ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : การแข่งขัน
writer box : ขอโทษจร้าที่ up ช้า ไรทืเตอร์คิดอยู่นาน พยายามเค้นสมองน้อย จะเพิ่มความบ้าให้ชมรมบ่ายสองอย่างไร ดี ^ ^อิอิ ยังไงก็เชิญอ่านได้เรยจร้า ส่วนเรื่อง tik tok จะพยายามเค้นออกมาไวๆนี้นะจร๊ะ
.......วันนี้ชมรมบ่ายสองปิดทำการ.....
สมาชิกทุกคนได้ยินข่าวจากนิชคุณว่า วันนี้เป็นวันแข่งเทควันโด้ระดับเขตซึ่งแทคยอนได้กำชับว่าอย่าได้บอกสมาชิกชมรมเชียว ไม่งั้นเขาต้องมาปวดหัวกับการเชียร์ประหลาดๆ เจบอมไม่ได้ซักถามร่างบางแม้แต่น้อย เพียงแต่ได้ยินเสียงแทคยอนกำชับผ่านหูโทรศัพท์ ให้นิชคุณมาดูให้ได้ ( โง่จริงเจือกโทรผิดเวลา )
" ความลับมันไม่ในโลก ฮึๆๆ เอาล่ะพวกเราเตรียมตัวไปที่ยิมเนเซี่ยม เพื่อเชียร์สมาชิกสุดที่รักของเรา " เจบอมกระทุ้งบอกจุนซูให้โทรเรียกกองเชียร์พิเศษ รองหัวหน้าพยักหน้าอย่างรู้งาน สมาชิกที่เหลือเริ่มเตรียมการบางอย่างลับๆ
ชายหนุ่มผิวคล้ำผู้มีใบหน้าคมเข้ม ตาเรียวยาวราวกับพยัคฆ์ ไอเหงื่อผุดขึ้นมาจากกล้ามแขนและช่วงอกที่กว้างและแข็งแกร่ง เขาพุ่งทะยานเตะสูงเข้าที่กกหูของคู่ต่อสู้ จนล้มลงแน่นิ่ง กรรมการปราดเข้ามานับคะแนน
' Yes ! ผ่านเข้ารอบสองสบาย ' แทคยอนหันหลับไปหาเพื่อนร่วมทีม ที่ต่างก็ยืนลุ้นจนใบหน้าปลื้มปีติ เขาหยิบขวดน้ำเย็นจากคูลเล่อร์ พลางยกขวดรินน้ำเย็นรดหัว พลันสายตาก็สบไปที่นั่งคนดูเบื้องบน แลเห็นเพื่อนรัก ร่างบางเกาะราวเหล้กโบกมือให้ด้วยความดีใจ
" เฮ้ คุน มาด้วยเหรอ " เขาตะโกนลั่นด้วยความสุขี จนทำให้เพื่อนร่วมทีมแอบเหล่ พลางพลัดการซุบซิบ ดังนั้นเขาจึงกระแอมไอ เก็กหน้าหล่อต่อไป แต่สายตายังคงจับจ้องใบหน้าหวานที่ท้าวคางมองเขาอย่างไร้เดียงสา ' น่ารักจัง ' แทคยอนสะบัดหัวไม่รู้คิดบ้าอะไรอยู่ ในขณะนั้นเองเขาก็เริ่มเอ่ะใจ กับฉากเบื้องหลังนิชคุณ
" อุมบะ อุมบะ อุกะ อุกะ ฮูวววว เล่ย์ " สมาชิกชมรมบ่ายสองที่ขณะนี้อยู่ในชุดชนเผ่าผีตองก้าแห่งป่าแอฟริกา กำลังวิ่งวนไปวนมารอบสเตเดี้ยม จุนซูและจุนโฮช่วยกันตีกลองหนังดังเป็นจังหวะ รับกับท่าเต้นอุมบะๆของหัวหน้าชมรม ในชุดใบตองแห้ง และคลุมช่วงล่างด้วยพุ่มหญ้าคาล้อมไปด้วยเชือกกล้วย บนหัวมีเชือกคาดสีแสดปักขนนกอินทรีสีรุ้งยาวกรอมถึงพื้น ส่วนชานซองน้องเล็กก็เริ่มพ่นไฟพุ่งพรวดพลางโยนคทาไฟสลับไปมา อูยองที่อัญเชิญผีตองก้ามาประทับตัวนั้นไ ด้ร่ายรำโบกธงเชียร์ที่บรรจงเขียนว่า
' อ๊คแทคยอน ชนเผ่าบ่ายสองส่งเข้าประกวด ' วิ่งวนไปทั่วสเตเดี้ยม ทำให้คนดูนิ่งเงียบไปทั้งฮอลล์ ก่อนหน้านี้แทคยอนยังพอมีนักเรียนสาวกรี๊ดกร๊าดแอบเชียร์อยู่บ้าง แต่พวกหล่อนได้นิ่งเงียบและใบ้รับประทานไป เมื่อรู้ว่าคนที่พวกหล่อนเชียร์อยู่ชมรมเดียวกับพวกบ้าบอนี่ เมื่อชานซองเป่าไฟจนเหนื่อยแล้วก้เริ่มจุดไฟบนพื้นเพื่อจะปิ้งปลากินระหว่างรอเชียร์ กรรมการสนามเป่านกหวีด ห้ามจุดไฟในหอสเตเดี้ยม แต่ทว่าเขาก็ต้องตกใจเมื่อ ชมรมระเบิดฯปรากฏตัวด้วยพลุเสียงดังระงม ทั้งยังประทัดแบบตรุษจีน ทำเอาการแข่งขันเริ่มวายป่วง แทคยอนก้มลงนั่งยองๆกับพื้นมือกุมหัว ' นี่มันวันอะไรวะเนี่ยะ หายนะชัดๆ '
" พวกเราชมรมระเบิดบ่ายสอง ( BB+2pm ) รวมกันเฉพาะกิจ ขอเชียร์หนึ่งในสมาชิก อ๊กแทคยอน สู้ๆ ตัวตายแต่ห้ามได้แพ้กลับมา อย่าได้เสียชื่อโรงเรียนเรา " จียงชี้นิ้วประกาศออกไมค์ เจบอมและสมาชิกที่เหลือปรบมือชอบใจ พร้อมกับเสียงกลองรัว โครมคราม นิชคุณไม่ได้เปลี่ยนชุดร่วมกับชมรมแต่บ่ายสองแต่อย่างไร เขาส่งเสียงนุ่มๆเชียร์แทคยอนจากด้านสุดขาดใจ
แทคยอนกุมมือที่หน้าอก พลางคิด ' เอาวะ ก้ยังดีที่นิชคุณมา ' เขาโบกมือให้ร่างบางคนเดียว และทำเป็นเมินกองเชียร์ที่กำลังตะโกนโหวกเหวกร้องเพลง rap เชียร์ โดยที่สมาชิกบ่ายสอง ยืนเรียงหน้ากระดานเต้นแบบส่ายก้นพร้อมกัน ดูเหมือนจะไปทางอโลฮ่า ฮาวายมากกว่า ชนเผ่าซูลู ในขณะนี้
" แทคยอนสู้เค้านะ " มือเรียวบางป้องที่ริมฝีปากสวย แทคยอนชูนิ้วโป้งให้ เจบอมส่งเสียงจิ๊จ๊ะ " อะไรว๊า อุตส่าห์มาเชียร์ทุ่มสุดตัว เอาแต่มองเจ้านิชคุณคนเดียวนี่หว่า " เมื่อรู้ว่าร่างสูง ยิ่งทำเป็นไม่สนใจกองเชียร์อันตระการตา เขาก็ สั่งให้สมาชิกที่เหลือ ถอดกระโปรงหญ้าคาออกจนเหลือผ้าเตี่ยวเสียวซ่านแบบวิถีบูชิโด ด้านหน้าเป็นผ้าสี่เหลี่ยมปิดหนอนน้อย แต่ด้านหลังเห็นแก้มก้นแนบเนื้อ เจบอมเปลี่ยนสไตล์การเต้นเชียร์เป็นท่ารูดเสา ทำเอาคนดูฮือฮา แทบจะไม่ได้ดูการแข่งขันเบื้องล่าง
กรรมการสนามต่างกันปรึกษา กรรมการโต๊ะใหญ่ ว่าสมควรจะเชิญเจ้าพวกนี้ออกไปจากการแข่งขันดีมั้ย เนื่องจากรกหูรกตา แต่โต๊ะกรรมการกลางส่วนใหญ่เป็นหญิงแก่กลัดมัน พวกหล่อนกำลังยกกล้อง vdo cam จับภาพอย่างสนุกสนาน เหล่ากรรมการสนามได้แต่ก้มหน้าถอนหายใจและกระจายสัญญาณให้แข่งรอบสองต่อ แทคยอนซึ่งรวบรวมสมาธิ เขาปล่อยแรงเกินคาดผ่านรอบสองได้อย่างสบาย
เมื่อเวลาพักเบรกการแข่งขัน ร่างสูง ได้เดินวนขึ้นไปชั้นสอง เพื่อพบกับนิชคุณในเวลาพักอาหารกลางวัน แต่ทว่าเขาได้ พบกับฝูงผู้เข้าแข่งขัน รร. อื่นที่กำลังเดินสวนลงมาเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือ รุ่นพี่จองจีฮุน( Rain ) นักเทควันโด้ในตำนาน ดาวรุ่งจากโรงเรียนนานาชาติยองซาน คู่แข่งสำคัญของ รร JYP เขาติดโอลิมปิกปีที่แล้ว คนที่แทคยอนคิดว่า มหาหินที่สุดในการแข่งขันนี้ เขาเตรียมทำใจล่วงหน้าว่าอาจะแพ้ก็ได้ ในเมื่อรุ่นใน รร เรา เราไม่มีใครเทียบติดสักคน แทคยอนก้มหัวคำนับในฐานะรุ่นน้อง จีฮุนยิ้มตอบพลางทักทาย
" เมื่อกี้เห็นลูกเตะ นายแล้วสูงดีเป็นบ้า นายเก่งขึ้นจากปีที่แล้วมากเลยนะ แทคยอน ปีนี้ฉันคงต้องคอยจับตาดูนายเป็นพิเศษซะแล้ว " ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของชายหนุ่มผู้มีชั่วโมงบินสูง ได้กล่าวคำชมด้วยริมฝีปากที่ยิ้มแย้ม แม้ดูเป็นคนอารมณณ์ดี แต่สายตาของเขากลับไม่ยิ้มตาม
" ผมคงจะเอาอะไรไปเทียบกับรุ่นพี่จีฮุนไม่ได้หรอกครับ ทางนี้ต่างหากที่ต้องการชี้แนะ " ร่างสูงยังคงก้มหัวอยู่ การแสดงมารยาทต่อรุ่นพี่ในวงการแข่งขัน ถือว่าเป็นเรื่องที่จำเป็นมากๆ แม้ในใจอาจจะโต้แย้งหรือเกลียดชัง แต่ก็ต้องเก้บความรู้สึกนั้น ถ่ายทอดออกมาเป็นความนอบน้อมแทน
"ไม่ต้องถ่อมตัวก็ได้ พี่ก็อยากรู้ว่านายไปถึงไหนแล้ว ไว้เราเจอกันที่สนามแข่ง " จีฮุนตบบ่า ร่างสูงเบาๆ ในขณะเดียวกันนิชคุณก็โผล่พรวดมาจากที่ไหนก้ไม่อาจทราบ
" แทค ไปกินข้าวกัน " เสียงทุ้ม นุ่มทำให้ นักกีฬาในตำนาน หันไปมองคนที่มาใหม่ ดวงหน้านวลราวกับมีออร่าสว่างไสว ทำให้จีฮุนหรี่ตาในชั่วขณะกว่าจะ มองได้ปกติก็ใช้เวลาอยู่พักหนึ่ง
" อ๊ะ คุยกันอยู่เหรอครับ ขอโทษที่มาขัดจังหวะ " นิชคุณก้มหัวขอโทษขอโพย รุ่นพี่ของแทคยอนเสียยกใหญ่
