ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 : ผมไม่ชอบแบบนี้เลย
WT said:ช่วงนี้ผมมีสอบ ยังไงก็ขออนุญาติหายไปสัก 4-5 วันนะครับ TT ไปเตรียมตัวอ่านหนังสือก่อน
"ป่ะ แทมินไปกินข้าว" ไคเรียกแทมินหลังจากจบคาบเรียนสุดท้ายของตอนเช้า
"เอ่อ...แป๊บหนึ่งนะ " แทมินหันไปตอบไค เห็นมินโฮบอกว่าจะมารับเค้าไปกินข้าว
"รอใครอยู่รึเปล่านะ ^^ " ไคแกล้งล้ออีกคนเล่น คิดว่าเค้าไม่รู้หรอ นี่เพื่อนสนิทเค้าเลยนะ
"ป่าวหรอกน่า แต่ว่าขอเวลา 5 นาทีได้ไหม??" แทมินยกโทรศัพท์ขึ้นส่งข้อความหามินโฮ
'Taem:อยู่ไหนครับเนี้ย จะมาหาผมไหม??'
'Mihho:อ่า..คือวันนี้ไปทานกับเพื่อนก่อนได้ไหม พอดีมีธุระนิดหน่อย
'Taem:ครับ'
'Minho:ไม่โกรธนะ??'
'Taem:ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องโกรธเลยนี่นา'
'Minho:คิดถึงนะ ^^'
'Taem:อือ' -///- ขนาดมาเป็นข้อความยังเขินเลย คนบ้าอะไรเนี้ย ><
"ไปกันได้ยังครับ ดูหน้าแดงใหญ่เลย ไม่ได้ไปกินแล้วมั้งข้าวน่ะ ไปห้องพยาบาลดีกว่าไหม"
"อือ ไปกันเถอะ"
ณ โรงอาหาร
"ขอนั่นได้ป่ะ *O* "ไคว่าพลางชี้เนื้อไก่ในจานแทมิน
"เอาสิ อิ่มแล้ว"
"นี่นายดมข้าวหรอ - -"
"กินแล้วไง อิ่มแล้ว"
"อ่ะ นั่นใช่รุ่นพี่ที่มากับนายเมื่อเช้าป่ะ มากับสาวด้วยนี่นา สวยซะด้วย"
พอแทมินหันไปก็พบว่าเป็นมินโฮจริงๆ เดินมากับสาวผมบลอน ตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาว
'ทำไมเค้าบอกว่าเค้าติดธุระ หรือว่าผู้หญิงคนนี้คือธุระของเค้ากัน
ทำไมกันนะ ทำไมมันเจ็บหน้าอกข้างซ้ายเหลือเกิน
ไม่อยากจะเห็นเค้าไปอยู่กับคนอื่นจริงๆ หรือเค้าจะแค่หลอกผมกันนะ
จริงสินะ ยังไงๆ ผู้หญิงก็ต้องดีกว่าผู้ชายอย่างเราอยู่แล้ว เรานี่มันไม่เข้าใจเลย..' แทมินตัดพ้อ
อยู่ในใจตัวเอง ในขณะนั้นผู้หญิงที่มากับมินโฮก็คล้องแขนและลากมินโฮไปร้านขายขนม
"เฮ้ย แทมินเป็นอะไรไป ทำไมตาแดง" พอแทมินหันหน้ากลับมา ไคก็เห็นว่าขอบตาแทมิน
เริ่มแดง 'อะไรว่ะ หรือฝุ่นเข้าตา - - เฮ้ย หรือว่ามันเป็นแฟนรุ่นพี่นั่นจริงๆ'
"ไม่มีอะไรขอตัวก่อนนะ เจอกันในห้อง" พอพูดจบแทมินก็เดินออกไปจากโรงอาหาร
'เฮ้อ...การเป็นแฟนกับคนอื่นนี่เราต้องทุกข์แบบนี้ด้วยสินะ ต้องมานั่งทุกข์ที่เค้ามี
คนอื่นข้างๆ ต้องมาเจ็บเพราะเห็นว่าเค้าไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา'
ในขณะที่ไคยังกินข้าวไม่เสร็จมินโฮหันมาเจอไคพอดี
"เฮ้ นายเพื่อนแทมินใช่ไหม?? แทมินไม่ลงมากินข้าวหรอ" มินโฮเดินเข้าไปทักไค
"อ่อ กินไปแล้วครับ ออกไปเมื่อกี้เอง"
"ทำไมถึงออกไปก่อน"
"ไม่รู้สิครับ เห็นตาแดงๆไปห้องพยาบาลมั้งครับ"
"ทำไมถึงตาแดงล่ะ??"
