Fic CLAYMORE จีน & แคลร์ YURI

ข้อมูลเบื้องต้น

เปิดเพลงนี้ฟังไปด้วยจะดีมากเลย


 

+ +      + + 
- - 
Yu yujang
 mi lk
ปลา ทองน้อย  

เนื้อเรื่อง

ความรู้สึกที่ไม่อาจส่งถึง


แคลร์  แคลร์  แคลร์

เธอคนนั้นช่วยข้าที่กลายป็นมารอวตาร ให้กลับมาเป็นคนอีกครั้ง
จากการที่ข้าและพวกถูกว่าจ้างไห้ไปปราบมารอวตาร

ข้าและพวกพ่ายแพ้ และถูกพวกมันทรมารให้ตื่นขึ้นมาเป็นพวกเดียวกับมัน
พวกของข้าคนนึง หนีไปตามคนมาช่วยได้   ส่วนอีกสองคนที่เหลือ  คนนึงถูกทรมารจนทั่วทั้งร่างพรุนตาย  อีกคนนึงกลายเป็นมารอวตาร  แต่ไม่ได้มีพลังในระดับที่พวกมันต้องการ  จึงถูกทุบทิ้ง

ในตอนนั้นเอง  ก็มีเคลย์มอรฺ จากองค์การมาช่วยพวกเรา  เคลย์มอร์คนนั้นคือ  แคลร์  นัมเบอร์  47  ขององค์การ
ผู้ซึ่งข้าไม่คิดว่า  จะกลายมาเป็นแสงสว่าง  และคนสำคัญที่ข้ารัก  และยินดีมอบให้ทั้งกายและใจ

ในตอนที่ร่างกายของข้ากลายเป็นมารอวตารนั้น  มันช่างทรมาร อย่างแสนสาหัส
ทรมารจนอยากตายไปให้พ้นๆ จากโลกนี้ซะ  แต่ทว่า


หมายเหตุ  คำพูดของแคลร์เป็นสีแดงนะ  ของจีนสีดำ

**** "  ง่ะ ง่ะ ง่ะ "

" บ้าจริง    ช้าเกินไป ถ้ามาถึงเร็วกว่านี้อีกนิดล่ะก็  "

!!!!

"  ช่วย..ที..ฆ่า..ข้า.....เร็วเข้า.....ข้า "

"  เหลือเชื่อ  ร่างกายเป็นมารอวตารไปแล้ว แต่จิตใจยังคงอยู่ได้เรอะ  จิตใจเข้มแข็งอะไรปานนี้  "

"  ขอร้อง....ข้า..ควบคุมไม่ไหวแล้ว "

"  มีพลังขนาดดึงเครื่องพันธนาการกระจุยได้แล้วแท้ๆ  แต่ใช้กำลังใจข่มไว้รึไงกัน "

หมับ

" ขอบ.ใจ..เท่านี้....ข้า..ก็..ได้...ตาย..อย่าง.....มนุษย์  "

ทันทีที่ข้าพูดจบ แคลร์ก็โดดกอดคอข้า แล้วพูดว่า

"  กลับมา  เป็นเจ้าล่ะก็ทำได้แน่  กลับมาซี่ "

จากนั้นแคลร์ก็ทำให้ข้ากลับมาเป็นคนอีกครั้ง  โดยดึงจิตของข้าให้มทางฝั่งมนุษย์

ตั้งแต่ตอนนั้นเองที่ข้า  หลงรักเจ้า


เมื่อจัดการล้มมารอวตารได้แล้ว  ข้าจึงติดตามแคลร์ที่ออกเดินทาง โดยอ้างว่าเป็นหนี้บุญคุณ
และอีกเหตุผลนึงคือ  ข้ารักเจ้า  แต่ข้าไม่บอกเหตุผลหลังให้เจ้ารู้หรอก   ข้ากลัวน่ะ  กลัวว่าถ้าบอกไป  ความสัมพันธ์ในตอนนี้อาจเปลี่ยนแปลง และอาจถูกเจ้าเกลียด   ซึ่งข้าไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยจริงๆ



บางที  โชคชะตาก็ช่างเล่นตลกเสียเหลือเกิน


หลังจากออกติดตามแคลร์มาได้พักนึง   คนจากองค์การก็โผล่มาบอก ให้ไปปราบมารอวตารที่แดนเหนือ
และยังบอกว่า เด็กหนุ่มที่แคลร์พาออกเดินทางก่อนที่จะเจอกับข้านั้น  ถูกจับตัวส่งไปแดนเหนือ
ทำให้แคลร์ต้องรับงานนี้อย่างเสียมิได้

ดูเหมือนเด็กหนุ่มคนนั้นคงจะเป็นคนที่สำคัญมากทีเดียว   แต่เจ้ารู้ไหม ว่ามันทำให้ข้าเจ็บปวด
ดูท่าว่า ในสายตาของเจ้า  ข้าคงเป็นเพียงแค่ เพื่อน ซินะ แคลร์

