คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : The ring.(Doflamingo x crocodile)
Doffee x croco
“The Ring.”
“บอสคะ มีคนมาพบคะ”เสียงใสตามประสาของสาวใหญ่ร่างอรชรดังขึ้นจนทำลายสมาธิของบอสหรือคร็อกโคไดร์ 1ใน7เทพโจรสลัดที่ตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับการจัดการเอกสารกองเป็นภูเขาแบบนี้ เขาละสายตาออกจากเอกสารตรงหน้ามองไปยัง นิโค โรบินหรือms.allsunday ผู้ช่วยของเขาพร้อมกับขมวดคิ้วอย่างอารมณ์เสียและส่งสายตาเป็นเชิงว่า ไอบ้าที่ไหนมันมากัน?
“คุณโดฟลามิงโก้คะ จะให้เข้าม---“
“ไล่มันกลับไป!!”ยังไม่ทันทีเสียงใสของโรบินจะพูดจบ เสียงอันทรงอำนาจดังขึ้นแทรกเสียก่อน พร้อมกับร่างสูงที่นั่งบนเก้าอี้และทำท่าทางนวดขมับตัวเองเบาๆเหมือนเป็นการคลายความเครียดกับหายนะที่จะเกิดขึ้น..
“หึหึหึ~เจ้าเข้ ฉันอุสาห์มาต้องไกล จู่ๆไล่กลับแบบนี้ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ? หืมม~ หึหึหึ~”เสียงทุ้มที่ดังมาจากนิโคโรบินจนทำให้เจ้าตัวถึงกับเสียวสันหลังพร้อมกับเอียวตัวไปมองและหญิงสาวก็พบกับ..ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ ผิวสีแทน สวมเสื้อที่มีการเปิดออกจนเห็นแผ่นอกหนาถูกทับด้วยเสื้อคลุมขนนกสีชมพูหวาน.. เธอเงยหน้ามองไปยังใบหน้าที่ฉีกยิ้มจนเห็นไรฟันชัดเจน ดวงตาที่ถูกปกปิดอยู่ภายใต้แว่นตาสีม่วงเข้มประหลาดนั้นจนทำให้เธอเดาไม่ออกเลยว่า เขาคิดจะทำอะไรกันแน่..
"ต้องการอะไร.."เสียงของท่านเซอร์หนุ่มกดต่ำลง บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เขาไม่พอใจกับกิริยาของนกขนฟูอย่างแรงส์
"หึหึหึ ไม่คิดจะต้อนรับแขกหน่อยหรอ?เจ้าเข้"ไม่เพียงแต่ไม่ตอบคำถามของท่านเซอร์หนุ่มแต่ยังย่าฃเท้าเข้ามาภายใยห้องโถงอย่างไม่เกรงกลัวต่อสายตาที่คร็อกโคไดร์มองมา
"บอสคะ เดี๋ยวฉั--"
"เธอออกไปรอด้านนอกแล้วห้ามให้ใครเข้ามาจนกว่าฉันจะอนุญาต..รวมทั้งเธอด้วย.."คร็อกโคไดร์สั่งนิโคโรบินด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่เต็มไปความเผด็จการ
หญิงสาวโค้งเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปจากทางเข้าและค่อยๆปิดประตูบานใหญ่ลงทำให้ตอนนี้เหลือเพียงเจ้าของห้องที่นั่งอยู่บนโต๊ะทำงานชั้นดีที่รายล้อมไปด้วยกองเอกสารและหนุ่มผิวแทนที่มีเสื้อคลุมขนนกสีชมพูเป็นเอกลักษณ์ยืนยิ้มอยู่เบื้องหน้าเจ้าของห้อง
"หึหึหึหึ~เดี๋ยวแกเผด็จการชะมัด"ร่างของโดฟลามิงโก้ย่างไปยังโต๊ะทานข้าวของท่านเซอร์อย่างถือวิสาสะและลากเอาเก้าอี้ไม้ชั้นดีมานั่งตรงข้ามกับท่านเซอร์ที่ตอนนี้มองเจ้านกขนฟูตาขว้างและขมวดคิ้วเข้ากันเป็นปมบ่งบอกเลยว่าตอนนี้เขาพร้อมจะเด็ดหัวคนตรงหน้าแล้ว
"น้ำหน้าอย่างแกมีสิทธิ์มาออกความเห็นด้วยหรือไง"ท่านเซอร์หนุ่มกล่าวอย่างอารมณ์เสีย
"คิดถึงนะ.."
