ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปฏิเสธไม่ได้ว่าชอบคุณ
หลัาวันที่เลวร้ายรั้นั้น เหมือนเป็นฝันร้ายอผมริๆ นที่ื่อานยอลไ้ให้ผมไปเป็นพ่อบ้านที่ที่พัอเา ผมไม่รู้เหมือนันว่าเาะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร แ่ืนโทรศัพท์ให้ผมีๆ็บแล้ว เห้อออ ีวิผม้อเปลี่ยนไปมาเพราะเานเียว !
"ไอ่แบฮยอนนนนนน !!! แทิ้ันให้ลับบ้านอยู่นเียววว"
ีโอเินเ้ามาหาผมพร้อมับีแนผม และล็ออผม นผมแทบหายใไม่ออ
"แ่ๆๆๆ นี่ีโอ ันหายใไม่ออนะ"
"แล้วนายะทิ้ันทำไม ไอ่เพื่อนเวรรรรร"
ผมพูไป็เท่านั้น -0- รัอผมแน่นว่าเิมอี
สัพันึ ีโอ็ลายแนอเาออ พร้อมับพูุยับผมามประสาเพื่อน
"แล้วนายไ้โทรศัพท์อนายืนมั้ย นๆนั้นเป็นใร ทำไมเอาโทรศัพท์อนายไป ำหน้าเาไ้ไหม ไปแ้วามรึยั"
"นี่นายยๆๆๆ เบาๆหน่อยเถอะ ันไ้ืนมาแล้ว และนที่เอาไปเาื่อานยอล"
"านยอลลลล !!! 0o0"
"ใ่ านยอล"
"0o0 !!!!! นายโหันรึป่าว"
"ันะโหนายทำไม"
"านยอลแห่EXOนะหรออออ ที่เป็นธาุไฟ ใ่ไหมม ????"
"เออออ เาเป็นนัร้อที่เราไปูเมื่อวันอาทิย์นั่นแหละ"
"ทำไมนายไม่เรียันไป้วยนะ นายรู้ไหม านยอลหน่ะ ไม่อบสุสิับใรนะ แ่ทำไมนายถึไ้.."
"หยุเลยีโอ ันไม่ไ้ิอะไรแบบที่ิ่ทั่วไปิหรอนะ เาหน่ะ เป็นนที่อารมร้ายสุๆ นิสัยยัเลวทรามอี้วย"
"แหมมม เอานยอลแ่ไม่ี่รั้ รู้เรื่อเาะและ ิิิิ"
"เียบไปเลย ไอ่เพื่อนทรยศศศศ"
ผมไ้หยอล้อับีโอเป็นประำ แ่ผมไม่ไ้บอเาว่าผม้อไปทำานเป็นพ่อบ้านที่ที่พัอานยอล ถ้าหมอนั่นรู้ป่านนี้อผม็ไม่เหลือให้รัแน่ๆ
นี่็ถึเวลาที่ผม้อไปที่พัอานยอลแล้วสิ ถึะไม่อยา แ่็้อทำใไป เพราะผมทำหัวอเาเป็นแผล(านยอลบอมา) เาเป็นนัร้อ เา้อใ้หน้าาในารหาิน แ่ผม็ไม่เี่ยไร ผมไ้ทั้านทั้เิน้วยนี่
----- ที่พัแห่หนึ่ -----
ผมไ้อยู่หน้าที่พัที่านยอลไ้พัอยู่ แ่ผมไม่รู้ว่า้อเ้าไปยัไ และห้อไหน อืมมมม ผมโทรหาานยอลีว่า
ทุนสสัยใ่ไหมรับ ว่าผมไ้เบอร์เาไ้ยัไ ่อนเาะืนโทรศัพท์ให้ับผม เาไ้ใ้เรื่อผมยิเรื่อเา และไ้ให้ที่พัอเามาพร้อมัน
"......."
