คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Direction 01
Direction 01
“พวกเราทั้งคู่ชอบนาย”
.
.
.
แฮรี่มึนงงกับคำพูดนั้นมาก แต่ในใจกลับเต้นรัวอย่างหาสาเหตุไม่ได้ ทำได้ก็แต่พูดออกไป “ฉันก็ชอบพวกนาย ^-^ ”
“ชอบใครล่ะ!” เซนถามเสียงเข้ม
“ก็..ทั้งคู่ไง?”
“ฉัน” เขาชี้ที่ตัวเอง “หรือลูอี้”
“พวกนายก็เพื่อนฉันทั้งคู่นะ!!” แฮรี่เริ่มรำคาญนิดๆเมื่อเซนเริ่มเซ้าซี้
“งั้นเป็นแฟนกับฉันนะ แฮซซ่า” ลูอิสเข้ามาใกล้แฮรี่อีกครั้งแล้วสบตาคู่สวยอย่างจริงจัง
“ฟ แฟน?” ร่างสูงผงะเล็กน้อย ก่อนจะหน้าแดงปนเขินอาย “แฟนนายก็เอลไม่ใช่หรอ?”
“ฉันไม่ได้รักเธอ”
“ฮะ?”
“ตอนแรกๆก็นะ ยอมรับแหละว่าหวั่นไหวนิดๆ แต่ว่าตอนนี้ฉันรู้ใจตัวเองจริงๆแล้วนะ” ลูอี้เกาท้ายทอยขัดๆเมื่อพูดถึงแฟนสาวสุดสวย ก่อนจะหันมามองแฮรี่อีกครั้ง
“นาย พูดจริงเหรอ” แฮซซ่าเริ่มหวั่นไหวกับดวงตาคู่นั้นแล้วสิ
“ไม่จริงหรอก แฮรี่!” เหมือนเป็นดั่งธาตุอากาศไปเสียแล้วกับหนุ่มลูกครึ่งปากีสถานคนนี้ เขาผลักไหล่ลูอิสออกห่างจากแฮรี่แล้วหันร่างสูงมาเข้าหาตัวก่อนจะประกบปากลงไปอย่างรวดเร็ว และถอนออกอย่างรวดเร็วเช่นกัน ทำเอาคนโดนขโมยจูบตั้งตัวไม่ทัน
“Zayn!!!” แฮรี่ตกใจ มันไม่เหมือนจูบที่พวกเขาเคยจูบกันมา ครั้งนี้มันอบอุ่นและนุ่มนวลมาก ถึงแม้จะถอนออกเร็วไปหน่อยก็ตาม ท่ามกลางความตกใจของทั้งสาม ลูอิสรีบเข้ามากระชากคอเสื้อแฮรี่ให้หันมาประจันหน้ากับเขาแล้วรีบกดริมฝีปากลงไปอีกครั้งโดยที่ร่างสูงไม่ทันตั้งตัว ลูอี้ขบปากแฮรี่เบาๆแล้วรีบจูบทับรอยของเซนอย่างหนักหน่วงจนแฮรี่ตกใจจึงรีบถอนปากออก แต่ทว่าลูอิสกลับไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เขาจึงใช้มือหนาเชยคางแฮรี่ก่อนจะเริ่มซุกไซร้หาความหวานในโพรงปาก ราวกับร่างกายมันอ่อนระทวยไปหมดจะหลงในกอดนี้เลยน่ะสิ...ลิ้นสากร้อนพันกันอย่างไม่เป็นจังหวะเพราะแฮรี่ตกใจและสับสนไปหมด จนลูอิสเลียริมฝีปากหวานรอบสุดท้ายเพราะคนตรงหน้าเขาเริ่มไม่ไหวแล้ว เขารู้ดี.. ลูอิสถอนปากออกมาอย่างเสียดาย เบะปากนิดๆ แฮรี่รีบยกแขนมาปิดหน้าที่กำลังแดงเถือกของตนไว้
ไอ้บ้าพวกนี้ !!! มันเป็นอะไรเนี่ย!!!!!
