คลังแสงแสนล้ำค่า

ลำดับตอนที่ #5 : โอเมก้า

APPLICATION

" เวลาคือชีวิต แต่ชีวิตฉันมันคือเงินต่างหาก "

เพศรอง :โอเมก้า 

ชื่อ - นามสกุล :นายวสิน วงศ์ทรัพย์ / Mr.Wasin Wonsub

ชื่อเล่น : กาสิน / Kasin

อายุ : 16ปี ม.4

เพศ : ชาย

ตำแหน่งในโรงเรียน : นักเรียนธรรมดา

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 168 / 56

ลักษณะภายนอก : รูปร่างเด็กม.ปลายที่สมส่วน แต่เห็นแบบนี้ก็มีกล้ามเนื้อถึงจะไม่ขึ้นเป็น6แพ็คก็ตาม และแทบจะไม่มีไขมันส่วนเกินเพราะในตอนเด็กๆค่อนข้างขาดสารอาหาร ผิวขาวอมชมพูแต่จริงๆแล้วก็มีส่วนหยาบกร้านเพราะต้องทำงาน ใบหน้าเรียวรูปไข่ จมูกที่ไม่โด่งจนเกินไป ดวงตายาวเรียว จริงๆแล้วดวงตาสีน้ำตาลเข้ม เช่นเดียวกับผมที่เป็นสีดำ(แต่ในรูปเป็นในช่วงปิดเทอมและก็ใส่คอนเทคเลนส์สีฟ้า) เจาะหูข้างละ2รู้  ตอนเปิดเทอมมักจะใส่ก้านสีดำ(ถึงจะโดนครูว่าบ่อยๆก็เถอะ)

ลักษณะนิสัย : กาสินเป็นเด็กที่ไม่ค่อยพูดจากับคนแปลกหน้า ค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูง เข้าหาคนไม่เก่งเพราะเป็นคนที่พูดตรง ไม่ค่อยอ้อมค้อมและเป็นคนที่พูดโกหกไม่เก่ง แต่เป็นคนที่แสดงออกทางสีหน้าได้ค่อนข้างแย่ จนทำให้โดนหาว่าทำตัวหยิ่งอยู่บ่อยๆ เป็นคนที่มีความอดทนสูง ทนต่อความลำบากได้ดีเพราะทำงานมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ก็ไม่เคยได้ทำงานบริการเลยเพราะหน้าที่มักจะเหวี่ยงอยู่ตลอดเวลา นอกจากนั้นยังเป็นคนที่อารมณ์ร้อน มักจะชอบวีนใส่คนที่งี่เง่าอยู่บ่อยๆ มีจุดอดทนเรื่องผู้คนต่ำมาก เกลียดการที่ต้องเข้าสังคมชอบปลอม โกรธง่ายและหายยาก และจะจำเรื่องพวกนี้ได้ขึ้นใจ เป็นคนที่เรียนรู้ได้ไว หัวดีแต่มักจะโดดเรียนไปทำงานอยู่บ่อยๆ ไม่ชอบถูกใครมาดูถูก มักจะมีทิฐิเรื่องการดูแลตัวเองสูง ถึงจะดูเป็นคนที่ร้ายกาจแต่จริงๆแล้วก็อ่อนโยน และเป็นคนที่ปากร้ายใจดี ใจอ่อนใครขอร้องอะไรก็มักจะช่วยเหลือเสมอยกเว้นเรื่องเงินอย่างเดียว และค่อนข้างเอาจริงจังในหลายๆเรื่องในชีวิต ทำอะไรแล้วก็จะทำให้ถึงที่สุด ไม่ยอมแพ้ง่ายๆถึงแม้จะล้มกี่ครั้ง เขาก็พร้อมจะลุกขึ้นมาใหม่  กาสินเป็นคนที่นานๆที่จะอารมณ์ดีและสิ่งที่ทำให้อารมณ์ดีได้ก็ไม่กี่อย่าง ทั้งการที่ได้เล่นกับแมวที่เลี้ยงไว้ การที่ได้กินของหวานหลังจากทำงานเหนื่อยๆ และการได้นอนหลับอย่างเพียงพอ และที่สำคัญคือการได้รับเงินหลังทำงานอย่างเหน็ดเหนี่อย  เขาทำงานจนแทบไม่ได้สนใจเรื่องความรักนัก และคิดว่ามันไร้สาระมาตลอด เขาหมดศรัธากับความรักและเห็นค่าของเงินทองมานานแล้ว แต่ถึงจะชอบเงินแค่ไหนแต่เขาก็ไม่เคยคิดเห็นแก่ตัว เขาสามารถแบ่งเงินให้แก่คนที่ลำบากกว่าเขาได้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยจนเกินตัว เขารู้ลิมิตตัวเองว่าควรช่วยแค่ไหน กาสินเป็นเด็กม.ปลายที่ตอนอยู่โรงเรียนมักจะไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ไม่ใช่เพราะไม่อยากมีเพื่อนแต่เพราะเขากลัวที่จะมีความผูกพันธ์และกลัวความต่างทางเพศรอง เขาไม่อาจเดาได้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำอันตรายอะไรเขาจริงหรือไม่ ถึงแม้จะเป็นเบต้าหรือโอเมก้าก็ตาม บางทีการที่อยู่คนเดียวอาจจะดีกว่าก็ได้ แต่ก็ใช่ว่าไม่เคยเหงา คนเรามักจะมีมุมอ่อนแออยู่ทุกคนแค่จะเลือกว่าแสดงออกมากน้อยแค่ไหน