"ผมก็ไม่รู้นะ แต่ว่าคนที่มากับรุ่นพี่นี่ใครหรอครับ??"
"หืม...เนี้ยหรอ น่ารักล่ะสิ"
"แฟนรุ่นพี่หรอครับ"ไคถามขึ้นเพราะคิดว่าแทมินไม่ใช่หรอแฟนรุ่นพี่คนนี้
"ไม่ใช่หรอก" มินโฮตอบ 'จะใช่ได้ไงล่ะ แฟนผมก็เพื่อนคุณไง' มินโฮคิดในใจ
"เห ได้ไงล่ะ ทำไมจะไม่ใช่" สาวน้อยผมบลอนที่มากับมินโฮตอบพร้อมเดินมาคล้องแขนมินโฮ
"ไม่ใช่แน่นอน แฟนผมน่ารักกว่านี้เยอะ" มินโฮรีบแกะแขนอีกคนออก
"ได้ไงล่ะ เมื่อกี้ไหนบอกไม่มีไงล่ะ"
"ใครบอกว่าไม่มี"
"อ้าว ก็ถามว่ามีแฟนยังก็ไม่ตอบนี่นา"
"มันไม่ใช่ธุระผมนี่นา ธุระผมแค่พาคุณเดินสำรวจโรงเรียนเอง"
"ทำไมต้องพาเดินล่ะครับ??"
"อ่อ เด็กใหม่ในห้องเรียนน่ะ เห็นว่าอยากเป็นนักกีฬาด้วย ครูเลยวานให้ช่วยพาเดินดูโรงเรียน"
"หรอครับงั้นผมขอตัวนะครับ ไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มน้อยเพื่อนที่แสนน่ารักของผมไปไหนแล้ว ^^"
"ไม่ต้องหรอกเราน่ะไปรอที่ห้องเลย อ่อ พี่วานพาคนนี้ไปส่งที่ห้องพี่ที"
"อ่อ ห้อง 3 ใช่ไหมครับ ได้ครับ"
"นี่นายจะไปไหน" สาวผมบลอนรั้งแขนมินโฮไว้ในขณะที่มินโฮกำลังจะเดินออกจากโรงอาหาร
"ผมก็จะไปที่ๆผมอยากไปไงครับ ผมพาคุณเดินทั่วโรงเรียนแล้วนี่นา"
ทางฝั่งแทมิน
"นี่โรมิโอ นายอยากกินนมไหม"แทมินที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนเลยเดินขึ้นมาที่ห้องสภานักเรียน
มาัอยู่เล่นกับแมวซะเลย
"นี่หนุ่มน้อยแมวมันไม่ตอบนายหรอกนะ ถ้าจะให้น่ะให้เลย ^^ "อนยูนั่งนั่งตรวจเอกสารตอบ
"แล้วนี่นายคิดจะคุยกับแมวอย่างเดียวรึไง"จงฮยอนถาม
"ก็ผมไม่รู้จะคุยกับใครนี่ครับ"
"อ้า...าาา ว พะ..พวก เรา ที่ิอยู่นี่ 2-3 คนนี่ไม่ใช่คนหรอ โอ๊ย มันเจ็บนะ เบาๆเด้- -"
จงฮยอนที่ยังโดนคีย์จับมามัดผมโวยขึ้น
"นายก็อยู่เฉยๆดิ ผมนายมันยาว ดิ้นไปมันก็เจ็บสิ - -"
"ก็พวกรุ่นพี่ทำงานไงครับ ผมเล่นกับโรมิโออ่ะดีแล้ว" แทมินตอบคำถามจงฮยอน
ทางด้านมินโฮ ที่คิดว่าแทมินอาจจะไปห้องพยาบาลตามที่ไคบอกเลยเดินไปดู
"ขออนุญาติครับ เมื่อกี้มีใครมาห้องพยาบาลไหมครับ" มินโฮเค๊าะประตูก่อนนะเปิดเข้าไป
"ไม่มีนี่ ทำไมหรอ" ครูห้องพยาบาลตอบ(ผู้ชายนะครับ 555)
"ป่าวครับ ขอบคุณครับ"
มินโฮเดินออกมาจากห้องพยาบาลก่อนจะค่อยๆคิดถึงที่ๆแทมินจะไป
'ไปไหนของเค้ากันนะ ห้องพยาบาลก็ไม่มี โรงยิมก็คงไม่ไปหรอกมั้ง - -
ห้องเรียนก็คงจะยังหรอกน่า ที่ไหนนะ ที่เด็กคนนั้นจะไป'
เมี๊ยว~
เสียงจูเลียตที่เดินผ่าหน้ามินโฮไปพอดีทำให้นึกว่า
'อ่ะ ใช่ มีอีกที่หนึ่งนี่นา' มินโฮรีบอุ่มจูเลียตขึ้นมาแล้ววิ่งไปห้องสภาทันที
แอ๊ด!!!