"ห่ะ?!"จระเข้หนุ่มอุทานออกมาอย่างมึนงงเพราะจู่ๆเจ้านกยักษ์ที่ปกติจะยิ้มหน้าแป้นแก้มแทบฉีกแต่ตอนนี้สีหน้าของมันไม่มีวี่แววจะล้อเล่นเลย
"คิดถึงแกชะมัดเลยวะ เจ้าเข้ หึหึ~"นกยักษ์แสยะยิ้มกว้างออกมาอีกครั้งพร้อมกับเปล่งเสียงหัวเราะที่ท่านเซอร์หนุ่มได้ยินแล้วอยากจะเอาทรายยัดปากแต่ก็นะ..ก็ทำได้แค่อยากนั้นแหละ..
"นี้แกจะบอกว่าที่แกยอมลากสังขารตัวแกมานี้เพื่อมาพ่นคำพูดงี่เง่าแบบนี้นะหรอวะ?"คร็อกโคไดร์สถบออกมาอย่างอารมณ์..จะไม่ให้อารมณ์เสียได้ไงละ!ก็มันเล่นโผล่มาไม่บอกไม่กล่าวแบบนี้!แถมยังมีหน้ามาพูดอะไรชวนขนลุกอีก!ได้ยินแล้วอยากจะอ้วก!!
"หึหึหึหึ~ปากปีจอไม่เปลี่ยนเลยนะ แบบนี้ต้องโดนลงโทษซะหน่อย..!"ไม่ทันทีท่านเซอร์หนุ่มแห่งอลาบัสต้าจะเอ่ยสวนก็โดนมือหนาเอื้อมมาบีบท้ายทอยอย่างแรงและกระชากเข้ามาหาตนโดยไม่สนใจความเจ็บปวดของอีกฝ่ายเลย แน่นอน..มืออีกข้างของฟลามิงโก้เขาไม่บ่อยให้ว่างแน่นอน นกยักษ์เอามือขึ้นบีบแก้มทั้งสองข้างอย่างแรงจนทำให้ริมฝีปากของท่านเซอร์เผยออกโดฟลามิงโก้ไม่ยอมให้โอกาศหลุดไปทาบริมฝีปากลงทันที
"อื้มมม.."เสียงครางดังออกมาจากลำคอของท่านเซอร์หนุ่มที่ถูกโจมตีโดยเด็กเปรตที่ห่างกับเขาถึง5ปีแต่กระนั้นด้วยพละกำลังที่มากกว่าทำให้เขาต้องตกลงเป็นรองทุกที..
ลิ้นหนาของนกยักษ์ตวัดเข้ามาภายในเพื่อหวังจะชิมชมความหวานจากโพรงปากของอีกฝ่ายโดยไม่ลืมที่จะหยอกล้อไปกับลิ้นเล็กนั้นด้วย
"อื้ออ..แฮ่กๆ..อื้มมม!!!"ถึงแม้ท่านเซอร์หนุ่มจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระแต่นั้นก็เป็นเพียงช่วงเวลาไม่กี่วิ ท่านเซอร์ก็ถูกครอบครองโพรงปากไปอีกครั้งและยังคงถูกร่างใหญ่ขโมยความหวานในปากไป..
