ดินแดนลับกับตุ๊กตานาเซีย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ augast

บทนำ

 ผมนอนอยู่ในป่าที่รกร้าง ศรีษะหนุนอยู่บนกองใบไม้ที่ทับถกันจนหนา ข้างๆผมมีผู้หญิงที่ผมคุ้นเคยนั่งอยู่ เธอตื่นก่อนผมซะอีก ผมหันไปถามเธอ เกี่ยวกับสิ่งที่เธอทำอยู่

     “เวทมนตร์นั่น เธอทำกำลังทำอะไรน่ะ”

    “เสกอาหารสำหรับเจ้าไงล่ะ ข้าว่าจะเสกอะไรให้เจ้ากินสักหน่อย”

     “ฉันว่าฉันไปหาผลไม้กินดีกว่า”ผมลุกขึ้นยืน แต่ขายังไม่ทันก้าวเดิน เสียงผู้หญิงคนหนึ่งก็พูดขึ้นมาซะก่อน

“ที่นี่ไม่ใช่เมืองที่เจ้าอาศัยอยู่ที่นี่คือ โนลิเพย่า ผลไม้ต่างๆไม่เหมือนผลไม้ที่เมืองของเจ้า บางอย่างของที่นี่ก็อาจเป็นพิษได้”

ผมรับฟังคำของสาวน้อย ไม่สิเธออายุมากกว่าผม เธอบอกว่าเธอมีชีวิตอยู่มา106ปี ความจริงเธอก็เป็นแค่มนุษย์ ที่เกิดแก่เจ็บตายได้ แต่เมื่อมีคนที่วางแผนฆ่าเธอ  เธอจึงต้องไปขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวลึกลับ มันก็มีอยู่แค่ทางเดียวที่เธอจะอยู่รอด จากการตามฆ่าของทหารฝ่าย ‘อิกอแน’ คือการอ่านตำราลึกลับจนจบเล่มและหลังจากที่เธออ่านจบเล่มเธอจะกลายร่างเป็นตุ๊กตาเธอเล่าว่าเธอเป็นเจ้าหญิง เสด็จพ่อของเธอไปมีเรื่องกับพวกอิกอแน ทำให้พวกนั้นตามฆ่าเสด็จพ่อของเธอ

  แต่มันเปลี่ยนเป้าหมายไปยังลูกสาวซึ่งคือ ‘นาเซีย’ตัวเธอเอง เจ้าหญิงแห่งเมือง โนลิเพย่า ทำให้เธอต้องไปขอความช่วยเหลือจากหญิงสาวลึกลับคนหนึ่ง เมื่อเธอกลายเป็นตุ๊กตาเธอเธอจะถูกเก็บใส่หีบ พร้อมตำรานั่น เมื่อใดที่มีใครสามารถช่วยเหลือให้เธอรอดพ้นได้ เธอจะถูกหญิงสาวลึกลับคนนี้ส่งตัวไปหาคนคนนั้น และเมื่อคนคนนั้นพบตุ๊กตาและอ่านตำราจนจบ เธอจะกลับกลายร่างเป็นมนุษย์ และคนที่พบเธอคือคนที่จะต้องไปช่วยเธอให้รอดจากการตามฆ่า

  ซึ่งเท่ากับว่า หญิงสาวลึกลับคนนั้นสามารถกำหนดอะไรได้ หรือหญิงสาวลึกลับคนนั้นอาจมีอำนาจพิเศษก็เป็นได้ และสิ่งที่เราสรุปได้คือ นาเซียอยู่ในร่างของตุ๊กตาตั้งแต่อายุ20ปี ซึ่งเธอไม่มีวันแก่แน่นอน สาเหตุคือเธอเป็นตุ๊กตาธรรมดา และหลังจากที่เธออ่านตำราจบเธอจะไม่มีวันแก่ ไม่มีวันตาย แถมยังมีพลังอำนาจเหมือนหญิงสาวลึกลับผู้นั้น แน่นอนผมอ่านตำราจบแล้ว เธอถึงกลายร่างเป็นมนุษย์(ที่มีเวทมนตร์และอำนาจ)ไงล่ะ

  ที่นี่เป็นเมืองที่ผมไม่เคยมา มันเป็นดินแดนลับที่น้อยคนสามารถจะเข้าไปเหยียบดินแดนนี้ได้ ไม่สิ แทบจะไม่มีใครเข้ามาในดินแดนนี้นอกจากคนที่จะช่วยเจ้าหญิงแห่งเมือง โนลิเพย่า อย่างผม

