับไปแล้วล่ะครับ น่ารักมากๆเลยล่ะ
ผมเลยอุ้มฮยอนเดินไปหาที่นั่งที่สวนดอกไม้นานาชาติที่อยู่ไม่ไกลมากนัก
จัดท่าให้ฮยอนได้นอนหนุนตักผมในท่าที่สบายที่สุด

“กลัวขนาดนั้นเลยเหรอครับคนดี” ผมพูดกับฮยอนที่หลับอยู่ พลางปาดน้ำตาที่ข้างแก้มของฮยอน
อ่า ฮยอนน่ารักมากๆเลย ผมไม่ผิดใช่มั้ยครับที่ผมทนไม่ไหว



จุ๊ฟ~ 

อ่า ครับผมจุ๊บแก้มฮยอนล่ะ ก็ฮยอนน่ารักนิครับ
ผมว่าผมคงเป็นเอามากจริงๆ คงจะถอนตัวไม่ขึ้นแล้วล่ะครับ

“อือ” อ่า ฮยอนตื่นแล้วล่ะครับ

“ฮยอนเป็นไงบ้างครับ”

“ดีขึ้นแล้วล่ะ แล้วคีย์กะคนอื่นๆละโฮ”

“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ติดต่อไม่ได้สักคนเลย” ผมบอกฮยอนไปเท่าที่ผมรู้

“อืม”

“ใกล้เที่ยงแล้วหิวรึยังครับฮยอน” ผมถามฮยอนด้วยความเป็นห่วง

“อื้อ หิวแล้วล่ะโฮ หาไรกินกันปะ” ฮยอนหันมาบอกผมพลางทำหน้าตาบ๊องแบ๊ว อ้าก น่ารัก

“ครับ ฮยอนอยากกินไรล่ะ” 

“อ่า แล้วแต่โฮเลย แต่ฮยอนอยากกินไอติมด้วยอ่ะ อากาศร้อนมากเลย” 

วันนี้อากาศร้อนจริงๆครับ ตอนนี้ใบหน้าหวานกำลังเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อเพราะสภาพอากาศ

“ตามใจฮยอนเลยครับ” ผมพูดพลางจับมือฮยอนเพื่อเดินออกไปกินข้าวด้วยกัน

“โฮ จับมือฮยอนทำไมเนี่ย คนอื่นเค้ามองกันหมดแล้ว” ฮยอนหันมาโวยวายใส่ผม

“ก็สวนสนุกมันกว้างนี่นา โฮก็กลัวจะหลงกับฮยอนไงครับ ก็เลยต้องจับมือกันไว้ แล้วที่คนอื่นมองก็เพราะฮยอนอ่ะน่ารัก”
เอ่อ ฮยอนหน้าแดงมากกว่าเดิมอีกครับ ผมพูดไรผิดอ่ะ ผมพูดไปตามความจริงนะครับ

“แต่ว่า คนอื่นเค้ามองนิ”

“ไม่ต้องสนใจคนอื่นหรอกน่า สนใจแค่โฮคนเดียวก็พอ”

“อะ อืม”





หลังจากที่ทานข้าวกันแล้วพวกผมก็มาทานไอติมกันล่ะครับ

“เอาช็อคโกแลตครับ” เสียงหวานเอ่ยสั่งไอติมรสโปรดกับพนักงานสาว

“ผมเอาวานิลาครับ” ผมเอ่ยสั่งบ้าง

“ช็อดโกแลตกับวานิลาอย่างละหนึ่งนะคะ รอสักครู่คะ” พนักงานกล่าวทวนรายการอย่างสุภาพ

สิบห้านาทีผ่านไป

“ช็อคโกแลตกับวานิลาได้แล้วคะ”

“อ่า ขอบคุณครับ” ผมเอ่ยขอบคุณพนักงาน

“ฮยอนชอบทานช็อคโกแลคเหรอครับ” ผมเริ่มบทสนทนาพลางนั่งมองฮยอนทานไอติมอย่างเอร็ดอร่อย

“อื้อ ชอมมากๆเลยล่ะ โฮลองชิมดูมั้ย” ฮยอนยื่นช้อนที่มีไอติมสีน้ำตาลเข้มมาจ่อที่ปากผม
ผมอ้าปากรับไอติมจากฮยอนอย่างเต็มใจ อ่า ผมว่าไอติมมันหวานขึ้นอีกสิบเท่าเลยครับ

