-จบแล้ว-นิยายsoul eater ถ้าฉันเป็นปีศาจเธอจะรักฉันไหม

ลำดับตอนที่ #15 : บทที่13 ประกวดร้องเพลงเหรอ

   [maka say]
วันนี้มีการประชุมโดยมีพวกคิมเป็นคนคุม
คิม:เอาล่ะ วันนี้ไม่ได้มาประชุมแต่เรามาแข่งกันร้องเพลงกันต่างหาก
(ที่มามีแต่ผญ.)
ทุกคน:เอ๋
คิม:ก็เรายังไม่ได้ฉลองกันเองเลยนิ ก็เลยแข่งกันเล่นๆเอาความนุก ไม่มีการสละสิทนะ
ทุกคน:เอ๋
คิม:ร้องเพลงอะไรก็ได้ โดยผู้ชนะจะทำอะไรก็ได้ แถมท่านยมทูตก็สนับสนุนและอนุญาตแล้วด้วย  งั้นจับฉลากว่าใครร้องคนแรก
มากะ:แล้วติดสินไง
แจ็กกี้:เรามีเครื่องให้คะแนนเสียง มันจะพิจารนาทุกอย่าง แล้วก็จะทำยังไงก็ได้ใช้เวทหรืออื่นๆก็ได้ แต่ทำเองนะ
โถ่ งี้คิมก็ชนะดิ/นั้นดิ
คิม:เสียใจฉันไม่ใช้อะไรหรอกน่า จับกันได้แล้วนะ
ผลออกมา ลิสที่4
สึบากิที่19
แพตตี้ที่42
ฉันที่50(ห้องมี50คน)
คิม:งั้นให้เวลาซ้อม10นาทีนะ
  แล้วเราก็ซ้อมกัน อืมเพลงไรดี อ๋อรู้แล้วเพลงนั้นดีกว่าไม่ได้ร้องตั้งนาน
คิม:หมดเวลาแล้วคิวเเรกให้เข้าไปในที่ที่เราจัดให้นะแล้วเรียงลำดับด้วย ส่วนคนข้างนอกก็จะมีลำโพงให้ฟังนะแล้วคะแนนก็จะบอกด้วย เริ่มได้
  พวกนั้นก็เริ่มร้องไปเลยๆๆๆๆๆๆๆ
คิม:ฉันลืมบอกไป คนที่ร้องเราได้อัดไว้แล้วเอาไปให้ผช.ฟังแล้วเดาว่าใครร้องน้าาาาาาาาาา
    ว่าไงนะ แน่นอนว่าฉันไม่เคยร้องให้ใครฟังเลยเพลงนี้เคยร้องอยู่คนเดียว 
มากะ:แล้วคิมจัง ผช.จะเฉลยไมว่าใครร้อง
คิม:ไม่ รู้(รู้เสียงค่อยมาก)
ซวยแล้วตู
ตอนนี้คิวที่15แล้วอีกไกล
มากะ:คิมจังถ้าร้องเพลงคู่ได้ไหม
คิม:ได้อยู่แต่อีกเสียงทำไงดีล่ะ
มากะ:ไม่เป็นไร ที่ฉันร้องเป็นเสียงหลัก ส่วนเสียงอีกเสียงเเค่เสริมเอาได้ใช่ไหม
คิม:โอเคจ้า
ตอนนี้ถึงคิวที่49แล้วอีกคิวหนึ่ง
แจ็กกี้:โอเคคิวสุดท้าย
เข้าไปได้
  โอเคต้องทำใจให้ว่าง เริ่มล่ะ