เมื่อฟลามิงโก้พอใจกับการกระทำและความหวานจึงค่อยๆถอนริมฝีปากของตัวเองออกมาช้าๆ มือหนาที่เคยบีบท้ายทอยอยู่นั้นก็ค่อยๆผ่อนแรงลงแต่ก็ยังคงพัธนการไว้อยู่อย่างนั้น เขายกมืออีกข้างขึ้นปาดของเหลวสีใสที่ไหลย้อยลงมาจากริมฝีปากของอีกฝ่ายพลางเลียริมฝีปากของตนเองและกระตุกยิ้มขึ้นอย่างพอใจกับมีหน้าที่แดงก่ำและหอบหายใจอย่างถี่บ่อย
ท่านเซอร์หนุ่มจ้องเขม็งไปยังใบหน้าที่ห่างกันไม่กี่เซ็นของโดฟลามิงโก้ คิ้วขมวดเข้าหากันและการเม้นปากของจระเข้หนุ่มทำให้เจ้านกยักษ์พอเดาได้ว่า สายตาที่ท่านเซอร์มองมานั้นต้องการบอกอะไรกับเขา
"หึหึหึ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ นี้มันแค่การเริ่มต้นนะ"เมื่อกล่าวจบนกขนฟูสีชมพูก็หัวเราะในลำคอตามเอกลักษณ์ของตนเองก่อนจะบ่อยให้ท้ายทอยของจระเข้หนุ่มเป็นอิสระและตนเองก็หย่นกายลงบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงพลางเท้าคางมองมายังคร็อกโคไดร์ที่ตอนนี้ไม่แม้แต่จะปริปากพูดอะไร ท่านเซอร์ได้แต่เช็ดริมฝีปากตัวเองลวกๆอีกครั้งก่อนจะจุดซีการ์ขึ้นมาสูบอย่างอารมณ์เสีย
"ไอธุระนะมันก็มีอยู่หรอก.."สิ้นเสียงของนกยักษ์ก็ล้วงน้ำกล่องกำมะหยี่สีแดงขึ้นมาก่อนจะเปิดมันออกเผยให้เห็นแหวนสีเงินพร้อมเพชรเม็ดใหญ่น้ำงามสีชมพูใสอย่างปิดไม่อยู่ คงราคาไม่ใช่ถูกๆแน่ๆ
"หึหึหึหึแกชอบไหมละ"
คร็อกโคไดร์ไม่ตอบแต่ถือวิสาสะเอื้อมมือไปหยิบแหวนในกล่องกำมะหยี่ขึ้นมาดู
"หวังอะไรรึไงวะแกน่ะ"เสียงทุ้มท่านเซอร์หนุ่มทวงขึ้นไม่จริงจังนักทำให้โดฟลามิงโก้เผยยิ้มขึ้นเล็กน้อย
"แกคิดว่าไงละ?"
"จะไปรู้หรอวะ"ไม่ทิ้งเวลาให้เนิ่นนาน เมื่อสิ้นเสียงคำถามของหนุ่มร่างยักษ์ก็ได้ยินคำตอบของร่างที่มองดูแหวนในมืออย่างพอใจก่อนจะส่งคืนให้เจ้าของใส่ลงกล่องผ้ากำมะหยี่อีกครั้ง
"แต่ฉันมีอีกวง เหมาะกับแกมากกว่าวงนี้อีก หึหึหึ.."สิ้นเสียงหัวเราะอันน่าหมั่นไส้ของโดฟลามิงโก้มือหนาก็คว้าข้อมือหนาของคร็อกโคไดร์ เขาสูบดมฝามือของอีกฝ่ายอย่างหลงไหล..กลิ่นซิการ์ที่ยังคงติดบนฝามือของอีกฝ่ายจางๆ..มันกลับน่าหลงไหลอย่างประหลาด…
โดฟลามิงกี้พลิกจากฝามือเป็นหลังมือซึ่งเจ้าของมือหนานั้นก็ไม่ได้ทักทวงอะไร ริมฝีปากของนกยักษ์ประทับลงบนนิ้วเพียงนิ้วเดียวที่ไร้ซึ่งเครื่องประดับเหมือนรอใครซักคนมาตีตราเป็นเจ้าของซึ่งตอนนี้..คนคนนั้นกำลังทำอยู่ในตอนนี้…
ผ่านไปเพียงไปกี่วิริมฝีปากหนาที่ประทับตีตราบนนิ้วนางอยู่นั้นก็เปลี่ยนเป็นการครอบครองนิ้วนั้นโดนโพรงปากของตนเองก่อนจะประทับตราอย่างแท้จริง…
"อึก!!"เสียงอุทานด้วยความตกใจและเจ็บปวดของท่านเซอร์หนุ่มดังอยู่ในลำคอหลังจากที่โดฟลามิงโก้ลงมือสร้างรอยฟันของตนเองรอบๆนิ้วนางเรียวของคร็อกโคไดร์โดยไม่บอกกล่าวจนเกิดรอยแดงเด็ดชัด โดฟลามิงโก้ปล่อยให้นิ้วนางของท่านเซอร์นั้นให้เป็นอิสระจากการพันธนาการจากโพรงปากของตนเอง เขามองไปยังผลงานของเขาบนนิ้วของท่านเซอร์....รอยฟินที่ห้อมรอบอยู่บนผิวสีซีดของนิ้วเรียวยาวนั้น..ช่างเป็นการตรีตราที่ไร้ที่ติ..
