ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic SHINee] Do you love me Baby??(2MIN)

    ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 : ไม่ต้องพูดอะไรใจเราก็สื่อถึงกัน 100%

    • อัปเดตล่าสุด 22 ก.ค. 56


     

         ช่วงนี้ใกล้จะปิดเทอมช่วงซัมเมอร์แล้วล่ะ นับตั้งแต่ที่ผมคบกับเค้าคนนั้น ที่ผมได้อยู่กับเค้า

    มันก็นานดีเหมือนกันเนอะ(จะรีบแต่งไปไหนไม่ทราบ)

    ตั้งแต่คุยกับแบบเปิดใจกับเค้าคนนั้นก็แทบจะไม่มีเรื่องอะไรอีกเลยล่ะ


        "นี่ๆ เอกสารตรงนั้นน่ะ จัดเข้าล๊อก 2 ทีนะแทมิน"อนยูผู้ซึ่งเป็นประธานสภาหันมาสั่งแทมิน

    ซึ่งกำลังวุ่นกับการเก็บเอกสารให้เป็นที่ ยิ่งจะปิดเทอมงานสถาก็ต้องเร่งทำ เอกสารก็ยิ่งเยอะ

        "นี่มันจะ 3 ทุ่มแล้วนะรุ่นพี่อนยูที่น่ารักของผม เมื่อไหร่จะได้กลับบ้าน TT " จงฮยอนที่กำลัง

    รวบรวมแฟ้มรายงานของสภาเก่าๆออกเป็นชุดๆเพื่อนำไปจัดเก็บที่อื่น ก็ได้บ่นขึ้น

        "นายจะมาไหมล่ะพรุ่งนี้นะ ฉันจะพาไปทะเล นายจะไม่ไปก็ได้นะ แค่มาทำงานสภาต่อก็เท่า

    นั้นเอง" อนยูฉีกยิ้มกว้างให้แก่จงฮยอน

    'ปีศาจชัดๆ T T'


    20 นาทีต่อมา

       "เฮ้อ ในที่สุดก็เสร็จสักที เอาล่ะ กลับบ้านกัน อย่าลืมไปเตรียมเสื้อผ้าล่ะ พรุ่งนี้ใครมาสายเกิน

    9 โมง ฉันไม่รอ"อนยูบอกกับทุกคนก่อนจะบอกให้ทุกคนออกไปก่อนเพราะตัวเขาเองจะเป็นล๊อค

    ห้องสภา

      "คีย์นายกลับบ้านยังไง " จงฮยอนเดินไปกอดคอคีย์เพราะเห็นว่าปกติคีย์ให้พ่อแม่มารับแต่

    นี่มันดึกแล้วเขาเลยจะอาสาไปส่ง

      "ไม่รู้สิ โทรไปหาคุณพ่อก่อนล่ะมั้ง" คีย์ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ก็ถูกจงฮยอนยึดไว้และเดินจูงมือ

    คีย์ไปทางโรงจอดรถที่ตอนนี้มีเพียงรถมอเตอร์ไซต์ของจงฮยอนเท่านั้น

      "ไม่ต้องโทรเดี๋ยวไปส่งเอง อ่ะนี่หมวกกันน๊อคใส่ซะ" จงฮยอนยื่นหมวกกันน๊อคของเขาเอง

    ให้แก่คีย์

      "ไม่ใส่อ่ะนายใส่เถอะ"

      "ไม่ได้นะเบบี้ มันอันตราย"พอจงฮยอนพูดจบก็สวมหมวกกันน๊อคลงไปบนหัวคีย์ทันที


    อีกด้านหนึ่ง

      "นี่ เดี๋ยวไปส่งนะ" ทันทีที่ออกมาจากห้องสภามินโฮก็บอกกับแทมิน ช่วงนี้แทมินก็ยุ่งพอตัว

    มินโฮเองก็ยุ่งใช้ได้เลยล่ะ เลยไม่ค่อยมีเวลาได้อยู่ด้วยกัน วันนี้มินโฮก็เข้ามาช่วยงานสภา

    เป็นเพื่อนแทมินเลยกลับดึก

      "ไม่ต้องก็ได้นี่ครับ ผมให้พ่อแม่มารับดีกว่า มันดึกแล้วเดี๋ยวรุ่นพี่เตรียมของไม่ทัน" แทมินกับ

    มินโฮเดินลงออกมาจากอาคารและตอนนี้อยู่หน้าโรงเรียนแล้ว

     "ของน่ะเตรียมไว้แล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงนะ ให้ผมไปส่ง" มินโฮเดินไปจับมือแทมินมาจูง และเดิน

    ไปทางบ้านของแทมิน ใช่ว่าเขาไม่เคยไปส่งสักหน่อย จะว่าไปก็เคยค้างเลยด้วยซ้ำ

    ระหว่างทางทั้งคู่ก็เดินจับมือกันก้าวช้าๆท่ามกลางแสงไฟมากมายนับร้อย



     ซ่า!!!