สึบากิ:มากะจังสุดยอดเลย
ลิส:ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามากะจังร้องเพลงเก่ง
แพตตี้:นั้นดินะ
โอ้โฮ ร้องเพลงเพราะมากเลย/ร้องเหมือน ห๊าาาาา หรือว่าเธอคือ มากะจังที่เป็นนักร้องชื่อดัง
[ลืมบอกไปว่ามากะเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงมาก่อนที่เธอจะรู้ว่าเป็นลูกของซาตานกับเทพน่ะ]
พอร้องเพลงจบ คะแนนที่ได้100 เต็ม สรุปคือ ฉันชนะ
100เต็มเลยเหรอ/โหดเกิน/กะไว้แล้วเธอคือมากะจังที่เป็นนักร้องจริงๆด้วย
   ทำไมทุกคนถึงโอ่เสียงดังเหมือนกับว่าเขาดีใจ หรือว่าความแตกแล้ว แง แง ตูว่าแล้วเชียว
มากะจังขอลายเซ็นหน่อยนะ/ฉันด้วย/ฉันด้วยนะ
มากะ:จ้าๆความแตกจนได้555โอเค โอเคช่วยเข้าแถวก่อนนะเซ็นให้ทีละคนนะ
มากะจังร้องให้ฟังอีกรอบนะ/ใช่ๆ
มากะ:ได้สิเซ็นให้ก่อนนะ
ทุกคน:โอเคค้าาาาาาาาา
  แล้วก็ปวดมืออีกแล้วเราไม่น่าหาเรื่องเลย แต่เวลาร้องมันหยุดไม่ได้นิ ช่วยไม่ได้ฮะ
เวลาผ่านไป
มากะจังร้องเพลงนะ/ใช่ๆ อยากฟัง 
ช่างเถอะเราก็หายไปจากวงการตั้งแต่คิชินตื่นน่ะ
มากะ;โอเคจ้าาาาาาา
   เพลงไรดี อ๋อรู้แล้ว

ขออีกเพลงน้าาาาาา/ใช่ๆ
มากะ:โอเคเพลงสุดท้ายนะ
ทุกคน:ค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
  ต้องเพลงนี้

มากะ:โอเคจบแล้ว
คิม:งั้นผู้ชนะ มากะ อัลบาร์ล
ทุกคน:เย้
   ตอนนั้นเอง โซลก็เดินมาเปิดประตูห้อง
โซล:นี่เสร็จยัง
มากะ:อ้าว โซล
โซล:อ้าวมากะ ตกลงใครชนะ
คิม:ใบ้ให้1ได้คะแนนเต็ม2คนสุดท้าย ใครฉันไม่บอก
โซล:ก็ได้งั้นมากะ บอกมาแทนดิ
มากะ:เอ๋ มาลงที่ฉันเฉยเลยดิ
โซล:ใช่ หรือว่า บทลงทัน
มากะ:ก็ได้ ที่บ้านนะ
คิม:ไม่ต้องหรอก ฉันอัดไว้แล้ว ตอนนั้นด้วยนะ
แจ็กกี้:อืมใช่ เราสั่งให้คนที่ชนะร้องเพิ่มอีก2เพลงน่ะ
   แล้วโซลก็หยิบซีดีไป
มากะ:ไม่น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาToT
    แล้วโซลก็เดินจากไป
 [soul say]
ผมได้รับซีดีมา เพื่อเอากันไปทายเล่น แล้วผมก็มาเถอะห้องประชุม
อ็ิอก:กลับมาแล้วเหรอโซลคุง
โซล:เออ  
ทุกคน:เปิดเลย
 แล้วผมก็เปิดแล้วทายไปเลยๆๆๆๆๆๆ จนมาถึงคนสุดท้าย เสียงใครวะ ไม่คุนเลยเป็นเสียงที่เพราะมากเลย ร้องถูกจังหวะ ง่ายๆเก่ง ยังกับนักร้องมืออาชีพ ข้อนี้ไม่มีใครทายถูกแล้วอ็อกคุงก็เปิดเป็นภาพเพื่อจะได้รู้ว่าใคร ไม่อยากจะเชื่อเลย มากะร้องเหรอo///////////o
เฮ้ยไม่อยากจะเชื่อ/ใช่ๆ/ฉันว่าแล้วเธอคือ มากะจังที่เป็นนักร้องชื่อดัง แล้วก็หายไปพักหนึ่ง/อืม ใช่เลย
  ว่าไงนะมากะเป็นนักร้องชื่อดังเหรอ ทำไมไม่เคยรู้เลยนะ ทั้งที่เป็นคู่หูกัน ต้องไปสอบสวนแล้ว
คิด:โซลนี่นายไม่รู้เหรอว่ามากะเป็นนักร้องน่ะ
โซล:อืม
black star:พระเจ้า บื่อชะมัด
โซล:เงียบไปเลยน่า
    มิน่าถึงได้มีเกาะส่วนตัว ผมรู้สึกว่าผมเห็นเสื้อเธอเปลี่ยนไปนะ เป็นเสื้อ แบบในรูป