เมื่อไปถึงแดนเหนือ  ข้ารู้ทันทีเลยว่า  ศึกครั้งนี้อันตรายอย่างยิ่ง  ดังนั้นข้าจึงสาบานกับตัวเองว่า
ในศึกครั้งนี้  ข้าจะไม่ยอมให้ใครทำอะไรแคลร์ แม้แต่ปลายเส้นผมเด็ดขาด
แต่สุดท้าย  ข้าก็ถูกเล่นงานจนสลบ  ช่างน่าสมเพชตัวเองจริงๆ

พอข้าฟื้นขึ้นมา  เจ้าก็กลายเป็นมารอวตารไปกว่าครึ่งเพราะต้องการล้างแค้นให้กับข้า
เจ้าจะรู้รึเปล่านะ ว่าข้าดีใจที่เจ้าห่วงใยข้าถึงขนาดนี้  แม้ว่ามันจะเป็นเพียงความห่วงใยในฐานะเพื่อนก็ตามที  แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกผิด ที่ทำให้เจ้ากลายเป็นมารอวตาร


เจ้าที่กลายเป็นมารอวตารไปกว่าครึ่งแล้วนั้น  ได้ขอให้เฮเลนตัดหัวของเจ้า 
เพราะมีเฮเลนคนเดียวที่สามารถตัดหัวได้ โดยไม่ต้องเข้าใกล้


หากต้องทนเห็นแคลร์ตายต่อหน้าแล้วล่ะก็  ให้ข้าตายแทนเสียดีกว่า


หลังจากนั้นข้าก็หยุดมือของเฮเลนที่จะเข้าไปตัดหัวแคลร์ แล้วพูดว่า


*********   "   เทียบกับตอนนั้น    มันตรงข้ามกันเลยนะแคลร์       "

"    อย่าเข้ามา  ไม่ไช่  มันไม่เหมือนกับตอนนั้น  ข้ากลับไปไม่ได้แล้ว   "

"        ตอนนั้นเจ้า  ช่วยข้าที่ลืมตาตื่น ให้กลับเป็นคนอีกครั้ง  "

ข้าพูดพร้อมกับเดินเข้าไปหาแคลร์    

"     ไม่ได้นะ  อย่าเข้ามา  นี่ไม่ไช่ร่างและสติสัมปชัญญะของข้า  "

ฉึก

ข้าที่เดินเข้าไปหาแคลร์นั้น  ถูกร่างกายส่วนที่เป็นมารอวตารของแคลร์
แทงทั่วร่างของข้า


"    กลับมาเถอะ  กลับมานะ   เป็นเจ้าล่ะก็ทำได้แน่  "

"   บุญคุณและคำพูดของตอนนั้น  ข้านำมันทั้งหมดกลับมาคืนให้เจ้าแล้ว  "

"   ไม่ได้หรอกจีน   รีบออกไปห่างๆข้าเดี๋ยวนี้   ใช้พลังทั้งหมดรักษาตัวเจ้าดีกว่า  เจ้าจะได้    "

จริงๆเลยนะ   เวลาแบบนี้ ยังมาห่วงคนอื่นอีก


"    อย่างน้อยก่อนตาย  ขอให้ข้าได้ไช้ชีวิตที่เหลืออยู่เพื่อเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ  "

"   ถ้ามาหวนคิดดู  ตอนนั้นข้าอาจตายไปแล้วก็ได้นะ   "

"   ขอบใจนะแคลร์    โชคดีจริงๆที่ได้พบกับเจ้า    "      *****



จงมีชีวิตอยู่ต่อไป      แคลร์


ในตอนนี้  ข้าที่กลายเป็นเพียงวิญญาณนั้น  ก็ยังคงวนเวียนอยู่ข้างๆแคลร์  
เพื่อเฝ้าดู  และคอยปกป้องตลอดไป


ถึงแม้ว่า  ข้าไม้สามารถสื่อสารกับเจ้าได้  แต่ข้าอยากให้เจ้ารู้ว่า

ขอบคุณ    ที่ฉุดข้าขึ้นมาจากความมืด
ขอบคุณ    ที่เจ้าเห็นข้าเป็นคนสำคัญ
ขอบคุณ    ที่เป็นแสงสว่างให้ข้า
ขอบคุณ    ที่ให้ข้าได้ตายเพื่อเจ้า
และขอบคุณ    ที่สอนให้ข้าได้รู้จักสิ่งที่เรียกว่า    "  ความรัก  "

ไม่ว่าเจ้าจะเป็นเคลย์มอร์  มารอวตาร   หรือมีใครในหัวใจก็ตาม
แต่ว่า   ข้าก็รักเจ้าเสมอ และจะไม่มีวันแปรเปลี่ยน


ถึงแม้มันจะเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจส่งไปถึงเจ้าได้
แต่มันจะอยู่ในใจข้าตลอดไป




Fin