       จู่ๆก็มีฝนตกลงมาอย่างไม่รู้สาเหตุ มินโฮเลยถอมเสื้อวอร์มแขนยาวออกแล้วยกขึ้นมาปรกหัว

    พวกเขาทั้งคู่และออกแรงวิ่งสุดกำลังเพราะอีกไม่ไกลก็ถึงบ้านแทมินแล้ว

     "อ่า เปียกหมดเลย เข้าไปข้างในก่อนดีไหมครับ" แทมินยกมือขึ้นลูบผมมินโฮที่เปียกโชกไป

    ด้วยสายฝน ถ้าเขาปล่อยให้อีกคนกลับบ้านเห็นทีพรุ่งนี้มินโฮคงเป็นหวัดแน่ๆ

     "ค้างที่นี่ได้ไหมล่ะครับ ^^" มินโฮก้มลงหอมแก้มแทมินเบาๆ ตอนนี้พวกเขาอยู่หน้าประตูบ้าน

    แทมินเรียบร้อยแล้ว

     "ก็ได้นี่ครับ พรุ่งนี้ค่อยให้พ่อผมไปส่งเอาของที่บ้าน" แทมินเปิดประตูเข้าบ้านและเดินนำมินโฮ

    ไปที่ห้อง

      "ถอดเสื้อเถอะครับ ผมว่ารีบเช็ดตัวให้แห้งก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำเถอะครับ" แทมินพูดกับ

    มินโฮหลังจากที่พามินโฮเข้ามาในห้องตัวเองเรียบร้อยแล้ว

     เมื่อได้ยินดังนั้นมินโฮเลยถอดเสื้อของตัวเองออกแล้วเดินไปกอดอีกคนจากด้านหลัง

    "นายเองก็ถอดด้วยสิ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" มินโฮเอื้อมมือไปปลดกระดุมชุดนักเรียนของแทมิน

    ออกให้ และค่อยๆถอดออกจากแขนอีกคน

    "ผมถอดเองได้นะครับ >///<"

    "ไม่เป็นไรหรอกน่า หันหน้ามานี่มาเดี๋ยวเช็ดผมให้" มินโฮหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กๆที่พาดตรงเก้าอี้

    มาเช็ดผมให้แทมิน

    "งั้นผมเช็ดให้ด้วยดีกว่า" แทมินพูดดังนั้นก็หยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนที่อยู่บนโต๊ะขึ้นไปเช็ดผมของอีก

    คน สองดวงตาประสานกันเนิ่นนาน หน้าของทั้งคู่ค่อยๆขยับเข้าหากันทีละนิดจนตอนนี้จมูกของ

    ทั้งคู่ก็ชนกัน มินโฮปล่อยผ้าที่เช็ดผมอีกคนลงและเอื้อมมือไปจับท้ายทอยอีกคน

    แล้วทาบริมฝีปากตัวเองลงไปกับริมฝีปากอีกคน เนิ่มนานที่ทั้งคู่ปล่อยเวลาไปอย่างนั้น

    จนคนตัวเล็กเริ่มควานหาอากาศ 

      "แฮ่กๆๆ... นานไปแล้วนะครับ แล้วนี่เมื่อไหร่จะไปอาบน้ำเนี้ย เดี๋ยวได้เป็นหวัดกันพอดี -///- "

    แทมินทุบหน้าอกมินโฮเบาๆและเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาให้อีกคน

     "ผืนเดียวไม่พอหรอกน่า อาบด้วยกันนะครับ โอเคไหม ^^" มินโฮไม่รับผ้าเช็ดตัวที่แทมินเอา

    ให้แต่มินโฮเดินไปหยิบอีกผืนมาแทน พอหยิบผ้าเช็ดตัวเสร็จ มินโฮก็ตั้งท่าจะมาอุ้มอีกคนไป

