-จบแล้ว-นิยายsoul eater ถ้าฉันเป็นปีศาจเธอจะรักฉันไหม

ลำดับตอนที่ #11 : บทที่9 ดาบ

[maka say]
   โซลฉันขอโทานะ ฉันไม่อยากให้นายรู้ ฉันเดินออกมาจากห้องทดลองแล้วเดินไปหยุดที่หน้าห้องแล้วไขกุณแจเพื่อที่จะกลับไปที่เกเฮนน่า  พอเปิดประตูออกไปฉันก็เจอห้องสีขาวใหญ่ และมีคนยืนอยู่ตรงกลางห้อง คนนั้นก็คือคุณแม่
แม่:มาแล้วเหรอมากะ   ลูกเป็นอะไรเหรอสีหน้าไม่ดี
มากะ:เปล่าค่ะ
 ฉันตอบไปแบบหน้าเศร้าๆ
แม่:ไม่เป็นไรเล่ามาเถอะนะ
   นี่ฉันเป็นอะไรไปอยู่ๆฉันก็ร้องไห้ออกมา
มากะ:คือว่า ...............................
   ฉันเล่าทุกอย่า่งให้ท่านแม่ฟัง ทั้งเรื่องที่โซลถามฉัน และสิ่งที่ฉันทำลงไป
แม่:จ้ะ แม่เข้าใจความรู้สึกดี ลูกเป็นซาตานครึ่งเทพ ลูกต้องอดทน
มากะ:แต่ว่า หนู
แม่:รักเขาใช่ไหมจ้ะ
มากะ:ค่ะ
แม่:เฮ่อ มากะจำไว้นะเวลาเลือกตัวผู้ต้องเลือกดีๆ เลือกที่ว่าเขาจะรับเราได้ไหม
มากะ:ค่ะ หนูเข้าใจแล้วค่ะท่านแม่
แม่:งั้นก่อนฝึกก็มาทำความเข้าใจกันก่อนนะ
มากะ:ทำความเข้าใจเหรอค่ะ

แม่:จ้ะ ก่อนอื่นแม่ถามก่อนนะว่าลูกอยากจะฝึกไหม
มากะ:มันแน่อยู่แล้วค่ะ
แม่:งั้นขอถามอีกข้อ ลูกอยากเก็บพลังเอาไว้ที่ตัวเองหรือไว้กับอาวุธ
มากะ:มันหมายความว่าไงค่ะเก็บไว้ในอาวุธเนี่ย
แม่:ก็คือการย้ายพลังของลูกหรือที่เรียกว่า หัวใจ เข้าไปอยู่ในอาวุธ
มากะ:หัวใจ
แม่:มันมีข้อดี คือการที่ลูกจะคลั่งแล้วปล่อยพลังออกมามันน้อยหรือไม่มีเลย และ เวลาที่โดนแทงที่จุดสำคัญลูกจะไม่ตาย แต่มันมีข้อเสียคือ เวลาที่อาวุธเป็นอะไรไป หัก หรือใช้การไม่ได้ลูกก็จะตาย 
มากะ:ตาย
แม่:ใช่ แต่วิธีนี้ทำได้เฉพาะ วิญญาณแบบ กริมกอรี่ เท่านั้น
มากะ:แล้วมันมีกี่คนค่ะในเกเฮนน่าาเนี่ย
แม่:1ใน5ร้อยล้านคน
มากะ:1ใน5ร้อยล้านคน
แม่:ใช่ แต่ลูกเกิดมาแบบโชคดีที่มีวิญญาณแบบนั้น แล้วมากะ ลูกจะเลือกวิธีไหน
มากะ:หนูไม่อยากให้โซลรู้ว่าหนูเป็นใคร เพราะฉะนั้น.....
