....เขียนถึงเธอ คนที่อยู่แสนไกล (ในโลกแห่งความจริง)

ไม่รู้ว่านี่ จะเรียก เรื่องบังเอิญ หรือ โชคชะตาลิขิต กันแน่

แต่สำหรับฉัน เรื่องบังเอิญ ก็มักเกิดจากโชคชะตาที่ลิขิตไว้ นั้นแหละ

เห้อ..ไม่รู้ ทำไม ไม่ลืม

เธอไม่เคยออกไปจากชีวิต ความทรงจำและลมหายใจของฉัน

ไม่ว่าจะพยายามลืม เท่าไหร่

แต่กลับยิ่งจำ...

แม้รู้ดีอยู่แก่ใจว่าควรลืม แต่วันนี้พอได้เจอเธออีกครั้ง

เธอดูสบายดี..ทำให้ฉันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก

แต่ภายในใจลึกๆ กลับรู้สึกเศร้าใจอย่างน่าแปลกประหลาด

เอาน่า!! อย่างน้อยวันนี้เราก็ได้เล่นน้ำสงกรานต์ด้วยกัน

ไม่สิๆๆ ต้องเรียกว่า วันนี้ฉันได้สาดน้ำใส่เธอต่างหาก!

ความสุขที่เกิดจากการได้พบเจอเธอ เพียงผ่านๆ

เธอคงไม่รู้สินะ..ว่ามันมีความหมายมากมาย และยิ่งใหญ่ขนาดไหน

สำหรับฉัน ทั้งดีใจ และมีความสุข รวมถึงก็รู้สึกเศร้าใจด้วยเช่นเดียวกัน

ที่ได้พบกับเธออีกครั้ง..หลังจากที่เคยคิดไว้

ว่าคงจะไม่มีทางได้เจอ กับ 'เธอ' อีกต่อไปแล้ว

แม้ว่าสายตาที่เธอมองผ่านฉันมา ยิ่งทำให้ฉันรุ้สึกปวดร้าว

และเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก

แต่อย่างน้อย วันนี้ก็คือวัน ที่ฉัน มีความสุขมากที่สุด

ขอบคุณ..ทุกๆอย่าง ที่ทำให้ฉัน

ได้พบกับเธอ คนที่อยู่ไกล แสนไกล.อีกครั้ง......

....เขียนถึงเธอ คนที่อยู่แสนไกล (ในโลกแห่งความจริง)

ความคิดเห็น