[FIC 2pm ] เรื่องวุ่นๆของชมรมบ่ายสอง (TaecxKhun)

ลำดับตอนที่ #5 : วันลงทะเบียน

Writer Box -
มีคนรีเควสมาจากตอนที่ 2 อยากรู้ว่า เพลงมาร์ช ' จงวิ่งเข้าสู่ตะวัน เมือ่ฟ้ารุ่ง '
มีเนื้อร้องอย่างไร ไรท์เตอร์จึงบ้าจี้แต่งขึ้นมา ตอนนี้โพสแทรกในตอนที่ 2 แล้วจร๊ะ
ถ้าเขาอยากดูเนื้อร้องให้กลับไปอ่าน คอนที่สองเองเด้อ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



ยามเย็นของโรงเรียนมัธยม JYP เริ่มต้นด้วยเสียงจ่อกแจ่กจอ แจ หลังเลิกเรียนวันนี้มีการลงทะเบียนวันสุดท้ายเพื่อที่จะเลือกชมรม สาวๆต่างก้พากันยืนออ ที่หน้าห้องเด็กหนุ่มผู้ที่มีรอยยิ้มราวกับเจ้าชายมาเกิด


" นี่อ๊บป้านิชคุณจะลงชมรมไหน เหรอ " รุ่นน้องคนนึงยืนเกาะประตูถาม ใบหน้าสาวๆพากันยืนสลอนหน้าห้อง ยืนรอฟังคำตอบ

" พวกเธอไม่ต้องไปลง ตามหรอกน่า... " แทคยอนชักรำคาญแทน เขากำลังปั่นการบ้านภาษาอังกฤษที่นิชคุณ ยื่นให้ลอก เจ้าตัวกลับยิ้มแย้ม มือกำลังกรอกแผ่นลงทะเบียน อย่างมีสมาธิ


" ทำไมล่ะจ๊ะ แทคยอน หรือว่าจะกั๊ก ไว้คนเดียว แน่.. " เพื่อนสาวที่นั่งใกล้ๆ ได้แหย่ข้อศอกกระทุ้ง ร่างสูงด้วยสายตาสาวก Y


" จะบ้าเหรอ ! ไม่ใช่หรอกน่า นิชคุณจะลงชมรมบ่ายสอง ! " แทคยอนตะโกนลั่นให้ทุกคนได้ยินชัด ทุกใบหน้าซีดเผือดหันขวับมาที่ต้นเสียง ทันใดนั้นก็พร้อมใจกัน วิ่งหนีกระเจิดกระเจิงไปคนละทาง แม้แต่นักเรียนหญิงก็ไปกระจุกสั่นผับๆรวมที่มุมห้อง หลังได้ยินคำว่า ' ชมรมบ่ายสอง ' พวกหล่อนพึมพำว่า


' ไม่จริงใช่มั้ย นิชคุณ' ส่วนนักเรียนชายก็แกล้งเอาหนังสือปิดหน้าด้วยความกลัว


" อ้าว เป็นอะไรกันล่ะนั่น  " นิชคุณหัวเราะกับปฏิกิริยาคนรอบข้าง เขาไม่รู้หรอกว่ามันหมายถึงอะไร แทคยอนลอกการบ้านเหงื่อซีดแตกไป นายไม่รู้หรอก คุน อาการที่พวกผู้หญิงกลัวแมลงสาบ เหมือนกับการได้ยินชื่อชมรมอาถรรพ์ยังไงก็อย่างงั้น


" อือ่ม ช่างมันเถอะ " เขามองที่นาฬิกา วันนี้ต้องพานิชคุณเข้าชมรมวันแรก... ถ้าอาจารย์ นาร์ช่ารู้ เขาจะโดนรองเท้าส้นสูงประทับตราที่หัวมั้ยหนอ พานิชคุณเข้าชมรมบ่ายสองไม่ต่างอะไรกับ อุ้มพาไปเหยียบกับระเบิด แต่เอาเถอะ การแข่งขันเทควันโด้ของเขากำลังจะเริ่มต้นเร็วๆนี้แล้ว เขาไม่อยากเห็นภาพสามชิกชมรมบ่ายสองทำแบนเนอร์เชียร์ด้วยรูปถ่ายต้องห้าม สมัยที่เขาเคยเป็น ' เหยื่อ ' มาก่อน ขอโทษนะคุน ฉันต้องขอปกป้องตัวเอง แทคยอนมองใบหน้าหวานสายตาขึงขัง


