คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : หนุ่มหล่อกวนใจ ยัยสาวข้างบ้าน # 1
“ และในที่สุด ไอรดาก็ได้ตกหลุมรัก ... “
“ แกร่ก ๆๆๆ “
“ โป๊ก ๆๆๆ “
-*- ให้ตายสิ มันมาอีกแล้ว +++
ฉันชื่อโรสค่ะ อายุยี่สิบสามปี เป็นนักเขียนให้กับนิตยสาร Colorblind ชื่อดังของเมืองไทย ฉันย้ายเข้ามาอยู่ตัวคนเดียวในหมู่บ้านแห่งนี้เพราะต้องการความสงบในการทำงานจนกระทั่งวันนี้ก็เป็นเวลาห้าปี และความสงบของฉันก็หายไปได้สองปีแล้วตั้งแต่มีการก่อสร้างข้าง ๆ บ้านฉัน
ไอเดียกระเจิดกระเจิงหมดแย้ว TT TT
ฉันกดเซฟงานในคอมพิวเตอร์โน้ตบุคและบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะเดินลงบันไดมาหาอะไรทานอย่างจำใจ
“ โฮ่ง ๆๆๆๆ .. “
เสียงเจ้าฉงน หมาพุดเดิ้ล ( มั้ง ) ของฉันเห่าเสียงดัง อ้อ !! และนี่คือสมาชิกในบ้านของฉันอีกตัวที่ฉันภูมิใจเสนอ เหตุที่เรียกว่าหมาพุดเดิ้ล ( มั้ง ) ก็เพราะว่าเจ้าฉงนนั้นมีขนและลำตัวเหมือนสุนัขพันธุ์พุดเดิ้ลทั่วไป แต่ตรงหูของมันกลับยื่นออกมาเหมือนหูกระต่าย เจ้าแมนเพื่อนซี้ของฉันที่ซื้อเจ้าฉงนมาให้บอกว่า เจ้าของร้านปิดร้านหนีไปแล้ว เลยไม่แน่ใจว่าเป็นพันธุ์อะไรกันแน่ เจ้าฉงนเป็นหมาสีดำและอายุขวบกว่า ๆ แล้ว ส่วน ‘ ฉงน ‘ ชื่อของมันนั้นมาจากเรื่องเจ้าขุนทอง เพราะตรงหูมันเหมือนกับเขาของเจ้าฉงน และชอบทำหน้าตาเหมือนฉงนสงสัยอะไรอยู่ตลอดเวลา เลยให้ชื่อฉงนไปโดยปริยาย ^O^
“ ใครมาเหรอจ๊ะ ฉงน “ ฉันเดินออกไปดูหน้าบ้าน
หน้าบ้านของฉันมีรถขนเฟอร์นิเจอร์มาจอดอยู่ พนักงานเจ็ดแปดคนกำลังกุลีกุจอขนย้ายโต๊ะเก้าอี้เข้าไปในบ้านข้าง ๆ ฉันมองตามเข้าไปก็พบว่า บ้านนั้นได้สร้างเสร็จเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้ว
บ้านก็เสร็จแล้ว สีก็ทาแล้ว เฟอร์นิเจอร์ก็ขนแล้ว แล้วไอ้เสียงตอกตะปูโป๊ก ๆ ตอนเช้าเนี่ยมันมาจากไหนนะ -_-“
“ โป๊ก ๆๆๆๆ .. “
นั่นไง มาอีกละ -*- ฉันรีบสอดส่ายสายตามองหาต้นเสียงทันที
ลุงคนหนึ่งกำลังติดป้ายเลขที่ของบ้าน และตอกตะปูตรึงมันไว้กับกำแพง ด้วยความสนใจฉันจึงเดินออกจากบ้านมาดู
โห O_O บ้านสวยมาก ๆ เลยค่ะพี่น้อง สมกับที่ใช้เวลาในการสร้างมาตั้งสองปี แม้ว่าตัวบ้านจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากมาย แต่การตกแต่งสไตล์โมเดิร์นทันสมัย และสนามหญ้าหน้าบ้านที่จัดให้ดูร่มรื่นนั้น เข้ากันได้ดีอย่างไม่มีที่ติ
พอหันมาดูบ้านตัวเองแล้วเศร้า TT TT
“ เฮ้อ ++ เสร็จซะที เสียงดังหน่อยนะครับบ้านข้าง ๆ ... ^_^ “
คุณลุงก่อสร้างหันมาพูดกับฉันอย่างเป็นมิตร
“ อ๋อ !! ค่ะ ... “ ฉันได้สติ “ แต่บ้าน ... สวยมาก ๆ เลยค่ะ “
“ เจ้าของบ้านเป็นวิศวกรน่ะครับ ออกแบบเองเสร็จสรรพ “ คุณลุงตอบพลางหันไปมองบ้านด้วยสายตาชื่นชม “ ลุงขอตัวก่อนนะหนู “
“ ค่ะ “ ฉันส่งคุณลุงด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปมองป้ายชื่อบ้าน ...