" ไม่เป็นไรหรอก เธอชื่ออะไรเด็กใหม่ที่นี่เหรอ " จีฮุนลูบที่ต้นแขนร่างบางเบาๆ พลางสบตาอย่างเป็นประกาย .... จนทำให้แทคยอนรู้สึกไม่ค่อยสู้ดีนัก เมือ่เห็นท่าทีรุ่นพี่ต่อนิชคุณ
" ผมชื่อ นิชคุณครับ ยินดีที่ได้รู้จัก " มือเรียวยื่น เพื่อจะเช๊คแฮนด์ ติดนิสัยทักทายแบบอเมริกัน แต่กลับโดนแทคยอนรวบมือ พร้อมกับโอบไหล่บางอย่างแนบชิด
" ขอโทษครับ พวกเราคงกวนเวลาพักกลางวันรุ่นพี่นานไปหน่อยขอตัวนะครับ " แทคยอนลอบสบตารุ่นพี่ ด้วยแววตาเหยี่ยวเมื่อต้องสู้ จองจีฮุนผิวปาก ผละมือออก อย่างท่าทางยียวน เขาปล่อยให่ร่างทั้งสองเดินผ่านไป ปากเริ่มแสยะรอยยิ้ม
" น่าสนุกเป็นบ้า " เขาคิดเมื่อมองไปที่นิชคุณ ที่กำลังเอ่ยปากถามเกี่ยวกับตัวเขา ทั้งที่แทคยอนนั้นไม่ปริปากและเงียบสนิท ... ฉันเองก็อยากรู้ว่า แหย่เสือโกรธมันเป็นยังไง รุ่นพี่หนุ่มคิด
" มาทางนี้เถอะแทคยอน " นิชคุณลากเพื่อนสนิท มาที่ฟากหนึ่งของโรงเรียนใต้ต้นบ๊วยอากาศกำลังร่มรื่นซึ่งมี บุพการีของเขายืนคอย แต่อยู่ในท่ามกลางวงชมรมบ่ายสองและระเบิด ดูเหมือนพ่อแทคยอนจะถูกใจ เครื่องแบบชมรมระเบิดมาก เขาคุยโอ้อวดว่าสมัยหนุ่มๆเคยซิ่งมาแล้ว แถมยังเข้าร่วมแก๊งค์เด็กเลวมาก่อวีรกรรมมานับไม่ถ้วนอีกด้วย ชเวซึงฮยอนชอบใจเป็นอย่างยิ่งพลางชวนคุณพ่อของแทค มาเป็นที่ปรึกษาอาวุโสของชมรม ลูกชายได้ยินจึงรีบปราดเข้ามาห้ามปราม
คุณแม่ของแทคยอน แจกจ่ายคิมบับ (ข้าวห่อสาหร่ายเกาหลี) ให้สมาชิกชมรมกันถ้วนหน้า หล่อนยังยื่นข้าวกล่องคู่รักให้ทั้งนิชคุณและลูกชายตัวเอง อย่างเป็นนัยๆ เจบอมเห็นข้าวกล่องที่มีรูปบ๊วยโรยเป็นหัวใจอย่างละครึ่งซีกของทั้งคู่ จึงได้ผิวปากวี๊ด วิ๊วและเริ่มล้อเลียน นิชคุณยังไม่ค่อยรู้ภาษาเกาหลีเท่าไหร่จึงได้แต่ชื่นชมข้าวกล่องเงียบๆด้วยรอยยิ้ม เขาออกจะแปลกใจบ้างที่เพื่อนร่างสูง กำลังชำเลืองเขาเป็นครั้งคราวแต่หน้านี้แดงถึงหู ชานซองซัดคิมบับไปสิบกว่าอันแล้ว เขามองนิชคุณอย่างซึ้งใจ ตั้งแต่ร่างบางเข้ามาชมรมรู้สึกว่า ของกินไม่ค่อยอัตคัตเขาแอบจิ้นเงียบๆนี่ถ้าได้นิชคุณมาร่วมเรียงเคียงหมอน เทพเจ้าแห่งความโชคดีคงจะเสกของกินเต็มโตะทุกวันก็เป็นแน่ จุนโฮตบหลังชานซองดังป้าบใหญ่เมื่อเห็น เขาหัวเราะไปจึงสำลึกคิมบับสามอันในช่องคอ หลอดอาหาร
จุนซูและแทยังต่างก็ช่วยกันถ่ายรูปด้วย blackberry คิมบับอย่างเงียบๆ กะว่าจะเอาไปอัพลง Facebook ให้เพื่อนน้ำลายไหลเล่น อูยองมองนิชคุณที่กินข้าวกล่องเงียบๆ เขาสะดุ้งและเขินเมื่อนิชคุณคีบลูกชิ้นกุ้งให้ถึงปาก ด้วยเหตุเด็กหนุ่มคิดว่า อูยองคงอยากกินข้าวกล่องพิเศษของเขาบ้าง ไม่ได้นึกเป็นอย่างอื่นไปเลยแม้แต่น้อย
" พี่แทคยอน วันนี้ผ่านฉลุยสบายๆเลยนะ " ซึงรีตบที่บ่า ร่างสูง เขายิ้มไม่นึกเลยว่า นอกจากพวกชมรมระเบิดรวมร่างเฉพาะกิจกับบ่ายสองจะมาวายป่วงสนามอย่างเดียว ยังมีคนสนใจดูการแข่งขันอีกด้วย
" เดี๋ยวรอบสุดท้ายก็คงเจอหิน อย่าง จองจีฮุน เจ้านี่ฉันเห็นในทีวี แข่งโอลิมปิกคราวที่แล้ว ฉีกขาเตะทีลงกลางกระหม่อมคู่ต่อสู้ " แดซองพูดไปเคี้ยวคิมบับ ตุ้ยๆ แทคยอนเริ่มมีเส้นเลือดตึงขึ้นที่หน้าเมื่อได้ยินชื่อ จองจีฮุน ในมือแกร่งหักตะเกียบดังกร๊อบ
" แทคยอน นายยังหิวอยู่หรือเปล่าเอาของฉันไปกินบ้างก็ได้นะ " นิชคุณเห็นหน้าเพื่อนซี้เครียดๆ จึงยื่นกล่องข้าวที่กินไปหน่อยนึงให้ เพราะนึกว่ายังหิวอยู่ แทคยอนส่ายหน้าเงียบๆ เขานั่งเพื่อนรวบรวมจิต เป็นสมาธิก่อนที่แข่งรอบต่อไป
ในพลันเจบอมที่กำลังสนุกสนานกับการวางแผนเชียร์แปลกๆในรอบต่อไป ได้สังเกตุเห็นแสงแว่บๆจากพุ่มไม้ไม่ไกลมากนัก เขาสะกิดจุนซูให้ช่วยกันเพ่งมองสิ่งแปลกปลอม จุนซูคิดออกคนแรก
" แสงสะท้อนของเลนส์ถ่ายรูป " เมื่อพวกเขาเพิ่งไปที่พุ่มไม้ดีๆก็ พบว่าเลนส์นั้นกำลังจดจ้องไปที่นิชคุณและแทคยอนอย่างตั้งใจ ลีดจาและรองหัวหน้า ค่อยๆปลีกตัวอย่างเงียบๆ ย่องไปด้านหลังพุ่มไม้
" เยี่ยมไปเลย วนิลาโกโก้จ๋า เอ้าชิดกันอีกหน่อยสิจ๊ะ " ฮโยฮยอน พึมพำเบาๆ ยิ่งเขยิบตัวเข้าไปใกล้กลุ่มคน อีกทีละนิด จู่ๆก็มีเงาคนทั้งสองทาบทับที่ๆหล่อนนั่งยองๆอยู่ หล่อนชะงักมือที่กำลังถือเลนส์แข็งและเย็นเฉียบพลัน
" จ๊ะเอ๋ แม่กระต่ายน้อยมาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ " เจบอมจุ๊ปาก จุนซูหิ้วหล่อนโดยจับที่ปกคอเสื้อ ได้ง่ายๆราวกับยกของเบา กล้องถ่ายรูปก็ถูกริบ เจบอมเปิดช่อง preview อย่างสนอกสนใจ
"เอากล้องฉัน คืนมาน๊าาาา " สาวร่างเล็กไขว่คว้ากล้อง แต่ได้พายมือไปในอากาศ
" โห มีแต่รูปเจ้าแทคกับนิชคุณ มิน่าล่ะหมู่นี้รูปคู่นี้สะพัดทั่ว อินเตอร์เน็ต " ลีดจายิ้มกริ่ม
" ได้ข่าวว่าประมูลที่ราคาหลายแสนวอนนิ " จุนซูถลึงตาใส่ หล่อนที่กำลังหลบหน้าหลบตาอย่างมีพิรุธ
" แล้วไงเล่า ก็ไม่ติดป้ายห้ามถ่ายรุปสักหน่อย " หล่อน แหวกลับ
" เจ้าสองคนนี้เป็นสมาชิก ชมรมฉัน ดังนั้น... " ฮโยยอนได้ยินเสียงขึงขังของเจบอม เริ่มสะอึก หล่อนคิดอยู่ว่าการที่หัวหน้าชมรมบ่าย
สอง ออกโรงมาปกป้องขนาดนี้ โอกาสที่จะได้ถ่ายรูปคู่ คงจะเป็นไปได้ยากอีกต่อไป
" ฉันควรจะมีสิทธิ์ได้ส่วนแบ่ง % จากการขายภาพ ฮึๆ " ปีศาจในคราบหัวหน้าชมรม ถ้ามองดีๆจะเห็นเขาที่งอกและหางที่มีปลายเแหลมป็นลูกศรงอกออกมา ฮโยยอนอ้าปากค้าง คนแบบนี้ก็มีด้วย
" จุนซู นายว่าไง ฉันจะแบ่งให้นายด้วยนะเฟร้ย แค่ปิดปากนะว่อย ไม่มากเท่าไหร่ " เจบอมยิ้ม สะกิด จุนซูที่ยังคงล๊อคแขนหญิงสาวไว้
"ก็ตามแต่ งั้นเรียกหนักๆไปเลย " จุนซูพยักเพยิด ไม่เคยค้านแผนชั่วของหัวหน้าเลยสักครั้ง
" งั้นฉันขอ 60% จากการขายภาพ เพราะต้องมีส่วนแบ่งย่อยอีก " เจบอมเริ่มการต่อรอง
"จะบ้าเหรอเยอะขนาดนั้น เอาไป 20 % พอ ฉันก็ขาดทุนหมด พวกเธอไม่ได้ต้องมาเสียเวลามาอัพโหลดภาพ ไหนจะค่าอัดรูปอย่างดีอีก " ฮโยพูดอย่างเดือดดาล ต่อรองกะไอ้พวกนี้ดูเหมือนจะเสียเปรียบจริงๆ
" งั้น 50 % "
" 30 % ก็หรูแล้ว "
" 40% จบการต่อรอง " เจบอมยื่นกล้องคืน พร้อมกับบอกให้จุนซูปล่อยแขนหล่อนเป็นอิสระ
" ก็ได้ แต่มีข้อแม้ " ฮโยยอน รีบรับกล้องลูกรัก ด้วยความห่วงใย
" ข้อแม้อะไร พูดดีๆนะ ถ้าเบี๊ยวจ่าย ฉันจะจัดการเธอตามแบบชมรมบ่ายสองนะเฟร้ย " ลีดจาถามปนขู่
" อยากได้ส่วนแบ่งเยอะ พวกนายต้องช่วยฉันจัดฉาก ยิ่งคู่แทคยอนกับนิชคุณใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่ ภาพส่อมากเท่าไหร่ ภาพก้ยิ่งราคาสูงตามเท่านั้น " สายตาของช่างกล้องสาวเป็นประกายวิบ การที่ได้ถ่ายรูปคู่โกโก้วนิลา ช่างเป็นสุขอะไรเช่นนี้
" ฮึๆ สบายมาก เตรียม up ราคาไว้เลย " จุนซูมองเจบอมอย่างรู้กัน พวกเขาหัวเราะหึๆ ... นิชคุณนายนี่มันเทพแห่งโชคลาภจริง จู่ๆเงินก้อนใหญ่ก็จะตกเข้ามาในกระเป๋าหัวหน้าชมรมและรองอย่างไม่ทันตั้งตัว
เมื่อแทคยอนกลับเข้าสู่สนามแข่งอีกครั้ง เขาออกจะเกร็งที่กล้ามเนื้อแต่ก็ใช้มือแกร่งนวดให้ผ่อนคลายลง ทันใดนั้นมีมือเล็กๆมาช่วยบีบ