แม่:เข้าใจแล้วจ้ะ งั้นลูกเลือกอาวุธที่ลูกอยากจะใช้ได้เลย
     ท่านแม่พาฉันไปทีุ่มุมห้องที่มีอาวุธเรียงอยู่ มันมีอาวุธเยอะมาก แต่ ทำไม มันถึงไม่มีเคียวล่ัะ
มากะ:แม่ค่ะ ทำไมมันถึงไม่มีเคียวล่ะค่ะ
แม่:แม่เลือกอาวุธที่มันพกพาง่าย 
มากะ:เหรอค่ะ
แม่:แม่ว่ามากะเข้าได้กับดาบญี่ปุ่นนะ
มากะ:ดาบญี่ปุ่นเหรอค่ะ
แม่:งั้นมากะลองใช้มันสิ
    ท่านแม่ยืนดาบมาให้ ฉันก็เลยลองใช้ดูมันใช้ง่าายกว่าเคียวอีก ฉันเริ่มมันเข้าแล้ว
มากะ:จริงๆด้วยค่ัะงั้นเอาอันนี้ค่ะ
แม่:งั้นถือดาบไว้แล้วรอแม่นะ
    [soul say]
ผมนอนอยู่ที่ห้องพยาบาลโดยมีคิดกับสึบากิลากมา ผมเพิ่งได้สติ
ทุกคน:โซลคุง / โซล
โซล:อืม นี่ฉันเป็นอะไรไป
ลิส:คือว่านายสลบไป แล้วมากะจังก็อุ้มนายมาแล้วบอกว่า "ฝากโซลด้วยนะ"น่ะ
โซล:แล้วมากะล่ะ
สึบากิ:เธอบอกว่า "นิดหน่อย เจอกันที่ห้อง"น่ะ แล้วก็เดินไปเลย
โซล:งั้นเหรอ   แล้วเธอกลับมายัง
    ทุกคนส่ายหน้า(ยกเว้นแพตตี้)
ทันใดทันก็มีคนมาพังประตู
black star:ยะ วู้ เป็นไงมั้งโซล เห็นว่าสลบไป ไม่เป็นไรเดี๋ยวblack starคนนี้ช่วยให้.....
สึบากิ:ไม่ต้องแล้วจ้ะ
คิด:งั้นพวกเราไปก่อนนะ นายนอนพักไป
โซล:ก็ได้
ทุกคน:งั้นไปล่ัะ
   มากะเธอไปไหน แล้วเธอไปทำอะไร แล้วก็ เธอเป็นใครกันแน่
 [maka say]
ฉันเห็นท่านแม่กำลังเขียนวงเเหวนเวท มันดูแปลกๆ
แม่:เสร็จแล้วจ้ะ งั้นมากะ ลูกวางดาบไว้ในวงแหวนเวทนี่นะ
มากะ:ค่ะ 
    แล้วฉันก็วางดาบไว้ตรงกลางวงแหวนเวท
แม่:แล้วก็มากะ ลูกเข้าไปด้วย
มากะ:ค่ะ
   แล้วฉันก็เดินเอาไปในวงแหวนเวท
แม่:งั้นเริ่มพิธีได้  sghwuorhgokshvksjhgopjgoipashg
     แล้วท่านแม่ก็ร่ายคาถ่าอะไรก็ไม่รู้
แม่:ในนามขององค์ราชินีข้าขอย้ายหัวใจดวงนี้เข้าไปในดาบนี้
     แล้วฉันก้เห็นหัวใจ ของฉันออกมาจากร่างของฉันแล้วมันก็ลอยเข้าไปในดาบแล้วก็มีเเสงสว่างมากออกมาจากดาบแล้วก็หายไป
แม่:เสร็จพิธีได้
     ฉันยังงงว่าทำไมฉํนไม่รู้สึกเจ็บเลย
แม่:มากะ แม่ขอบอกเอาไว้ก่อนนะว่า หัวใจน่ะอยู่ในดาบ เก็บดาบไว้ดีๆอย่าให้มันหัก และอย่าให้ใครเด็ดขาด