“เป็นไงบ้างโฮ อร่อยมั้ย” 

“อื้อ หวานดีอ่ะโฮชอบจัง” ดูเหมือนว่าฮยอนเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าเป็นคนป้อนไอติมผมหน้าแดงใหญ่เลยครับ อ่า น่ารักชะมัด

“ฮยอนเลอะแหนะ” ผมบอกฮยอนพลางชี้นิ้วบอกตำแหน่งที่เลอะ

“ตรงนี้เหรอ” เช็ดใหญ่เลยครับ เหมือนเด็กเลย น่ารัก

“ไม่ใช่ครับ มาเดี๋ยวโฮเช็ดให้” พูดแล้วยื่นมือออกไปตรงริมฝีปากสีสวยใช้หัวแม่มือปาดคราบสีน้ำตาลเข้มออกเบาๆ 

“O/////O” 

“หวานดีแฮะ” หลังจากที่เช็ดปากให้ฮยอนผมก็ใช้ลิ้นเลียไอติมที่นิ้วมือผมเข้าปากครับ ฮยอนหน้าเหวอไปเลยอ่ะ

“>//////////////<”

“ทานต่อเถอะครับ เดี๋ยวจะได้ไปเดินเที่ยวกันต่อ”

“(_///_)(-///-)” หึ หึ หึ





“อ่า อิ่มจังเลยอ่ะ” 

“แล้วจะเล่นอะไรต่อดีครับ” ผมหันไปถามฮยอนด้วยรอยยิ้ม

“ไปขึ้นกระเช้าดูวิวกันป่ะโฮ”

“ตามใจฮยอนเลยครับ” ก็น่าตามใจขนาดนี้ใครจะกล้าขัดล่ะครับ

“โฮ ดูนั่นสิสวยดีเนอะ” ฮยอนเอ่ยเสียงสดใส ร่าเริงได้ตลอดเลยสินะ

“ครับ สวย” ผมพูดแต่มองที่หน้าของฮยอน

“ฮยอนบอกให้ดูวิวข้างนอกนู้น มองหน้าฮยอนทำไม่อ่ะ >///<”

“ก็ที่โฮบอกว่าสวยหนะไม่ใช่วิวนิ แต่เป็นฮยอนต่างหาก”

“>/////<”

“^^”

“โฮบ้า ไม่พูดด้วยแล้ว” พูดแล้วก็หันหลังออกไปมองวิวเหมือนเดิม อ่า ฮยอนเขินครับ น่ารัก

“หึ หึ หึ”

“โฮ ดูสวนดอกไม้สิ สวยมากๆเลยล่ะ” (เมื่อกี้ใครบอกว่าจะไม่คุยกะเค้าแล้ววะ : ไรเตอร์)

“…….”

“สวยเนอะ”

“แชะ” ชู่ว ผมกำลังแอบถ่ายรูปฮยอนล่ะ

“หืม โฮทำไรอ่ะ” อ่า รู้ตัวซะแล้วครับ

“ก็ถ่ายรูปฮยอนไง เอ้า ยิ้มหน่อยเร็ว”

“ไม่เอาน่าโฮ ไม่เล่นนะ”

“โฮก็ไม่ได้เล่นนี่ครับ” ผมเอาจริงนะครับ ผมยังถ่ายรูปฮยอนต่อ

“ไม่เล่นแล้วนะโฮ” ฮยอนวิ่งหนีไปทั่วกระเช้าเลยล่ะครับ แล้วมีเหรอที่ผมจะยอม

เวลาผ่านไปสักพักก็เกิดสงครามถ่ายรูปล่ะครับ ฮ่า ฮ่า (เอิ่ม เล่นไรกันคะ : ไรเตอร์)

“โฮถ่ายรปด้วยกันเร็ว” ฮยอนเรียกผมไปถ่ายรูปด้วยกันด้วยล่ะ

“…..”

