ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การกลับมาของพิสุทธ์
"สินะ เี๋ยวสาอัว่อนนะะ เพระลับมาทั้ทีสา้อมีอวัไว้้อนรับ่ะ" อริสาล่าวพร้อมรอยยิ้ม "อะไรันสา อฝาแ่นี้ ฝาน้อมิวไปื้อ็ไ้ ไหนๆ ยายมิวมานี่เลย มา่วยพี่สาไปื้ออที "วสินธ์หันไปล่าวับมิวนรา "ไม่ไ้่ะสิน เพรเ้าเป็นนพิเศษอสา สาให้น้อมิวไปื้อไม่ไ้หรอ่ะ" อริสาปิเสธ โยหารู้ไม่ว่าำพูอเธอนั้นลับทำให้นฟัในใเริ่มเือปุๆ "นพิเศษ?? ยัไันสา " อริสา้มหน้าเศร้า "ไม่มีอะไร่ะ สาอัว่อนนะะ" อริสาลุึ้น "เี๋ยว่อนสา นี่มันอะไรันเนี่ยสา" แ่ไม่ทันะแล้วร่าบาออริสาวิ่ออไปแล้ว "อ้าว าสินไปามหนูสาสิ"ุหิอรินนภาแนะบุราย "ยายสานี่็ริๆเล้ย อย่าไปถือสายายสาเลยนะาสิน ยายสา็แบบเนี้ยแหละ าเพรลับมาทีไร้อเป็นอย่านี้ทุที เฮ้อ ไม่รู้ว่าับแฟนเ่าเนี่ยะอะไรมามาย" ุหิศศิวิภาส่ายหน้าระอาบุรสาวนเล็ ำพูอศศิวิภาทำให้วสินธ์สนใึ้นมา "ว่าไนะรับ ุเพรเยเป็นอะไรับสานะรับ" "แฟนเ่า่ะ าสินอย่าไปสนใเลย าเพร็แ่แฟนเ่ายายสา เห็นว่าล่าสุเนี่ยหลัาที่บับยายสาแล้วเลิัน น้าเห็นว่าไปบอยู่ับเพื่อนยายสา ที่ื่อว่า อะไรนะ ..อ่อ พิาภา " ุหิศศิวิภาล่าวับวสินธ์ "อืม รับ อบุุน้ามารับ "วสินธ์ล่าวอบุศศิวิภา ้วยหัวใที่โปร่ึ้น รู้สึสบายใึ้นมา
อริสาับรถอเธอออมาหลัาที่้ออบำถามอวสินธ์ เธออรถแล้วเินลารถมานั่ในสวนสาธาระริมทะเลสาป เธอรู้ว่าวสินธ์เป็นนมีเหุผล แ่ถ้าเารู้เรื่อระหว่าเธอับพิสุทธ์ เาอาะลายเป็นนไม่มีเหุผลไปเลย็ไ้ พิสุทธ์หรือเพรนั้นเป็นรัแรอเธอ วามสัมพันธ์อทัู้่เริ่มมาามิรภาพ เาบอรัเธอหลัาที่เธอสามารถสอบเ้าไปเรียนมหาวิทยาลัยื่อัไ้ และเาำลัะไปศึษา่อที่ฝรั่เศส เาสัาว่าะลับมาหาเธอทุรึ่ปี เธออบลที่ะบับเ้า วามรัอทัู้่ราบรื่น เาอบทำอะไรเอร์ไพร์มาให้เธอเสมอ อย่าเ่นในวันวาเลนไทน์ เาส่อุหลาบแ่อามมาให้เธอถึมหาวิทยาลัย นเพื่อนหลายๆนบอเธอว่าเธอโีมาที่มีผู้ายโรแมนิแบบนี้มารั แ่แล้ววามรั็เริ่มสะุลเมื่อรุ่นน้อที่มหาลัยพาพี่ายมาแนะนำให้รู้ั