"ุานยอลรับ อนนี้ผมอยู่หน้าที่พัอุแล้วรับ ผมะเ้าไปยัไ"
"นายไม่มีเท้าหรอ เินเ้ามาเอไม่ไ้รึไ รึ้อให้นัร้อที่ัที่สุในอนนี้อย่าันลไปรับนาย"
"นีุ่ !"
ผมระับำ่าอผมไว้ ถ้าหาผมเถียไปับำอเา วันนี้็เถียับนๆนี้ไม่บ
"ผมะึ้นไปแล้วรับ ุอยู่ห้อไหน"
"416"
ผมรีบึ้นไปหาเาทันที เพื่อที่ะรีบทำาน และะไ้รีบไปทำานอื่น่อ แ่นี้ผม็เสียเวลามาพอแล้ว
็อ ็อ ็อ
เียบแห๊ะ
็อ ็อ ็อ
ยัเียบอยู่ รึอาไม่ใ่ห้อนี้น่ะ เาแล้ผมรึป่าวเนี่ยยย
ระหว่านั้นเอ็มีนเปิประูออมา พร้อมับร่าเปลือยท่อนบนอเา เาใส่แ่ผ้าเ็ัวผืนเียว !!!
และผมที่ยัไม่ไ้เ็ ผมอเานี่เป็นเส้นมันวาว น้ำาผมหยลมาที่ใบหน้าอันหล่อเหลา นนไปถึ่วอ
ผมเหมือนับถูสะไว้้วยวาู่สวยู่นั้นอเา ผมละสายาไปไหนไม่ไ้เนี่ยย นี่มันอะไรัน ผมไม่เยเป็นแบบนี้มา่อน
ปิผมอาบน้ำับีโอ ผมยัเยๆเลย ทำไมผู้ายนนี้ถึ..
"มอันนานเลยนะุแบฮยอน หลรัผมะแล้วหรอ นี่นาเอันไม่ี่รั้เอนะ"
เาพูพร้อมับยื่นหน้าเ้ามาใล้ผม นถึไ้ถึลิ่นแมพูบนหัวเา
"ะบ้าหรอ ผมไม่ใ่นแบบุ ที่ะิไรอุบาทๆแบบนั้น"
"นี่นาไม่ิยัมอันเหมือนะินเลยนะเนี่ยย"
"ุานยอลล ! มีอะไรให้ผมทำรับ"
านยอลำลัเ็หัวอยู่นั้น ็หันมาหาผม พร้อมับพูว่า
"ทำไมนายเรียันแบบห่าเหินัละ ันว่าอายุเรา็ใล้เียันนะ
เอาี้ นายเรียแ่ื่อันพอ ไม่้อเรียุานยอลหรอ ันฟัแล้วมันัๆหู
ส่วนนาย นายื่อแบฮยอนใ่ไหม ันะเรียนายว่าอะไรีน้าาา"
"เรียื่อผมแบบปิ็ไ้ ผมไม่ถือ"
"เอาอย่าั้น็ไ้"
านยอลอบล และ็เ็หัวอัวเอ่อไป โยที่ลืมำถามที่ผมถามไปะแล้ว -0-
"านยอลล นายะให้ผมทำอะไร ผมมีเวลาไม่มานัหรอนะ"
"ถ้านายอยามีเวลามา ็มาอยู่ับันสิ"
"=_____="
"นี่นายเห็นผมันไหม มันไม่แห้ มาเ็ผมให้ันหน่อยสิ อนเย็นนี้ัน้อไปออรายาร ัน้อูีไว้เสมอ"
"นั่นมันหัวนาย ผมนาย ทำไมผม้อทำอะไรแบบนี้้วย มือ็มีไม่ใ่หรอ ทำไมไม่ทำเอ"
"นี่นายยย !! ันเป็นเ้านายนายนะ บออะไร็รีบๆทำ ะไ้รีบลับ รึว่านายอยาอยู่ับันนานๆหล่ะ"
านยอลพูพร้อมับยิ้มให้ับผม ยิ้มอเานั้นมันทำให้สาวๆหลายนละลายันไ้เลย แ่ผมไม่หลลหรอ
"ยืนบื้ออยู่ไ้ เร็วๆ รีบมา"