    อาบน้ำด้วยให้ได้

     "จะทำอะไรครับ ไม่เอาน่า" แทมินถอยหลังหนีมินโฮที่กำลังก้าวเข้ามาหาตนทีละก้าว

     " ก็อาบน้ำด้วยกันไงครับ ผมก็กลัวแฟนผมเป็นหวัดนะ ^^" ยิ่งพูดมินโฮก็ยิ่งก้าวไปใกล้อีกคน

    มากขึ้นเรื่อยๆ

     "ไม่เอาครับ ผมจะอาบทีหลัง" พอแทมินพูดจบร่างแทมินก็ลอยไปพาดบนไหล่อีกคนเรียบร้อย

    แล้ว และก็กำลังโดนแบกไปทางห้องน้ำแล้วซะด้วย

      "อย่าดื้อครับ ไม่งั้นโดนจับตีก้นนะจะบอกให้" มินโฮวางอีกคนลงบนขอบอ่างอาบน้ำที่ตอนนี้ยัง

    ไม่มีน้ำเลย แทมินเห็นว่าขัดอีกคนไปปล่าวประโยชน์ เลยเอื้อมมือไปเปิดน้ำใส่อ่าง

      "หืม ไม่ดื้อแล้วนี่นาแบบนี้สิครับถึงจะน่ารัก " มินโฮพูดพร้อมยีผมอีกคน

    ไม่ใช่ว่านี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาอาบน้ำด้วยกันหรอกนะ มันก็ไม่มีอะไรต้องอายนี่นา

    ผมกับเค้าเราก็มีเหมือนๆกันเพียงแต่เราคบกันมาก็หลายเดือนแล้ว

    แต่ว่านอกจากนี้น่ะ พวกเรายังไม่เคยหรอกครับ

    ผมไม่รู้ว่าเค้าคนนี้ต้องการไหม ผมก็ไม่เคยถามหรอกนะ แต่ถ้าเค้าต้องการเค้าคงก็บอกเอง

    หรือว่าเราต้องถามกกันนะเขาถึงจะบอก? ผมก็ยังไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่หรอกนะ เฮ้อ ยังไงผม

    ก็ยังเป็นแฟนที่ดีให้เค้าไม่ได้สินะ

     "นี่จะอาบน้ำแบบไม่ถอดกางเกงงั้นหรอครับ"มินโฮทักแทมินที่กำลังจะเดินลงอ่างน้ำทั้งๆที่ใส่

    กางเกงอยู่

     "ผมลืมอ่ะ "

     "มานี่เลยเดี๋ยวกถอดให้"มิินโฮทำท่าว่าจะลุกออกมาจากอ่าง

     "ไม่เอา ผมถอดเองได้ -////- " พูดจบแทมินก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนออกและเดินไปลงอ่าง

    อีกฝาก ซึ่งตอนนี้ทั้งคู่ก็มองหน้ากันอยู่

      "จะมองหน้าผมทำไมนักหนาเล่า -////- " แทมินวักน้ำใส่อีกคน

      "มองแฟนตัวเองผมผิดงั้นหรอครับ^^" มินโฮค่อยๆเขยิบเข้าไปหาอีกคน

     "อย่าเข้ามานะครับ-////-" แทมินจะถอยแต่ก็ถอยไม่ได้ เพราะติดขอบอ่างซะแล้ว

     "อย่าหนีผมเลยนะครับที่รัก คุณรู้ใช่ไหมตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้วนะ"

     "ทะ...ทน อะไรครับ"

    "ผมรู้ว่าคุณรู้นะ ได้ไหม " พูดจบมินโฮก็กดริมฝีปากร้อนของตัวเองลงไปบดริมฝีปากเล็ก และอุ้ม

    อีกคนมานั้งบนตักของตัวเอง

     "รุ่นพี่"

      "ไม่ใช่รุ่นพี่สิครับ เรียกสักครั้งได้ไหมชื่อผมน่ะ"
     
       " มะ..มินโฮ"

      "เก่งมากครับ ผมไม่ไหวแล้วล่ะไปเถอะ"

     "ดะ..เดี๋ยวจะไปไหนครับ" พูดจบมินโฮก็อุ้มอีกคนออกจากห้องน้ำแล้วเดินตรงไปทางเตียง

    มินโฮค่อยๆโน้มหน้าลงไปประกบจูบอีกคนครั้งแล้วครั้งเล่า และค่อยๆเลื่อนรอยจูบลงมาเรื่อยๆ

    ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทั้งคู่ต้องการคงไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำตามหัวใจตัวเองอีกแล้ว...


















     




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×