ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 : Forever Land 2
แฮ่กๆๆๆ....
แทมินมาหยุดยืนที่หน้าชิงช้าสวรรค์หลังจากที่วิ่งหนีมินโฮออกมา ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึง
ชอบวิ่งหนีปัญหาอยู่เรื่อย ทำไมเขาถึงไม่ถามไปเลยว่าทำไมมินโฮต้องแกล้งเค้าตลอด
หรือแค่อยากแกล้งเขากันนะ มันอะไรกันแน่ที่มินโฮรู้สึก??
"18.30 น. แล้วหรอเนี้ย??ทำไมเร็วจัง " แทมินมองไปรอบๆก็เจอแต่ผู้คนมากมาย เอ๊ะ แล้ว
แบบนี้เค้าจะทำยังไงล่ะ จะต้องไปตามหามินโฮ หรือกลับบ้านไปเลยดีนะ
ด้านมินโฮที่วิ่งวุ่นตามหาแทมิน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่เจอ เลยมาหยุดที่ร้านไอติมที่ซื้อเมื่อกี้
'เด็กคนนี้ อะไรหนักหนาเนี้ย หนีตลอดเลย เฮ้อ... หรือเพราะเรากันนะ นี่มันก็จะใกล้จะดึกแล้ว
ยิ่งมีขบวนพาเหรดแบบนี้ยิ่งตามหายากแน่เลย เด็กนั่นคงไม่คิดจะทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวเองนะ'
ยิ่งคิืดคนตัวสูงก็ยิ่งปวดหัว นั่งกุมขมับแน่น
ล๊า ลาาลาา ~~~~~~~
เสียงดนตรีบ่งบอกว่าขบวนพาเหรดนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว แทมินก็เลยเดินไปดูใกล้ๆ แต่มินโฮพอได้
ยินก็รู็ว่าเค้าควรจะจริงจังกับการตามหาคนตัวเล็กอีกครั้ง มีอะไรครั้งนี้คงต้องคุยให้หมด
ไม่งั้นคงได้วิ่งตามหาแบบนี้อีกแน่ๆ
ในขณะที่กำลังคิดอยู่ขณะวิ่งมินโฮก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่ฝั่งตรงข้ามของขบวนพาเหรด
'เฮ้ย!!! นั่นไง เอาไงดี ถ้าวิ่งอ้อมกว่าจะได้เจอก็ต้องรอหมดขบวน แล้วเ็ด็กนั่นจะยังอยู่ไหม
เนี้ย'พอหันไปอีกทีก็พบว่าแทมินกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น
มินโฮเลยตัดสินใจวิ่งลัดขบวนพาเหรดซึ่งมีระยะห่างกันพอสมควรมายังฝั่งที่แทมินอยู่แล้ววิ่งไป
คว้าข้อมือคนตัวเล็กทันที
"แม่ครับนั่นใช่ซุปเปอร์แมนป่าวฮะ*O* " เด็กน้อยชี้ไปยังมินโฮที่วิ่งลัดพาเหรดเหมือนคนบินได้
"อ๊ะ O_O!! นายมาได..ด ได้ ยังไง" แทมินตกใจ ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน เขาคิดที่จะกลับบ้าน
แล้วแท้ๆ
"แฮ่กๆๆ ก ก ก็วิ่งลัดมาไง นี่เล่นวิ่งหนีกันซะแบบนั้นวันหลังอย่าทำรู้ไหม" ไม่เพียงพูดอย่าเดียว
คนตัวสูงยังดีดหน้าผากคนตัวเล็กดังเป๊าะ
"ก็มัน >///< "
"มันทำไมเล่า ??"