"แกทำบ้าอะไรของแกวะ"แต่ดูเหมือนท่านเซอร์หนุ่มแห่งอลาบัสต้าไม่รอให้โดฟลามิงโก้ชื่นชมผลงานของตนเองนานนักก็กระชากข้อมือของตนกลับมาก่อนจะมองดูบาลแผลที่เหมือนการตรีตราซะมากกว่าของนกยักษ์
"นี้นะหรอ แหวนที่แกว่านะ?"
"หึหึหึหึ ใช่แล้ว ฉันบอกแล้วนิว่ามัน'เหมาะ'กับแกมากกว่าวงนั้นนะ.."กล่าวมาอย่างนั้นก่อนจะแสยะยิ้มออกมา..เจ้านกยักษ์ฟลามิงโก้กล่าวอย่างสบายๆและดูอารมณ์ดีกว่าปกติ
"แกมันโรคจิต..ฟลามิงโก้"ท่านเซอร์พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่พอใจนักแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้นกยักษ์ขนฟูอารมณ์ดีลดลงเลยแต่มันกลับมากขึ้นด้วยซ้ำ…
"หึหึหึ ท่านเซอร์คร็อกโคไดร์..จงจำไว้นะว่านี้คือเครื่องหมายของฉันนะไม่ว่ายังไงก็ตาม..ห้ามเอาวงอื่นมาใส่เด็ดขาดเว้นแต่วงนี้.."เมื่อพูดจบโดฟลามิงโก้ก็ยื่นทั้งกล่องกำมะหยี่สีแดงให้ท่านเซอร์คร็อกโคไดร์ก่อนจะหัวเราะฉบับของตนเองตบท้าย แน่นอนว่าท่านเซอร์เองก็ไม่ได้ปฎิเสธกล่องนั้นแต่กลับรับมาโดยไม่พูดอะไร เขาได้แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจและสูบซิการ์เท่านั้น…
"หึหึหึ..~ วันนี้ฉันมาแค่นี้แหละ แล้วจะแวะมาเยี่ยมอีกนะ เจ้าเข้.."โดฟลามิงโก้กล่าวพร้อมๆกับลุกขึ้นและเดินออกจากห้องโถงหรูไปพร้อมกับหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่น่าหมั่นไส้เช่นเคย…
"บอสคะ โดฟลามิงโก้มีธุระอะไรกับ..บอสค่ะ?.."เมื่อโดฟลามิงโก้เดินออกไปจากประตูทางเข้านิโคโรบินก็รีบเดินมาภายในแต่ก็พบว่า..ร่างก็ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็น1ใน7เทพโจสลัดและเป็นหัวหน้ากลุ่มของบาร็อคเวิร์คกำลังนั่งหน้าแดงอยู่..!!
เจ้านกบ้านั้น!!เล่นขี้โกงนี้หว่า!!!
ใช่แล้ว...ตรงกล่องกำมะหยี่สีแดงนั้นมีป้ายเล็กๆที่เขาไม่อาจสังเกตุเห็นตอนแรกห้อยอยู่พร้อมกับตัวภาษาเขียนที่เขียนอยู่ว่า…
“Will you marry me?"
-----------------------
ครั้งนี้เป็นของน้องนกกับเจ้าเจ้จ้า
อาจจะบรรยายงงๆหน่อยนะ ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
ถ้าใครงงก็มาถามได้นะคะ
ส่วนคำขอของคุณ Darkmool ที่รีเควสซันโวลกับมิลฮอร์คโซมานั้น...
เราขอกลับไปคิดมาก่อนละกันนะคะ555 เราไม่คิดว่าจะไม่ใครจิ้นคู่นี้แต่จะพยายามแต่งให้ได้นะคะ^^
คู่ต่อไปที่คาดจะลงคือลอว์ดโคราซอนนะคะ อยากลองแต่งดราม่าบ้าง5555
เม้น+อ่าน=กำลังใจ
ความคิดเห็น