มากะ:ค่ะ
แม่:แต่ว่าความรู้สึกยังอยู่ในตัวลูกมีอย่างเดียวที่ไม่อยู่ก็คือ ความเจ็บปวดทางกาย และหัวใจของลูกจะไม่เต้น ระวังพวกช่างสังเกตให้ดีๆ
มากะ:ค่ะ แล้วหนูชักดาบได้ไหมค่ะ
แม่:ลองเลยจ้ะ
   ฉันเลยลองชักออกมา แล้วทั้งฉันทั้งดาบก็มีไฟ สีฟ้าออกมา
มากะ:ไฟ สีฟ้า
แม่:จ้ะ มันคือพลังที่ลูกยังไม่รู้ไฟสีฟ้า น่ะ มีอยู่4สาย คือ ทำลายล้าง  รักษา  เปลี่ยนแปลง และชำระล้าง ลูกสามารถเลือกใช้ได้
มากะ:ค่ะ 
แม่:แล้วก็เลือดของลูกมี3ลักษณะ คือสีแดง อันนี้ลูกรู้ดี  สีฟ้า มีสมบัติเป็นของเเข็งใช้เป็นอาวุธ และสีดำ ใช้รักษา
มากะ:แล้วสีดำมันไม่มี.......
แม่:ความบ้าคลั่งสินะ ไม่มีจ้ะ
มากะ:ค่อยยังชั่ว
แม่:แล้วเวลาเปลี่ยนสีเลือดก็กดตรงข้อมือข้างซ้าย
มากะ:ค่ะ  แล้วดาบมีอะไรที่.....
แม่:อ๋อ แม่ลืมไปเดี๋ยวแม่ร่ายเวทให้เพื่อไม่ให้เห็นดาบนะ
มากะ:ค่ะ
   แล้วแม่ก็ร่ายเวทให้กับฉัน แล้วฉันก็กลับไปที่ชิบุเซ็น ตอนนี้เหลือเวลาอีก20นาที ฉันว่าฉันจะไปหาโซลที่ห้องพยาบาล แต่มาคิดๆดูแล้วไม่ไปดีกว่าไม่งั้น ตาบ้านั้นถามเรื่องนั้นต่อแน่ๆเลย  ฉันเลยไปเดินเล่น แล้วก็ไปเจอกับ สึบากิจัง
สึบากิ:อ้าว มากะจัง
มากะ:สึบากิจัง ว่าไง
ลิส:อ้่าวมากะจัง
มากะ:ลิสจัง
แพตตี้:ดีจ้า
มากะ:วัดดีจ้ะ แพตตี้  อยู่กันเกือบครบเลยนะ
คิด:ใช่ๆ เกือบครบ
black star:ยะวู้ วัดดีมากะ
มากะ:อ้าวคิดคุง black star
คิด:ไปดูอาการโซลด้วยกันเปล่า
???:ไม่ต้องหรอกก็ฉันอยู่นี่แล้วไง
ทุกคน:โซล/โซลคุง
โซล:วัดดี
สึบากิ:หายแล้วเหรอ 
โซล:อืม หายแล้ว   อ้าวมากะกลับมาแล้วเหรอ
มากะ:..........
โซล:นี่มากะ
มากะ:....................
โซล:มากะ
มากะ:อะไรเหรอโซล
โซล:ฉันถามว่า กลับ มา แล้ว เหรอ 
มากะ:อืม กลับมาแล้ว(เสียงค่อย)
คิด:งั้นพวกเราไปที่ห้องกัน
ทุกคน:อืม(มีมากะเสียงค่อย)
       นี่ฉันจะทำไงดี ไม่ได้ นะ ไม่ได เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยกันหมด
โซล:มากะเป็นไรไป
มากะ:อ๋อ เปล่านี่
   ฉันยิ้มแบบไม่ได้ตั้งใจ  แล้วพวกเราก็ไปเรียนกันต่อ
   โปรดติดตามต่อจ้า