"ไม่มีอะไรอ่ะ><"
"เฮ้อ พูดกันแบบนี้พรุ่งนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอกนะ เอาโทรศัพท์นายมานี่มา "มินโฮแบมือขอโทรศัพท์
จากแทมิน
"อือ"แทมินยื่นโทรศัพท์ให้มินโฮอย่างว่าง่าย เพราะเห็นว่าตัวเองคงทำให้เค้าวุ่นวายไม่ใช่
น้อยเลย
"อ่ะนี่เบอร์ 'แฟนของผม ^^' "มินโฮยื่นโทรศัพท์ที่พึ่งเมมเบอร์ตัวเองลงไป
"-///- ทำไมต้องชื่อนี้ด้วย อีกอย่างใครกันแฟนผม"
"ผมคนนี้ไง แฟนคุณ ^^ " มินโฮชี้ที่ตัวเอง
"ใครบอกกัน ตกลงกันเมื่อไหร่ -///-"
"อีกเดี๋ยวก็เป็นเต็มตัวแล้ว ^^"มินโฮจูงข้อมืออีกคนไปยังชิงช้าสวรรค์ ตอนนี้มันก็ใกล้จะดึก
แล้ว วิวตอนกลางคืนคงสวยน่าดูเลย บรรยากาศแบบนี้คงพูดเรื่องนั้นได้แล้วมั้ง
แทมินก็เดินตามอย่างว่าง่าย คงคิดว่าตัวเองทำให้อีกคนต้องวิ่งตามจนเหนื่อย เลยเดินตามมิน
โฮไป
บนชิงช้าสวรรค์
หลังจากที่มินโฮพาแทมินขึ้นมาบนชิงช้าสวรรค์ แทมินก็เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะ
ไม่กล้ามองหน้ามินโฮเลย
"หนุ่มน้อยหันหน้ามานี่สิครับ ไม่งั้นเราจะได้คุยกันหรอ" มินโฮเอื้อมมือไปเชยคางอีกคนให้หัน
หน้ามาสบประสานสายตากัน
"แล้วมีอะไรจะพูดกันเล่า -///- " แทมินปัดมืออีกคนออกจากคางตัวเองเบาๆ มินโฮเลยเอา
เอามือทั้งสองข้างของตัวเองกุมมืออีกคนไว้
"^^งั้นเรื่มเลยนะครับ คนดี นายคิดว่าที่ผมทำทุกวันนี้เพื่ออะไร??"
"นายจะมาถามผมทำไมล่ะ จะไปรู้กับนายหรอ แค่แกล้งมั้ง"
"ไม่หรอกครับ ทุกอย่างน่ะมันออกมาจากตรงนี้เลยนะ"มินโฮเอามือขวาออกมาทาบที่หน้าอก
ซ้ายตำแหน่งของหัวใจพอดี
"ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอนายน่ะ ฉันก็รู้แล้วล่ะ ว่ายังไงๆ ฉันก็ต้องมีนายมาอยู่เคียงข้างให้ได้"
"ทำไมล่ะ ทำไมถึงคิดแบบนั้นกัน"
"เพราะนายน่ารักไง ยิ่งแกล้งความน่ารักของนายมันก็ยิ่งทวีคูณ
ยิ่งรู้จักนายก็ยิ่งทำให้ฉันหลงรู้ไหม" มินโฮพูดไปใช้มือขวาเกลี่ยแก้มอีกคนเล่นไปพลาง
"แล้วมันยังไงล่ะครับ _///_"
"นายเนี้ยนะจริงๆเลย ^^ งั้นไม่อ้อมค้อมนะครับ ให้ผมครอบครองทั้งตัวและหัวใจคุณได้ไหม
ให้ผมได้ดูแลคุณ เป็นแฟนผมนะ " พอได้ยินแทมินก็คิดว่า ยังไงเค้าก็น่าจะลองเสี่ยงดู
ไม่ว่ายังไงคนๆนี้ก็ไม่ใช่คนที่อันตรายสักเท่าไหร่
"อือ ก็ได้ -///-" พอคนตัวสูงได้ยินคำตอบถึงกับไม่เชื่อหูตัวเอง 'นี่เราหูฝาดไปไหมเนี้ย' ฃ
"นายไม่ได้หลอกกันใช่ไหม"
"หรือนายอยากให้หลอกกันล่ะ"
"ไม่เอา ไม่หลอกสิ แบบนั้นผมก็เสียใจแย่สิครับ ^^"
"เป็นแฟนกันผมต้องทำอะไรไหม??"คนตัวเล็กถามเพราะในชีวิตนี้ไม่มีเลยคนที่เค้าเรียกว่าแฟน
"ก็รักผมคนเดียว อย่ามองคนอื่น แล้วก็เก็บผมไว้ในนี้ด้วย ^^" มินโฮชี้ที่อกข้างซ้ายของแทมิน
"่อ่อ อีกอย่าง ^^ ทำแบบนี้ได้ด้วยนะ" มินโฮที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับแทมินก็ย้ายไปนั่งข้างๆเชย
คางอีกคนขึ้นมาช้าๆ ให้สายตาสบประสานกัน คนตัวสูงค่ิอยๆก้มหน้าลงมาพรมจูบลงที่หน้าผาก
ของคนตัวเล็ก จากนั้นก็ค่อยๆเลื่อนลงมาจูบที่ปลายจมูก มือของมินโฮสอดลอดไรผมคนตัวเล็ก
ขยับใบหน้าคนตัวเล็กมาใกล้อีกนิด และค่อยๆประกบริมฝีปากลงที่ริมฝีปากบางช้าๆ คนตัวสูง
เม้มริมฝีปากบนของคนตัวเล็ก แล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของอีกคน ควานหาลิ้นของคน
ตัวเล็กในปากแล้วตวัดอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนคนตัวเล็กทำท่า้เหมืิิอนไม่มีอากาศหายใจแล้ว
จึงเม้มริมฝีปากเบาๆส่งท้าย
"แบบนี้ไงครับ สิ่งที่คนที่เป็นแฟนอยากได้น่ะ ^^"
จบตอน 555 ฟินไหมครับ?? อย่าลืมมาติดตามต่อนะครับ :))
แทมินมาหยุดยืนที่หน้าชิงช้าสวรรค์หลังจากที่วิ่งหนีมินโฮออกมา ทำไมกันนะ ทำไมเขาถึง
ชอบวิ่งหนีปัญหาอยู่เรื่อย ทำไมเขาถึงไม่ถามไปเลยว่าทำไมมินโฮต้องแกล้งเค้าตลอด
หรือแค่อยากแกล้งเขากันนะ มันอะไรกันแน่ที่มินโฮรู้สึก??