" ไปเถอะ ได้เวลาแล้ว " เขาหมายถึงเวลาที่จะไปชมรม



ชมรม บ่ายสองถุกเซ็นอนุมัติเมื่อ 3 ปีก่อน ด้วยงบอันน้อยนิดจึง ทำให้ได้รับการอนุมัติพื้นที่อย่างกระเบียดกระเสียดในตึกห้องทดลองวิทยา ศาสตร์ ที่นานๆจะมีคนเดินผ่านมาสักที นิชคุณมองหน้าตึกที่มีลานกว้าง พลันสายตาสะดุดกับกำแพงหนามที่พันรอบห้องชมรมอันโดดเดี่ยว มีป้าย ' Keep Out ' แขวนอยู่กระร่องกระแร่ง และที่น่าสนใจคือ ตุ๊กตาสาปแช่งถูกตอกตะปูอยู่เต็มหน้ารั้ว จู่ๆแทคยอนก็หยุดเดิน พลางจูงมือให้ร่างบางหยุดด้วย เขาเกือบจะถามว่าทำไม แทคยอนก้มลงเก็บก้อนหิน แล้วโยนไปที่ทางเดินวังเวง ทันใดนั้นก็มีเสียงกับดักดีดตัวผึ่ง ฟาดลวดแข็งในจุดที่พวกเขาต้องเดินผ่าน ไหนจะฝูงผึ้งที่เบียดเสียดแตกฮือออกมา. บินผ่านร่างทั้งสองอย่างเฉียดชิว


" โอ้โห ยังกับสนามรบ " นิชคุณเผลตบมือ แทคยอนมองหน้าสวยและคิด นี่นายกลัวอะไรกับเขาบ้างได้มั้ย เมื่อเห็นว่าปลอดภัยดีแล้วเขาจึงตัดสินใจเดิน ทันใดนั้นก็ไม่ทันระวัง ถังน้ำที่สาดโครมใหญ่จากเพดาน ดีที่เขาเอาหลังกำบังกอดร่างบาง เลยทำให้นิชคุณเปียกแค่เสื้อผ้า ส่วนตัวเขาก้เปียกเต็มตัว


" ยินดีต้อนรับสู่ชมรมบ่ายสอง " เจบอมอ้าแขนต้อนรับ แต่แทคยอนปัดมือทั้งสองออกอย่างรวดเร็ว จนเครื่องทำไฟช๊อตขนาดเล็กในมือตกลงบนพื้นทันที


" oopps !! มันอยู่ในมือตั้งแต่เมื่อไหร่ " หัวหน้าชมรมอุทานทำท่าเสียซะน่ารัก นึกแล้วว่าวิธีรับน้องแบบแปลกๆของชมรมบ่ายสองได้ถูกจัดขึ้น มุขอาจจะคล้ายสมัยที่เขาเพิ่งเป็นน้องใหม่ แต่วิธีการเดาได้ไม่ยาก


" เอาล่ะ พิธีรับน้องของจริง จุนโฮเปิดผ้าคลุมได้ " แทคยอนมองไปยัง โต๊ะที่มีผ้าคลุมอย่างลุ้นระทึก เมื่อตอนเขาเข้าวันแรกมีเกมส์ปักมีดบนระหว่างนิ้วทั้งห้า เพื่อทดสอบความกล้า ไหนจะโดนทดสอบนั่งเก้าอี้หนามแบบโยคีอีก เขามองเจบอมด้วยสายตาไม่ไว้วางใจ ถ้าเป็นเขาคนเดียวยังพอว่า แต่นี่ร่างบางต้องมาพ่วงด้วย มันไม่ขำเลย เขาเริ่มสะอึกเมื่อเห็นสายตาน้องเล็กชานซองมองลอดเสื้อเปียกของนิชคุณ อย่างกรุ่มกริ่ม เขารีบคว้าตัวนิชคุณมาอีกด้าน แต่กลับกลายมาเจอสายตาอันลึกซึ้งของอูยองที่จ้องอยู่แทน


" จุ๊ๆ เบบี๋ รับน้องแบบเก่าๆนั้นมันเชยไปแล้ว นี่เลย แต่น แตน แต๊น " ลีดจาผายมือไปยัง หม้อไฟมหึมาที่กำลังเดือดปุด แต่น้ำซุปสีออกจะดำเข้มคล้ำจนมองไม่เห็นก้นหม้อ


" หม้อไฟหรรษารับน้องใหม่ " จุนซูกล่าวเบาๆ พลางสาธิตโชว์ หลังจากเจบอมยิ้มกริ่ม


" ให้กินสุกี้ในน้ำดำๆ เนี่ยะนะ " แทคยอน ถลึงตามองหัวหน้าชมรมอีกครั้งด้วยความประหลาดใจ นิชคุณไม่ได้พูดอะไรมากมายแค่เดินไปรอบๆอย่างน่าสนุก


