ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    #HwangAndTheKwon [minhyunbin: h x m]

    ลำดับตอนที่ #7 : Page 1113 : เมา

    • อัปเดตล่าสุด 14 ธ.ค. 61




    เมา

     

     

           ถ้าฮวังมินฮยอนยังเอาแต่แตะเนื้อต้องตัวเขาอยู่แบบนี้ล่ะก็ ...

    ควอนฮยอนบินไม่รับประกันความปลอดภัยหรอกนะ

     

           นอกจากมือจะไม่อยู่สุขแล้ว เสียงหัวเราะคิกคักนั่น ก็ทำลายสมาธิในการขับรถไม่ต่างกัน

     

           “พี่นั่งนิ่ง ๆ” ฮยอนบินเปิดไฟเลี้ยวก่อนจะจอดรถข้างทาง ... และครั้งนี้เป็นรอบที่สามแล้ว

     

           “คิกคิก ฮยอนบินเหรอเนี่ย” มินฮยอนพุ่งเข้าหาอีกคนทันทีที่รถจอดสนิท มือเรียวจับใบหน้ารุ่นน้องพร้อมกับดึงแก้มอีกฝ่ายอย่างสนุกสนาน

     

           “เฮ้อ พี่ครับ”

     

           “ปากน่าจูบจัง” ฮยอนบินเลิกคิ้วกับคำพูดของอีกฝ่าย ...

     

    นี่พูดเพราะเมาถูกไหม

     

           “เมาก็อย่าพูดไปเรื่อยครับ คนอื่นเขาคิด”

     

           “จูบกันไหม”

     

           “มีสติหน่อยครับพี่” ฮยอนบินแตะแก้มอีกฝ่ายเบา ๆ แต่ผลก็เป็นเหมือนเดิม ตาหวานเชื่อมนั้นยังคงจ้องริมฝีปากของเขาอยู่

     

    รู้ว่าตัวเองกินไม่ได้ก็ยังจะกิน ... ดื่มเบียร์สองสามอึกแล้วเมาเนี่ยนะ

    ให้ตายเถอะ ฮวังมินฮยอน

     

           “ฮยอนบิน ... จูบกัน” ถ้าเป็นเวลาปกติเขาคงกระโดดใส่ไปแล้ว ก็เล่นน่ารักเสียขนาดนี้

     

           “เดี๋ยวรอถึงบ้านผมก่อนนะครับ ... ผมให้มากกว่าจูบอีก”

     

           “ฮยอนบิน ...”

     

           “หืม”

     

           “ถึงบ้านนายยังอะ”    

     

     

     

    เขาเพิ่งพูดไป ... ยังไม่ถึงห้านาทีเลย

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

           ฮวังมินฮยอนลืมตาตื่นพร้อมอาการมึนหัวอย่างหนัก กว่าสติจะกลับมาครบก็เล่นใช้เวลาไปหลายนาที

     

    ถึงแม้จะยังรู้สึกง่วงและปวดหัวอยู่หน่อย ๆ เขาก็พอรู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ... แต่มาอยู่ที่นี่ได้ยังเนี่ยสิ

     

           หันซ้ายหันขวาไม่เห็นเจ้าของห้องก็รู้สึกโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง หวังว่าเขาคงไม่ทำอะไรเปิ่น ๆ ให้อีกฝ่ายเอามาล้อได้นะ

     

           “เฮ้ย ตกใจหมด นึกว่าไม่อยู่” มินฮยอนตะโกนเสียงดัง เมื่อเห็นฮยอนบิน (ที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันท่อนล่างไว้) กำลังยืนแปรงฟันอยู่หน้ากระจก

     

           “ตื่นแล้วเหรอครับ ยังปวดหัวอยู่ไหม”

     

           “นิดหน่อย ... เมื่อคืน”

     

    จะถามว่าไงดีนะ ...

     

           “อ๋อ เมื่อคืนเราหยุดที่จูบกันครับ ไม่มีอะไรมากกว่านั้น”

     

    หน้าเขาต้องแดงมากแน่ ๆ กับประโยคเมื่อกี้ของเด็กนี่

     

           “ไม่ใช่โว้ย ... แค่จะถามว่าเมื่อคืนทำไมพี่ถึงมานอนนี่”

     

           “อ๋อ พี่แจฮวานโทรมาหาผมให้ไปรับพี่” ฮยอนบินหลุดขำ เมื่อเห็นคนเป็นพี่หูแดง แถมยังทำเมินหนีไปมองทางอื่น

     

           “แล้วทำไมพวกนั้นไม่พาพี่กลับหอล่ะ”

     

