-จบแล้ว-นิยายsoul eater ถ้าฉันเป็นปีศาจเธอจะรักฉันไหม

ลำดับตอนที่ #16 : บทที่14 ไปทะ้เล

   [maka say]
วันนี้เป็นวันเสาร์ที่เรานัดกันไปทะเลกัน ฉันโทรไปขอให้ท่านแม่ส่งรถมา แต่ท่านแม่ส่งรถมาแบบนี้

   เดี๋ยวชาวบ้านก็รู้เหรอว่าฉันเป็นองค์หญิง แต่ว่า ฉันมีข้ออ้างแล้ว ว่าฉันเป็นนักร้อง555 โชคดีที่มีคนชวนฉันเข้าวงการ แล้วก็มีเสียงรถมา เย้รถมาแล้ว  แล้วก็มีเสียงคนมาเคอะประตู 
โซล:มากะไปเปิดประตูดิ
มากะ:คร้าบบบบ
   แล้วฉันก็เดินไปเปิด เจอผช.สูง
คนใช้:องค์หญิงเรามารับตามที่องค์ราชินีสั่งแล้วขอคร้าบ
มากะ:อืม งั้นฝากเเบกของไปทีนะ
คนใช้:ขอรับ
   แล้วเขาก็เข้ามาหยิบกระเป๋าของฉันกับโซลไปขึ้นรถ 
คนใช้:โอะ องค์ใส่ชุดแบบนี้ไม่ได้นะขอรับ
มากะ:อ้าวก็ฉันไปเที่ยวกับเพื่อน จะให้ใส่แบบอยู่ที่โน้นไม่ได้เดี๋ยวเพื่อนฉันจะสงสัยเอา
คนใช้:งั้นเหรอ ขอรับ แล้วเตรียมออกเดินทางเสร็จยังขอรับ
มากะ:แปปนะ
   แล้วฉันก็เดินไปหาโซล
มากะ:โซลเสร็จยัง
โซล:เสร็จแล้วน่า
  แล้วโซลก็เดินลงมาจากบันได แบบท่ากวนตีน  แต่วันนี้โซลหล่อจังเลยน้าาาา(เออ พี่ค่ะ เกินไปค่ะ:me/ก็มันหล่อนิ:maka)
    เอ๋อยากรู้เหรอค่ะว่าหล่อยังไง มีภาพนะ

หล่อไมล่ะ  (พี่มากะค่ะเข้าเรื่องได้แล้วค่ะ)
มากะ:งั้นไปรับไอ้พระเจ้าบ้ากับสึบากิจังกันนะ
โซล:มากะแล้วใครขับรถ
มากะ:ก็คนใช้ไง
โซล:ห๊าาาาาาาา นี่เธอดังจนขนาดมีคนใช้เลยเหรอ
มากะ:เรื่องฉันไปได้แล้วน่า
โซล:คร้าบๆ
 แล้วฉันก็เดินไปที่หน้าห้อง
คนใช้:งั้นไปเลยนะ ขอรับ
มากะ:อืม
โซล:มากะ ถามจิงรถที่เอามามันพอกับจน.คนไม
มากะ;พอดิ เกินด้วยสำ
โซล:รถไร
มากะ:เดี๋ยวก็รู้
   แล้วก็เดินไปถึงที่จอดรถ
โซล;ไหนล่ะรถ  อย่าบอกนะว่าคันนั้นน่ะ
    โซลชี้ไปที่รถกะบะเก่ามากกกกกก แบบนี้

มากะ:บ้าระดับฉันมันคันนั้น
    ฉันลางมือโซลไปที่รถลีมูซีนสีดำ
โซล:ห๊าาาาาาาาาคันนั้นเหรอ
มากะ:ใช่แล้วทำไมเหรอ
โซล;นี่เธอหรูไปไหนเนี่ย
มากะ:หรือจะไม่นั่ง
โซล;นั่งดิ แบบนี้coolชะมัด
     แล้วคนใช้ก็เปิดประตูรถ แล้วฉันกับโซลก็ขึ้นไป
โซล:ว้าวหรูชะมัด

มากะ:โอะจริงสิ นี่ไปรับเพื่อนฉันด้วยนะ
คนใช้:ทราบแล้วขอรับ
   แล้วคนใช้ก็เข้าไปนั่งบนรถแล้วขับไปที่บ้านของสึบากิจัง
   ที่บ้านของสึบากิ
ฉันกดอ็อดเรียก แล้วสึบากิจังก็ออกมารับ
มากะ:วัดดีจ้ะ สึบากิจัง
สึบากิ:จ้ะ วัดดีจ้ะมากะจัง
มากะ:เตรียมตัวเสร็จยังจ้ะ
สึบากิ:จ้ะ   
มากะ:งั้นช่วยทีนะ
   แล้วคนใช้ก็เข้าไปในบ้านเพื่อเอากระเป๋า
สึบากิ:ว่าแต่มากะจัง
มากะ:อะไรเเหรอ
สึบากิ:เราจะไปโดยรถลีมูซียเหรอ
มากะ:ใช่แล้วจ้ะ
สึบากิ:ว้าว สุดยอดเลยเป็นครั้งแรกเลยนะ
มากะ:จ้ะ
    แล้วโซลก็เปิดประตูออกดมา
โซล;วัดดีนะสึบากิ
สึบากิ:เช่นกันนะโซลคุง
โซล:ขึ้นมาก่อนสิมากะนํ้าที่อยู่บนโต๊ะกินได้ใช่ไหม
มากะ:อืม ไม่ต้องรอแบล็ดสตาร์แล้ว
แบล็ดสตาร์:วัดดีมากะ วัดดีนะโซล
มากะ,โซล:อืม
มากะ:ขึ้นรถก่อนสิ
แบล็ด(ขอย่อนะ):ว้าว ลีมูซีน ช่างเหมาะกับฉันจริงๆเลย
โซล:ฉันว่าอย่างนายรถอีแต๊นดีกว่านะ
แบล็ด:ว่าไงนะ
สึบากิ:เรื่องที่โซลคุงพูดน่าจะจริงนะ
เเบล็ด:สึบากิเธอก็ด้วยเหรอ    ขอโทษนะที่ฉันเกิดมา
โซล:ขึ้นรถเถอะน่า
   แล้วพวกเราก็ขึ้นรถกันหมด
สึบากิ:ว้าว สุดยอดเลยนะมากะจัง
แบล็ด:นี่เธอซื้อมาเท่าไรเนี่ย ไอ้รถนี่น่ะ
มากะ:ประมาณ2ล้านเอง
สึบากิ,แบล็ด,โซล:ห๊าาาาา  2ล้าน
โซล:แพงไปป่ะ
แบล็ด:ฉันไม่ต้องทำงานก็อยู่ได้นะนั่น
สึบากิ:มากะจัง สุดยอดเลย
มากะ:งั้นเหรอ ฉันว่ามันถูกนะ สูงสุดรถที่บ้านฉันประมาณ10ล้าน
ทุกคน:ห๊าาาาาาา10ล้านเลยเหรอ สุดยอดเลย
คนใช้:เออ ขอโทษที่ขัดจังหวะนะขอรับ ไม่ทราบว่าเหลืออีกที่ใช่ไหมขอรับ
มากะ:อืม อีกหลังหนึ่งแล้วก็ไปที่เกาะเลย
คนใช้:ขอรับ  
     แล้วก็ออกรถไป
โปรดติมตามต่อตอนต่อไปนะ