(O O)(O O)(O O)-----คีย์ จง อน (' ')/(●ω●)------แทมิน โรมิโอ
"นี่มินโฮเปิดประตูเบาๆก็ได้นายไม่กลัวมันพังหรอ - - ทำเอาตกใจกันหมดเลยเห็นไหม"
คีย์บ่นหลังจากที่อยู่ๆมินโฮก็พุ่งเข้ามาในห้องสภา ก็เล่นเปิดประตูซะเสียงดังเลยนี
"โทษทีๆ ตามหาตัวแทมินอยู่น่ะ"
"ตามหาผมทำไม "
"มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย"
"แต่ผมไม่มี"
"มาคุยกันหน่อยได้ไหมนะ ขอร้อง"
"ทำไมต้องคุยล่ะครับ ผมไม่ว่าง รุ่นพี่เห็นไหม ผมเล่นกับแมวอยู่"
"อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหมครับ นะ แป๊บเดียว"
"ผมเป็นยังไงหรอครับ แล้วแป๊บของรุ่นพี่มันกี่นาที บอกมาสิครับ"
"10นาทีก็ได้ งั้นออกไปคุยกันข้างนอก"
"อืม" พูดจบทั้งคู้ก็เดินออกจากห้องสภาไป
(- -) (' ')(' ')
"คู่นี้อีกแล้ว" คีย์พูดหลังจากมินโฮกับแทมินออกจากห้องไป
"เห็นห้องสภาเป็นอะไรกันไอ้พวกนี้" จงฮยอนโวย
"ช่างเค้าเถอะน่า เรามาเตรียมงานกันเถอะ พึ่งเปิดเทอมเองแต่ทำไมงานมันเยอะจัง"
อนยูบ่นในขณะเดินกลับไปนั่งโต๊ะที่มีแต่กองเอกสารเต็มหน้า
"เห็นว่านายตาแดงหายแล้วหรอ" มินโฮเชยคางอีกคนขึ้นมาหวังจะดูตาแต่กลับโดนแทมิน
ปัดมือออกซะก่อน
"ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อย "
"นายเป็นอะไรโกรธที่ไม่ไปกินข้าวด้วยหรอ"
"ผมไม่ได้โกรธหรอกครับ"
"แล้วนายเป็นอะไรทำไมไม่น่ารักเลย"
"ใช่สิครับ ผมจะน่ารักได้ไงล่ะ ผมไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย"
"ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ เป็นอะไรพูดดีๆได้ไหม??"
"ไม่มีอะไรนี่ครับ"
"นี่นายโกรธผมเรื่องอะไรบอกผมได้ไหม" มินโฮเห็นว่าท่าจะไม่ดีแล้ว 'เด็กนี่โกรธอะไรเรากันนะ
หรือว่าเห็นตอนเราะพายัยนั้นไปโรงอาหาร' เลยเดินไปจับไหล่แทมินดันให้แทมินติดข้างฝา
"จะทำอะไรผมน่ะ ผมไม่ยอมแล้วนะ ผมไม่ใช่ของเล่นของใครนะ"แทมินพยายามดันตัวมิน
โฮออกแต่คนตัวสูงใช่ว่าจะยอมเมื่อไหร่
"ของเล่น?"