เซนหันไปคุยอะไรบางอย่างกับลูอิส ก่อนจะขมวดคิ้วใส่หน้ากัน แล้วยิ้มออกมาทั้งคู่ ทำเอาแฮรี่หน้าแดง เพราะเขินจูบตะกี้หรือโกรธมากไปก็ไม่รู้
“พวกนายเล่นบ้าอะไรเนี่ยย!!!” แฮรี่ตะโกนอย่างเหลืออด เล่นกับความรู้สึกมันสนุกหรือไงกัน!
“ปากนายหวานมาก. .. ” ลูอี้ไม่ตอบคำถามและยังพูดจาส่อมากด้วย
“ใช่” เซนตอบหน้าตาเฉย
“ไม่รู้ด้วยแล้ว!!!!” แฮรี่รีบเดินหนีออกไปก่อนจะสะบัดเรือนผมยุ่งๆของตัวเอง เผื่อว่าความรู้สึกเมื่อตะกี้จะจางหายไปบ้าง
แต่ไม่เลย... มันชัดเจนกว่าเดิมด้วยซ้าไป
ไม่อยากรู้อะไรแล้วว้อยยยยยยยยยย
4ทุ่มกว่าแล้ว..
เซนคิดในใจ ร่างสูงของเขาไปไหนนะ
“เลียมมมมมมม” เสียงใสตะโกนออกมาจากห้องนั่งเล่น เมื่อชะโงกหน้าไปดูคุณจะพบกับเด็กชายผมบลอนด์ทำปากยื่นแล้วตามมาด้วยประโยคที่ว่า. . .
“หิววววววอ่า T^T” ทุกทีสินะ
“เอ้อๆ ฝนทำท่าจะตกอีกละ อยากกินอะไรล่ะไนล์ ” เลียมถามอย่างใจดี แล้วนั่งลงข้างๆเจ้าตัวอ้วน กดรีโมทเปิดดูทีวีโชว์ทั่วไป “อ่า.....เอาเป็น แฮมเบอร์เกอร์” ไนออลตอบอย่างสดใส แล้วยิ้มให้เลียม “งั้นเดี๋ยวฉันไปทำให้ รอแฮรี่กลับมาก่อน” ร่างสูงบอกเสียงทุ้ม ไนออลทำปากยู่แล้วบ่นหาเจ้าของชื่อ “แฮรี่ไปไหนเนี่ย” เลียมไม่ตอบแต่พูดเปรยๆ “ฝนจะตกซะด้วย จะเปียกไหมนะ” ก่อนจะหันมายักคิ้วให้เซนที่ยืนพิงเสาอยู่
“ไม่ไปตามหาหน่อยเหรอ”
“เดี๋ยวก็..” ยังไม่ทันที่เซนจะพูดจบ ลูอิสวิ่งหน้าตั้งลงมาจากชั้นบนแล้วบึ่งรถออกไปทันที
“ไปไหนอีกคนเนี่ย ลู ~” ไนออลพูดแล้วหยิบมันฝรั่งทอดเข้าปากพอดี “เฮ่อ ไอ้หมูเอ้ย” เลียมหันมามองหน้าไนออลอย่างเอ็นดูไม่วายลูบหัวคนตัวเล็กด้วย “เอามะ เลียม” ไนออลยื่นมันฝรั่งทอดให้ เลียมจึงงับต่อจากมือไนออลทันที “ฮี่ๆ นายเหมือนเด็กน้อยเลย~”
เซนมองภาพนั้นแล้วเข้าไปนั่งใกล้ๆเพื่อนในวงที่เหลืออยู่ทั้งสอง “ฉันก็เหงาเป็นเหมือนกันน้า~” เซนพูดอ้อนๆ ไนออลกับเลียมเห็นท่าทีแบบนั้นของเพื่อนหน้าคมของพวกเขาคนนี้ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ “อะๆ งั้นรับขนมจากข้าไป” ไนออลยื่นมันฝรั่งทอดให้เซนอีกชิ้น เลียนแบบท่าทางของเจ้าชานในนิทาน เซนงับต่อแล้วกลืนมันโดยไม่เคี้ยวทันที
“-0- ไม่ติดคอตายเรอะ” ไนออลพูด