     “เสร็จ นี่คือซุป ซุปจากอำนาจและพลัง ถ้าเจ้ากินมันทุกวัน เจ้าจะกลายเป็นเหมือนข้าในตอนนี้ คือมีเวทมนตร์”

     “เธอจะให้ฉันกินซุปอะไรก็ไม่รู้มีทั้งผงอะไรไม่รู้ระยิบระยับเต็มถ้วย”

     “เจ้าบังอาจขัดคำสั่งข้า ข้าเป็นเจ้าหญิงนะ”

  ผมนั่งมองเธอเจ้าหญิง นัยน์ตาสีน้ำตาลก็คงจะบ่งบอกว่าเธอสวย ผมสีบลอนด์ก็ดูมีเสน่ห์ และทั้งที่อยู่ในป่า เสื้อผ้ากลับดูสะอาด ชุดกระโปรงสีชมพูเป็นชุดของตุ๊กตา และมงกุฏที่มีวันเอาออกได้ถ้าเธอไม่ออกคำสั่งให้มันออกจากศรีษะของเธอไป มันก็คงจะตั้งอยู่บนผมสีบลอนด์อย่างสง่างามมือทั้งสองข้างของผมเอื้อมไปหยิบถ้วยซุปที่เธอวางไว้ และผมก็คงต้องกินซุปที่เธอเสกมาให้แน่นอน

     “ซุปนั่นอร่อยใช่ไหมล่ะ ข้าเลือกส่วนผสมอย่างดีสำหรับเจ้า เจ้าลองขอให้อะไรก็ได้ลอยขึ้นสิ”

     “ฉันไม่บ้าทำอะไรแบบนั้นหรอก”

     “ลองดูก่อนสิ กินซุปนี่1ถ้วย ทำให้เจ้ามีความสามารถเพิ่มขึ้นหนึ่งอย่างคือการทำให้สิ่งๆนึงลอยได้นะ ‘ออกัสต์’ ลองทำตามที่ข้าบอกสิ”

  ผมคงต้องทำตามเจ้าหญิงสินะ ผมเริ่มมองไปรอบๆและพบก้อนหินขนาดใหญ่อยู่ข้างหน้าผมนี่เอง และผมกเริ่มตั้งจิตขอให้มันลอยขึ้น แต่ก็คงจะลอยไม่ได้อยู่แล้ว

  แต่สิ่งที่ไม่คาดคิด!!

      “นายทำได้แล้วออกัสต์”

     “เป็นไปได้ยังไง”

    “อำนาจจากซุปของข้าไง กินได้วันละถ้วยเท่านั้น ไม่งั้นจากซุปที่มีพลังอำนาจ จะกลายเป็นพิษกับตัวเจ้า”

  นาเซียลุกขึ้นยืนก่อนจะส่งสัญญาณโดยการเดินให้ผมรู้ว่าถึงเวลาแล้วที่เราควรหนีจาก อิกอแน มันอยู่ไม่ห่างจากเรานักในเวลานี้ เธอเดินต่อไปและผมที่กำลังเดินตาม ผมรู้ว่าเธอมีสาเหตุที่เธอลุกเดินอย่างไม่บอกไม่กล่าว ก็พวกอิกอแน รู้ว่าเราอยู่ในป่านี้ไงล่ะ มันตามหาพวกเรา ถึงนาเซียจะมีเวทมนตร์ แต่ก็ยังแพ้ไสยศาสตร์ของพวกอิกอแน ที่รุนแรนจนเวทมนตร์ไม่อาจเอาชนะไปได้

  จากที่ผมอ่านในตำรา สิ่งที่ปรากฏอยู่ในหน้า152 คือ

  มีสิ่งหนึ่งที่จะต่อสู้กับ อิกอแน ได้ มันคือสิ่งที่พวกเจ้าต้องค้นหาด้วยตนเอง

  เสียงฝีเท้าของคนหลายคนเดินอยู่ข้างหลัง ใช่ เป็นเสียงที่อยู่ใกล้ๆกับเรา นาเซียหยุดเดินก่อนจะหันไปดู นัยน์ตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงนั่นคือการเตือนว่ากำลังจะมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้น เธอหยุดนิ่งไปสักพักก่อนที่เธอจะวิ่งด้วยความกลัว

     อิกอแน!!!!