“โฮ ยิ้มหน่อย” อ่า ไม่ต้องบอกก็ยิ้มจนแก้มแทบปริอยู่แล้วครับ

“คร้าบบบ”

“^^V”------จงฮยอน

“^^”--------มินโฮ

อ่า มาเที่ยวครั้งนี้ผมมีความสุขมากๆเลยล่ะ วันหยุดแสนสุขของผม





หลังจากที่ลงจากกระเช้าพวกผมสองคนก็เดินเที่ยวกันต่อครับ แล้วตอนนี้ก็เริ่มจะมืดแล้ว

“ฮยอนทุ่มนึงแล้วอยากกลับรึยังครับ” ผมถามเพราะเห็นว่ามันเริ่มมืดแล้ว

“ยังอ่ะ อยู่อีกแปปนึงนะ” นานๆก็ได้ครับ

“ครับ งั้นเราไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้นั่นมั้ยครับ” ผมเอ่ยปากชวนฮยอน

“อื้อ ไปสิ”

พวกผมหาที่นั่งที่เหมาะๆกันครับ รู้สึกเหมือนฮยอนกำลังมีความสุขมากๆเลยล่ะครับ

“ตุบ” เสียงหัวของฮยอนซบลงมาที่ไหล่ของผม ทำไงดีครับรีดเดอร์ หัวใจผมเต้นแรงมากๆเลยอ่ะ

“O_O”

“อ่า สวยจังเลยเนอะ” เอาไงดีครับรีดเดอร์ ผมควรจะบอกออกไปเลยดีมั้ยครับ แบบว่าฮยอนน่ารักไหวทน
แล้วครับ งั้นถ้าผมไม่ทนผมไม่ผิดใช่มั้ยครับ

“อ่า ฮยอน” คุณหัวใจครับอย่าเต้นแรงนักสิ

“หือ โฮ มีไร เหร..อื้ม” 

ผมไม่ยอมให้ฮยอนพูดออกมาจนจบประโยคก็ชิงปิดปากฮยอนด้วยริมฝีปากของผม 
ค่อยๆไล่เลียริมฝีปากหวานช้าๆ 
ฮยอนเบิกตาโพลงด้วยความตกใจสักพักฮยอนก็เริ่มหลับตาลงเคลิ้มไปกับรสจูบของผม สองมือของฮยอนกำเสื้อของผมจนยับยู่
ผมค่อยๆลากลิ้นออกมาเลียริมฝีปากบางเพื่อขออนุญาตได้เข้าไปสำรวจภายในโพรงปากสวย
ฮยอนเผยอริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย ผมเลยได้โอกาสสอดลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจภายในอย่างละเอียด
จนมาหยุดอยู่ที่เรียวลิ้นเล็กนั่น ผมค่อยๆไล้เลียลิ้นเล็กน่าสัมผัสนั่นเบาๆ 
ฮยอนเหมือนจะตกใจกับสัมผัสที่ผมมอบให้แต่ไม่ได้ผละออกไปแต่อย่างใด
ผมค่อยๆเล็มเลียแล้วกระวัดรัดลิ้นเล็กนั่นอย่างค่อยเป็นค่อยไป จากเบาๆก็เริ่มเร่าร้อนขึ้นมาแรงอารามณ์ที่เริ่มคุกรุ่น

“อะ อื้อ” ยิ่งได้ยินเสียงฮยอนครางผมก็แทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้ 
ผมกระชับกอดฮยอนให่แน่นกว่าเดิม เลื่อนมือซ้ายไปประคองไปที่ท้ายทอยกดลงมาเบาๆเพื่อที่จะได้จูบให้แนบแน่นขึ้นอีก
เรียวลิ้นของเราทั้งสองคนเกี่ยวกระวัดรัดรึงกันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร 

“อื้อ อะ อื้อ” ฮยอนท้วงผมในลำคอเป็นสัญญาณบอกว่าออกซิเจนสะสมเริ่มหมดลง
ผมถอนริมฝีปากออกมาอย่างเสียดาย แต่ไม่ลืมส่งท้ายด้วยการขบริมฝีปากล่างด้วยความหมั่นเขี้ยว
ตอนนี้ฮยอนของผมน่ารักมากๆเลยล่ะครับ ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ ดวงตาปรือฉ่ำเยิ้ม 
และริมฝีปากหวานที่ตอนนี้บวมเจ่อเพราะพิษจูบ 
อ่า ถ้าผมดึงฮยอนมาจูบอีกสักทีจะมีใครว่าผมมั้ยครับเนี่ย