รุ่นน้อนนั้นไม่ใ่ใรที่ไหน เธอือมิวนรา รมย์มี น้อสาวอวสินธ์ รมย์มี วสินธ์เป็นายที่อบแอบส่ยิ้มให้เธอ เาเป็นรุ่นพี่เธอนี่แหละ แ่เธอไม่เยิอะไรเินเลยับเาเมื่อเายิ้มส่มาให้ ไม่แปลหรอใ่มั้ยที่สาวสวยาวมหาวิทยาลัย ะมีผู้ายแอบอบ แ่เธอิว่าสำหรับวสินธ์นั้นไม่ใ่เาเป็นรุ่นพี่นัีฬา ที่เธอแอบอบอยู่่อนหน้าที่เธอะบับพิสุทธ์ เาไม่มาิอะไรับเธอหรอ วามทรำอนนั้นอเธอมัน่อน้าแย่ เธอเยแอบส่อไม้ไปให้เาลับเมินใส่เธอ ทำเป็นไม่สนใแถมยัวสาวสวยมหาลัยไม่ํ็าัน ไม่แปลที่ะมีสาวๆยอมเสนอัวให้วสินธ์เป็นู่ว เพราะเาทั้หล่อ หน้าาี เท่ห์ เรียนี มาาาิระูลที่ี เธอแอบํ้าใมาลอ นระทั่วันนั้นมิวนราพาพี่ายมาแนะนำ เายิ้มให้เธอ สายาบ่บอว่าสนใเธอมา เธอะทำอะไรไ้นอา้มหน้ารับำทัทายนั้น เาเพียรส่อไม้ ๊อโแล สิ่อแทนำบอรัมาให้เธอลอ นระทั่เาบอับเธอว่า เารัเธอ เา้อารให้เธอเป็นเ้าสาวอเานเียวเท่านั้น โลอเธอแทบะหยุหมุนไปทั้ใบเมื่อเาบอำหวานที่เธอปราถนามาลอ เธออบลที่ะบับเา เธฮึไปบอเลิับพิสุทธ์ ฝ่ายนั้นเียบมาอนที่เธอบอเลิ เธอสสารเาับใแ่เธอะทำอย่าไรไ้ในเมื่อเธอเพิ่้นพบว่าหัวใอเธอที่มีให้พิสุทธ์นั้น มันมีวามหมายแ่เพื่อนเท่านั้น ายหนุ่มอหัไปสอสามเือน นระทั่เพื่อนสาวื่อพิาภาอหิสาวที่แอบรัเามาโยลอ อยเ้ามาปลอบใ ให้ำลัใ ายหนุ่มเริ่มรัพิาภาึ้นทีละน้อย นเาบอที่ะบับเธอ แ่ส่วนลึภายในิใอเายัรัอริสาอยู่เสมอ ใน้านวามรัออริสานั้นสวยามประุทาที่โรย้วยลีบุหลาบ ผูให่อทั้สอฝ่ายเห็น้วยที่ทั้สอฝ่ายะอบพอัน วันหนึ่นั้นเธอเห็นว่า
วสินธ์เินวับหิสาวนหนึ่ หิสาวนนีมีใบหน้าที่ามเหมือนนาอัปสรไม่มีผิ เธอัสินใที่ะเ็บเรื่อนี้ไว้ เธอ้อให้แน่ใเสีย่อนว่าหิสาวนนี้เป็นอะไรับวสินธ์ นในที่สุเธอ็ทราบวามริเธอือหิสาวที่วสินธ์บอรัและ้อาระแ่าน้วย เธอเสียใมา เาบอรัเธอทำไมำสัานั้นมีวามหมายสำหรับเธอมาแ่สำหรับเามันลับไม่มีวามหมาย เรื่อที่เธอทราบวสินธ์ยัไม่รู้เรื่อ แ่เธอ้อบอเาแล้วล่ะมันะไ้บๆันไป " อริสานั่ิไปนํ้าา็ไหลออมา "สารับ"วสินธ์เรียเธอ อริสาหันมาใบหน้าามเปรอะ้วยนํ้าา "สาเป็นอะไร สาร้อไห้ทำไม"