" โห แข็งสุดๆเลย " เขาสะดุ้งในขณะที่นั่งในขอบสนามแข่งรอ กรรมการเรียกตัว
"นิชคุณนายมาอยู่ตรงนี้ได้ไง " นิชคุณชี้ไปที่เจบอมบนสเตเดี้ยม
" พี่เจบอม สั่งมาเชียร์ตรงนี้" ร่างบางออกจะงงๆ เล้กน้อยก่อนหน้านั้น ถุกเจบอมคะยั้นคะยอให้ลงไปที่ขอบสนาม โดยที่ตัวเขาเจรจาซุบซิบกับกัปตันชมรมเทควันโด้ ' ถ้าให้นิชคุณลงไปนั่งเชียร์ใกล้ๆ รับรองผ่านฉลุย ' กัปตันพยักเพยิดด้วยความยินดี ถ้าอะไรที่เป็นชัยชนะของชมรม เขายอมได้ทุกอย่าง
' มีแผนอะไรฟระ ' แทคยอนสบตามอง เจบอมมี่หัวหน้าที่กำลังทำหน้าทวงบุญคุณ ' ขอบใจฉันหน่อยสิว่อย อุตส่าห์ส่งน้องคุนลงไปให้ กำลังแกล้นหลามแน่ ฮ่ะฮ่า ' จริงๆแล้วเป็นแผนซ้อนแผน ฮโยฮยอนชูนิ้วโป้งให้ กดชัตเตอร์รัว เมื่อนิชคุณช่วยทายานวดกล้ามเนื้อบนลำแขนของหนุ่มร่างสูง แทคยอนไม่ได้สงสัยอะไรมาก เมื่อรอยยิ้มบริสุทธิ์ของร่างบางผุดพราย ทำเอาคนในชมรมเทควันโด้คนอื่นๆเริ่มหัวใจเต้นแรงตาม จองจีฮุนยืนมองอยู่อีกสนามนึงที่ไม่ไกลมาก เขาส่งรอยยิ้มมุมปากมาทางนิชคุณ ให้ตายเหอะเขาเกลียดนักไอ้รอยยิ้มแบบนี้ แทคยอนคิด พลางสบตากลับด้วยสายตาเหยี่ยว เมื่อมีเสียงประกาศให้นักแข่งทุกคนมารายงานชื่ออีกครั้งที่โต๊ะกรรมการกลาง นิชคุณอวยพรแทคยอนเช่นเคย
" สู้เขานะแทค " ร่างสูงพยักหน้ายิ้มบางๆ เสียงเชียร์จากสมาชิกชมรมคนอื่นๆที่ตกรอบบ้างแล้ว ร้องเฮลั่น ดังเซ็งแซ่ ในขณะเขาเดินไปที่โต๊ะรุ่นพี่ตัวแสบก็เดินมาขนาบข้างทำดูราวกับไม่ตั้งใจ
" ไงแทคยอน กำลังใจดีนี่ " เขาพุดไปสายตามองไปที่นิชคุณที่ไกลห่าง
" นิชคุณนี่น่ารักดีเนอะ " แทคยอนพยายามสงบจิต แต่มันกลับทำให้เส้นประสาทตึงเปรี๊ะยเข้าไปอีก เขาทำใจนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร กลับกลายเป็นรุ่นพี่ยิ่งได้ใจ
" ถ้าชนะขึ้นมา ฉันขอนะ " เท่านั้นแหละ เส้นประสาททั้งหมดขาดสะบั้น จองจีฮุนเริ่มรู้สึกถึงไอระอุที่กำลังเดือดดาลอยู่ภายในร่างกายรุ่นน้องคนนี้
" ข้ามศพผมไปก่อนเถอะครับ " สายตาแทคยอนที่เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับพยัคฆ์กล่าวเสียงราบเรียบ ราวกับคลื่นที่สลบก่อนพายุจะมา
ชมรมบ่ายสองเปลี่ยนคอสตูมใหม่ เป็นชุดเชียร์ลีดเดอร์ที่ตัดเลียนแบบ MV เพลง OH ของ Girl's generation ชานซองออกทำหน้าเซ็งๆเขาชี้ไปที่ ถุงเท้าสต๊อกกิ้งสีชมพูสดใส ว่า ' ต้องใส่ไอ้นี่จริงๆเหรอ ' เจบอมมี่ขู่ จะตัดเขาออกจากกองขนมถ้าไม่ทำ เขาจึงทำหน้าอย่างพะอืดพะอมก่อนที่จะใส่ยัดเท้าตัวเองใส่ลงไป จุนโฮและอูยองเลือกพู่ปอมๆเชียร์สีเหลืองสด ตัดกับสีน้ำเงินอย่างละข้าง ส่วนรองหัวหน้าก็มัดผมด้วยกิ๊บสตอวเบอรี่สีสดอย่างไม่เขินอาย เจบอมมี่เลือกกระโปรงที่สั้นจนก้มเห็นกางเกงบ๊อกเซอร์โล่งๆ ชมรมระเบิดที่นั่งอยู่สเตเดี้ยมข้างๆ ส่งเสียงวี๊ดวิ้วให้กองเชียร์พิเศษ
จียงพยักหน้าลูบคางพูดกับชเวซึฮยอนว่า " พวกบ่ายสองมันแน่จริงว่อย " พวหเขาหมายถึงร่างทั้งห้าที่กำลังออกลวดลาย เต้นเพลงเชียร์อย่างสะดีดสะดิ้ง ไม่เหลือท่าของบุรุษแม้แต่น้อย ทำเอาเด็กจาก รร อื่น พากันชี้แล้วหัวเราะก๊าก
ลีมินโฮหนึ่งในขณะกรรมการที่ยืนดุอยู่ห่างๆเริ่มหงุดหงิด ใจ ' ไอ้พวกนี้จะรักษาภาพพจน์โรงเรียนหน่อยก้ไม่ได้ ' เขาอยากจะยุบชมรมบ้านี่ใจจะขาด แต่มาติด ที่ทายาทเจ้าของ รร. ดันเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมซะอีก
เสียงนกหวีดกรรมการเป่าเมื่อแทคยอนแก้ลำคู่ต่อสู้ด้วยการเตะตัดที่ลำตัว เป็นอันว่าเขาผ่านรอบชิงชนะเลิศ เขากลับมาที่กลุ่มที่นั่งชมรมแล้วกอดนิชคุณอย่างลืมตัว จนสมาชิกชมรมเทควันโด้เริ่มเหล่และอมยิ้ม ในขณะที่ตระกองกอดร่างบางในอ้อมแขนเขามองไปที่ รุ่นพี่จองจีฮุน อย่างท้าทาย
ในที่สุดพายุก็บังเกิดนนอกสเตเดี้ยมที่กว้างใหญ่แห่งนี้ ลมเย็นจัดพัดมาจากทางใต้ เมฆรวมตัวกันหนาแน่นจนครึ้มส่งเสียงฟ้าร้องแต่ไกล ลมที่พัดเข้ามาข้างในสนามแข่งแรงจัดจนทำให้กระโปรงของเชียร์ลีดเดอร์จำเป็นเปิดกันถ้วนหน้า ทำเอานักเรียนชายบางคนเห็นกางเกงในสีแสดรัดรูปเน้นเป้าของปาร์ค เจบอมถึงกับพากันอ๊วกสลบ
ชานซองนึกดีใจที่วันนี้ใส่บ๊อกเซอร์มา เขามองอูยองอย่างหนักใจ หนุ่มน้อยที่กำลังเล่นโต้ลมกับกระโปรงราวกับภาพโปสเตอร์คลาสสิค มาริลิน มอนโรว์ ส่วนจุนซูและจุโฮยังพอมียางอายเหลืออยู่บ้างจึงได้เอาหนีบกระโปรงระหว่างขา แต่ก็ยังไม่วายแอบเก็กท่าถ่ายรูปลง facebook ให้แทยัง อัพรูปลงใน BB เช่นเคย
รูปประกอบ มาริลีน มอนโร ที่อูยองเล่นกนะโปรงโต้ลมเลียนแบบ
กางเกงในสีแสรดดดของท่านหัวหน้าชมรมบ่ายสอง (ขอโทษที่ไม่สามารถลงคนจริงสวมใส่ได้ สาธุ สยองเกล้า )
... นิชคุณไม่ได้ สนใจเหตุการณ์วุ่นวายข้างบน เขาจับตามองการแข่งขันรอบสุดท้ายอย่างลุ้นระทึก คู่ที่ถูกจับตามองมากที่สุดกำลังโค้งคำนับให้กันบนสนามแข่งขัน แทคยอนขยับเครื่องป้องกันส่วนศีรษะให้เข้าที่ เมื่อกรรมการให้สัญญาณเริ่ม ทั้วคู่ออกสเต็บแทบจะไม่ติดพื้น พวกเขารีรอบุกจู่โจม ก่อนที่แทคยอนตัดสินใจปล่อยลูกเตะสูงตวัดไปหนึ่งรอบ แต่ทว่าถูกรุ่นพี่แก้ลำด้วยด้วยการเตะตัดขา เขาเกือบพลาดท่าและพยายามทรงตัวให้มั่นคงอีกครั้ง ก่อนที่จะตั้งรับใหม่ เขาส่งสายตาเป็นเชิงบอก จองจีฮุนว่า
' อย่าเอาแต่ตั้งรับ แน่จริงก็รุกมา ' รุ่นพี่อ่านสายตาได้ออกจึงออกสเต็ปถอยหลังเล้กน้อยก่อนที่จะพุ่งทะยานเข้ามาด้วยลูกเตะหนักหน่วงที่เป็นที่กล่าวขานในตำนานโอลิมปิก ทำเอาแทคยอนเซล้ม เขาเสียคะแนนครั้งแรกในการแข่งขัน
" โห จองจีฮุน ท่าเก่งจริงๆว่ะ ขนาดเจ้าแทคยอนยังทำอะไรไม่ได้เลย " เสียงพึงพำของกัปตันชมรม ทำให้ร่างบางผุดลุกผุดนั่ง ด้วยความลำบากใจ
คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อผลัดกันรุกและรับ ความดุดันของเกมส์ทวีเพิ่มขึ้น จนทำให้ชมรมบ่ายสองและชมระเบิด งดส่งเสียงเชียร์ชั่วขณะ แต่พอนึกขึ้นได้ก้ตะโกนแหกปากกันสุดฤทธิ์ จียงและคุณชายชเว ทำท่าจะจุดพลุ เพื่อทำลายขวัญสมาธิคู่ต่อสู้ของแทคยอน แต่ซึงรีห้ามเอาไว้ทัน แดซองก็ลุ้นระทึกพลางส่งเสียงเชียร์ไปพร้อมกับแทยัง แทคยอนอัดลูกเตะขวาที่ถนัดเมื่อคู่ต่อสู้เปิดช่อง ตรงที่เป้าสีข้าง ทำให้เขาได้คะแนนเท่ากันไป จีฮุนรู้สึกฮึกเหิมหลังจากโดนบุกอย่างหนักเขารวบรวมกำลังอีกครั้งด้วยประสบการณ์ที่เก็บเกี่ยวจากโอลิมปิกทำให้เขาเริ่มอ่านสเต็ปของร่างสูงออก
....แทคยอนตาเบิกโพลงเมื่อไม่รู้ตัวว่าเป็นฝ่ายล้มกองลงมากับพื้นตั้งแต่เมือ่ไหร่ พละกำลังเทียบกันไมได้จริงๆ เขาเผลอละสายตาจากการแข่ง สายตาเหม่อลอยจับจ้องไปที่ใบหน้าของนิชคุณ ตอนนี้เขาเหมือนตกอยู่ในภวังค์เงียบสนิท ราวกับภาพทุกอย่างหมุนไปรอบๆ มีแต่ใบหน้านั้นเท่านั้นที่กำลังส่งเสียงตะโกน ในตอนนี้หูของเขาไมได้ยินอะไรทั้งนั้น ' ถ้าชนะขึ้นมา ฉันขอนะ ' เสียงคู่ต่อสู้ตรงหน้าผุดขึ้นมาในหัว...ถ้าเราแพ้ นิชคุณ. ก็คงต้อง... แทคยอนหลับตาชั่วแว่บหนึ่งก่อนที่จะแหกปากร้องร้องลั่นฮอล์
" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เขาดีดตัวขึ้น ตั้งท่ารับ ทำให้ชมรมระเบิดฯและบ่ายสอง ส่งเสียงเชียร์ลั่นอย่างสะใจ " ให้มันได้อย่างนี้ซิว่อย ไอ้แทคคคคค !!!!!! " จียงส่งเสียงออกไมค์ประสานกับเจบอม
" เข้ามาเลย ." เขาส่งเสียงเชื้อเชิญ ทำเอา จองจีฮุนผงะ ในความบ้าคลั่ง แทคยอนส่งภาพมายาที่มีเสือโคร่งลำตัวปราดเปรียวเดินวนอยู่ด้านหลัง ในวินาทีที่เสือตัวนั้นจู่โจมกระโดดพุ่งมาที่เขา ลูกเตะชิ่งขวาที่เปลี่ยนระดับไปทางตำแหน่งกกหู ได้ถูกปล่อยออกมาในเวลาเดียวกัน
" ได้แต้ม !!! จบเกมส์ !!! " ส่งสัญญาณไปที่ โต๊ะกลาง จองจีฮุน ยังคงนั่ง งงๆอยู่บนพื้นสนาม เสียงฮือฮาตามมด้วยเสียงเฮลั่น ชมรมระเบิดตะโกนออกไมค์ด้วยความยินดี
" ในที่สุดแทคยอนก็ล้มแชมป์ เก่าได้แล้ววเฟร้ยย พวกเราเฮ " เขาไม่เพียงแต่ส่งทำมือโบกเวฟไปที่ยังลิ่วล้อชมรมตัวเองที่นั่งอัดแน่นเสตเดี้ยมฝั่งนึง แต่ยังชี้ไปยังนักเรียน รร JYP ทั้งหมดด้วย ทุกคนต่างยกมือเวฟเป็นระลอกคลื่น ส่งเสียงเฮลั่นอย่างยาวนาน จนกลบเสียงประกาศคะแนนของกรรมการ
" ยินดีด้วย แทคยอน ตำแหน่งกัปตันรุ่นต่อไป ไม่พ้นมือแน่ๆ " กัปตันชมรมร่างบึก เข้ามากอดแสดงความยินดี ลูกชมรมอีกหลายคนก็ทำเช่นเดียวกัน แทคยอนสังเกตุนิชคุณ ยืนปรบมือด้วยรอยยิ้มแก้มปริห่างจากกลุ่ม ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อเห็นนร่างสูงพุ่งทะยานที่เด็กหนุ่ม เขาสวมกอดแน่นอย่างกับกระหายโดยที่ไม่อายสายตาใครต่อใคร ริมฝีปากได้รูปบรรจงจูบที่เปลือกตา แล้วซบที่ซอกคอขาว นิชคุณยืนนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก แต่เมื่อรู้สึกถึงความสั่นเทิ้มจากหลังร่างสูง กับเสียงกระซิบว่า " นายเป็นคนที่ฉันอยากมอบชัยชนะนี้มากที่สุด "
ร่างบางกอดตอบพร้อมรอยยิ้ม ทุกคนในฮอลล์อ้าปากหวอเมื่อ ภาพดังกล่าวถูกนำไปขึ้นจอทีวียักษ์ที่แขวนเหนือสเตเดี้ยม สมาชิกชมรมบ่ายสองต่างพากันหยิบพู่ปอมๆเชียร์ปิดหน้าด้วยความเขิน แต่ก้แอบหัวเราะ เมื่อได้ยินจียงและชเวบ่นพึมพำ ทั้งคู่ชี้นิ้วไปที่จอทีวีอย่างมิได้นัดหมาย ' นี่แหละลุกผู้ชายตัวจริง ต้องกล้าแสดงออก ' พวกเขาส่งเสียงเชียร์ต่อ ทำลายความเงียบสงัดของคนดูในฮอลล์ ฮโยฮยอนกดรัวชัตเตอร์น้ำตาคลอ นี่แหละที่เรียกว่าความคืบหน้าของโกโก้วนิลลา ถึงแม้ต้องเสียส่วนแบ่งรายได้ไปบ้าง แต่ก็คุ้มค่าจริงๆ......
" นี่พ่อจ๊ะ แม่ว่าเราคงจะมีปัญหาแล้วล่ะ " แม่ที่มองลูกชายตัวเองทำงามหน้า ออกจอทีวี จนคนทั่วโรงเรียนรู้ไปหมด หล่อนท้าวคางบนราวเหล็กพลางถอนหายใจใส่ผู้เป็นสามี
" ที่ลูกเราเป็นแบบนี้เหรอ " คนพ่อก็พูดอะไร ไม่ออก เขาพากเพียรฝึกฝนให้ลุกชายเป็นชายสมชาย แต่ทว่า... ภาพเบื้องล่างทำเอาเขาตื่นตะลึงไม่น้อย
" ไม่หรอก ที่แม่กังวลน่ะ ฝ่ายเราต้องเรียกสินสอด หรือ ฝ่ายนิชคุณกันแน่ " หล่อนพึมพำ ทำเอาพ่ออ้าปากค้าง
จองจีฮุนที่เดินกลับมากลุ่มชมรมโรงเรียนตัวเอง ด้วยอารมณ์เซ็งอย่างเห็นได้ชัด BOA ผู้จัดการสาวจึงตบที่ไหล่กว้างโครมใหญ่
" แพ้ซะมั่งก็ดีนะนายเนี่ยะ จะได้หายเหลิง " หล่อนแขวะพร้อมกับยัดน้ำดื่มเย็นๆใส่มือเขา
" ไม่นึกว่าลูกบ้าจะเยอะ นี่ถ้าฉันไม่ประมาทนะ ไม่มีวันแพ้หรอก "
" จ้า.. พ่อคนหลงตัวเอง แต่ถึงยังไง นายก็คงจะไม่มีวันชนะพลังนั้นได้หรอก ดูนู่นสิ " BOA สะกิด จองจีฮุนให้ดูภาพเบื้องหลัง
" พลังความรักไง อิอิ " จีฮุนแอบทำท่าแหวะ ก่อนที่จะไล่พวกสมาชิกชมรม กลับโรงเรียนอย่างไม่ไยดี เขานึกคิดแค้นรุ่นน้อง ไว้เจอกันใหม่ยังไม่สาย.... อย่างน้อยก็สนามชิงระดับประเทศ
ในคืนนั้นร้านบะหมี่ปิดทำการเพื่อที่จะรองรับแก็งค์ซิ่งและชมรมบ่ายสอง ทั้งเหล้าและเบียร์ถูกแจกจ่ายอย่างไม่เสียดายของ พ่อแทคยอนอวดคอเล้กชั่นดาบ ซามูไรเก่าๆและเสื้อคลุมแก๊งค์ซิ่งในตำนาน ทำเอาแกนนำชมรมระเบิดแทบจะกราบศิโรราบ ซูฮกในความเก๋าของนักเลงรุ่นเก่า ชมรมบ่ายสองสนุกครื้นเครงจนแทบจะ เปลี่ยนร้านบะหมี่เล็กเป็นผับเต้น คุณแม่สุดสวยของของแทคยอนโชวืฝีไม้ลายมือ ร้องเพลงลุกทุ่งแข่งกับแดซอง เด็กๆกำลังวุ่นกับการผสมเหล้า จนร่างสูงสังเกตุว่าร่างบางไม่ได้อยู่ในกลุ่ม เขาเที่ยวเดินตามหาจนกระทั่งเห็นนิชคุณยืนห่อไหล่ที่ระเบียงชั้นบน นิชคุณมองที่ท้องฟ้าท่าทางเหงาๆ เขารู้สึกตัวเมื่อมีใครบางคนนำเสื้อคลุมอุ่นๆ โอบล้อมร่างตัวเอง
" ไม่ไปสนุกกับข้างล่างเหรอ " แทคยอนถาม พร้อมยื่นถ้วยชาอุ่นๆให้ นิชคุณรับแต่โดยดี ด้วยรอยยิ้มบางๆ
" สนุกไปเยอะแล้ว อยากมายืนคิดอะไรเงียบๆน่ะ" เขาตอบพลางนั่งลงบนขอบหน้าต่าง ในหัวคิดถึงภาพคนตรงหน้าที่กอดตัวเขาหลังเสร้จการแข่งขันวันนี้ อย่างโหยหา จนนิชคุณเองก้เริ่มรู้สึกแปลกๆ
" แทคยอนวันนี้ .. " เขาเองก้อยากถามว่า นั่นคือความรู้สึกอะไร
" หื่อม์ " แทคยอนคว้ามือเล้กที่เย็นจัดมาถูกับมือของเขา และเป่าลมให้ร้อน .. นิชคุณ มองอย่างเฉยชาแล้วก้คิด นี่ก็คงเป็นประเพณีเพื่อนชายธรรมดาของเกาหลีสินะ
" นิชคุณ... " แทคยอนกล่าวเรียกชื่อเบาๆ แล้วเสียงก็เงียบลง เหลือแต่เสียงกระดิ่งลมที่สั่นไหวอยู่
" ว่าไง " ร่างบางถาม
" อยู่เคียงข้างกัน ตลอดไปจะได้มั้ย " เขารวบรวมคำพูด อยู่นาน ... ร่างบางนิ่ง และ อึ้ง เขารู้สึกโลกหยุดหมุนในพลัน
" ก็เราเป็นเพื่อน อยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ " เขาพยายามทวนคำพุดร่างสูง มั่นใจว่าไมได้ฟังคำผิด อาจจะแปลภาษาเกาหลีผิดๆไปก็ได้
ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่ประคองใบหน้าข้างนึงก่อนที่จะ จูบลงบนริมฝีปากที่แดงเพราะอากาศเย็น ดวงตากลมโตเบิกโพลง มือเรียวทำถ้วยชาหล่นบนพรมหนา ลมหายใจทั้งคู่ประสานกันและนิชคุณเริ่มหลับตาลง ในฤดูใบไม้ผลิที่ยังคงหนาวเหน็บ มีแต่พระจันทร์ลอยสูงเด่นเท่านั้นที่เป็นพยานในค่ำคืนนี้
Writer Box : อ่านมาถึงนี้อย่าได้แอบกรี๊ด ร้องกรี๊ดไปเลยดังๆ เมื่อคู่วนิลลาโกโก้เริ่มมีปฏิกิริยาแล้ว อิอิ chapter ก่อนได้อ่าน comment นักอ่านรู้สึก ชุ่มฉ่ำใจสุดๆ ถึงแม่ นักเขียนจะมีเรื่องทุกข์ใจบ้างแต่ รู้สึกดีมากๆเวลาที่นักอ่านบอกว่า ขอบคุณที่ทำให้วันนี้อารมณ์ดี เพราะได้อ่านฟิคขำๆ เราขอมอบความดีความชอบให้นักอ่านที่กลับมาเม้นท์ทุกคนจร๊ะว่า ถ้าไม่มีคนอ่านอย่างพวกเธอ เราก็คงไม่มีกำลัง เขียนมาได้ถึงขนาดนี้หรอก ขอบคุณมาก จรุ๊ฟฟ รักคนอ่าน สุดๆเรยยยย ^ ^ ~ สู้ต่อไป ชาว Yaoi กรั๊ก
^ ^ งวดนี้ขอ เม้นท์ ทะลุหลักร้อยได้มั้ย จะได้รีบปั่นต่อเลย อิอิ รับรองฉากหน้าจะมี NC แอบแฝง ฮุๆๆๆๆ
รุ่นพี่ จองจีฮุึน(เรน) สุดเท่ห์ เจ้าของตำนานนักแข่งเทควันโด้โอลิมปิก
.......วันนี้ชมรมบ่ายสองปิดทำการ.....