           “พี่ยังไม่เห็นสภาพแต่ละคนสินะครับ พาตัวเองกลับได้ก็โคตรเก่งละ”

     

    ถ้าให้บรรยายสภาพของคนสามคนรวมคนตรงหน้าเป็นสี่เมื่อวาน

    ไม่อยากจะพูดเลยจริง ๆ

     

           “มองอะไรเล่า”

     

    มองเขาแล้วอมยิ้มแบบนั้น ... หมายความว่าไง

     

           “มองคนขี้เมา”

     

           “ไม่ได้เมา แค่มึน ๆ”

     

    เถียงไว้ก่อนละกัน ... ก็รู้สึกว่าเมื่อคืนก็ไม่ได้เมาสักเท่าไหร่ ... มั้ง

     

           “บ้านผมเรียกเมาแล้วครับ แต่ดื่มสองอึกแล้วเมานี่เพิ่งเคยเห็น”

     

           “ช่างเถอะน่า เสร็จยังจะอาบน้ำ”

     

    อย่าล้อได้ไหมล่ะ ...

     

           “ก็อาบไปสิครับ ผมแปรงฟันอยู่ พี่ไม่เห็นเหรอ”

     

           “ไอ้ลามก ออกไป”

     

           “พี่อายอะไรเนี่ย ตอนอยู่หอด้วยกันพี่ก็นอนถอดเสื้อ”

     

           “มันไม่เหมือนกันโว้ย อันนี้จะแก้ผ้าอาบน้ำ”

     

    ดูตาสิ ... โคตรจะหื่น

     

           “ขอดูไม่ได้อ่อ”

     

    ใครจะให้อยู่ ... ไม่จบแค่อาบน้ำจะทำยังไง

     

           “ไอ้บ้ากาม”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

           ได้อาบน้ำค่อยรู้สึกสดชื่นหน่อย

    ฮยอนบินไม่อยู่ในห้อง

    ดีแล้ว ... ขนาดตอนนี้ยังรู้สึกหน้าร้อนกับคำพูดกับสายตาอีกฝ่ายอยู่เลย

     

           เพิ่งรู้ว่าสร่างเมาแล้วคอจะแห้งแบบนี้ ตู้เย็นจึงเป็นเป้าหมายอันดับแรกที่เดินไปหาหลังจากเข้ามาอยู่ในครัวแล้ว

     

           “โอ้โห” หลุดปากได้เพียงแค่นั้น เมื่อเห็นเบียร์ยี่ห้อที่ตัวเองโฆษณา ทั้งขวดทั้งกระป๋องแช่ไว้เต็มตู้

     

    ลูกชายบ้านนี้เขาไม่กินน้ำเปล่าหรือไงนะ

     

    “เอาอีกสักกระป๋องไหมครับ” คนตัวสูงกว่ามายืนซ้อนหลังตอนไหนไม่รู้ แถมหน้าจะแนบแก้มเขาอยู่แล้วด้วย

     

    “ตกใจหมด”

     

    “ตกใจอะไรใกล้กว่านี้ก็เคยมาแล้ว”

     

    “ถอย” มินฮยอนหันมามองหน้าคนที่กักตัวเองไว้ในอ้อมแขน ดันอีกฝ่ายเบา ๆ ก่อนจะแทรกตัวออกมา

     

    “แล้วซื้อมาทำไมเยอะแยะ ที่บ้านดื่มทุกคนเลยเหรอ”

     

    “เปล่าดื่มคนเดียว ก็ผมเนี่ยแหล่ะ”

     

    ดื่มเบียร์แต่เช้าเนี่ยนะ ...

     

    “อย่าบอกนะว่า ...” ถ้าเขาคิดไม่ผิด ไอ้เด็กคนนี้ต้องทำเหมือนตอนที่กวาดซื้อโปสเตอร์แน่ ๆ

     

    “ว่า ...”

    “ซื้อมาเพราะพี่”

     

    “ก็ต้องใช่สิครับ” ฮยอนบินยิ้มตาปิด พร้อมกระดกเบียร์ในกระป๋องลงคอ

     

    “นายนี่ท่าจะบ้า”

     

    ตอนนี้เขาต้องหน้าแดงพอ ๆ กับหูแน่ ๆ

     

    “ถ้าบ้า ... ก็บ้าเพราะคนแถวนี้นั่นแหล่ะ”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    “เออ ใช่เกือบลืมเลย”

     

     

     

    จุ๊บ

     

     

     

    “มอร์นิ่งคิสครับ เมื่อวานพี่ขอไว้ก่อนหลับ”

     

    “...”

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    #HwangAndTheKwon

    @daisieelady

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×