"พี่สินะ สามีเรื่อที่้อถามพี่่ะ" "เรื่ออะไรสา" "พี่สินเยรัสามั้ยะ?" อรสายิำถามแรออไป วสินธ์อึ้เล็น้อย่อนะอบออไปว่า"รัสิ พี่รัสานเียวพี่ไม่เยรัใรนอาสา" เาอบ "แล้วุภัทราวีล่ะะ พี่สินเอาเธอไปไว้ที่ไหน" หิสาวร วสินธ์อึ้หนั ่อนะล่าวบาอย่าออมานอริสาอึ้ "ใ่ พี่ไม่เยรัสา ทุอย่าที่พี่ทำ พี่หลอลวสา พี่เลียสาไ้ยินมั้ย ไ้ยินมั้ย" อริสาเ่าแทบทรุ "สาไปทำอะไรให้พี่เลียะ" "พี่ายเธอมันเลว พี่ายเธอทำร้ายไ่มุ " เาโรธนแทบะ
อริสาับรถอเธอออมาหลัาที่้ออบำถามอวสินธ์ เธออรถแล้วเินลารถมานั่ในสวนสาธาระริมทะเลสาป เธอรู้ว่าวสินธ์เป็นนมีเหุผล แ่ถ้าเารู้เรื่อระหว่าเธอับพิสุทธ์ เาอาะลายเป็นนไม่มีเหุผลไปเลย็ไ้ พิสุทธ์หรือเพรนั้นเป็นรัแรอเธอ วามสัมพันธ์อทัู้่เริ่มมาามิรภาพ เาบอรัเธอหลัาที่เธอสามารถสอบเ้าไปเรียนมหาวิทยาลัยื่อัไ้ และเาำลัะไปศึษา่อที่ฝรั่เศส เาสัาว่าะลับมาหาเธอทุรึ่ปี เธออบลที่ะบับเ้า วามรัอทัู้่ราบรื่น เาอบทำอะไรเอร์ไพร์มาให้เธอเสมอ อย่าเ่นในวันวาเลนไทน์ เาส่อุหลาบแ่อามมาให้เธอถึมหาวิทยาลัย นเพื่อนหลายๆนบอเธอว่าเธอโีมาที่มีผู้ายโรแมนิแบบนี้มารั แ่แล้ววามรั็เริ่มสะุลเมื่อรุ่นน้อที่มหาลัยพาพี่ายมาแนะนำให้รู้ั รุ่นน้อนนั้นไม่ใ่ใรที่ไหน เธอือมิวนรา รมย์มี น้อสาวอวสินธ์ รมย์มี วสินธ์เป็นายที่อบแอบส่ยิ้มให้เธอ เาเป็นรุ่นพี่เธอนี่แหละ แ่เธอไม่เยิอะไรเินเลยับเาเมื่อเายิ้มส่มาให้ ไม่แปลหรอใ่มั้ยที่สาวสวยาวมหาวิทยาลัย ะมีผู้ายแอบอบ แ่เธอิว่าสำหรับวสินธ์นั้นไม่ใ่เาเป็นรุ่นพี่นัีฬา ที่เธอแอบอบอยู่่อนหน้าที่เธอะบับพิสุทธ์ เาไม่มาิอะไรับเธอหรอ วามทรำอนนั้นอเธอมัน่อน้าแย่ เธอเยแอบส่อไม้ไปให้เาลับเมินใส่เธอ ทำเป็นไม่สนใแถมยัวสาวสวยมหาลัยไม่ํ็าัน ไม่แปลที่ะมีสาวๆยอมเสนอัวให้วสินธ์เป็นู่ว เพราะเาทั้หล่อ หน้าาี เท่ห์ เรียนี มาาาิระูลที่ี เธอแอบํ้าใมาลอ นระทั่วันนั้นมิวนราพาพี่ายมาแนะนำ เายิ้มให้เธอ สายาบ่บอว่าสนใเธอมา เธอะทำอะไรไ้นอา้มหน้ารับำทัทายนั้น เาเพียรส่อไม้ ๊อโแล สิ่อแทนำบอรัมาให้เธอลอ นระทั่เาบอับเธอว่า เารัเธอ เา้อารให้เธอเป็นเ้าสาวอเานเียวเท่านั้น โลอเธอแทบะหยุหมุนไปทั้ใบเมื่อเาบอำหวานที่เธอปราถนามาลอ เธออบลที่ะบับเา เธฮึไปบอเลิับพิสุทธ์ ฝ่ายนั้นเียบมาอนที่เธอบอเลิ เธอสสารเาับใแ่เธอะทำอย่าไรไ้ในเมื่อเธอเพิ่้นพบว่าหัวใอเธอที่มีให้พิสุทธ์นั้น มันมีวามหมายแ่เพื่อนเท่านั้น ายหนุ่มอหัไปสอสามเือน นระทั่เพื่อนสาวื่อพิาภาอหิสาวที่แอบรัเามาโยลอ อยเ้ามาปลอบใ ให้ำลัใ ายหนุ่มเริ่มรัพิาภาึ้นทีละน้อย นเาบอที่ะบับเธอ แ่ส่วนลึภายในิใอเายัรัอริสาอยู่เสมอ ใน้านวามรัออริสานั้นสวยามประุทาที่โรย้วยลีบุหลาบ ผูให่อทั้สอฝ่ายเห็น้วยที่ทั้สอฝ่ายะอบพอัน วันหนึ่นั้นเธอเห็นว่า
วสินธ์เินวับหิสาวนหนึ่ หิสาวนนีมีใบหน้าที่ามเหมือนนาอัปสรไม่มีผิ เธอัสินใที่ะเ็บเรื่อนี้ไว้ เธอ้อให้แน่ใเสีย่อนว่าหิสาวนนี้เป็นอะไรับวสินธ์ นในที่สุเธอ็ทราบวามริเธอือหิสาวที่วสินธ์บอรัและ้อาระแ่าน้วย เธอเสียใมา เาบอรัเธอทำไมำสัานั้นมีวามหมายสำหรับเธอมาแ่สำหรับเามันลับไม่มีวามหมาย เรื่อที่เธอทราบวสินธ์ยัไม่รู้เรื่อ แ่เธอ้อบอเาแล้วล่ะมันะไ้บๆันไป " อริสานั่ิไปนํ้าา็ไหลออมา "สารับ"วสินธ์เรียเธอ อริสาหันมาใบหน้าามเปรอะ้วยนํ้าา "สาเป็นอะไร สาร้อไห้ทำไม"
"พี่สินะ สามีเรื่อที่้อถามพี่่ะ" "เรื่ออะไรสา" "พี่สินเยรัสามั้ยะ?" อรสายิำถามแรออไป วสินธ์อึ้เล็น้อย่อนะอบออไปว่า"รัสิ พี่รัสานเียวพี่ไม่เยรัใรนอาสา" เาอบ "แล้วุภัทราวีล่ะะ พี่สินเอาเธอไปไว้ที่ไหน" หิสาวร วสินธ์อึ้หนั ่อนะล่าวบาอย่าออมานอริสาอึ้ "ใ่ พี่ไม่เยรัสา ทุอย่าที่พี่ทำ พี่หลอลวสา พี่เลียสาไ้ยินมั้ย ไ้ยินมั้ย" อริสาเ่าแทบทรุ "สาไปทำอะไรให้พี่เลียะ" "พี่ายเธอมันเลว พี่ายเธอทำร้ายไ่มุ " เาโรธนแทบะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น