"ใช่ผมไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ ที่จะให้คุณทิ้งขว้างผมแล้วไปที่ือื่นน่ะ"น้ำตาของแทมินค่อยๆ
ไหลออกมาจากดวงตานั้นอย่างช้าๆ
"เฮ้ นาย ร้องไห้ืำไมเนี้ย แล้วใครเห็นนายเป็นของเล่นกัน ผมทิ้งขว้างนายเมื่อไหร่"
มินโฮปล่อยแขนออกจากไหล่ที่สั่นเทาเปลี่ยนมาเป็นใช้มือเช็ดหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจาก
ตาคนตัวเล็กแทน
"ฮือ..." เมื่อเห็นแทมินร้องไห้หนักกว่าเดินมินโฮเลยบอกความในใจทั้งหมด
"ผมนะไม่ได้ทิ้งขว้างนายไม่ได้เห็นนายเป็นของเล่นเลยนะ นายจะให้ผมยังไงถึงจะยอมเข้าใจ
กันนะ ที่ไม่กินข้าวด้วยวันนี้เพราะถูกวานให้พาเด็กใหม่ไปเดินดูโรงเรียนแค่นั้นเอง "
"แล้วทำไมเค้าต้องเดินควงแขนด้วย"
"ไม่รู็สิ แต่ก็สบัดออกนะ ไม่ได้ให้ควงนี่นา" 'นี่ไงเจอสาเหตุแล้ว ที่จริงก็เรื่องนี้นี่เอง'
"ทำไมไม่บอกเค้าว่ามีแฟนแล้วล่ะครับ"
"ก็อยากบอกนะแต่มันบอกไม่ได้"
"อ่อ เค้าน่ารักดีนี่นา ไม่คิดจะเป็นแฟนเค้าหรอ"
"นี่คุณแฟนครับ คุณเป็นแฟนผมนะ แล้วคุณก็บอกเองว่ายังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา ใช่ไหม"
มินโฮจิ้มหน้าผากคนตัวเล็ก 'แบบนี้คงหายแล้วมั้ง'
"อย่าร้องไห้นะ ขอโทษที่ทำให้ไม่สบายใจ วันหลังจะบอกให้ชัดเจนกว่านี้ว่าจะไปทำอะไร"
มินโฮดึงอีกคนเข้ามากอดแน่น เค้าคงทำให้เด็กคนนี้คิดมากสินะ
'เฮ้อ เรานี่เป็นผู้ใหญ่ที่ใช้ไม่ได้เลย'
"อือ ผมคิดมากไปเองแหละ ขอโทษครับ"
"ถ้าเป็นผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแหละนะ ไม่เป็นไรหรอก มินโฮก้มลงจูบซับน้ำตาของอีกคน"
"อ่ะ ทำอะไรน่ะครับ -////- "
"ก็เช็ดน้ำตาให้ไง แต่ไม่มีผ้านี่นา ^^"
"ไม่ต้องก็ได้ผมมีผ้าเช็ดหน้านะ"
"ไม่เอาครับ แบบนี้ดีกว่า" มินโฮก้มลงจุ๊บที่แก้มแทมินอีกครั้ง
"รุ่นพี่-///-"
"อ่าใช่ ทำไมอยู่ดีๆถึงเรียกรุ่นพี่ล่ะ"
"ก็พี่เป็นพี่ไง"
"ไม่ต้องก็ได้ นายเหมือนเดิมก็ได้ แต่เวลาอยู่กันสองคนเรียนที่รักก็ได้นะ ^^"
'ผมได้เรียนรู้แล้วล่ะว่าถ้ามีแฟน เราก็ต้องคิดมาก คิดว่าเค้า้จะทิ้งเรา เห็นเราเป็นของเล่น
บ้าง แบบนี้บ้าง แต่ยังไงเราก้ไม่ควรคิดไปเอง ต้องถามเค้าให้รู้เรื่องก่อน
ผมว่าผมยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยล่ะ แต่ยังไงๆผมก็ไม่ท้อหรอกนะ ผมจะเรียนรู้
จนกว่าผมเก่งกว่าพวกคุณให้ได้เลยล่ะ ^^'
RT said:ไว้ผมมาต่อให้หลังจากสอบเสร็จนะครับ TT อย่าพึ่งหนีจากผมไปไหนนะ
"ป่ะ แทมินไปกินข้าว" ไคเรียกแทมินหลังจากจบคาบเรียนสุดท้ายของตอนเช้า
"เอ่อ...แป๊บหนึ่งนะ " แทมินหันไปตอบไค เห็นมินโฮบอกว่าจะมารับเค้าไปกินข้าว
"รอใครอยู่รึเปล่านะ ^^ " ไคแกล้งล้ออีกคนเล่น คิดว่าเค้าไม่รู้หรอ นี่เพื่อนสนิทเค้าเลยนะ
"ป่าวหรอกน่า แต่ว่าขอเวลา 5 นาทีได้ไหม??" แทมินยกโทรศัพท์ขึ้นส่งข้อความหามินโฮ
'Taem:อยู่ไหนครับเนี้ย จะมาหาผมไหม??'