ชอบ :กินของหวาน(โดยเฉพาะของไอติม),เงิน,รอยสัก,ลมพัดเย็นๆ,การได้นอน,แมว

ไม่ชอบ/เกลียด :กาแฟ,เหล้าเบียร์,หมา,เสียงคนตะคอก/แมลงทุกชนิด,คนที่ชอบดูถูก

กลัว :ความมืด,ผี

ประวัติ : กาสินเกิดในตระกูลที่ฐานะ พ่อแม่เป็นอัลฟ่าทั้งคู่ แต่สุดท้ายตระกูลก็ล้มละลายเพราะโดนโกงเงิน ทำให้พ่อแม่ของกาสินมีหนี้ท่วมหัว จนต้องเปลี่ยนการงานและย้ายที่อยู่ และมักจะมีปัญหาเรื่องเงินกับญาติๆมาตลอด ถึงแม้จะเป็นอัลฟ่าแต่พอมาทำงานระดับต่ำก็มักจะถูกหัวหน้าที่เป็นเบต้าข่มอยู่เสมอเพราะด้วยตำแหน่งอำนาจของการงาน พ่อทำงานที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง ส่วนแม่ก็ต้องทำงานในโรงงานย้อมผ้า ทั้งคู่ต้องทำงานหนักทั้งๆที่ไม่เคยถูกใช้แรงงานมาก่อน ส่วนกาสินที่ยังเป็นเด็กประถมก็เข้าใจถึงความลำบากของพ่อแม่จึงพยายามทำทุกวิธีทางเพื่อหาเงินมาช่วยพ่อแม่ของตน ทั้งรับจ้างทำการบ้านให้กับเพื่อนๆ จนบ้างครั้งก็โดนดูถูกต่างๆนาๆและบางครั้งยังโดนหลอกใช้ทำให้ฟรีโดยไม่ได้เงิน นั้นทำให้กาสินรู้สึกแย่มาก แต่เขาก็ไม่สามารถท้อได้ เพราะพ่อแม่กำลังลำบากอย่างมาก แต่แล้ววันหนึ่ง เขาก็รู้วิธีได้เงินเยอะๆก็คือการไปนอนกับคนแปลกหน้า เขาจำไม่ได้หรอกว่าใคร แต่การที่เขาไปนอนเฉยๆแล้วปล่อยให้คนแปลกหน้าลูบไปทั่ว พร้อมกับเอาของแข็งมาถูแถวๆก้นก็ได้เงินมาหลายหมื่นแล้ว แต่พอแม่รู้เรื่องเข้าก็ร้องไห้และทำลายความของเพื่อระบายความโกรธ แล้วบอกว่าห้ามทำอย่างนั้นอีก กาสินไม่เข้าใจแต่เขาก็ยอมฟังแม่ เขาเลยไม่ไปหาคนแปลกหน้านั้นอีก แต่วันหนึ่งเขาก็กลับมาแล้วพยายามทำมิดีมิร้ายกับกาสินโดยที่เด็กประถมอย่างเขาไม่เต็มใจ กาสินกลัวและรังเกียจความรู้สึกนั้นมาก พ่อมารู้เรื่องในตอนที่ทุกอย่างมันจบลงแล้ว ทั้งรอยช้ำ คราบต่างๆอยู่บนร่างกาย เขากลัวการออกไปข้างนอกหลายเดือน เขาอยู่แต่ในบ้าน และรอให้พ่อแม่กลับมา แต่ที่กลับมาก็มีเพียงคุณแม่ที่เอาแต่มานั่งกอดเขาร้องไห้ในทุกๆวันเท่านั้น เขาเริ่มกล้าและออกไปโรงเรียน เพื่อนๆในโรงเรียนล้อกาสินว่า"ลูกคนเลว" กาสินไม่เข้าใจว่าทำไมถึงต้องบอกแบบนั้น ในที่สุดก็รู้ความจริง พ่อของเขาถูกจับข้อฆ่าคนตาย เพื่อนๆเริ่มตีตัวออกห่างเขา เริ่มที่จะเมินเฉยและเลือกที่จะรังแกเขา กาสินต่อต้านและถูกมองว่าเป็นเด็กเกเรทั้งๆที่แค่ต้องการป้องกันด้วย ครูเองก็ลำเอียง ดูออกเลยว่าไม่เคยเอ็นดูกาสินเลย  กาสินเกลียดช่วงเวลานั้นมาก จนตัดสินใจย้ายออกและไปสอบเข้าที่อื่นในม.ต้นแทนที่ไกลออกจากบ้านไป แม่เขาไม่ยอม แต่ยังไงกาสินก็ยืนยันที่จะย้ายไปทำให้แม่โกรธมาก และทำร้ายร่างกายเขา แม่เริ่มติดเหล้า และการสูบบุหรี่ และที่เลวร้ายที่สุดคือตอนที่เขารู้ว่าตัวเองเป็นโอเมก้า พอแม่รู้ แม่เริ่มร้องไห้ฟูมฟายและทำร้ายร่างกายเขา เอาแต่พูดว่าเขามันเป็นเศษขยะและโชคร้ายที่มีเขาเกิดมานั้นทำให้กาสินเสียใจมากที่สุด เขาเลยตัดสินใจออกจากบ้านและทำงานพิเศษหาเงิน ครั้งแรกที่เขาเข้าฮีทในช่วงม.ต้นก็เกือบโดนข่มขืนโดยอัลฟ่า ทำให้ฝังใจเรื่องนี้มาตลอด เขาพยายามหาเงินเพื่อซื้อยาระงับฮีทในปัจจุบันเขาไม่ได้ติดต่อกับแม่ตัวเองเลยเป็นเวลาหลายปี และตอนนี้กำลังทำงานที่บาร์แห่งหนึ่งทุกๆวันหลังเลิกเรียน(แอบเต้นสตริปเปอร์) 