สมาชิกทุกคนได้ยินข่าวจากนิชคุณว่า วันนี้เป็นวันแข่งเทควันโด้ระดับเขตซึ่งแทคยอนได้กำชับว่าอย่าได้บอกสมาชิกชมรมเชียว ไม่งั้นเขาต้องมาปวดหัวกับการเชียร์ประหลาดๆ เจบอมไม่ได้ซักถามร่างบางแม้แต่น้อย เพียงแต่ได้ยินเสียงแทคยอนกำชับผ่านหูโทรศัพท์ ให้นิชคุณมาดูให้ได้ ( โง่จริงเจือกโทรผิดเวลา )
" ความลับมันไม่ในโลก ฮึๆๆ เอาล่ะพวกเราเตรียมตัวไปที่ยิมเนเซี่ยม เพื่อเชียร์สมาชิกสุดที่รักของเรา " เจบอมกระทุ้งบอกจุนซูให้โทรเรียกกองเชียร์พิเศษ รองหัวหน้าพยักหน้าอย่างรู้งาน สมาชิกที่เหลือเริ่มเตรียมการบางอย่างลับๆ
ชายหนุ่มผิวคล้ำผู้มีใบหน้าคมเข้ม ตาเรียวยาวราวกับพยัคฆ์ ไอเหงื่อผุดขึ้นมาจากกล้ามแขนและช่วงอกที่กว้างและแข็งแกร่ง เขาพุ่งทะยานเตะสูงเข้าที่กกหูของคู่ต่อสู้ จนล้มลงแน่นิ่ง กรรมการปราดเข้ามานับคะแนน
' Yes ! ผ่านเข้ารอบสองสบาย ' แทคยอนหันหลับไปหาเพื่อนร่วมทีม ที่ต่างก็ยืนลุ้นจนใบหน้าปลื้มปีติ เขาหยิบขวดน้ำเย็นจากคูลเล่อร์ พลางยกขวดรินน้ำเย็นรดหัว พลันสายตาก็สบไปที่นั่งคนดูเบื้องบน แลเห็นเพื่อนรัก ร่างบางเกาะราวเหล้กโบกมือให้ด้วยความดีใจ
" เฮ้ คุน มาด้วยเหรอ " เขาตะโกนลั่นด้วยความสุขี จนทำให้เพื่อนร่วมทีมแอบเหล่ พลางพลัดการซุบซิบ ดังนั้นเขาจึงกระแอมไอ เก็กหน้าหล่อต่อไป แต่สายตายังคงจับจ้องใบหน้าหวานที่ท้าวคางมองเขาอย่างไร้เดียงสา ' น่ารักจัง ' แทคยอนสะบัดหัวไม่รู้คิดบ้าอะไรอยู่ ในขณะนั้นเองเขาก็เริ่มเอ่ะใจ กับฉากเบื้องหลังนิชคุณ
" อุมบะ อุมบะ อุกะ อุกะ ฮูวววว เล่ย์ " สมาชิกชมรมบ่ายสองที่ขณะนี้อยู่ในชุดชนเผ่าผีตองก้าแห่งป่าแอฟริกา กำลังวิ่งวนไปวนมารอบสเตเดี้ยม จุนซูและจุนโฮช่วยกันตีกลองหนังดังเป็นจังหวะ รับกับท่าเต้นอุมบะๆของหัวหน้าชมรม ในชุดใบตองแห้ง และคลุมช่วงล่างด้วยพุ่มหญ้าคาล้อมไปด้วยเชือกกล้วย บนหัวมีเชือกคาดสีแสดปักขนนกอินทรีสีรุ้งยาวกรอมถึงพื้น ส่วนชานซองน้องเล็กก็เริ่มพ่นไฟพุ่งพรวดพลางโยนคทาไฟสลับไปมา อูยองที่อัญเชิญผีตองก้ามาประทับตัวนั้นไ ด้ร่ายรำโบกธงเชียร์ที่บรรจงเขียนว่า
' อ๊คแทคยอน ชนเผ่าบ่ายสองส่งเข้าประกวด ' วิ่งวนไปทั่วสเตเดี้ยม ทำให้คนดูนิ่งเงียบไปทั้งฮอลล์ ก่อนหน้านี้แทคยอนยังพอมีนักเรียนสาวกรี๊ดกร๊าดแอบเชียร์อยู่บ้าง แต่พวกหล่อนได้นิ่งเงียบและใบ้รับประทานไป เมื่อรู้ว่าคนที่พวกหล่อนเชียร์อยู่ชมรมเดียวกับพวกบ้าบอนี่ เมื่อชานซองเป่าไฟจนเหนื่อยแล้วก้เริ่มจุดไฟบนพื้นเพื่อจะปิ้งปลากินระหว่างรอเชียร์ กรรมการสนามเป่านกหวีด ห้ามจุดไฟในหอสเตเดี้ยม แต่ทว่าเขาก็ต้องตกใจเมื่อ ชมรมระเบิดฯปรากฏตัวด้วยพลุเสียงดังระงม ทั้งยังประทัดแบบตรุษจีน ทำเอาการแข่งขันเริ่มวายป่วง แทคยอนก้มลงนั่งยองๆกับพื้นมือกุมหัว ' นี่มันวันอะไรวะเนี่ยะ หายนะชัดๆ '
" พวกเราชมรมระเบิดบ่ายสอง ( BB+2pm ) รวมกันเฉพาะกิจ ขอเชียร์หนึ่งในสมาชิก อ๊กแทคยอน สู้ๆ ตัวตายแต่ห้ามได้แพ้กลับมา อย่าได้เสียชื่อโรงเรียนเรา " จียงชี้นิ้วประกาศออกไมค์ เจบอมและสมาชิกที่เหลือปรบมือชอบใจ พร้อมกับเสียงกลองรัว โครมคราม นิชคุณไม่ได้เปลี่ยนชุดร่วมกับชมรมแต่บ่ายสองแต่อย่างไร เขาส่งเสียงนุ่มๆเชียร์แทคยอนจากด้านสุดขาดใจ
แทคยอนกุมมือที่หน้าอก พลางคิด ' เอาวะ ก้ยังดีที่นิชคุณมา ' เขาโบกมือให้ร่างบางคนเดียว และทำเป็นเมินกองเชียร์ที่กำลังตะโกนโหวกเหวกร้องเพลง rap เชียร์ โดยที่สมาชิกบ่ายสอง ยืนเรียงหน้ากระดานเต้นแบบส่ายก้นพร้อมกัน ดูเหมือนจะไปทางอโลฮ่า ฮาวายมากกว่า ชนเผ่าซูลู ในขณะนี้
" แทคยอนสู้เค้านะ " มือเรียวบางป้องที่ริมฝีปากสวย แทคยอนชูนิ้วโป้งให้ เจบอมส่งเสียงจิ๊จ๊ะ " อะไรว๊า อุตส่าห์มาเชียร์ทุ่มสุดตัว เอาแต่มองเจ้านิชคุณคนเดียวนี่หว่า " เมื่อรู้ว่าร่างสูง ยิ่งทำเป็นไม่สนใจกองเชียร์อันตระการตา เขาก็ สั่งให้สมาชิกที่เหลือ ถอดกระโปรงหญ้าคาออกจนเหลือผ้าเตี่ยวเสียวซ่านแบบวิถีบูชิโด ด้านหน้าเป็นผ้าสี่เหลี่ยมปิดหนอนน้อย แต่ด้านหลังเห็นแก้มก้นแนบเนื้อ เจบอมเปลี่ยนสไตล์การเต้นเชียร์เป็นท่ารูดเสา ทำเอาคนดูฮือฮา แทบจะไม่ได้ดูการแข่งขันเบื้องล่าง
กรรมการสนามต่างกันปรึกษา กรรมการโต๊ะใหญ่ ว่าสมควรจะเชิญเจ้าพวกนี้ออกไปจากการแข่งขันดีมั้ย เนื่องจากรกหูรกตา แต่โต๊ะกรรมการกลางส่วนใหญ่เป็นหญิงแก่กลัดมัน พวกหล่อนกำลังยกกล้อง vdo cam จับภาพอย่างสนุกสนาน เหล่ากรรมการสนามได้แต่ก้มหน้าถอนหายใจและกระจายสัญญาณให้แข่งรอบสองต่อ แทคยอนซึ่งรวบรวมสมาธิ เขาปล่อยแรงเกินคาดผ่านรอบสองได้อย่างสบาย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
เมื่อเวลาพักเบรกการแข่งขัน ร่างสูง ได้เดินวนขึ้นไปชั้นสอง เพื่อพบกับนิชคุณในเวลาพักอาหารกลางวัน แต่ทว่าเขาได้ พบกับฝูงผู้เข้าแข่งขัน รร. อื่นที่กำลังเดินสวนลงมาเช่นกัน หนึ่งในนั้นคือ รุ่นพี่จองจีฮุน( Rain ) นักเทควันโด้ในตำนาน ดาวรุ่งจากโรงเรียนนานาชาติยองซาน คู่แข่งสำคัญของ รร JYP เขาติดโอลิมปิกปีที่แล้ว คนที่แทคยอนคิดว่า มหาหินที่สุดในการแข่งขันนี้ เขาเตรียมทำใจล่วงหน้าว่าอาจะแพ้ก็ได้ ในเมื่อรุ่นใน รร เรา เราไม่มีใครเทียบติดสักคน แทคยอนก้มหัวคำนับในฐานะรุ่นน้อง จีฮุนยิ้มตอบพลางทักทาย
" เมื่อกี้เห็นลูกเตะ นายแล้วสูงดีเป็นบ้า นายเก่งขึ้นจากปีที่แล้วมากเลยนะ แทคยอน ปีนี้ฉันคงต้องคอยจับตาดูนายเป็นพิเศษซะแล้ว " ใบหน้าที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจของชายหนุ่มผู้มีชั่วโมงบินสูง ได้กล่าวคำชมด้วยริมฝีปากที่ยิ้มแย้ม แม้ดูเป็นคนอารมณณ์ดี แต่สายตาของเขากลับไม่ยิ้มตาม
" ผมคงจะเอาอะไรไปเทียบกับรุ่นพี่จีฮุนไม่ได้หรอกครับ ทางนี้ต่างหากที่ต้องการชี้แนะ " ร่างสูงยังคงก้มหัวอยู่ การแสดงมารยาทต่อรุ่นพี่ในวงการแข่งขัน ถือว่าเป็นเรื่องที่จำเป็นมากๆ แม้ในใจอาจจะโต้แย้งหรือเกลียดชัง แต่ก็ต้องเก้บความรู้สึกนั้น ถ่ายทอดออกมาเป็นความนอบน้อมแทน
"ไม่ต้องถ่อมตัวก็ได้ พี่ก็อยากรู้ว่านายไปถึงไหนแล้ว ไว้เราเจอกันที่สนามแข่ง " จีฮุนตบบ่า ร่างสูงเบาๆ ในขณะเดียวกันนิชคุณก็โผล่พรวดมาจากที่ไหนก้ไม่อาจทราบ
" แทค ไปกินข้าวกัน " เสียงทุ้ม นุ่มทำให้ นักกีฬาในตำนาน หันไปมองคนที่มาใหม่ ดวงหน้านวลราวกับมีออร่าสว่างไสว ทำให้จีฮุนหรี่ตาในชั่วขณะกว่าจะ มองได้ปกติก็ใช้เวลาอยู่พักหนึ่ง
" อ๊ะ คุยกันอยู่เหรอครับ ขอโทษที่มาขัดจังหวะ " นิชคุณก้มหัวขอโทษขอโพย รุ่นพี่ของแทคยอนเสียยกใหญ่
" ไม่เป็นไรหรอก เธอชื่ออะไรเด็กใหม่ที่นี่เหรอ " จีฮุนลูบที่ต้นแขนร่างบางเบาๆ พลางสบตาอย่างเป็นประกาย .... จนทำให้แทคยอนรู้สึกไม่ค่อยสู้ดีนัก เมือ่เห็นท่าทีรุ่นพี่ต่อนิชคุณ
