Love die รักตายนายเพื่อนสนิท[ํYaoi]

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ:เพื่อนสนิทที่ไม่รู้ใจ

                                     


    'เหง่ง...หง่าง!' เสียงระฆังหลังเลิกเรียนที่ดังขึ้นเป็นประจำทุกวันได้ดังขึ้นอีกครั้งยามหมดคาบสุดท้ายที่ทุกคนรอคอยของวันนี้ นักเรียนมัธยมปลายส่วนใหญ่เริ่มทยอยกลับบ้าน เมื่อประตูโรงเรียนถูกเปิดออก เเต่ภายในอาคารเรียนสีชมพูอ่อนก็ยังคงมีกลุ่มคนที่ยังรอคอยผู้ปกครองให้มารับ บ้างก็เล่นเกม บ้างก็เล่นการ์ด เเต่ส่วนใหญ่ก็คงจะกระจุกอยู่ภายในโรงยิมขนาดใหญ่ของโรงเรียนเเละเล่นบาสเก็ตบอลกันซะมากกว่า 'เขา' เองก็เช่นกัน

     หลังจากที่ระฆังดังได้ไม่นาน 'ฟิน' เเละกลุ่มเพื่อนของเขาก็เตรียมพร้อมที่จะวิ่งไปยังสถานที่เเห่งนั้น

"เร็วสิวะ ไอ้กร เดี๋ยวโรงยิมก็เต็มหรอก"   เสียงที่ตะโกนก้องภายในห้องเรียน บ่งบอกได้ถึงความรีบร้อนของผู้พูด

"ถ้ามึงรีบ มึงก็ไปจองก่อนดิ"   'กรธวัช' หรือ 'กร' ตอบกลับอย่างเซ็งๆ ที่ถูกเพื่อนสนิทเร่ง                                                                                                                        
"โห่...ก็กูไม่มีเพื่อนอ่ะ"

"ไม่งั้นกูให้ไอ้หมิงไปจองนะเว้ย"   ผู้ที่ถูกพาดพิงไม่ได้ตอบสิ่งได้กลับไป เเต่ก็พยักหน้าเป็นเชิงรับรู้ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไปยังที่หมาย หมิงเป็นคนเงียบๆ ต่างจากฟินเเละกรที่จะพูดมากซะมากสักหน่อย

"ขอบใจเว้ย!"   เด็กหนุ่มผิวคล้ำตะโกนไล่หลังอีกฝ่ายไป นี่เเหละนิสัยของเขา...ขี้โวยวายเเละชอบใช้เสียงดังเป็นที่สุด

"ใช้งานมันบ่อยๆ จะดีเหรอวะ"

"เเหม พ่อคุ้ณ เป็นห่วงเป็นใยกันซะเหลือเกินนะขอรับ"

"ก็เพื่อนกันนี่หว่า"   กรว่าก่อนที่จะเดินเข้าไปกอดคออีกฝ่ายเเละลากเขาออกจากห้องตามเพื่อนอีกคนหนึ่งไป


ณ โรงยิมอันเเสนวุ่นวายในตอนนี้ ซึ่งก็คงจะเงียบสงัดดุจป่าช้าในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า กลุ่มของฟินซึ่งเป็นที่คุ้นหน้าคุ้นตาของเหล่ารุ่นพี่เเละรุ่นน้องเป็นอย่างดี ก็ได้มาเล่นบาสเกตบอลเหมือนกับทุกๆ วันที่ผ่านมา เรียกได้ว่ามันเป็นกิจวัตรประจำวันของพวกเขาเลยก็ได้

"ทำไมวันนี้มือตกจังวะ"   ฟินบ่นอุบอิบด้วยความหัวเสีย หลังจากที่ชู้ตบอลไม่ลงห่วงถึง 7 ครั้งติดต่อกัน ทั้งๆ ที่ปกติเขาไม่เคยพลาดเเม้เเต่ลูกเดียว

"เย็นไว้ๆ"

"ไม่ยงไม่เย็นมันเเล้ว!"

"ถ้ามันจะเป็นเเบบนี้ ก็ปล่อยมันไปเหอะกร"   หมิงที่อยู่เงียบๆ ประดุจไร้ตัวตนมานานพอสมควรพูดขึ้นพร้อมกับลากเพื่อนของตนออกไป

"เดี๋ยวดิ ปล่อยนะเว้ย!"


      
     ในยามเย็นที่เหมือนว่าดวงอาทิตย์สีทองที่ส่องประกายบนท้องฟ้ากำลังจะตกในไม่ช้า ชายหนุ่มร่างใหญ่กำลังนั่งหัวเสียอยู่ที่เดิมอย่างเงียบๆ เนื่องจากเหลือเพียงเขาคนเดียวภายในที่เเห่งนั้น หลังจากที่โดนเพื่อนทั้ง 2 คนทิ้งไว้ถึง 3 ชั่วโมงเเล้ว

"เอ้า...กูซื้อมาให้"   ขวดน้ำเเช่เย็นในมือของใครบางคนถูกยื่นมาให้ ใช่เเล้ว...กร เพื่อนที่เขารักเเละไว้ใจมากที่สุดรองจากพ่อเเม่เลยล่ะ

"หมิงมันกลับไปเเล้วเหรอ"

"อืม...พวกมึง 2 คนเนี่ยน้า เมื่อไหร่จะลงรอยกันซักที กูละเบื่อ!"   ร่างโปร่งว่าอย่างเบื่อหน่าย ก่อนที่จะทิ้งร่างลงข้างๆ เพื่อนสนิท

"ไม่ต้องห่วงกูเลยนะ ห่วงตัวเองเหอะ ได้ข่าวว่าเมื่อกี้โดนบอลอัดหัวไปไม่ใช่เหรอวะ"

"กูสบายดี เราเพื่อนกันนะเว้ย"

"ย้ำจัง ไอ้ประโยคเนี้ย"   ฟินยิ้มให้คนข้างๆ เเละลูบหัวเขาเบาๆ

"อย่ามาเล่นหัวกูดิ"

"ถูๆๆ ฮ่าๆๆๆ มันดีว่ะ"

"บอกว่าอย่าเล่นไง!!"   กรพยายามปัดมือหนาที่อยู่บนหัวของตนออก

"ฮ่าๆๆ โอ้ย ขำ"

'เพราะเป็นเพื่อนสนิทไง...พวกเขาถึงได้ไม่เคยรับรู้สิ่งที่อยู่ลึกลงไปในใจ มันเรียกว่าความรักน่ะ'

 

 

THE GIRL IN : L :)  Shalunla