ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [SHINee Fiction]::❤Graze[Onkey x 2min]

    ลำดับตอนที่ #4 : [SHINee Fiction]::❤Graze[Onkey x 2min]::1>ฝัน?

    • อัปเดตล่าสุด 21 เม.ย. 52



    ฝัน?

                                  "ทุกภพ ทุกชาติ สองเราจะต้องไม่พรากจากกัน"
    .
    .
    .
    .
         "ตั้งใจเรียนนะ มาเรียนวันแรก อย่าซนนักล่ะ ตอนเย็นพี่จะมารับที่ห้อง รอพี่ด้วยนะอย่ากลับเอง"จงฮยอนกำชับน้องชายอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน
         "ฮะ"
    .
    .
    .
        "เฮ้บลิง หวัดดีได้ยินว่าน้องแกมาเรียนนี่"ลีจินกิ หรือ อนยูถามเพื่อนรักด้วยความสงสัย\"น้องแกนิสัยเหมือนแกไหม"คำถามสุดท้ายอนยูลดเสียงเพื่อให้ได้ยินกันแค่สองคน
         "ยิ่งกว่า"จงฮยอนตอบด้วยน้ำเสียงกังวล"ตีกรอบความเชื่อมั่นกันตัวเองกับคนรอบข้างอยู่ที่บ้านก็คุยกับชั้นคนเดียว อ่อนแอ ไม่สบายง่าย กลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น"
         "เหตุผล.......เหมือนแกใช่มั้ย?"จงฮยอนพยักหน้าน้อยๆแทนคำตอบ อนยูนึกถึงความทรงจำของเพื่อนรัก พ่อกับแม่ต้องเสียชีวิตเพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง
         "ไม่ต้องกังวลแทนน้องแกหรอก น้องชั้นก็เพิ่งเข้า ได้ข่าวว่าได้อยู่ห้องเดียวกับน้องนายด้วย เดี๋ยวน้องชั้นก็ชวนน้องนายคุยเองแหละ น้องชั้นนิสัยเหมือนชั้นน่ะ 55" อนยูพูดด้วยเสียงร่าเริงพร้อมกับตบบ่าให้กำลังใจเพื่อนรักเบาๆ


        

          "นักเรียนจ๊ะ ออกมาแนะนำตัวหน้าห้องทีละคนนะ จะได้รู้จักกันหมดทุกคน"อาจารย์แจจุงแสนสวย(?)เอ่ยขึ้นในคาบโฮมรูม


           "ดีฮะ ผมคิมคิบอม ฮะ"คีย์แนะนำตัวสั้นๆ
           "คนอะไรไม่รู้หยิ่งชะมัด"แทมินพึมพัมเบาๆแล้วเบ้ปากน้อยๆ
           "ผม ชเว มินโฮ ฮะ"เสียงทุ้มที่น่าฟังของมินโฮทำให้แทมินหันกลับไปสนใจเจ้าของเสียง
           ต้องอย่างนี้สิถึงจะเรียกว่าน่าทำความรู้จัก  แทมินอมยิ้มให้กับความคิดตัวเอง

           "มินโฮ มินโฮ"แทมินตะโกนเรียกร่างสูงเมื่อถึงเวลาพักเที่ยง"ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย"
           "อือ ดีเหมือนกัน"มินโฮยิ้มกว้างให้คนตัวเล็กที่อยู่ข้างหน้า
           

            คีย์นั่งเท้าแแขนอยู่ที่โต๊ะในขณะที่ทุกคนลงไปที่โรงอาหารหมดแล้ว ก่อนหยิบกล่องเข้าที่วางไว้ใต้โต๊ะขึ้นมานั่งกิน 
            ไข่หวานกับผัดฟักทอง
             อาหารที่พ่อกับแม่ชอบ          
    คนพวกนั้นไม่รู้จักและเข้าใจถึงความเจ็บปวด 
             "คำว่าเพื่อนงั้นหรอ มันมีแต่ในนิทานเท่านนั้นแหละ คีย์พูดเบาๆ พ่อกับแม่ต้องเสียชีวิตเพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง "เพื่อนรักน่ะหรอ เก็บคำนี้ไว้แต่งนิยายน้ำเน่าเถอะ"ร่างบางตะโกนออกมาอย่างโกรธแค้นแทนพ่อและแม่ของตน
            





    "คิมคิบอม นายดูถูกคำว่าเพื่อนเกินไปแล้วนะ"
    "ลีแทมินคนนี้แหละจะทำให้นายเห็นและรู้ซึ้งถึงคุณค่าของคำว่า เพื่อน "ร่างเล็กพูดเบาๆ


     


                                                                                                   


                                                                                      

                                                                                  ตอนที่ 1 จบแล้วเน้อ ขอบคุณ คุณ JING 
                                                                               มากๆเลยค่ะ ที่ช่วยเม้นให้ 
                                                                          ขอโทษนะคะที่ทำให้แอบงง  อีกเดี๋ยวก็จะรู้เรื่องแล้วค่า
                                                                      *แค่ 3 เม้นแรกจากคุณ JING ใบบุญแฮปปี้ขึ้นเยอะค่า*
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×