" ช่าย เดี๋ยวจะให้ น้องเล็กชาน จุนโฮ และ เจ้าอูด้ง สาธิตให้ดู " ทั้งสามได้ยินลีดจาสั่งก็กลืนน้ำลายเอี๊อก


" จะเอาน้ำจิ้มก็มีให้ มีแบบ กวางตุ้ง หรือแบบเกาหลี หรือว่าจะเป็นชาบูๆ " จุนซูยื่นถ้วยให้เด้กๆทั้งสามใบ พร้อมตะเกียบเงิน


" กฏ ก็มีอยู่ว่าถ้าคีบอะไรได้จากหม้อ ' ต้องกิน ' ให้หมด เอ้า อูยองนายลองคนแรก " จุนซูสั่ง


" เอ่อ จะดีเหรอ " เขาพุดเหมือนรู้ว่ามีอะไรแอบแฝงอยู่ แทคยอนจับตามองอย่างใกล้ชิด เป็นไปอย่างที่คาดการนึกแล้วว่าหม้อไฟนี้ไม่ใช่ธรรมดา เมื่ออูยองคีบของบางอย่างขึ้นมาได้


" รองเท้าแตะ !!! " อูยองตะโกน หน้าเหมือนจะช๊อค " นี่ต้องกินจริงๆหรือเนี่ยะ อ๊าก "


" ผมได้ จั๊กจั่นลอกคราบ " ชานซองทำหน้าหวอ


" อ๊ะ ผมได้ลูกชิ้นปลา " จุนโฮ ทำหน้าโล่งใจ


" เอาล่ะ อย่างที่เห็นมันเป็นเกมส์วัดดวง ชมรมเราต้องการสมาชิก ที่จิตใจเข้มแข็งเท่านั้น " เจบอมชูกล้ามมัดๆเต้มลำแขนขึ้นมา ราวกับต้องเตรียมพร้อมเปลี่ยนชมรมให้เป็นสนามรบ ในเบื้องหลังเด้กหนุ่มทั้งสามกำลังปลุกปั้นสิ่งแปลกปลอมเข้าปากอย่างยากเย็น แทคยอนรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาเล้กน้อย ครั้งจะปฏิเสธก็เกรงว่าจะมีเรื่องซวยตามอีก เขาจะทำอย่างไรดี พลางลอบมองหน้านิชคุณ


" น่าสนุกจัง " แทคยอนแทบจะล้มพรืด เมื่อได้ยินคำพูดของร่างบาง
เจบอมแอบขี้โกงเล็กน้อย เขาและจุนซูรู้ตำแหน่งของที่กินได้ใต้น้ำซุปดำๆนี้ เมื่อเริ่มสัญญาณ พวกเขาก้ผลัดกันคีบคนละตา


" เดี๋ยวก่อน !! " แทคยอนโบกมือห้าม สมาชิกทั้งห้าที่เหลือและนิชคุณ มองตามฝ่ามือที่กำลังหยิบไม้พลองอันใหญ่ ที่พิงอยู่แถวนั้น


" ผมขอ คนหม้อไฟนี่ นิดหน่อย ป้องกันการโกง " ว่าแล้วเขาก็กวาดไม้พลองในหม้อจนถึงก้น เป็นวงกลม


' เสร็จกัน ' จุนซูและเจบอมคิด แต่เนื่องจากตัวเองเป้นทั้งรองและหัวหน้าชมรม จึงไม่สามารถโวยอะไรได้ ไม่งั้นจะโดน สมาชิกที่เหลือเขม่นเอาได้


" หึๆ แบบนี้ค่อยยุติธรรมหน่อย " พ่อแมวแทค นานๆทีจะฉลาดเขารู้ว่า เจบอมน่าจะซ่อนกลโกงอะไรไว้ มีอย่างที่ไหน กำลังรู้ว่าต้องเล่นไอ้เกมส์ประหลาดแต่ตัวเองกลับไม่มีสีหน้ากังวล เหมือนจะรู้ว่าตัวเองจะคีบได้แต่ของดีๆ เจบอมมองหน้าจุนซู ด้วยสายตาถาม 'เอายังไงกันดีวะ ' จุนซูตอบกลับด้วยสายตา ' เลยตามเลยเถิดพี่น้อง '


ทั้งคู่จึงเสี่ยง ยื่นตะเกียบลงไปในหม้อ จุนซูได้ ขนมปังกรอบเละๆ จึงโล่งใจ แต่ลีดจากลับคีบได้