“อร่อยดี ” เซนตอบ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปลี่ยนช่องทีวีโชว์ที่เลียมดูอยู่ไปเป็นหนังดราม่าสู้ชีวิตแทน
“เห้ยยย ฉันจะดูรายการนั้นอะ!” แดดดี้ลุกขึ้นแย่งรีโมทจากเซนแต่เขากลับไม่ยอมให้และแกล้งทำเป็นหลุดมือก่อนจะโยนไปที่ประตูบ้าน เลียมเห็นดังนั้นจึงสบตากับเพื่อนหน้าคมโดยไม่ทันตั้งตัว เขาก็วิ่งไปแย่งรีโมทมาได้สำเร็จ “เย่! ” เลียมยักคิ้วให้เซน ก่อนจะเปลี่ยนช่องกลับไปแต่ทว่ากลับโดนไนออลแย่งไปต่อหน้าต่อมือ(?) แล้วเปลี่ยนเป็นช่องทีวีช็อปปิ้งซะอย่างนั้น
“เลียมม เซนนน ฉันอยากได้ไอ้นี้อะ! *0* ” ไนออลพูดตาเป็นประกาย เซนกับเลียมยักไหล่ให้กันเบาๆก่อนจะลงไปนั่งโซฟาตัวเดิม เลียมและไนออลยังคงหยอกล้อเล่นกันเหมือนเดิม เขาก็เข้าไปเล่นบ้าง . .
. . . .แต่ตอนนี้ในใจเขาว้าวุ่นมากมาย เพราะคนตัวสูงของเขาอยู่ไหนก็ไม่รู้น่ะสิ! จะเที่ยงคืนแล้วนะ เซนได้แต่มองหยาดฝนที่โหมกระหน่ามาหลายชั่วโมงแล้ว โทรศัพท์แฮรี่ดันติดต่อไม่ได้ซะงั้น ลูอิสก็ไปไหนไม่รู้.. ให้ตายเถอะ ! เขาไม่ได้ตั้งใจแกล้งแฮรี่แบบนั้นเลยนะ ก็ดันทำหน้าตาน่าแกล้งนี่นา..
ตริ๊งๆๆๆ เสียงข้อความในโทรศัพท์ของเซนดังขึ้น เขาอ่านแล้วเบิกตากว้าง
“เลียม เซน ” ไนออลเรียกทั้งคู่เบาๆ ตาปรือ พร้อมจะหลับแล้ว “แฮรี่กับลูยังไม่กลับมาอีกหรอ ”
“จะกลับแล้วล่ะ นายนอนไปก่อนเลยก้ได้” เลียมตอบแล้วยิ้มบางๆ “ไม่เอาอะ” ไนออลทำปากยื่นอีกครั้ง “หรือพวกนั้นแอบไปหาสาว!”
“ไม่ใช่หรอก..” เซนตอบเบาๆ “ว่าไงนะ” ไนออลถามย้าอีกครั้ง “นายบอกว่าอะ..”
“ลูอิสโดนรถชน!!!!!!!!!” สิ้นคำพูดสุดท้าย ราวกับฟ้าฝนเป็นใจ ผ่าลงมากลางสนามของพวกเขาพอดี.
.
.
.
--------------------------------------------------------
Talk with me [?](￣▽￣;)
ลูอี้!!!
บทที่01ค่าาา >__< คนเขียนสนุกนะ แต่งเองฟินเองเขียนไปเรื่อยๆ >< ขอบคุณคนที่เข้ามาดูด้วยนะคะ ๆๆ ^____^ มันรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก 555 เมื่อเห็นคอมเม้น >< ดีใจๆๆ
** คนเขียนจะอัพอีกทีหลังวันที่3นะคะ ** เพราะสอบไฟนอล Orzlll ใครที่อยากอ่านเมื่ออัพแล้วกดแอดFavoriteได้เลยนะ ^__^
โง่เองแหละที่เปิดเรื่องตอนก่อนสอบ1วัน -__-
One Direction - Live While We're Young
ซิงเกิ้ลใหม่จร้า >v< **ชอบMV LWWYที่สุดจริงๆ ฮ่าๆ**
ความคิดเห็น