ผมเินเ้าไปพร้อมับับผ้าที่เ็หัวที่อยู่บนหัวเา เ็ไปมา
แ่อยู่ีๆ เา็ถามำถาม
"นายมีแฟนรึยั"
"ถามผมทำไม"
"ันถามนาย็อบมาสิ นี่ันเป็นนาย้านะ"
ผมละเหนื่อยับำว่านาย้าเหลือเิน =0=
"ผมยัไม่มี พอใรึยั"
"นายเนี่ยนะไม่มี ันว่านาย็น่ารัออนะ ทำไมไม่มีใรมาสนในายเลย รึว่านายไม่สนในพวนั้น"
านยอลพูพร้อมับเยหน้ามามอผม ึ่เาอยู่่ำว่า
"ไม่รู้สิ ผมไม่อยาใส่ใเรื่อแบบนี้ อนนี้ผมมีหน้าที่เรียนและหาานหาเินไว้ใ้ในีวิประำวัน"
"แล้วนายอยารู้ไหม ว่าารที่เป็นแฟนัน และอยู่ห้อเียวัน มันะเิอะไรึ้น"
"ไม่รู้สิ ผม็บอแล้วว่าผมไม่เยมี และไม่อยามี้วย เาะทำอะไรันแล้วมันมาเี่ยวับผมยัไ"
"แล้วนายอยารู้ไหมหล่ะ ว่ามันเป็นยัไ"
ท่าทาอานยอลนั้นเปลี่ยนไป าที่เายุยิๆลอเวลา อนนี้ลับมีท่าทานิ่รึม
"็ผมบอแล้วไ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
ยัไม่ทันไ้พูอะไร านยอล็ับมือผมลไปับโฟาที่ผมเ็ผมให้ และับ้อมืออผมทั้สอ้า้วยมือเียวอเาเอ
มือเานั้นหนาและให่มาริๆ พร้อมับัวผมและ้อนปลายาผมึ้นให้สบับสายาอเาอี และที่ผมใมาๆือ
ำพูอเาที่มาพูใล้ใบหูอผม้วยเสียที่แหบอเาอยู่แล้ว้วย ยิ่วนให้นลุแปลๆ
"นี่านยอล ผมเ็บไปหมแล้วนะ นายเป็นบ้าหรือไ ทำไมอบมาแล้ผมเนี่ยยย"
"ันไม่ไ้บ้าหรอ แ่ันะสอนนายเอ ว่าารที่เป็นแฟนัน อยู่ห้อเียวันมันเป็นยัไ"
"แ่เราไม่ใ่แฟนัน เราเป็นแ่นาย้าับลู้า โอ้ยย นี่ผมเ็บนะ"
"......"
านยอลไม่พูอะไร แ่เาลับเอาริมฝีปาอเามาัเบาๆรปลายมูอผม พร้อมับไล่ริมฝีปานั้นมาเรื่อยๆ นมันมาอยู่ที่ปาอผม
ปาอผมับอานยอล ห่าันแ่ไปี่เนเท่านั้นน ! านยอลไ้ไล่วาลมโอเามาที่ริมฝีปาอผม และไ้ใ้มืออี้า มาเรี่ยรริมฝีปาอผม ึ่ผมปิเสธมันไม่ไ้ริๆ านยอลในมุมใล้นั้นึูสายาอผมไปมา นผมเอ็อยารู้ ว่าะเป็นยัไ่อไป
แ่ในะนั้นเอ ไ้มีเสียัึ้นาประูและไ้ยินเสียพาสาหน้าประู พร้อมับผลัประูเ้ามา
"ฮยอ ทำไรันหน่ะ"
ทั้ผมและานยอล็่าใับำพูปริศนานั้น พร้อมับหันไปหาทา้นเสีย
"เฮุนนาาา"
นั่นือเสียเรียาานยอลนั่นเอ
--------------------โปริามอน่อไป-------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น