" พระพุทธรูป ใครแอบใส่ลงไปวะ !!! " เอ้า ก็ตัวแกเองไม่ใช่เหรอ สมชอบใส่อะไรแผลงๆลงไป จุนซูแอบหัวเราะเย้ยหยัน เมือ่เห็นกรรมตามสนองเพื่อนร่วมชะตากรรม


" ผมได้ผักกาด " นิชคุณยิ้มแย้ม ส่วนแทคยอนคีบได้แมงปอ เขาเคยได้ยินจากสารคดีว่าเป็นแหล่งอาหารชั้นดี อุดมด้วยโปรตีน แต่มันน่าขยะแขยงนะเฟร้ย เขาไม่ได้บ่นอะไรพลางเคี้ยวแบบไม่คิดอะไรมาก แต่ถ้าเทียบกับสมาขิกที่เหลือ อูยองได้กุญแจมือ ส่วนจุนโฮได้ลูกบิดประตู และน้องเล็กชานซองได้ไขควงไฟฟ้า เกมส์หม้อไฟผ่านไปอย่างสนุกสนาน เป็นที่สังเกตุได้ว่าเหมือนมีเทพเจ้าแห่งความโชคดีรายล้อมอยู่รอบตัวนิชคุณ เมือ่ตะเกียบคีบอะไรเขาก็ได้แต่ของกิน ปูอัดเอย ผักบุ้ง เต้าหู้ บะหมี่ ส่วนตัวร่างสูวคงได้อนิสงค์จากร่างบาง จึงจับได้แต่ของกินได้เหมือนกันแต่ไม่ได่ค่อยธรรมดา เขานิ่งเงียบเมื่อ.....คีบเจอลูกกะตาของวัว


" อุ๊บ " แทคยอนทำท่าเหมือนจะอ๊วก สมาชิกทุกคนแม้แต่เจบอมผู้เป็นหัวหน้าได้ คลานลงมาจากเก้าอี้ทิ้งโต๊ะ ให้นิชคุณอยู่อย่างโดดเดี่ยว เจบอมพยายามสาวพยาธิตัวตืดยักษ์ดองที่ขโมยออกจากชมรมวิทยาศาสตร์ พลางอ๊วกจนเกือบหมดสติที่นอกหน้าต่าง
และสมาชิกทั้งหกยังคงโก่งตัวอ๊วก นอกหน้าต่าง เมื่อเอาออกจนเพลียก็หันหลับไปมองนิชคุณที่กำลังโบกปลายตะเกียบที่มีกุ้งติด อยู่ นี่เราได้เทพนำโชคมาเข้าชมรมจริงเหรอ ในท่ามกลางความืดมิด เขาขยี้ตา


โอว.. เขาเห็นแสงสว่างอันอุ่นของเหล่าทวยเทพนำโชค รายล้อมข้างๆนิชคุณ มันช่างอบอุ่นจนแสบตา






" บรืน~~~ " เสียงมอเตอร์ไซด์ดังกระหึ่มวิ่งทะลุหน้าต่างกระจกแตกละเอียดราวกับ stuntman ตามมาด้วยอีกหลายคันและธงมังกรประจำชมรม " ระเบิดกำเนิดจักรวาล " สมาชิกที่กำลังเหนื่อยอ่อน กับการโก่งคออ๊วกได้ยืนประจันหน้าอย่างหมิ่นเหม่


" เฮ้ ว่าไงพรรค์พวก " จียงกระชากหมวกันน๊อกออก เผยใบหน้าอันยียวนพอๆกับรองหัวหน้าแก๊งค์ ชเวซึงฮยอนที่เตรียมดอกไม้ไฟมาลังใหญ่ แทยังไม่สามรถงัดหมวกกันน๊อกออกได้เนื่องจากเขาใส่มันทับหมวกแก๊บ " โอ๊ยติดหัวช่วยด้วย " ซึงรีและแดซองช่วยกันงัดหัวออกอย่างลำบากยากเย็น สมาชิกบ่ายสองขำก๊ากเมื่อเห็นความน่าอับอายของชมรมระเบิดฯ จียงถึงกับหน้าแดงซ่านแยกเขี้ยวใส่แทยังที่กำลังหอบหายใจแฮ่กๆ ซึงฮยอนได้ปรบมือเรียกสติทุกคนกลับมา


" เอาล่ะ เนื่องจากจียงได้ประกาศไว้คราวที่แล้วว่า จะถล่มชมรมที่ได้ตัวนิคุณให้ราบคราบ เพราะเป็นการหยามศักดิ์ศรีพวกเราชัดๆ " ชเวซึงฮยอนชี้หน้าไปที่เจบอม ผู้ซึ่งยังมีซากพยาธิตัวตืดห้อยคาอยู่ที่มุมปาก รองหัวหน้าชมรมซิ่งกลั้นหัวเราะอุ๊บ