โซล:นี่คิดนายเห็นเปล่าว่าเสื้อมันเปลี่ยนไป
คิด:โซล นายเป็นไรเปล่า ไม่นี่ 
โซล:งั้นเหรอ
   ผมเห็นคนเดียวสินะทำไมล่ะต้องไปสอบสวน  แล้วจู่ๆมากะก็เดินมาเปิดประตูห้อง
มากะ:นี่โซล เลิกยัง 
โซล:ยัง เดี๋ยวฉันว่าจะหนี
มากะ:ค่อยๆหน่อยเร็วนะฉันรอ
  ผมรีบไปหยิบกระเป๋า
อ็อก:โซลกลับแล้วเหรอ
โซล:อืม มีธุระ
   แล้วผมก็รีบวิ่งไปหามากะ
มากะ:ช้านะ 
โซล:โทษนะ จริงด้วยคืนนี้มีไรจะถาม
มากะ;ก็ได้นะ
   แล้วเราก็เดินกลับบ้าน พอถึงก็กินข้าว อาบนํ้าปกติ แต่ไม่ตรงคืนนี้
พอผมอาบนํ้าเสร็จก็เดินไปหามากะ
  [maka say]
ฉันกินข้าว อาบนํ้าอะไรเสร็จก็ไปนั่งดูทีวี แล้วโซลก็เดินมา
โซล:นี่มากะ คงยังไม่ลืมนะ
มากะ:เรื่องอาไร
   แล้วโซลก็อุ้มฉันแบบทางเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิง
มากะ:นี่โซล จะพาฉันไปไหน
โซล:ไปสอบสวน
มากะ:คดี
โซล;คดีที่เธอไม่ยอมบอกฉัน โอะ ลืมบอกถ้าขัดขืนฉันจะ.........เธอ
    ฉันเลยเงียบ
โซล:เงียบดีนะเด็กดี
   ฉันเป็นห่วงตัวยะ
 แล้วโซลก็โยนฉันลงที่นอนของเขา นุ้มมากเลยที่นอนเขา
มากะ:ว่ามาเรื่องอาไร
โซล:งั้นเริ่มเลยนะ ทำไมเธอไม่บอกฉันล่ะ 
มากะ:เรื่อง
โซล:เรื่องที่เธอเป็นนักร้องชื่อดังที่หายไปนาน
มากะ:...................................
   งานเข้าโซลรู้แล้ว
โซล:นี่มากะ ฉันไม่เชื่อใจขนาดนั้นเลยหรอ
    ถ้าไม่เชื่อใจฉันจะเป็นคู่หูกับนายไมล่ะ ถามแปลก
มากะ:เชื่อสิ 
โซล;แล้วทำไมไม่บอก ฉันอยากรู้ แล้วก็เรื่องที่เธอไปไหนตามใจด้วยนะ ฉันเป็นห่วงนะ
     ห๊าาาาาาา  โซลเป็นห่วงฉัน
มากะ;เรื่องเป็นนักร้องว่าจะบอก แต่อีกเรื่องหนึ่ง
  [soul say]
ตอนนั้นมากะหยุดพูดไปแต่ เลือดมันออกมาจากตาเธอ
โซล;มากะเลือดเธอ
มากะ:มันไม่ใช่เลือด มันคือนํ้าตามันจะออกมาทุกครั้งทั้งที่เมื่อก่อนนานๆครั้งจะเป็นสีนี้ แต่ช่วงนี้เป็นทุกครั้งที่ร้องเลย
    นํ้าตาของมากะเป็นสีเลือดงั้นเหรอเนี่ย
   [maka say]
ฉันร้องไห้เพราะอะไรก็ไม่รู้ แล้วตอนนั้นโซลก็จับฉันนอนแล้วดันหัวของฉันมาชนกับอกของเขา แล้วกอด 

