คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : CHAPTER 3 : 30%
. . . . . . . . . . . . . .
ร่างเล็กนั่งกอดเข่าอยู่บนสนามหญ้าภายในหมู่บ้าน ก่อนจะเหยียดกายนอนราบลงไปกับพื้นหญ้า แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน พลางนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
“มินโฮเค้ารำคาญนายมาก รู้มั้ย คราวหลังนายอย่าเอาของไปให้เค้าอีก หรือไม่นายก็อย่าลงชื่อ เพราะว่ามินโฮไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร เข้าใจมั้ย?”
“มินโฮเค้าฝากมาคืนนาย แล้วอย่าไปยุ่งกับมินโฮอีก! เข้าใจมั้ย?!”
“อ๊ะ !” ร่างเล็กลืมตาขึ้นเมื่อมีมือหนึ่งมาโยกหัวเบาๆ
“พี่จงฮยอน !” ร่างเล็กทักทายอีกฝ่าย ฉีกยิ้มกว้างเหมือนเด็กเจอของถูกใจ
“ไงหล่ะเรา ไม่ได้คุยกันนานเลย หายไปไหนมาฮะ แทมิน ?” จงฮยอนยิ้มบางๆก่อนเอื้มมือไปปัดผมที่ปรกหน้าของอีกฝ่ายเบาๆ
“ไม่ได้ไปไหนครับ แต่ว่างานที่โรงเรียนเยอะไปหน่อย เลยกลับบ้านช้า” ร่างเล็กของแทมินทำหน้ายู่เมื่อพูดถึงงาน
“ปีหน้าก็มอปลายแล้ว ย้ายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับพี่เอามั้ย ?” จงฮยอนถามอย่างเอ็นดู
“โหว ผมไม่มีเงินขนาดนั้นหรอกครับ โรงเรียนพี่ดังจะตายไป ค่าเทอมก็แพงด้วย ฮู่ววว” แทมินพ่นลมออกจากปาก
“เอาหน่า ๆ ตั้งใจเรียนไปก่อนแลวกัน เผื่อได้มาเป็นนักเรียนทุนงัย” แทมินยิ้มกว้าง
“มีทุนสำหรับนักเรียนด้วยหรอครับ ?” พลางทำตาโตอย่างสนใจ
“อ้าว ไม่รู้หรอนี่เรา มีสื เค้ามีมาตั้งนานแล้ว มีหลายด้านนะ การเรียน ดนตรี กีฬา”
“ทำยังงัยถือจะได้มาเป็นนักเรียนทุนหรอครับ?”
“อืม อย่างด้านการเรียน ทางโรงเรียนจะจัดสนามสอบ ประมาณก่อนเปิดเทอมมอปลายหน่ะ แล้วคนที่ได้ ที่หนึ่ง ที่สอง ที่สาม โรงเรียนจะให้เรียนฟรี ด้านดนตรีก็เหมือนๆกันแหละ เค้าจัดเหมือนการออดิชั่นหน่ะ ทำนองนั้น แล้วก็แบ่งไปอีก พวกเครื่องเล่น ขับร้อง แล้วก็เต้น ส่วนกีฬาพี่ไม่รู้ ได้ยินมาแว่วๆว่า ทางโรงเรียนเค้าจะไปหาเด็กจากโรงเรียนอื่นๆเองหล่ะมั้ง”
“วู้วววว~ ผมสนใจด้านดนตรีจังฮะพี่จงฮยอน !”
“เราจะเล่นหรือร้องหรือเต้นหล่ะ ?”
“ผมเล่นเปียโนได้นะ”
. . . . . . . . . . . . . .
“ฮื่อ” ลีดงแฮสะบัดหน้าเบาๆเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรมารบกวนหน้าของตนเองอยู่ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
“เฮ้ย ! นาย !!” ร่างบางของอีกฝ่ายถอยเก้าอี้กรูด มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ชอบใจ
“มาได้ยังงัยฮ้ะ ? สัญญาต้องเป็นสัญญาสิ ไหนบอกว่าจะไม่มางัย !” อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่ลงมือเก็บของร่างบางลงกระเป๋าให้
“คนอะไร ชาวบ้านเค้ากลับบ้านไปหมด ยังนอนน้ำลายยืดอยู่ได้” อีกฝ่ายบ่นเหมือนพ่อดุลูก ร่างบางทำหน้าบึ้งอย่างเด็กโดนขัดใจก่อนจะเริ่มเถียงอีกรอบ
“ไม่ได้น้ำลายยืด ! แล้วนายมาที่นี่ทำไมเนี่ย”
“จำไม่ได้หรอ ว่าวันนี้เราต้องไปไหนกัน ?”
BAIBOON TALK : ฮ่าฮ่า มีคิเฮมาให้แล้วนิด ๆ อนคีย์กำลังค้างเนอะ - -;; 55555555555555 5 สัญญาเลยจ้ะ ปิดเทอมจะอัพบ่อย ๆ (: ช่วงนี้ไกล้สอบแล้ว ขออนุญาติอัพช้านะจ๊ะ <33
อย่าเพิ่งทึ้งกันหล่ะ XD
ความคิดเห็น