‘ บ้านสรเกียรติดำรง ‘
OOOOO
ฉันอุ่นอาหารสำเร็จรูปในไมโครเวฟก่อนจะเปิดโทรทัศน์เพื่อทำลายความสงบ
“ สวัสดีค่ะ กลับมาพบกับข่าวเที่ยงวันทันเหตุการณ์นะคะ ... “ ผู้ประกาศข่าวเสียงใสดังมาจากจอแก้ว ฉันถือถ้วยราเม็งมาทานหน้าโทรทัศน์
“ วันนี้นายคมสัน สรเกียรติดำรงได้เซ็นสัญญาให้บริษัทต่างประเทศมาเข้าร่วมหุ้นส่วนบริษัทสีทาบ้านโจตั้นแล้วค่ะ นายคมสันได้กล่าวว่า ‘ ผมรู้สึก .... “
สรเกียรติดำรง มันบ้านข้าง ๆ ฉันนี่ O_O
อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ดดดดดด นี่บ้านข้าง ๆ ฉันเป็นอะไรกับคุณเศรษฐีคนนี้เนี่ย >_<
“ โฮ่ง ๆๆๆ “ เสียงเจ้าฉงนเห่าอีกครั้ง ฉันเดินออกไปดู
รถบีเอ็มซีรี่เจ็ดคันงามจอดอยู่หน้าบ้านของฉัน ถ้าฉันเข้าใจไม่ผิดนี่น่าจะเป็นเจ้าของบ้านสินะ
ผู้ชายมาดเนี้ยบคนหนึ่งเดินลงมาจากที่นั่งคนขับ หน้าตาหล่อเหลาเอาการ ดูเป็นวัยทำงานแล้ว ยืนกอดอกอยู่หน้าบ้านด้วยความภูมิใจ
ผู้หญิงอีกคนเดินตามลงมา หน้าตาน่ารักและดูเป็นมิตร สวมชุดนักศึกษา เธอเดินลงมายืนหยุดอยู่ข้างชายมาดเนี้ยบ
“ โอ้โหพี่ O_O “ เธอเสียงสูง “ บ้านสวยมาก ๆ ... “
“ ไม่สวยได้ไง พี่เธอเป็นตั้งวิศวกรดาวรุ่งเก่งติดอันดับท๊อปยี่สิบของประเทศนะ “ ชายมาดเนี้ยบหันมาตอบอย่างอารมณ์ดี
“ ตากรีน !! ลงมาดูบ้านเราเร็ว ++ “ สาวสวยกวักมือเรียกใครบางคนจากในรถ
“ หลับมาตลอดทางเลยหมอนี่ “ ชายมาดเนี้ยบหัวเราะ สาวสวยย่นคิ้วแล้วเดินไปเปิดประตูหลังรถ
“ ตื่น ๆ ลงมาดูบ้านของเราเร็ว ... “ เธอดึงแขนใครบางคนจากในรถ
“ รู้แล้ว ๆๆ อย่าดึงแขนได้มั้ย “
เด็กหนุ่มวัยรุ่น ( หล่อด้วย นี่คือประเด็นหลัก กรี๊ดซ์ >_< ) อายุอานามประมาณสิบเจ็ดสิบแปดเดินหาวลงมาจากรถอย่างงัวเงีย ก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ข้างชายเนี้ยบและสาวสวย ตัวสูงทั้งสามคนเลยแฮะ >_<
“ บ้านสวยมั้ย “ ชายเนี้ยบหันมายักคิ้วถามเด็กหนุ่ม
“ งั้น ๆ แหล่ะ “ ปากเหรอนั่น บ้านออกจะสวย -*-
“ งั้นคืนนี้แกก็นอนนอกบ้านไปละกัน “ สาวสวยพูดเสียงเรียบ
“ สวยครับสวย ^O^ “ เจ้าเด็กหนุ่มหน้าหล่อรีบปั้นหน้ายิ้ม “ ไหนห้องซ้อมของผมครับคุณพี่ “
“ โน่น ++ “ ชายเนี้ยบชี้เข้าไปในบ้านด้วยสีหน้าเซ็ง ๆ เด็กหนุ่มรีบวิ่งไปดูด้วยความเร็วสูง
ไอ้เด็กหน้าหล่อนี่ท่าทางจะแสบเอาเรื่องแฮะ -*-
OOOOO
ความคิดเห็น