“ฮะ โฮ ทำไม” ฮยอนถามผมทั้งที่ยังหอบหายใจน้อยๆอยู่ในอ้อมกอดผม

“ฮยอน โฮรักฮยอนนะครับ รักมากจริงๆ ฮยอนอาจจะไม่เชื่อ แต่โฮอยากจะบอกให้ฮยอนรู้ ถึงเราจะเพิ่งรู้จักกันเมื่อวาน แต่มันจะสำคัญอะไรล่ะครับ เพราะแค่เพียงนาทีเดียวมันก็ทำให้โฮรักฮยอนได้มากขนาดนี้ โฮรักฮยอนนะ” ผมพูดออกไปแล้วครับ ผมบอกฮยอนไปแล้วกับความรู้สึกที่มันมากมายจนล้นหัวใจของผม

“…….”

“โฮรักฮยอนนะ ฮยอนล่ะรักโฮบ้างรึเปล่าครับ” ผมได้แต่หวังว่าฮยอนเองก็มีใจให้ผม

“เอ่อ >/////<”

“ว่าไงครับฮยอน รักโฮรึเปล่า”

“กะ ก็ อะ อะ อื้อ” หะ อะไรนะครับ

“ว่าไงนะครับ”

“อื้อ”

“อื้ออะไรล่ะครับ โฮไม่เข้าใจนะ อื้อเนี่ยรักหรือว่าไม่รัก” อ่าผมแกล้งคนน่ารักมากไปมั้ยครับเนี่ย

“คิดเองไม่ได้รึไงเล่า โง่จริง” ขณะนี้ผมยอมโง่ครับ

“ก็โฮไม่เข้าใจนี่ครับ”

“คนบ้า ใครเค้าจะยอมให้คนอื่นจูบเล่าถ้าไม่ได้รักอ่ะ” อ่า ชัดเจนครับ

“สรุปแล้วรักมั้ยล่ะ”

“ยังจะถามอีกรักสิคนบ้า” ฮ่า ฮ่า โอ้ย มีความสุข

“โฮรักฮยอนนะครับ ชเว มินโฮรักคิมจงฮยอนที่สุด”

“คิม จงฮยอนก็รักชเว มินโฮเหมือนกัน”

อ่า ในที่สุดผมก็มีแฟนแล้วครับ ผมเพิ่งได้เข้าใจจริงๆว่าความรักนั้นมันสวยงามขนาดนี้
ไม่จำเป็นว่าความรักของคุณจะต้องใช้เวลาเนิ่นนาน
เพราะเพียงแค่เสี้ยววินาทีมันก็เกิดความรักขึ้นได้ แค่คุณไม่มองข้าม และให้ความสำคัญกับมันเหมือนกับผม
สำหรับใครที่ยังไม่มีผมขอให้คุณได้เจอกับมันเร็วๆนะครับ
ส่วนได้เจอกับมันแล้วก็ขอให้มีความสุขมากๆ และใช้เวลาทุกวินาทีให้มีค่ากับคนที่คุณรัก
แล้วคุณจะรู้ว่าความสุขที่แท้จริงนั้นมันอยู่แค่เอื้อมมือคุณนี่เอง


THE END




แถมนิดนึง


“อ่า คู่นั้นเค้าน่ารักดีเนอะ ว่ามั้ยแทม” คีย์ถามขึ้นมาหลังจากที่แอบดูทั้งคู่อยู่หลังต้นไม้

“ไม่น่ารักเท่าคู่เราหรอกน่า” 

“คนบ้า >//////<”

“อ้าว คีย์ไปไหนล่ะครับ รอแทมด้วยสิ” 

ปล่อยคู่นั้นมันไปเถอะครับ ผมเองก็ไปบ้างดีกว่าอยู่แถวนี้แล้วมดจะกัดตาย
โอ๊ย คนอื่นเค้ามีแฟนกันหมดแล้ว แล้วเมื่อไหร่อี จินกิ จะมีกะเค้าบ้างเนี่ย
ฮือ ฮือ ไรเตอร์ใจร้าย (ไม่เกี่ยวกะชั้นนะ วิ่งหนีด้วยความเร็ว : ไรเตอร์)


จบจริงๆจ้า