ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : part 1
วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของชั้นปี2ไฮสคูล แต่ที่น่าตื่นเต้นคือมันเป็นการย้ายโรงเรียนใหม่ของฉัน พ่อของฉันอยู่ที่อเมริกา ทุกๆ3เดือนถึงจะกลับมาหาฉันทีนึง แต่ที่จริงฉันก็ดีใจเพราะแฟนของฉัน"อาคิชิมะ ฮาโอ" ได้ย้ายมาอยู่ที่โตเกียวก่อนหน้านี้1ปี เหตุผลเป็นอย่างไรนี้พี่ชายฉันเองก็รู้ดี และพี่ชายฉันไม่ค่อยจะชอบฮาโอสักเท่าไรนัก
" คิสะ ไปโรงเรียนกันได้แล้วนะ "เสียงตะโกนมาจากข้างล่าง จะเป็นใครไปได้นอกจากพี่ชายของฉันน่ะสิ เขาชื่อ"ชินยะ" และวันนี้เขาก็ต้องไปโรงเรียนที่เดียวกับฉันแต่เขาอยู่ปี3แล้ว
" ลงเดี๋ยวนี้แหละ รอแป๊ปนึง " ฉันตะโกนตอบไปด้วยเสียงที่ดังไม่แพ้กัน
ตึง ตึง ตึง (เสียงที่ฉันวิ่งอ่ะนะ)
" ไปๆกันได้แล้ว " ฉันพูดไปหอบไปด้วยเนื่องจากรีบวิ่งมากไปหน่อย ยังไม่ทันพูดจบชินยะก็เดินออกจากบ้านนำไปก่อนแล้ว
แฮ่ก...แฮ่กกว่าจะมาถึงโรงเรียนเหนื่อยสุดยอด เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะพี่ชายสุดที่รักของฉันน่ะสิ เดินเร็วเป็นบ้าเลยคนไรก็ไม่รู้ เราอุตส่าห์รีบวิ่งมาแทบตายก็ยังไม่ทันอยู่ดี โน่นชินยะเข้าโรงเรียนก่อนฉันไปตั้งนานแล้วล่ะ
ออด....ออด..เฮ้ยเวลาเข้าเรียนแล้ว เราจะสายตั้งแต่วันแรกไม่ได้นะ ฉันเริ่มวิ่ง(ด้วยความเร็วสูงรึเปล่า??)
โป๊ก!!โอ๊ยเจ็บชะมัด หัวฉันชนกับอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง พอเงยหน้าขึ้นไปก็มองเห็นผู้ชายร่างสูง เจ้าของดวงตาคู่สีน้ำตาลซึ่งเข้ากับผมสีน้ำตาลที่ปรกหน้าของเขาอย่างที่สุด ริมฝีปากที่ฉันเห็นคู่นั้นเรียวสวยได้รูปและจมูกที่คมสันของเขาอีก โอ๊ย ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่ดูเท่ ดี สมาร์ทแบบนี้มาก่อนเลย
" นี่เธอรู้ตัวไหมว่าเหยียบเท้าฉันอยู่น่ะ แล้วแถมยังจะมาเดินไม่ดูตาม้าตาเรือชนฉันอีก " เขาพูด
" เอ่อ..อ ขอโทษนะคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ พอดีฉันกำลังรีบน่ะค่ะ " ฉันพูดขอโทษพลางก้มหัว แต่ผู้ชายคนนั้นกลับทำท่าไม่พอใจยู่ดี
" เธอเห็นไหมว่ารองเท้าฉันเปื้อนหมดแล้ว " เขาพูดแล้วก็ชี้ไปที่รองเท้า
อีตานี่ เท่ชะมัดแต่ปากก็ร้ายไม่แพ้กันเลยแฮะ
" แต่ฉันก็ขอโทษไปแล้วนี่คะ " ฉันเถียงกลับ พร้อมกับคิดได้ว่านี่สายขนาดไหนแล้วเนี่ย
" ขอโทษนะคะฉันสายแล้วล่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ " แล้วฉันก้เตรียมจะวิ่งอีกครั้ง
" เดี๋ยวสิเธอ เธอจะชดใช้ฉันยังไงฮะ " เขาตะโกนเสียงดัง( โคดๆ)
" ขอโทษนะคะ " แล้วฉันก็วิ่งผ่านเค้าไปที่ห้องเรียน
หน้าห้องเรียน
" ฉันชื่อ โยชิโระ คิสะค่ะ พึ่งเข้ามาเรียนที่นี่เป็นปีแรกค่ะ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "
ทันใดนั้น ประตูก็เปิดผางออกและผู้ชายสุดเท่ ปากร้ายที่ฉันได้เจอเมื่อเช้าก็ปรากฏตัวขึ้น ทำให้ฉันถึงกับอึ้ง(เป็นใบ้ไปเลย)
" คิสะ ไปโรงเรียนกันได้แล้วนะ "เสียงตะโกนมาจากข้างล่าง จะเป็นใครไปได้นอกจากพี่ชายของฉันน่ะสิ เขาชื่อ"ชินยะ" และวันนี้เขาก็ต้องไปโรงเรียนที่เดียวกับฉันแต่เขาอยู่ปี3แล้ว
" ลงเดี๋ยวนี้แหละ รอแป๊ปนึง " ฉันตะโกนตอบไปด้วยเสียงที่ดังไม่แพ้กัน
ตึง ตึง ตึง (เสียงที่ฉันวิ่งอ่ะนะ)
" ไปๆกันได้แล้ว " ฉันพูดไปหอบไปด้วยเนื่องจากรีบวิ่งมากไปหน่อย ยังไม่ทันพูดจบชินยะก็เดินออกจากบ้านนำไปก่อนแล้ว
แฮ่ก...แฮ่กกว่าจะมาถึงโรงเรียนเหนื่อยสุดยอด เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะพี่ชายสุดที่รักของฉันน่ะสิ เดินเร็วเป็นบ้าเลยคนไรก็ไม่รู้ เราอุตส่าห์รีบวิ่งมาแทบตายก็ยังไม่ทันอยู่ดี โน่นชินยะเข้าโรงเรียนก่อนฉันไปตั้งนานแล้วล่ะ
ออด....ออด..เฮ้ยเวลาเข้าเรียนแล้ว เราจะสายตั้งแต่วันแรกไม่ได้นะ ฉันเริ่มวิ่ง(ด้วยความเร็วสูงรึเปล่า??)
โป๊ก!!โอ๊ยเจ็บชะมัด หัวฉันชนกับอะไรก็ไม่รู้สักอย่าง พอเงยหน้าขึ้นไปก็มองเห็นผู้ชายร่างสูง เจ้าของดวงตาคู่สีน้ำตาลซึ่งเข้ากับผมสีน้ำตาลที่ปรกหน้าของเขาอย่างที่สุด ริมฝีปากที่ฉันเห็นคู่นั้นเรียวสวยได้รูปและจมูกที่คมสันของเขาอีก โอ๊ย ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนที่ดูเท่ ดี สมาร์ทแบบนี้มาก่อนเลย
" นี่เธอรู้ตัวไหมว่าเหยียบเท้าฉันอยู่น่ะ แล้วแถมยังจะมาเดินไม่ดูตาม้าตาเรือชนฉันอีก " เขาพูด
" เอ่อ..อ ขอโทษนะคะ คือฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะคะ พอดีฉันกำลังรีบน่ะค่ะ " ฉันพูดขอโทษพลางก้มหัว แต่ผู้ชายคนนั้นกลับทำท่าไม่พอใจยู่ดี
" เธอเห็นไหมว่ารองเท้าฉันเปื้อนหมดแล้ว " เขาพูดแล้วก็ชี้ไปที่รองเท้า
อีตานี่ เท่ชะมัดแต่ปากก็ร้ายไม่แพ้กันเลยแฮะ
" แต่ฉันก็ขอโทษไปแล้วนี่คะ " ฉันเถียงกลับ พร้อมกับคิดได้ว่านี่สายขนาดไหนแล้วเนี่ย
" ขอโทษนะคะฉันสายแล้วล่ะค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ " แล้วฉันก้เตรียมจะวิ่งอีกครั้ง
" เดี๋ยวสิเธอ เธอจะชดใช้ฉันยังไงฮะ " เขาตะโกนเสียงดัง( โคดๆ)
" ขอโทษนะคะ " แล้วฉันก็วิ่งผ่านเค้าไปที่ห้องเรียน
หน้าห้องเรียน
" ฉันชื่อ โยชิโระ คิสะค่ะ พึ่งเข้ามาเรียนที่นี่เป็นปีแรกค่ะ ถ้าผิดพลาดยังไงก็ช่วยชี้แนะด้วยค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ "
ทันใดนั้น ประตูก็เปิดผางออกและผู้ชายสุดเท่ ปากร้ายที่ฉันได้เจอเมื่อเช้าก็ปรากฏตัวขึ้น ทำให้ฉันถึงกับอึ้ง(เป็นใบ้ไปเลย)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น