ช่างเป็นกอดที่อบอุ่นมาก
โซล:มากะไม่ต้องเก็บกรดหรอกนะ อยากร้องก็ร้องออกมาเลย
มากะ:ไม่อยากเชื่อเลยว่านายจะให้ทำก็ได้ 
ฉันเลยร้องอย่างหนักเลย  แล้วสักพักฉันก็หยุด
โซล:พอแล้วเหรอ
มากะ:อืม ไม่เหลือแล้วล่ะนํ้าตา
   ตอนนั้นมีนํ้าตาหยดหนึ่งอยู่บนแก้มฉัน ตอนนั้นโซลป้ายนํ้าตานั้นมากิน บ้าไปแล้ว
โซล:นํ้าตาเธอหวานจัง หวานมากเลย
มากะ:งั้นเหรอ งั้นฉันไป
   แล้วโซลก็จับมือฉันไว้
โซล:ลืมไปแล้วเหรอว่าต้องนอนกับฉันทุกวันน่ะ
   ลืมไปเลยเรา
แล้วโซลก้ชัดมือฉันแล้วนอนควํ้าฉัน แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ เอาอีกแล้ว
มากะ:เอาอีกแล้วเหรอ
          ฉันพูดก่อนเขาจะจูบ
โซล:แล้วเธอไม่ชอบเหรอ
มากะ:ไ่ม่รู้เหมือนกัน
    เขาหยุดตรงที่ปลายจมูกของเราติดกัน เหมือนกับรอฉันอนุญาต เฮ้อช่วยไม่ได้ ฉันหลับตาลง   ตอนนั้นโซลยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ แล้วเอาปากมาจูบฉัน แล้วเอาออก เป็นแบบนี้

โซล:เอาต่อไหม
มากะ:แล้วแต่นาย ก็ฉันไม่อยากเล่านิ
โซล:งั้นก็ได้
    แล้วโซลก็จูบฉันต่อ แบบไม่ปล่อยจนฉันหลับไป         


มีความสุขจัง
    [soull say]
เฮ้อ ยัยนั้นหลับไปแล้ว แต่ก็ดูน่ารักดีนะ ยัยนี้ เอะ ผมไม่ได้คิดนะ(คิดชัดๆเลยพูดแบบนั้น)  ผมหลับตามไปดีกว่า ตอนผมจะหลับผมรู้สึกว่าทำไมหัวใจยัยนี้ไม่เต้น (เวรแล้วพี่มากะเอย)  ช่างมันเถอะ
    ในความฝัน(อีกแล้ว)
ผมมาอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้แต่รู้ว่าเคยมาแต่คราวนี้ผมไม้เห็นต้นไม้กับมากะที่ทำลายโลกได้  แล้วผมก็เห็นมากะใส่ชุดราตรีดำ แต่คนละชุดกับคราวก่อน เป็นแบบนี้

มากะ:มาอีกแล้วเหรอ สงสัยนายเข้ามาได้เพราะเราจูบกันอยู่มั้ง
โซล:นี่ มากะ ตกลงที่นี่ที่ไหน
มากะ:นายก็ซื่อบื่อเหมือนเดิมเลย เฮ้อเครียด ที่มีคู่หูแบบนี้
โซล:ตอบมาน่า
มากะ:ที่นี่ก็คือข้างในของฉันไง
โซล:ข้างใน
มากะ:เฮ้อ เข้าใจได้สักทีเจ้าbaka(แปลว่าโง่ มาจากภาษาญี่ปุ่น)
โซล:แล้วทำไมเธอถึงใส่ชุดแบบนั้น
มากะ:แล้วทำไม ความสุข
   กวนตีนวะ
มากะ:แล้วทำไมฉันกวนแล้วไง
โซล;นี่เธออ่านใจฉันได้ไง
มากะ:มันเป็นความสามารถที่มันยังไม่ตื่นของฉัน ในนี่ฉันก็เลยทำได้
โซล:แล้วเธอมีความสามารถพิเศษกับเขาด้วยเหรอ
มากะ:ถามได้กวนมา งั้นเจอนี่ มากะ
   แล้วก็มีหนังสือมาอยู่บนหัวผม
มากะ:ช้อป
    ตอนนั้นมากะใช้นิ้วชี้ปัดลง แล้วหนังสือก็ลงมาทับหัวผม
โซล:โอ้ย มันเจ็บนะฟะ
มากะ:ฉันไปล่ะ
โซ,:เดี๋ยวสิฟะ
  แล้วผมก็ตื่นขึ้น 
โปรดติดตามต่อตอนต่อไป