ความสามารถพิเศษ : การวาดภาพ,การอดหลับอดนอนได้หลายวัน ,เต้นสตริปเปอร์

งานอดิเรก : ทำงานพิเศษ(ส่วนมากจะเป็นพาร์ทไทม์),วาดรูป

ทัศนคติต่ออัลฟ่า/เบต้า/โอเมก้า : เขาไม่ได้เกลียดอัลฟ่าทุกคน แค่บางคนที่ชอบดูถูกคนอื่น เขาจะเกลียดเป็นพิเศษเพราะช่วงเวลาในชีวิตเขามักจะโดนเหยียดอยู่ทุกครั้ง แต่ก็อดที่จะกลัวอัลฟ่าไม่ได้เพราะเคยเกือบถูกข่มขืนโดยอัลฟ่ามาก่อน 

 เบต้าเป็นเพศที่เขารู้สึกไว้ใจได้มากที่สุดเพราะเบต้านั้นเป็นเพศเดียวที่กาสินรู้สึกถึงมนุษยธรรมมากที่สุดแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมเปิดใจให้ง่ายๆ 

 โอเมก้าเป็นเพศที่โชคร้ายและน่ารำคาญที่สุด มักจะเกิดมาอย่างลำบากและใช้ชีวิตลำบากที่สุด และโอเมก้าเป็นเพศที่อันตรายไม่แพ้อัลฟ่า เพราะพวกนี้ต้องคอยเอาตัวรอดอยู่ในสังคมที่แบ่งชนชั้นแบบนี้ ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขา แต่โอเมก้าบางคนทำตัวอ่อนแอจนเขานึกรำคาญ

อื่นๆ : เขากลัวความลับเรื่องงานพิเศษแตกมากที่สุด กลัวพอๆกับการไม่ได้เงินด้วยซ้ำเพราะในโรงเรียนไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลย(ทำงานผิดกฏหมาย)

(c)              Chess theme