'Mihho:อ่า..คือวันนี้ไปทานกับเพื่อนก่อนได้ไหม พอดีมีธุระนิดหน่อย
'Taem:ครับ'
'Minho:ไม่โกรธนะ??'
'Taem:ไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมต้องโกรธเลยนี่นา'
'Minho:คิดถึงนะ ^^'
'Taem:อือ' -///- ขนาดมาเป็นข้อความยังเขินเลย คนบ้าอะไรเนี้ย ><
"ไปกันได้ยังครับ ดูหน้าแดงใหญ่เลย ไม่ได้ไปกินแล้วมั้งข้าวน่ะ ไปห้องพยาบาลดีกว่าไหม"
"อือ ไปกันเถอะ"
ณ โรงอาหาร
"ขอนั่นได้ป่ะ *O* "ไคว่าพลางชี้เนื้อไก่ในจานแทมิน
"เอาสิ อิ่มแล้ว"
"นี่นายดมข้าวหรอ - -"
"กินแล้วไง อิ่มแล้ว"
"อ่ะ นั่นใช่รุ่นพี่ที่มากับนายเมื่อเช้าป่ะ มากับสาวด้วยนี่นา สวยซะด้วย"
พอแทมินหันไปก็พบว่าเป็นมินโฮจริงๆ เดินมากับสาวผมบลอน ตาสีน้ำตาลเข้ม ผิวขาว
'ทำไมเค้าบอกว่าเค้าติดธุระ หรือว่าผู้หญิงคนนี้คือธุระของเค้ากัน
ทำไมกันนะ ทำไมมันเจ็บหน้าอกข้างซ้ายเหลือเกิน
ไม่อยากจะเห็นเค้าไปอยู่กับคนอื่นจริงๆ หรือเค้าจะแค่หลอกผมกันนะ
จริงสินะ ยังไงๆ ผู้หญิงก็ต้องดีกว่าผู้ชายอย่างเราอยู่แล้ว เรานี่มันไม่เข้าใจเลย..' แทมินตัดพ้อ
อยู่ในใจตัวเอง ในขณะนั้นผู้หญิงที่มากับมินโฮก็คล้องแขนและลากมินโฮไปร้านขายขนม
"เฮ้ย แทมินเป็นอะไรไป ทำไมตาแดง" พอแทมินหันหน้ากลับมา ไคก็เห็นว่าขอบตาแทมิน
เริ่มแดง 'อะไรว่ะ หรือฝุ่นเข้าตา - - เฮ้ย หรือว่ามันเป็นแฟนรุ่นพี่นั่นจริงๆ'
"ไม่มีอะไรขอตัวก่อนนะ เจอกันในห้อง" พอพูดจบแทมินก็เดินออกไปจากโรงอาหาร
'เฮ้อ...การเป็นแฟนกับคนอื่นนี่เราต้องทุกข์แบบนี้ด้วยสินะ ต้องมานั่งทุกข์ที่เค้ามี
คนอื่นข้างๆ ต้องมาเจ็บเพราะเห็นว่าเค้าไปกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา'
ในขณะที่ไคยังกินข้าวไม่เสร็จมินโฮหันมาเจอไคพอดี
"เฮ้ นายเพื่อนแทมินใช่ไหม?? แทมินไม่ลงมากินข้าวหรอ" มินโฮเดินเข้าไปทักไค
"อ่อ กินไปแล้วครับ ออกไปเมื่อกี้เอง"
"ทำไมถึงออกไปก่อน"
"ไม่รู้สิครับ เห็นตาแดงๆไปห้องพยาบาลมั้งครับ"
"ทำไมถึงตาแดงล่ะ??"