" ผมชื่อ นิชคุณครับ ยินดีที่ได้รู้จัก " มือเรียวยื่น เพื่อจะเช๊คแฮนด์ ติดนิสัยทักทายแบบอเมริกัน แต่กลับโดนแทคยอนรวบมือ พร้อมกับโอบไหล่บางอย่างแนบชิด
" ขอโทษครับ พวกเราคงกวนเวลาพักกลางวันรุ่นพี่นานไปหน่อยขอตัวนะครับ " แทคยอนลอบสบตารุ่นพี่ ด้วยแววตาเหยี่ยวเมื่อต้องสู้ จองจีฮุนผิวปาก ผละมือออก อย่างท่าทางยียวน เขาปล่อยให่ร่างทั้งสองเดินผ่านไป ปากเริ่มแสยะรอยยิ้ม
" น่าสนุกเป็นบ้า " เขาคิดเมื่อมองไปที่นิชคุณ ที่กำลังเอ่ยปากถามเกี่ยวกับตัวเขา ทั้งที่แทคยอนนั้นไม่ปริปากและเงียบสนิท ... ฉันเองก็อยากรู้ว่า แหย่เสือโกรธมันเป็นยังไง รุ่นพี่หนุ่มคิด
" มาทางนี้เถอะแทคยอน " นิชคุณลากเพื่อนสนิท มาที่ฟากหนึ่งของโรงเรียนใต้ต้นบ๊วยอากาศกำลังร่มรื่นซึ่งมี บุพการีของเขายืนคอย แต่อยู่ในท่ามกลางวงชมรมบ่ายสองและระเบิด ดูเหมือนพ่อแทคยอนจะถูกใจ เครื่องแบบชมรมระเบิดมาก เขาคุยโอ้อวดว่าสมัยหนุ่มๆเคยซิ่งมาแล้ว แถมยังเข้าร่วมแก๊งค์เด็กเลวมาก่อวีรกรรมมานับไม่ถ้วนอีกด้วย ชเวซึงฮยอนชอบใจเป็นอย่างยิ่งพลางชวนคุณพ่อของแทค มาเป็นที่ปรึกษาอาวุโสของชมรม ลูกชายได้ยินจึงรีบปราดเข้ามาห้ามปราม
คุณแม่ของแทคยอน แจกจ่ายคิมบับ (ข้าวห่อสาหร่ายเกาหลี) ให้สมาชิกชมรมกันถ้วนหน้า หล่อนยังยื่นข้าวกล่องคู่รักให้ทั้งนิชคุณและลูกชายตัวเอง อย่างเป็นนัยๆ เจบอมเห็นข้าวกล่องที่มีรูปบ๊วยโรยเป็นหัวใจอย่างละครึ่งซีกของทั้งคู่ จึงได้ผิวปากวี๊ด วิ๊วและเริ่มล้อเลียน นิชคุณยังไม่ค่อยรู้ภาษาเกาหลีเท่าไหร่จึงได้แต่ชื่นชมข้าวกล่องเงียบๆด้วยรอยยิ้ม เขาออกจะแปลกใจบ้างที่เพื่อนร่างสูง กำลังชำเลืองเขาเป็นครั้งคราวแต่หน้านี้แดงถึงหู ชานซองซัดคิมบับไปสิบกว่าอันแล้ว เขามองนิชคุณอย่างซึ้งใจ ตั้งแต่ร่างบางเข้ามาชมรมรู้สึกว่า ของกินไม่ค่อยอัตคัตเขาแอบจิ้นเงียบๆนี่ถ้าได้นิชคุณมาร่วมเรียงเคียงหมอน เทพเจ้าแห่งความโชคดีคงจะเสกของกินเต็มโตะทุกวันก็เป็นแน่ จุนโฮตบหลังชานซองดังป้าบใหญ่เมื่อเห็น เขาหัวเราะไปจึงสำลึกคิมบับสามอันในช่องคอ หลอดอาหาร
จุนซูและแทยังต่างก็ช่วยกันถ่ายรูปด้วย blackberry คิมบับอย่างเงียบๆ กะว่าจะเอาไปอัพลง Facebook ให้เพื่อนน้ำลายไหลเล่น อูยองมองนิชคุณที่กินข้าวกล่องเงียบๆ เขาสะดุ้งและเขินเมื่อนิชคุณคีบลูกชิ้นกุ้งให้ถึงปาก ด้วยเหตุเด็กหนุ่มคิดว่า อูยองคงอยากกินข้าวกล่องพิเศษของเขาบ้าง ไม่ได้นึกเป็นอย่างอื่นไปเลยแม้แต่น้อย
" พี่แทคยอน วันนี้ผ่านฉลุยสบายๆเลยนะ " ซึงรีตบที่บ่า ร่างสูง เขายิ้มไม่นึกเลยว่า นอกจากพวกชมรมระเบิดรวมร่างเฉพาะกิจกับบ่ายสองจะมาวายป่วงสนามอย่างเดียว ยังมีคนสนใจดูการแข่งขันอีกด้วย
" เดี๋ยวรอบสุดท้ายก็คงเจอหิน อย่าง จองจีฮุน เจ้านี่ฉันเห็นในทีวี แข่งโอลิมปิกคราวที่แล้ว ฉีกขาเตะทีลงกลางกระหม่อมคู่ต่อสู้ " แดซองพูดไปเคี้ยวคิมบับ ตุ้ยๆ แทคยอนเริ่มมีเส้นเลือดตึงขึ้นที่หน้าเมื่อได้ยินชื่อ จองจีฮุน ในมือแกร่งหักตะเกียบดังกร๊อบ
" แทคยอน นายยังหิวอยู่หรือเปล่าเอาของฉันไปกินบ้างก็ได้นะ " นิชคุณเห็นหน้าเพื่อนซี้เครียดๆ จึงยื่นกล่องข้าวที่กินไปหน่อยนึงให้ เพราะนึกว่ายังหิวอยู่ แทคยอนส่ายหน้าเงียบๆ เขานั่งเพื่อนรวบรวมจิต เป็นสมาธิก่อนที่แข่งรอบต่อไป
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ในพลันเจบอมที่กำลังสนุกสนานกับการวางแผนเชียร์แปลกๆในรอบต่อไป ได้สังเกตุเห็นแสงแว่บๆจากพุ่มไม้ไม่ไกลมากนัก เขาสะกิดจุนซูให้ช่วยกันเพ่งมองสิ่งแปลกปลอม จุนซูคิดออกคนแรก
" แสงสะท้อนของเลนส์ถ่ายรูป " เมื่อพวกเขาเพิ่งไปที่พุ่มไม้ดีๆก็ พบว่าเลนส์นั้นกำลังจดจ้องไปที่นิชคุณและแทคยอนอย่างตั้งใจ ลีดจาและรองหัวหน้า ค่อยๆปลีกตัวอย่างเงียบๆ ย่องไปด้านหลังพุ่มไม้
" เยี่ยมไปเลย วนิลาโกโก้จ๋า เอ้าชิดกันอีกหน่อยสิจ๊ะ " ฮโยฮยอน พึมพำเบาๆ ยิ่งเขยิบตัวเข้าไปใกล้กลุ่มคน อีกทีละนิด จู่ๆก็มีเงาคนทั้งสองทาบทับที่ๆหล่อนนั่งยองๆอยู่ หล่อนชะงักมือที่กำลังถือเลนส์แข็งและเย็นเฉียบพลัน
" จ๊ะเอ๋ แม่กระต่ายน้อยมาทำอะไรตรงนี้จ๊ะ " เจบอมจุ๊ปาก จุนซูหิ้วหล่อนโดยจับที่ปกคอเสื้อ ได้ง่ายๆราวกับยกของเบา กล้องถ่ายรูปก็ถูกริบ เจบอมเปิดช่อง preview อย่างสนอกสนใจ
"เอากล้องฉัน คืนมาน๊าาาา " สาวร่างเล็กไขว่คว้ากล้อง แต่ได้พายมือไปในอากาศ
" โห มีแต่รูปเจ้าแทคกับนิชคุณ มิน่าล่ะหมู่นี้รูปคู่นี้สะพัดทั่ว อินเตอร์เน็ต " ลีดจายิ้มกริ่ม
" ได้ข่าวว่าประมูลที่ราคาหลายแสนวอนนิ " จุนซูถลึงตาใส่ หล่อนที่กำลังหลบหน้าหลบตาอย่างมีพิรุธ
" แล้วไงเล่า ก็ไม่ติดป้ายห้ามถ่ายรุปสักหน่อย " หล่อน แหวกลับ
" เจ้าสองคนนี้เป็นสมาชิก ชมรมฉัน ดังนั้น... " ฮโยยอนได้ยินเสียงขึงขังของเจบอม เริ่มสะอึก หล่อนคิดอยู่ว่าการที่หัวหน้าชมรมบ่าย
สอง ออกโรงมาปกป้องขนาดนี้ โอกาสที่จะได้ถ่ายรูปคู่ คงจะเป็นไปได้ยากอีกต่อไป
" ฉันควรจะมีสิทธิ์ได้ส่วนแบ่ง % จากการขายภาพ ฮึๆ " ปีศาจในคราบหัวหน้าชมรม ถ้ามองดีๆจะเห็นเขาที่งอกและหางที่มีปลายเแหลมป็นลูกศรงอกออกมา ฮโยยอนอ้าปากค้าง คนแบบนี้ก็มีด้วย
" จุนซู นายว่าไง ฉันจะแบ่งให้นายด้วยนะเฟร้ย แค่ปิดปากนะว่อย ไม่มากเท่าไหร่ " เจบอมยิ้ม สะกิด จุนซูที่ยังคงล๊อคแขนหญิงสาวไว้
"ก็ตามแต่ งั้นเรียกหนักๆไปเลย " จุนซูพยักเพยิด ไม่เคยค้านแผนชั่วของหัวหน้าเลยสักครั้ง
" งั้นฉันขอ 60% จากการขายภาพ เพราะต้องมีส่วนแบ่งย่อยอีก " เจบอมเริ่มการต่อรอง
"จะบ้าเหรอเยอะขนาดนั้น เอาไป 20 % พอ ฉันก็ขาดทุนหมด พวกเธอไม่ได้ต้องมาเสียเวลามาอัพโหลดภาพ ไหนจะค่าอัดรูปอย่างดีอีก " ฮโยพูดอย่างเดือดดาล ต่อรองกะไอ้พวกนี้ดูเหมือนจะเสียเปรียบจริงๆ
" งั้น 50 % "
" 30 % ก็หรูแล้ว "
" 40% จบการต่อรอง " เจบอมยื่นกล้องคืน พร้อมกับบอกให้จุนซูปล่อยแขนหล่อนเป็นอิสระ
" ก็ได้ แต่มีข้อแม้ " ฮโยยอน รีบรับกล้องลูกรัก ด้วยความห่วงใย
" ข้อแม้อะไร พูดดีๆนะ ถ้าเบี๊ยวจ่าย ฉันจะจัดการเธอตามแบบชมรมบ่ายสองนะเฟร้ย " ลีดจาถามปนขู่
" อยากได้ส่วนแบ่งเยอะ พวกนายต้องช่วยฉันจัดฉาก ยิ่งคู่แทคยอนกับนิชคุณใกล้ชิดกันมากเท่าไหร่ ภาพส่อมากเท่าไหร่ ภาพก้ยิ่งราคาสูงตามเท่านั้น " สายตาของช่างกล้องสาวเป็นประกายวิบ การที่ได้ถ่ายรูปคู่โกโก้วนิลา ช่างเป็นสุขอะไรเช่นนี้
" ฮึๆ สบายมาก เตรียม up ราคาไว้เลย " จุนซูมองเจบอมอย่างรู้กัน พวกเขาหัวเราะหึๆ ... นิชคุณนายนี่มันเทพแห่งโชคลาภจริง จู่ๆเงินก้อนใหญ่ก็จะตกเข้ามาในกระเป๋าหัวหน้าชมรมและรองอย่างไม่ทันตั้งตัว
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
เมื่อแทคยอนกลับเข้าสู่สนามแข่งอีกครั้ง เขาออกจะเกร็งที่กล้ามเนื้อแต่ก็ใช้มือแกร่งนวดให้ผ่อนคลายลง ทันใดนั้นมีมือเล็กๆมาช่วยบีบ
" โห แข็งสุดๆเลย " เขาสะดุ้งในขณะที่นั่งในขอบสนามแข่งรอ กรรมการเรียกตัว