นิชคุณที่กำลังยืนตะลึงงง ถูกแทคยอนตระกองกอดอย่างระแวดระวังภัย ไม่นึกเลยว่าพวกชมรมระเบิดฯ จะเอาจริง เขาเคยได้ยินว่าเคยมีชมรมเบสบอลเผลอตีลูกโฮมรันโดนกระจกรถมอเตอร์ไซค์ร้าว ในวันรุ่งขึ้นทั้งสนามแข่งของชมรมนั้นกลายเป็นหลุมใหญ่ราวกับถูกอุกาบาตร ขนาดมหึมาตกใส่ อีกทั้งสเตเดี้ยมยังถูก พ่นสีด้วยภาพมังกรถลา และรอยระเบิดเก้าอี้เป็นหย่อมๆ นี่ถ้าพวกมันเอาจริงขึ้นมา ชมรมบ่ายสองก็อาจจะโดนแจ๊คพ๊อตได้เหมือนกัน


" แต่เนื่องจากเป็นชมรมบ่ายสอง พวกเราจึงยกเว้นได้ " แทยังสวมกอดทักทายจุนซู ส่วนจียงจับมือเจบอมแน่นหมับราวกับจะงัดข้อ ส่วนสมาชิกที่เหลือก้พากันสวมกอดเด็กๆบ่ายสองอย่างรู้กัน


" นี่จุนซู ฉันถอย BB ตัวใหม่มาล่ะ เรามาแลกแอ่ด Facebook กันนะ " แทยังกระเซ้าเพื่อนซี้จุนซู พูดคุยกระหนุงกระหนิงจน จนซึงฮยอนหงุดหงิดในท่าทางกุ๊กกิ๊กของทั้งคู่


" แทยัง !!! " จียงตะโกนเรียก " เย๋ย " เจ้าตัวเหงื่อตก ลืมไปว่าเป็นสมาชิกชมรมระเบิดกำเนิดจักรวาลต้องวางมาดดดูโหดเหี้ยมตลอดเวลา

" ครับพี่จียง "


" บอกพวกบ่ายสองให้ Add Twitter ของชมรมเราด้วย เผื่อจะได้ไปติดตามดูพวกเราไประเบิดพลุกัน " จียงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สมาชิกระเบิดต่างมองหน้า งง เอ๊ะ ชมรมเรามี Twitter ตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า


" เฮ้ เจบอมเสาร์พวกเราจะไประเบิดพลุที่สภา เผื่อพวก สส. ตะลุมบอนกันเราจะได้ไปร่วมวงด้วย " หัวหน้าแก๊งค์ซิ่งออกปากชวน สมาชิกบ่ายสองอย่างสนิทใจ < สภาเกาหลี ฝ่ายค้านกับฝ่านรัฐบาลทะเลาะกันแบบทุ่มเก้าอี้จริงๆจร้า>


"เอ้อ เชิญตามสบายเว่ย " เจบอมเหงื่อตก ถึงชมรมบ่ายสองจะทะโมนเป็นลิงแต่ก็ไม่เคยคิดการใหญ่เป็นกบฏเหมือนชมรมระเบิดฯ


" พวกเราก็จัดรับน้องเหมือนกันขอเชิญ ชมรมบ่ายสองไปร่วมแจมบนดาดฟ้า " แดงซองกวาดมือเชื้อเชิญ ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ยิ้มแย้มมารยาทดีสุดๆ


" เหล้าฟรี ของกินเพียบ " น้องเล็กซึงรีเสริม ทำเอาน้องเล็กอีกคนอย่างชานซองหูผึ่ง


" ดี งั้น พวกเราไปกัน อย่าลืมไปให้ได้พวกบ่ายสอง " จียงนำคณะตาม เสียงมอเตอร์ไซค์ที่กำลังดังกระหึ่มจากไป เขาเพิ่งมาเห็นกระจกของหน้าต่างที่แตกเป็นเศษละเอียดแล้ว ตะโกนไล่หลังว่า

" เฮ้ย พวกแกชดใช้ค่ากระจกด้วย ว่อยยย !! " ชเวซึงฮยอนมองปรายตา พลางดีดเช็คเงินสดจำนวนหนึ่งให้ ' รับไว้ซะเจ้าพวกคนจน ' เขาพึมพำก่อนที่จากไป


" โอว 10 ล้านวอน " อูยองเก็บเช๊คบนพื้นได้ ร้องอุทาน


" หึๆ กระจกแตกแค่นี้คุ้มฟระ " เจบอมกำมือ หัวเราะฮึๆ " เอาล่ะไปดาดฟ้ากัน ฉลองให้หนำใจ "