"ผมก็ไม่รู้นะ แต่ว่าคนที่มากับรุ่นพี่นี่ใครหรอครับ??"
"หืม...เนี้ยหรอ น่ารักล่ะสิ"
"แฟนรุ่นพี่หรอครับ"ไคถามขึ้นเพราะคิดว่าแทมินไม่ใช่หรอแฟนรุ่นพี่คนนี้
"ไม่ใช่หรอก" มินโฮตอบ 'จะใช่ได้ไงล่ะ แฟนผมก็เพื่อนคุณไง' มินโฮคิดในใจ
"เห ได้ไงล่ะ ทำไมจะไม่ใช่" สาวน้อยผมบลอนที่มากับมินโฮตอบพร้อมเดินมาคล้องแขนมินโฮ
"ไม่ใช่แน่นอน แฟนผมน่ารักกว่านี้เยอะ" มินโฮรีบแกะแขนอีกคนออก
"ได้ไงล่ะ เมื่อกี้ไหนบอกไม่มีไงล่ะ"
"ใครบอกว่าไม่มี"
"อ้าว ก็ถามว่ามีแฟนยังก็ไม่ตอบนี่นา"
"มันไม่ใช่ธุระผมนี่นา ธุระผมแค่พาคุณเดินสำรวจโรงเรียนเอง"
"ทำไมต้องพาเดินล่ะครับ??"
"อ่อ เด็กใหม่ในห้องเรียนน่ะ เห็นว่าอยากเป็นนักกีฬาด้วย ครูเลยวานให้ช่วยพาเดินดูโรงเรียน"
"หรอครับงั้นผมขอตัวนะครับ ไม่รู้ว่าพ่อหนุ่มน้อยเพื่อนที่แสนน่ารักของผมไปไหนแล้ว ^^"
"ไม่ต้องหรอกเราน่ะไปรอที่ห้องเลย อ่อ พี่วานพาคนนี้ไปส่งที่ห้องพี่ที"
"อ่อ ห้อง 3 ใช่ไหมครับ ได้ครับ"
"นี่นายจะไปไหน" สาวผมบลอนรั้งแขนมินโฮไว้ในขณะที่มินโฮกำลังจะเดินออกจากโรงอาหาร
"ผมก็จะไปที่ๆผมอยากไปไงครับ ผมพาคุณเดินทั่วโรงเรียนแล้วนี่นา"
ทางฝั่งแทมิน
"นี่โรมิโอ นายอยากกินนมไหม"แทมินที่ไม่รู้ว่าจะไปไหนเลยเดินขึ้นมาที่ห้องสภานักเรียน
มาัอยู่เล่นกับแมวซะเลย
"นี่หนุ่มน้อยแมวมันไม่ตอบนายหรอกนะ ถ้าจะให้น่ะให้เลย ^^ "อนยูนั่งนั่งตรวจเอกสารตอบ
"แล้วนี่นายคิดจะคุยกับแมวอย่างเดียวรึไง"จงฮยอนถาม
"ก็ผมไม่รู้จะคุยกับใครนี่ครับ"
"อ้า...าาา ว พะ..พวก เรา ที่ิอยู่นี่ 2-3 คนนี่ไม่ใช่คนหรอ โอ๊ย มันเจ็บนะ เบาๆเด้- -"
จงฮยอนที่ยังโดนคีย์จับมามัดผมโวยขึ้น
"นายก็อยู่เฉยๆดิ ผมนายมันยาว ดิ้นไปมันก็เจ็บสิ - -"
"ก็พวกรุ่นพี่ทำงานไงครับ ผมเล่นกับโรมิโออ่ะดีแล้ว" แทมินตอบคำถามจงฮยอน
ทางด้านมินโฮ ที่คิดว่าแทมินอาจจะไปห้องพยาบาลตามที่ไคบอกเลยเดินไปดู
"ขออนุญาติครับ เมื่อกี้มีใครมาห้องพยาบาลไหมครับ" มินโฮเค๊าะประตูก่อนนะเปิดเข้าไป
"ไม่มีนี่ ทำไมหรอ" ครูห้องพยาบาลตอบ(ผู้ชายนะครับ 555)
"ป่าวครับ ขอบคุณครับ"
มินโฮเดินออกมาจากห้องพยาบาลก่อนจะค่อยๆคิดถึงที่ๆแทมินจะไป
'ไปไหนของเค้ากันนะ ห้องพยาบาลก็ไม่มี โรงยิมก็คงไม่ไปหรอกมั้ง - -
ห้องเรียนก็คงจะยังหรอกน่า ที่ไหนนะ ที่เด็กคนนั้นจะไป'
เมี๊ยว~
เสียงจูเลียตที่เดินผ่าหน้ามินโฮไปพอดีทำให้นึกว่า
'อ่ะ ใช่ มีอีกที่หนึ่งนี่นา' มินโฮรีบอุ่มจูเลียตขึ้นมาแล้ววิ่งไปห้องสภาทันที
แอ๊ด!!!