"นิชคุณนายมาอยู่ตรงนี้ได้ไง " นิชคุณชี้ไปที่เจบอมบนสเตเดี้ยม
" พี่เจบอม สั่งมาเชียร์ตรงนี้" ร่างบางออกจะงงๆ เล้กน้อยก่อนหน้านั้น ถุกเจบอมคะยั้นคะยอให้ลงไปที่ขอบสนาม โดยที่ตัวเขาเจรจาซุบซิบกับกัปตันชมรมเทควันโด้ ' ถ้าให้นิชคุณลงไปนั่งเชียร์ใกล้ๆ รับรองผ่านฉลุย ' กัปตันพยักเพยิดด้วยความยินดี ถ้าอะไรที่เป็นชัยชนะของชมรม เขายอมได้ทุกอย่าง
' มีแผนอะไรฟระ ' แทคยอนสบตามอง เจบอมมี่หัวหน้าที่กำลังทำหน้าทวงบุญคุณ ' ขอบใจฉันหน่อยสิว่อย อุตส่าห์ส่งน้องคุนลงไปให้ กำลังแกล้นหลามแน่ ฮ่ะฮ่า ' จริงๆแล้วเป็นแผนซ้อนแผน ฮโยฮยอนชูนิ้วโป้งให้ กดชัตเตอร์รัว เมื่อนิชคุณช่วยทายานวดกล้ามเนื้อบนลำแขนของหนุ่มร่างสูง แทคยอนไม่ได้สงสัยอะไรมาก เมื่อรอยยิ้มบริสุทธิ์ของร่างบางผุดพราย ทำเอาคนในชมรมเทควันโด้คนอื่นๆเริ่มหัวใจเต้นแรงตาม จองจีฮุนยืนมองอยู่อีกสนามนึงที่ไม่ไกลมาก เขาส่งรอยยิ้มมุมปากมาทางนิชคุณ ให้ตายเหอะเขาเกลียดนักไอ้รอยยิ้มแบบนี้ แทคยอนคิด พลางสบตากลับด้วยสายตาเหยี่ยว เมื่อมีเสียงประกาศให้นักแข่งทุกคนมารายงานชื่ออีกครั้งที่โต๊ะกรรมการกลาง นิชคุณอวยพรแทคยอนเช่นเคย
" สู้เขานะแทค " ร่างสูงพยักหน้ายิ้มบางๆ เสียงเชียร์จากสมาชิกชมรมคนอื่นๆที่ตกรอบบ้างแล้ว ร้องเฮลั่น ดังเซ็งแซ่ ในขณะเขาเดินไปที่โต๊ะรุ่นพี่ตัวแสบก็เดินมาขนาบข้างทำดูราวกับไม่ตั้งใจ
" ไงแทคยอน กำลังใจดีนี่ " เขาพุดไปสายตามองไปที่นิชคุณที่ไกลห่าง
" นิชคุณนี่น่ารักดีเนอะ " แทคยอนพยายามสงบจิต แต่มันกลับทำให้เส้นประสาทตึงเปรี๊ะยเข้าไปอีก เขาทำใจนิ่งเงียบไม่ตอบอะไร กลับกลายเป็นรุ่นพี่ยิ่งได้ใจ
" ถ้าชนะขึ้นมา ฉันขอนะ " เท่านั้นแหละ เส้นประสาททั้งหมดขาดสะบั้น จองจีฮุนเริ่มรู้สึกถึงไอระอุที่กำลังเดือดดาลอยู่ภายในร่างกายรุ่นน้องคนนี้
" ข้ามศพผมไปก่อนเถอะครับ " สายตาแทคยอนที่เปลี่ยนเป็นสีแดงราวกับพยัคฆ์กล่าวเสียงราบเรียบ ราวกับคลื่นที่สลบก่อนพายุจะมา
ชมรมบ่ายสองเปลี่ยนคอสตูมใหม่ เป็นชุดเชียร์ลีดเดอร์ที่ตัดเลียนแบบ MV เพลง OH ของ Girl's generation ชานซองออกทำหน้าเซ็งๆเขาชี้ไปที่ ถุงเท้าสต๊อกกิ้งสีชมพูสดใส ว่า ' ต้องใส่ไอ้นี่จริงๆเหรอ ' เจบอมมี่ขู่ จะตัดเขาออกจากกองขนมถ้าไม่ทำ เขาจึงทำหน้าอย่างพะอืดพะอมก่อนที่จะใส่ยัดเท้าตัวเองใส่ลงไป จุนโฮและอูยองเลือกพู่ปอมๆเชียร์สีเหลืองสด ตัดกับสีน้ำเงินอย่างละข้าง ส่วนรองหัวหน้าก็มัดผมด้วยกิ๊บสตอวเบอรี่สีสดอย่างไม่เขินอาย เจบอมมี่เลือกกระโปรงที่สั้นจนก้มเห็นกางเกงบ๊อกเซอร์โล่งๆ ชมรมระเบิดที่นั่งอยู่สเตเดี้ยมข้างๆ ส่งเสียงวี๊ดวิ้วให้กองเชียร์พิเศษ
ชุดคอสตูม จาก MV OH ของ Girl's Generation
จียงพยักหน้าลูบคางพูดกับชเวซึฮยอนว่า " พวกบ่ายสองมันแน่จริงว่อย " พวหเขาหมายถึงร่างทั้งห้าที่กำลังออกลวดลาย เต้นเพลงเชียร์อย่างสะดีดสะดิ้ง ไม่เหลือท่าของบุรุษแม้แต่น้อย ทำเอาเด็กจาก รร อื่น พากันชี้แล้วหัวเราะก๊าก
ลีมินโฮหนึ่งในขณะกรรมการที่ยืนดุอยู่ห่างๆเริ่มหงุดหงิด ใจ ' ไอ้พวกนี้จะรักษาภาพพจน์โรงเรียนหน่อยก้ไม่ได้ ' เขาอยากจะยุบชมรมบ้านี่ใจจะขาด แต่มาติด ที่ทายาทเจ้าของ รร. ดันเป็นหนึ่งในสมาชิกชมรมซะอีก
เสียงนกหวีดกรรมการเป่าเมื่อแทคยอนแก้ลำคู่ต่อสู้ด้วยการเตะตัดที่ลำตัว เป็นอันว่าเขาผ่านรอบชิงชนะเลิศ เขากลับมาที่กลุ่มที่นั่งชมรมแล้วกอดนิชคุณอย่างลืมตัว จนสมาชิกชมรมเทควันโด้เริ่มเหล่และอมยิ้ม ในขณะที่ตระกองกอดร่างบางในอ้อมแขนเขามองไปที่ รุ่นพี่จองจีฮุน อย่างท้าทาย
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ในที่สุดพายุก็บังเกิดนนอกสเตเดี้ยมที่กว้างใหญ่แห่งนี้ ลมเย็นจัดพัดมาจากทางใต้ เมฆรวมตัวกันหนาแน่นจนครึ้มส่งเสียงฟ้าร้องแต่ไกล ลมที่พัดเข้ามาข้างในสนามแข่งแรงจัดจนทำให้กระโปรงของเชียร์ลีดเดอร์จำเป็นเปิดกันถ้วนหน้า ทำเอานักเรียนชายบางคนเห็นกางเกงในสีแสดรัดรูปเน้นเป้าของปาร์ค เจบอมถึงกับพากันอ๊วกสลบ
ชานซองนึกดีใจที่วันนี้ใส่บ๊อกเซอร์มา เขามองอูยองอย่างหนักใจ หนุ่มน้อยที่กำลังเล่นโต้ลมกับกระโปรงราวกับภาพโปสเตอร์คลาสสิค มาริลิน มอนโรว์ ส่วนจุนซูและจุโฮยังพอมียางอายเหลืออยู่บ้างจึงได้เอาหนีบกระโปรงระหว่างขา แต่ก็ยังไม่วายแอบเก็กท่าถ่ายรูปลง facebook ให้แทยัง อัพรูปลงใน BB เช่นเคย
รูปประกอบ มาริลีน มอนโร ที่อูยองเล่นกนะโปรงโต้ลมเลียนแบบ
กางเกงในสีแสรดดดของท่านหัวหน้าชมรมบ่ายสอง (ขอโทษที่ไม่สามารถลงคนจริงสวมใส่ได้ สาธุ สยองเกล้า )
... นิชคุณไม่ได้ สนใจเหตุการณ์วุ่นวายข้างบน เขาจับตามองการแข่งขันรอบสุดท้ายอย่างลุ้นระทึก คู่ที่ถูกจับตามองมากที่สุดกำลังโค้งคำนับให้กันบนสนามแข่งขัน แทคยอนขยับเครื่องป้องกันส่วนศีรษะให้เข้าที่ เมื่อกรรมการให้สัญญาณเริ่ม ทั้วคู่ออกสเต็บแทบจะไม่ติดพื้น พวกเขารีรอบุกจู่โจม ก่อนที่แทคยอนตัดสินใจปล่อยลูกเตะสูงตวัดไปหนึ่งรอบ แต่ทว่าถูกรุ่นพี่แก้ลำด้วยด้วยการเตะตัดขา เขาเกือบพลาดท่าและพยายามทรงตัวให้มั่นคงอีกครั้ง ก่อนที่จะตั้งรับใหม่ เขาส่งสายตาเป็นเชิงบอก จองจีฮุนว่า
' อย่าเอาแต่ตั้งรับ แน่จริงก็รุกมา ' รุ่นพี่อ่านสายตาได้ออกจึงออกสเต็ปถอยหลังเล้กน้อยก่อนที่จะพุ่งทะยานเข้ามาด้วยลูกเตะหนักหน่วงที่เป็นที่กล่าวขานในตำนานโอลิมปิก ทำเอาแทคยอนเซล้ม เขาเสียคะแนนครั้งแรกในการแข่งขัน
" โห จองจีฮุน ท่าเก่งจริงๆว่ะ ขนาดเจ้าแทคยอนยังทำอะไรไม่ได้เลย " เสียงพึงพำของกัปตันชมรม ทำให้ร่างบางผุดลุกผุดนั่ง ด้วยความลำบากใจ
คู่ต่อสู้ที่สมน้ำสมเนื้อผลัดกันรุกและรับ ความดุดันของเกมส์ทวีเพิ่มขึ้น จนทำให้ชมรมบ่ายสองและชมระเบิด งดส่งเสียงเชียร์ชั่วขณะ แต่พอนึกขึ้นได้ก้ตะโกนแหกปากกันสุดฤทธิ์ จียงและคุณชายชเว ทำท่าจะจุดพลุ เพื่อทำลายขวัญสมาธิคู่ต่อสู้ของแทคยอน แต่ซึงรีห้ามเอาไว้ทัน แดซองก็ลุ้นระทึกพลางส่งเสียงเชียร์ไปพร้อมกับแทยัง แทคยอนอัดลูกเตะขวาที่ถนัดเมื่อคู่ต่อสู้เปิดช่อง ตรงที่เป้าสีข้าง ทำให้เขาได้คะแนนเท่ากันไป จีฮุนรู้สึกฮึกเหิมหลังจากโดนบุกอย่างหนักเขารวบรวมกำลังอีกครั้งด้วยประสบการณ์ที่เก็บเกี่ยวจากโอลิมปิกทำให้เขาเริ่มอ่านสเต็ปของร่างสูงออก
....แทคยอนตาเบิกโพลงเมื่อไม่รู้ตัวว่าเป็นฝ่ายล้มกองลงมากับพื้นตั้งแต่เมือ่ไหร่ พละกำลังเทียบกันไมได้จริงๆ เขาเผลอละสายตาจากการแข่ง สายตาเหม่อลอยจับจ้องไปที่ใบหน้าของนิชคุณ ตอนนี้เขาเหมือนตกอยู่ในภวังค์เงียบสนิท ราวกับภาพทุกอย่างหมุนไปรอบๆ มีแต่ใบหน้านั้นเท่านั้นที่กำลังส่งเสียงตะโกน ในตอนนี้หูของเขาไมได้ยินอะไรทั้งนั้น ' ถ้าชนะขึ้นมา ฉันขอนะ ' เสียงคู่ต่อสู้ตรงหน้าผุดขึ้นมาในหัว...ถ้าเราแพ้ นิชคุณ. ก็คงต้อง... แทคยอนหลับตาชั่วแว่บหนึ่งก่อนที่จะแหกปากร้องร้องลั่นฮอล์
" ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก " เขาดีดตัวขึ้น ตั้งท่ารับ ทำให้ชมรมระเบิดฯและบ่ายสอง ส่งเสียงเชียร์ลั่นอย่างสะใจ " ให้มันได้อย่างนี้ซิว่อย ไอ้แทคคคคค !!!!!! " จียงส่งเสียงออกไมค์ประสานกับเจบอม
" เข้ามาเลย ." เขาส่งเสียงเชื้อเชิญ ทำเอา จองจีฮุนผงะ ในความบ้าคลั่ง แทคยอนส่งภาพมายาที่มีเสือโคร่งลำตัวปราดเปรียวเดินวนอยู่ด้านหลัง ในวินาทีที่เสือตัวนั้นจู่โจมกระโดดพุ่งมาที่เขา ลูกเตะชิ่งขวาที่เปลี่ยนระดับไปทางตำแหน่งกกหู ได้ถูกปล่อยออกมาในเวลาเดียวกัน
" ได้แต้ม !!! จบเกมส์ !!! " ส่งสัญญาณไปที่ โต๊ะกลาง จองจีฮุน ยังคงนั่ง งงๆอยู่บนพื้นสนาม เสียงฮือฮาตามมด้วยเสียงเฮลั่น ชมรมระเบิดตะโกนออกไมค์ด้วยความยินดี
" ในที่สุดแทคยอนก็ล้มแชมป์ เก่าได้แล้ววเฟร้ยย พวกเราเฮ " เขาไม่เพียงแต่ส่งทำมือโบกเวฟไปที่ยังลิ่วล้อชมรมตัวเองที่นั่งอัดแน่นเสตเดี้ยมฝั่งนึง แต่ยังชี้ไปยังนักเรียน รร JYP ทั้งหมดด้วย ทุกคนต่างยกมือเวฟเป็นระลอกคลื่น ส่งเสียงเฮลั่นอย่างยาวนาน จนกลบเสียงประกาศคะแนนของกรรมการ
" ยินดีด้วย แทคยอน ตำแหน่งกัปตันรุ่นต่อไป ไม่พ้นมือแน่ๆ " กัปตันชมรมร่างบึก เข้ามากอดแสดงความยินดี ลูกชมรมอีกหลายคนก็ทำเช่นเดียวกัน แทคยอนสังเกตุนิชคุณ ยืนปรบมือด้วยรอยยิ้มแก้มปริห่างจากกลุ่ม ทุกคนตื่นตะลึงเมื่อเห็นนร่างสูงพุ่งทะยานที่เด็กหนุ่ม เขาสวมกอดแน่นอย่างกับกระหายโดยที่ไม่อายสายตาใครต่อใคร ริมฝีปากได้รูปบรรจงจูบที่เปลือกตา แล้วซบที่ซอกคอขาว นิชคุณยืนนิ่งอึ้งทำอะไรไม่ถูก แต่เมื่อรู้สึกถึงความสั่นเทิ้มจากหลังร่างสูง กับเสียงกระซิบว่า " นายเป็นคนที่ฉันอยากมอบชัยชนะนี้มากที่สุด "
ร่างบางกอดตอบพร้อมรอยยิ้ม ทุกคนในฮอลล์อ้าปากหวอเมื่อ ภาพดังกล่าวถูกนำไปขึ้นจอทีวียักษ์ที่แขวนเหนือสเตเดี้ยม สมาชิกชมรมบ่ายสองต่างพากันหยิบพู่ปอมๆเชียร์ปิดหน้าด้วยความเขิน แต่ก้แอบหัวเราะ เมื่อได้ยินจียงและชเวบ่นพึมพำ ทั้งคู่ชี้นิ้วไปที่จอทีวีอย่างมิได้นัดหมาย ' นี่แหละลุกผู้ชายตัวจริง ต้องกล้าแสดงออก ' พวกเขาส่งเสียงเชียร์ต่อ ทำลายความเงียบสงัดของคนดูในฮอลล์ ฮโยฮยอนกดรัวชัตเตอร์น้ำตาคลอ นี่แหละที่เรียกว่าความคืบหน้าของโกโก้วนิลลา ถึงแม้ต้องเสียส่วนแบ่งรายได้ไปบ้าง แต่ก็คุ้มค่าจริงๆ......
" นี่พ่อจ๊ะ แม่ว่าเราคงจะมีปัญหาแล้วล่ะ " แม่ที่มองลูกชายตัวเองทำงามหน้า ออกจอทีวี จนคนทั่วโรงเรียนรู้ไปหมด หล่อนท้าวคางบนราวเหล็กพลางถอนหายใจใส่ผู้เป็นสามี
" ที่ลูกเราเป็นแบบนี้เหรอ " คนพ่อก็พูดอะไร ไม่ออก เขาพากเพียรฝึกฝนให้ลุกชายเป็นชายสมชาย แต่ทว่า... ภาพเบื้องล่างทำเอาเขาตื่นตะลึงไม่น้อย
" ไม่หรอก ที่แม่กังวลน่ะ ฝ่ายเราต้องเรียกสินสอด หรือ ฝ่ายนิชคุณกันแน่ " หล่อนพึมพำ ทำเอาพ่ออ้าปากค้าง
จองจีฮุนที่เดินกลับมากลุ่มชมรมโรงเรียนตัวเอง ด้วยอารมณ์เซ็งอย่างเห็นได้ชัด BOA ผู้จัดการสาวจึงตบที่ไหล่กว้างโครมใหญ่
" แพ้ซะมั่งก็ดีนะนายเนี่ยะ จะได้หายเหลิง " หล่อนแขวะพร้อมกับยัดน้ำดื่มเย็นๆใส่มือเขา
" ไม่นึกว่าลูกบ้าจะเยอะ นี่ถ้าฉันไม่ประมาทนะ ไม่มีวันแพ้หรอก "
" จ้า.. พ่อคนหลงตัวเอง แต่ถึงยังไง นายก็คงจะไม่มีวันชนะพลังนั้นได้หรอก ดูนู่นสิ " BOA สะกิด จองจีฮุนให้ดูภาพเบื้องหลัง
" พลังความรักไง อิอิ " จีฮุนแอบทำท่าแหวะ ก่อนที่จะไล่พวกสมาชิกชมรม กลับโรงเรียนอย่างไม่ไยดี เขานึกคิดแค้นรุ่นน้อง ไว้เจอกันใหม่ยังไม่สาย.... อย่างน้อยก็สนามชิงระดับประเทศ
ในคืนนั้นร้านบะหมี่ปิดทำการเพื่อที่จะรองรับแก็งค์ซิ่งและชมรมบ่ายสอง ทั้งเหล้าและเบียร์ถูกแจกจ่ายอย่างไม่เสียดายของ พ่อแทคยอนอวดคอเล้กชั่นดาบ ซามูไรเก่าๆและเสื้อคลุมแก๊งค์ซิ่งในตำนาน ทำเอาแกนนำชมรมระเบิดแทบจะกราบศิโรราบ ซูฮกในความเก๋าของนักเลงรุ่นเก่า ชมรมบ่ายสองสนุกครื้นเครงจนแทบจะ เปลี่ยนร้านบะหมี่เล็กเป็นผับเต้น คุณแม่สุดสวยของของแทคยอนโชวืฝีไม้ลายมือ ร้องเพลงลุกทุ่งแข่งกับแดซอง เด็กๆกำลังวุ่นกับการผสมเหล้า จนร่างสูงสังเกตุว่าร่างบางไม่ได้อยู่ในกลุ่ม เขาเที่ยวเดินตามหาจนกระทั่งเห็นนิชคุณยืนห่อไหล่ที่ระเบียงชั้นบน นิชคุณมองที่ท้องฟ้าท่าทางเหงาๆ เขารู้สึกตัวเมื่อมีใครบางคนนำเสื้อคลุมอุ่นๆ โอบล้อมร่างตัวเอง
" ไม่ไปสนุกกับข้างล่างเหรอ " แทคยอนถาม พร้อมยื่นถ้วยชาอุ่นๆให้ นิชคุณรับแต่โดยดี ด้วยรอยยิ้มบางๆ
" สนุกไปเยอะแล้ว อยากมายืนคิดอะไรเงียบๆน่ะ" เขาตอบพลางนั่งลงบนขอบหน้าต่าง ในหัวคิดถึงภาพคนตรงหน้าที่กอดตัวเขาหลังเสร้จการแข่งขันวันนี้ อย่างโหยหา จนนิชคุณเองก้เริ่มรู้สึกแปลกๆ
" แทคยอนวันนี้ .. " เขาเองก้อยากถามว่า นั่นคือความรู้สึกอะไร
" หื่อม์ " แทคยอนคว้ามือเล้กที่เย็นจัดมาถูกับมือของเขา และเป่าลมให้ร้อน .. นิชคุณ มองอย่างเฉยชาแล้วก้คิด นี่ก็คงเป็นประเพณีเพื่อนชายธรรมดาของเกาหลีสินะ
" นิชคุณ... " แทคยอนกล่าวเรียกชื่อเบาๆ แล้วเสียงก็เงียบลง เหลือแต่เสียงกระดิ่งลมที่สั่นไหวอยู่
" ว่าไง " ร่างบางถาม
" อยู่เคียงข้างกัน ตลอดไปจะได้มั้ย " เขารวบรวมคำพูด อยู่นาน ... ร่างบางนิ่ง และ อึ้ง เขารู้สึกโลกหยุดหมุนในพลัน
" ก็เราเป็นเพื่อน อยู่ด้วยกันตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ " เขาพยายามทวนคำพุดร่างสูง มั่นใจว่าไมได้ฟังคำผิด อาจจะแปลภาษาเกาหลีผิดๆไปก็ได้
ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรต่อเพียงแต่ประคองใบหน้าข้างนึงก่อนที่จะ จูบลงบนริมฝีปากที่แดงเพราะอากาศเย็น ดวงตากลมโตเบิกโพลง มือเรียวทำถ้วยชาหล่นบนพรมหนา ลมหายใจทั้งคู่ประสานกันและนิชคุณเริ่มหลับตาลง ในฤดูใบไม้ผลิที่ยังคงหนาวเหน็บ มีแต่พระจันทร์ลอยสูงเด่นเท่านั้นที่เป็นพยานในค่ำคืนนี้
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
Writer Box : อ่านมาถึงนี้อย่าได้แอบกรี๊ด ร้องกรี๊ดไปเลยดังๆ เมื่อคู่วนิลลาโกโก้เริ่มมีปฏิกิริยาแล้ว อิอิ chapter ก่อนได้อ่าน comment นักอ่านรู้สึก ชุ่มฉ่ำใจสุดๆ ถึงแม่ นักเขียนจะมีเรื่องทุกข์ใจบ้างแต่ รู้สึกดีมากๆเวลาที่นักอ่านบอกว่า ขอบคุณที่ทำให้วันนี้อารมณ์ดี เพราะได้อ่านฟิคขำๆ เราขอมอบความดีความชอบให้นักอ่านที่กลับมาเม้นท์ทุกคนจร๊ะว่า ถ้าไม่มีคนอ่านอย่างพวกเธอ เราก็คงไม่มีกำลัง เขียนมาได้ถึงขนาดนี้หรอก ขอบคุณมาก จรุ๊ฟฟ รักคนอ่าน สุดๆเรยยยย ^ ^ ~ สู้ต่อไป ชาว Yaoi กรั๊ก
^ ^ งวดนี้ขอ เม้นท์ ทะลุหลักร้อยได้มั้ย จะได้รีบปั่นต่อเลย อิอิ รับรองฉากหน้าจะมี NC แอบแฝง ฮุๆๆๆๆ
รุ่นพี่ จองจีฮุึน(เรน) สุดเท่ห์ เจ้าของตำนานนักแข่งเทควันโด้โอลิมปิก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น