" เย้ วันนี้ไม่ต้องปล้นสะดมชมรมอื่นแล้ว " ชานซองร้องฮูเล่ แต่ต้องหุบมือลงเมื่อโดนจุนซูและเจบอมปรามด้วยสายตา





ทันใดนั้นเองก็มีร่างทั้ง 4 ปรากฏตัวขึ้นหลังบานกระจกแตก ทำให้ทุกคนนิ่งสะอึก


" โอ้ .. ฉันคงจะได้เรื่องรายงานฝ่ายปกครองอีกกระทง ทำลายทรัพย์สินของโรงเรียน " ลีมิโฮ จากกลุ่ม F4 ประธารคณะกรรมการนักเรียน เขากระหยิ่มยิ้มทุกครั้งที่เจ้าพวกสมาชิกลิงบ่ายสองก่อเรื่อง เพราะนั่นจะเป็นสิ่งที่เขาสามารถหาเรื่องตัดคะแนนและฟ้องเบื้องบนเพื่อจะยุบ ชมรมได้


" พวกเราไม่ได้ทำแตกว่อย เจ้าพวกชมรมระเบิดฯ มันทำ " เจบอมชี้ไปที่ต้นเสียงกระหึ่มของเครื่องยนต์มอเตอร์ไซคืที่กำลังจากไปไม่นาน เท่าไหร่


" จะอย่างไรก็เถอะ เอาล่ะ ฉันมาคุยเรื่อง ความอยู่รอดของชมรมนาย " ลีมินโฮกอดอกหัวเราะ หึๆ วันนี้แหละที่ชมรมเน่าๆจะได้เด้งออกไปจาก รร อย่างถาวร เขาคิดวาดฝันไว้ว่าจะเปลี่ยนห้องนี้ให้เป็นสนามเทนนิส อันสวยหรู


ฮยองจุงเลขาหน้าสวยได้สังเกตุเห็นใครคนหนึ่งที่ยืนอยู่เบื้องหลังร่างสูงแทคยอน เขาสะกิดลีมินโฮเบาๆ พลางกระซิบสองคนที่เหลือ
" สมาชิกบ่ายสองครบ 7 แล้ว พวกนายไม่สามารถ ยุบชมรมได้ว่อย และฉันก็มีเทพนำโชคอยู่ตั้งหนึ่งองค์ " เจบอมผายมือไปยังนิชคุณ ซึ่งร่างบางกำลังยืนเอ๋ เพราะยังไม่รู้ศัพท์ภาาษเกาหลีดีพอ แทคยอนจึงอธิบายให้ เขากระซิบถามร่างสูงตอบ ' ผมเป็นเทพตั้งแต่เมือ่ไหร่ '


ลีมินโฮ ทำหน้าเคร่งเครียด ก่อนที่จะพุดว่า " พวกเราคณะกรรมการขอคุยกับสมาชิกใหม่หน่อย เป็นการส่วนตัวนะ " ชมรมบ่ายสองได้ล่วงหน้า รุดไปยังดาดฟ้าเพื่อหาของกินกิ๊บกิ๊ว โดยไม่ได้สนใจเลยว่าผลการตัดสินยุบชมรม จะออกมาเป็นอย่างไร มีแต่แทคยอนที่นั่งอรอยู่ในชมรมแต่เพียงผู้เดียว หวังว่านิชคุรคงจะไม่โดนคณะกรรมการทำอะไรแปลกๆ ในที่ลับตาเมื่อนิชคุณหยุดยืน คณะกรรมการทั้งสี่ได้ก้มคำนับ " สวัสดีครับนายน้อย พวกผมต้องขอโทษที่เสียมารยาทด้วย "


" พวกคุณเลิกเรียกผม ว่า ' นายน้อย 'เถอะ ที่นี่มันในโรงเรียน " นิชคุณชักสีหน้า เขาได้เอียนคำนี้ที่บ้านมากพอแล้ว ทั้งสาวใช้ยี่สิบกว่าคนและคุณต้นห้องฮันคยอง