(O O)(O O)(O O)-----คีย์ จง อน (' ')/(●ω●)------แทมิน โรมิโอ
"นี่มินโฮเปิดประตูเบาๆก็ได้นายไม่กลัวมันพังหรอ - - ทำเอาตกใจกันหมดเลยเห็นไหม"
คีย์บ่นหลังจากที่อยู่ๆมินโฮก็พุ่งเข้ามาในห้องสภา ก็เล่นเปิดประตูซะเสียงดังเลยนี
"โทษทีๆ ตามหาตัวแทมินอยู่น่ะ"
"ตามหาผมทำไม "
"มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย"
"แต่ผมไม่มี"
"มาคุยกันหน่อยได้ไหมนะ ขอร้อง"
"ทำไมต้องคุยล่ะครับ ผมไม่ว่าง รุ่นพี่เห็นไหม ผมเล่นกับแมวอยู่"
"อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหมครับ นะ แป๊บเดียว"
"ผมเป็นยังไงหรอครับ แล้วแป๊บของรุ่นพี่มันกี่นาที บอกมาสิครับ"
"10นาทีก็ได้ งั้นออกไปคุยกันข้างนอก"
"อืม" พูดจบทั้งคู้ก็เดินออกจากห้องสภาไป
(- -) (' ')(' ')
"คู่นี้อีกแล้ว" คีย์พูดหลังจากมินโฮกับแทมินออกจากห้องไป
"เห็นห้องสภาเป็นอะไรกันไอ้พวกนี้" จงฮยอนโวย
"ช่างเค้าเถอะน่า เรามาเตรียมงานกันเถอะ พึ่งเปิดเทอมเองแต่ทำไมงานมันเยอะจัง"
อนยูบ่นในขณะเดินกลับไปนั่งโต๊ะที่มีแต่กองเอกสารเต็มหน้า
"เห็นว่านายตาแดงหายแล้วหรอ" มินโฮเชยคางอีกคนขึ้นมาหวังจะดูตาแต่กลับโดนแทมิน
ปัดมือออกซะก่อน
"ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อย "
"นายเป็นอะไรโกรธที่ไม่ไปกินข้าวด้วยหรอ"
"ผมไม่ได้โกรธหรอกครับ"
"แล้วนายเป็นอะไรทำไมไม่น่ารักเลย"
"ใช่สิครับ ผมจะน่ารักได้ไงล่ะ ผมไม่ใช่ผู้หญิงสักหน่อย"
"ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะ เป็นอะไรพูดดีๆได้ไหม??"
"ไม่มีอะไรนี่ครับ"
"นี่นายโกรธผมเรื่องอะไรบอกผมได้ไหม" มินโฮเห็นว่าท่าจะไม่ดีแล้ว 'เด็กนี่โกรธอะไรเรากันนะ
หรือว่าเห็นตอนเราะพายัยนั้นไปโรงอาหาร' เลยเดินไปจับไหล่แทมินดันให้แทมินติดข้างฝา
"จะทำอะไรผมน่ะ ผมไม่ยอมแล้วนะ ผมไม่ใช่ของเล่นของใครนะ"แทมินพยายามดันตัวมิน
โฮออกแต่คนตัวสูงใช่ว่าจะยอมเมื่อไหร่
"ของเล่น?"