" คุณต้นห้องบอกพวกผมแล้วว่า ให้เรียกเฉพาะในที่ลับตาคน ได้โปรดเถอะครับนายน้อย บอกพวกผมทีว่า คิดดีแล้วเหรอครับที่มาอยู่ชมรมเส็งเคร็งนี่ " คิมบอมกล้าหาญกล่าวขึ้นมา แต่ก็ยังคงรู้สึกเกร็งต่อคนตรงหน้า แม้หน้าใสของนิชคุณดูไม่ค่อยประสีประสาแต่ตอนนี้ เพราะนอกจากอำนาจสิทธิ์ขาดในโรงเรียนหรือแม้แต่กิจการในเครือ JYP เป็นของปาร์ค จิงยองแล้ว อีกไม่นานก้ต้องตกอยู่ในมือของเด็หนุ่มผู้นี้กลายๆ พวกเขาตะลึงเมื่อคุณต้นห้องได้แจ้งข่าวว่า ท่านจินยองมีบุตรบุญธรรมชาวไทยและเป็นเจ้าของเครือ JYP รุ่นต่อไป ฮันคยองได้กำชับให้ดูแลเด็กหนุ่มเป็นอย่างดีและห้ามขัดใจเป็นอันขาดมิฉะนั้น มีสิทธิ์กระเทือนถึงตำแหน่งคระกรรมการทั้งสี่ได้


" ที่นี่ไม่มีชมรมแบดมินตัน ผมก้เลยคิดว่าชมรมนี้น่าสนุกดี " นิชคุณล้วงมือในกระเป๋า หลังพิงกำแพงสีซีด


" แต่พวกเราจัดอนุมัติตั้งชมรมแบดมินตันใหม่ โดยไม่จำกัดงบ ได้นี่ครับ ส่วนโค๊ชเราก็จ้างจากสมาคมโอลิมปิกเอาได้ " หนุ่มทั้งสี่พยายามผายมืออธิบาย แต่ทว่า...


" ขอโทษนะ อย่าทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่เสียดีกว่า " นิชคุณเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า ตั้งแต่ได้พบสมาชิกบ่ายสองที่ร้านบะหมี่ของพ่อแทคยอน เขารู้สึกถูกชะตาอย่างประหลาด เป็นชมรมที่น่าสนุกดี


" แต่ แต่ว่า... " ฮยองจุงพยายามนึกคำกล่าวที่สามารถชักจูงให้ร่างบางคนนี้เปลี่ยนใจ


" พอเถอะ ผมไม่อยากฟัง เอาเป็นว่าผมพอใจที่จะอยู่แบบนี้ แล้วก้ผมหวังว่าจะไมได้ยินพวกคุณพยายามยุบชมรมบ่ายสองอีก " ทั้งสี่สะอึกและเงียบกริบในลำคอ พวกเขายอมถอนฝีก้าวแต่โดยดี ในขณะที่แทคยอนเริ่มเป็นห่วงและเดินตามหา นิชคุณเขาก็เห็นภาพประหลาดที่ซอกติดแว่บๆ ภาพที่คณะกรรมการจอมหยิ่งทั้งสี่ ก้มหัวลงค้อมคำนับคนที่ยืนพิงอยู่ในมุมอับของตึกเก่าๆ เอ๊ะ.. นี่มันแปลกตาดี  หลังจากรอทั้งสี่จากไป เขาก็เรียกนิชคุณ ที่กำลังเดินกลับมา


" เฮ้ คุน นายไม่เป็นอะไรใช่มั้ย " เขาแอบยังสงสัยว่า เหตุใด ทั้งสี่ถึงได้แสดงท่าทีนอบน้อมเด็กใหม่อย่างนิชคุณ หรือว่าแพ้รัศมีเทพ โอว


" อื่อม " นิชคุณหน้าเครียดตลอดทางเดิน พวกเขามุ่งหน้าไปยังดาดฟ้าที่สมาชิกเผ่นแน่บ เห็นแก่ของกินล่วงหน้าไปนานแล้ว





" วู้ พวกนายยยยย มาทางนี้เร็วเข้า " เจบอมในชุดนักเรียนยับๆ ที่คาดเนกไทไว้ที่หน้าผาก โบกมือเชิญร่างทั้งสองที่เพิ่งปรากฏตัว ท่ามกลางปาร์ตี้ที่เกลือนกลาดไปด้วยสมาชิกชมรม ฉลองกันจนเมามาย ไม่แปลกเลยที่ชานซองจะดูร่าเริงเป็นพิเศษเขาโชว์วิทยายุทธตัวเบาให้สมาชิ กแก๊งค์ซิ่งดุพร้อมกับ คาบบาร์บีคิวไก่ย่างในปากสิบกว่าไม้ จุนโอก็นั่งล้อมวงเล่าเรื่องตลกในขระที่จุนซูนั่งคุยกับแทยังอย่างออกรสขาติ ส่วนอูยองก็กำลังเมามายเต้นอย่างไมได้สติ


" พี่เจย์บอมครับ " นิชคุณจับบ่า ร่างสันทัด


" หือม์ "


" ชมรมบ่ายสองจะไม่ถูกยุบแล้วครับ " ดวงตาลีดจาเบิกโพง เขาร้องลั่นอย่างดีใจ พลางทำให้ จียงส่งสัญญาณลูกน้อง เพื่อจุดพลุหน้าอมยิ้มตอบรับ


" โหวววว นายทำได้ไง นิชคุณนายต้องเป็นเทพมาเกิดแน่ๆเลย " เจบอมกระโดดกอด พร้อมกับรัวหอมแก้มร่างบางอย่างไม่อับอาย ทำเอาแทคยอนแทบจะแกะไม้แกะมือออกไม่ทัน นิชคุณออกจะตื่นตะลึงกับประเพณีผู้ชายแตะเนื้อต้องตัวกันในทีแรก แต่ไม่นานเขาก็เริ่มปรับตัวได้


" เฮ้ แทคยอน ฉันรู้น่า ว่านายหวงคุนแค่ไหน ฮ๊ะฮ่า ~ " เสียงวีดวิ๊วจากทั้งสองชมรมตอบรับ ทำเอาแทคยอนหน้าแดงแปร๊ด พร้อมกับตะโกนรอบทิศ ว่า " ไม่ใช่อย่างนั้นว๊อยยยย !!! "


" เอาเถอะ เชิญทางนี้ ว่าแต่นายหายเหงาหรือยังนิชคุณ ฉันเข้าใจดีต้องจากครอบครัวมา " เจบอมโอบไหล่ จูงนิชคุณไปหยิบเบียร์ที่กล่องคูลเล่อร์ขนาดใหญ่ แทคยอนมัวแต่แก้ตัวเพราะโดนล้อจนไม่ทันสังเกตุว่า ร่างบางถุกนำตัวไปแล้ว


" อื่อม ไม่เท่าไหร่หรอกครับ " เป็นครั้งแรกที่เจบอมรู้สึกได้ถึงความเป็นผู้ใหญ่เกิน ตัว การแสดงรอยยิ้มกลบสีหน้าวัยที่เด็กรุ่นนี้ควรจะเป็น นิชคุณไม่ค่อยปฏิเสธใครเท่าไหร่ เขาเพิ่งสังเกตุ เอาล่ะจะมาอยู่ชมรมบ่ายสอง ฉันมีหน้าที่จะต้องดึงความบ้าของนายออกมาเต็มที่ให้ได้


" เอาล่ะเรามาสนุกกันต่อเถอะ " เขาเหวี่ยงร่างบางคืนกลับให้แทคยอนที่กำลังเดินมุ่งหน้ามา จนกระทั่งใบหน้าทั้งคู่ชนจนเกือบจะจูบกัน


" เรารู้มาว่านิชคุณต้องจากครอบครัวที่เมืองไทยมา เอาล่ะ พวกเราชมรมระเบิดกำเนิดจักรวาลขอแสดงความยินดีที่นายได้เข้าชมรมบ่ายสอง ซึ่งบ้าพอๆกับพวกเรา " จียงยืนบนหลังคาที่เก็บแท้งค์น้ำ ประกาศเสียงดัง


" ดังนั้นเลยเราจะจุดพลุพิเศษลูกใหญ่ที่สุด ที่โรงงานชเวซึงฮยอน ทำออกมา ส่งขึ้นฟ้าให้ถึงเมืองไทยเลย ฮะฮ่า เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง " เขาให้สัญญาณ ให้ลูกน้องจุดพลุพร้อม


พลุสีแดงลูกโตพุ่งปรี๊ด แตกออกกระจายราวกับดอกเบญจมาศไฟบนท้องฟ้าที่ย่ำค่ำ โพล้เพล้ นิชคุณมองไปเบื้องบนฟากฟ้าด้วยรอยยิ้มอบอุ่น


' คุณปู่ครับ และทุกคนที่เมืองไทย ถึงที่นี่จะเป็นเมืองแปลกถิ่นและ ผมรู้สึกเหงาบ้าง แต่ก็ไม่เลวนักหรอกครับ '


เขามองไปรอบๆ เห็นสมาชิกบ่ายสองชูนิ้วโป้งให้ตัวเขาสลอนหน้า ส่วนแทคยอนโอบที่ไหล่ร่างบาง เขามัวแต่มองพลุอย่างตะลึงพรึงเพริด เกิดมาให้เคยเห็นพลุลูกใหญ่เท่านี้มาก่อนเลย แต่มันจะส่งไปถึงเมืองไทย จริงหรือ เมื่อเขามองเห็นจียงชูนิ้วกลางไล่ด่าลิ่วล้อโทษฐานจุดพลุผิดทิศ เมืองไทยมันทางทิศจะวันตกเฉียงใต้ว่อย ไม่ได้ทิศตะวันออกเฉียงเหนือ