"ใช่ผมไม่ใช่ของเล่นของคุณนะ ที่จะให้คุณทิ้งขว้างผมแล้วไปที่ือื่นน่ะ"น้ำตาของแทมินค่อยๆ
ไหลออกมาจากดวงตานั้นอย่างช้าๆ
"เฮ้ นาย ร้องไห้ืำไมเนี้ย แล้วใครเห็นนายเป็นของเล่นกัน ผมทิ้งขว้างนายเมื่อไหร่"
มินโฮปล่อยแขนออกจากไหล่ที่สั่นเทาเปลี่ยนมาเป็นใช้มือเช็ดหยดน้ำตาที่ไหลออกมาจาก
ตาคนตัวเล็กแทน
"ฮือ..." เมื่อเห็นแทมินร้องไห้หนักกว่าเดินมินโฮเลยบอกความในใจทั้งหมด
"ผมนะไม่ได้ทิ้งขว้างนายไม่ได้เห็นนายเป็นของเล่นเลยนะ นายจะให้ผมยังไงถึงจะยอมเข้าใจ
กันนะ ที่ไม่กินข้าวด้วยวันนี้เพราะถูกวานให้พาเด็กใหม่ไปเดินดูโรงเรียนแค่นั้นเอง "
"แล้วทำไมเค้าต้องเดินควงแขนด้วย"
"ไม่รู็สิ แต่ก็สบัดออกนะ ไม่ได้ให้ควงนี่นา" 'นี่ไงเจอสาเหตุแล้ว ที่จริงก็เรื่องนี้นี่เอง'
"ทำไมไม่บอกเค้าว่ามีแฟนแล้วล่ะครับ"
"ก็อยากบอกนะแต่มันบอกไม่ได้"
"อ่อ เค้าน่ารักดีนี่นา ไม่คิดจะเป็นแฟนเค้าหรอ"
"นี่คุณแฟนครับ คุณเป็นแฟนผมนะ แล้วคุณก็บอกเองว่ายังไม่อยากให้ใครรู้เรื่องของเรา ใช่ไหม"
มินโฮจิ้มหน้าผากคนตัวเล็ก 'แบบนี้คงหายแล้วมั้ง'
"อย่าร้องไห้นะ ขอโทษที่ทำให้ไม่สบายใจ วันหลังจะบอกให้ชัดเจนกว่านี้ว่าจะไปทำอะไร"
มินโฮดึงอีกคนเข้ามากอดแน่น เค้าคงทำให้เด็กคนนี้คิดมากสินะ
'เฮ้อ เรานี่เป็นผู้ใหญ่ที่ใช้ไม่ได้เลย'
"อือ ผมคิดมากไปเองแหละ ขอโทษครับ"
"ถ้าเป็นผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแหละนะ ไม่เป็นไรหรอก มินโฮก้มลงจูบซับน้ำตาของอีกคน"
"อ่ะ ทำอะไรน่ะครับ -////- "
"ก็เช็ดน้ำตาให้ไง แต่ไม่มีผ้านี่นา ^^"
"ไม่ต้องก็ได้ผมมีผ้าเช็ดหน้านะ"
"ไม่เอาครับ แบบนี้ดีกว่า" มินโฮก้มลงจุ๊บที่แก้มแทมินอีกครั้ง
"รุ่นพี่-///-"
"อ่าใช่ ทำไมอยู่ดีๆถึงเรียกรุ่นพี่ล่ะ"
"ก็พี่เป็นพี่ไง"
"ไม่ต้องก็ได้ นายเหมือนเดิมก็ได้ แต่เวลาอยู่กันสองคนเรียนที่รักก็ได้นะ ^^"
'ผมได้เรียนรู้แล้วล่ะว่าถ้ามีแฟน เราก็ต้องคิดมาก คิดว่าเค้า้จะทิ้งเรา เห็นเราเป็นของเล่น
บ้าง แบบนี้บ้าง แต่ยังไงเราก้ไม่ควรคิดไปเอง ต้องถามเค้าให้รู้เรื่องก่อน
ผมว่าผมยังต้องเรียนรู้อีกเยอะเลยล่ะ แต่ยังไงๆผมก็ไม่ท้อหรอกนะ ผมจะเรียนรู้
จนกว่าผมเก่งกว่าพวกคุณให้ได้เลยล่ะ ^^'
RT said:ไว้ผมมาต่อให้หลังจากสอบเสร็จนะครับ TT อย่าพึ่งหนีจากผมไปไหนนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น