"18.30 น. แล้วหรอเนี้ย??ทำไมเร็วจัง " แทมินมองไปรอบๆก็เจอแต่ผู้คนมากมาย เอ๊ะ แล้ว
แบบนี้เค้าจะทำยังไงล่ะ จะต้องไปตามหามินโฮ หรือกลับบ้านไปเลยดีนะ
ด้านมินโฮที่วิ่งวุ่นตามหาแทมิน ไม่ว่าจะที่ไหนก็ไม่เจอ เลยมาหยุดที่ร้านไอติมที่ซื้อเมื่อกี้
'เด็กคนนี้ อะไรหนักหนาเนี้ย หนีตลอดเลย เฮ้อ... หรือเพราะเรากันนะ นี่มันก็จะใกล้จะดึกแล้ว
ยิ่งมีขบวนพาเหรดแบบนี้ยิ่งตามหายากแน่เลย เด็กนั่นคงไม่คิดจะทิ้งฉันไว้ที่นี่คนเดียวเองนะ'
ยิ่งคิืดคนตัวสูงก็ยิ่งปวดหัว นั่งกุมขมับแน่น
ล๊า ลาาลาา ~~~~~~~
เสียงดนตรีบ่งบอกว่าขบวนพาเหรดนั้นได้เริ่มขึ้นแล้ว แทมินก็เลยเดินไปดูใกล้ๆ แต่มินโฮพอได้
ยินก็รู็ว่าเค้าควรจะจริงจังกับการตามหาคนตัวเล็กอีกครั้ง มีอะไรครั้งนี้คงต้องคุยให้หมด
ไม่งั้นคงได้วิ่งตามหาแบบนี้อีกแน่ๆ
ในขณะที่กำลังคิดอยู่ขณะวิ่งมินโฮก็เหลือบไปเห็นคนตัวเล็กที่ฝั่งตรงข้ามของขบวนพาเหรด
'เฮ้ย!!! นั่นไง เอาไงดี ถ้าวิ่งอ้อมกว่าจะได้เจอก็ต้องรอหมดขบวน แล้วเ็ด็กนั่นจะยังอยู่ไหม
เนี้ย'พอหันไปอีกทีก็พบว่าแทมินกำลังจะเดินออกไปจากตรงนั้น
มินโฮเลยตัดสินใจวิ่งลัดขบวนพาเหรดซึ่งมีระยะห่างกันพอสมควรมายังฝั่งที่แทมินอยู่แล้ววิ่งไป
คว้าข้อมือคนตัวเล็กทันที
"แม่ครับนั่นใช่ซุปเปอร์แมนป่าวฮะ*O* " เด็กน้อยชี้ไปยังมินโฮที่วิ่งลัดพาเหรดเหมือนคนบินได้
"อ๊ะ O_O!! นายมาได..ด ได้ ยังไง" แทมินตกใจ ไม่คิดว่าจะได้เจอกัน เขาคิดที่จะกลับบ้าน
แล้วแท้ๆ
"แฮ่กๆๆ ก ก ก็วิ่งลัดมาไง นี่เล่นวิ่งหนีกันซะแบบนั้นวันหลังอย่าทำรู้ไหม" ไม่เพียงพูดอย่าเดียว
คนตัวสูงยังดีดหน้าผากคนตัวเล็กดังเป๊าะ
"ก็มัน >///< "
"มันทำไมเล่า ??"
"ไม่มีอะไรอ่ะ><"
"เฮ้อ พูดกันแบบนี้พรุ่งนี้ก็ไม่รู้เรื่องหรอกนะ เอาโทรศัพท์นายมานี่มา "มินโฮแบมือขอโทรศัพท์
จากแทมิน
"อือ"แทมินยื่นโทรศัพท์ให้มินโฮอย่างว่าง่าย เพราะเห็นว่าตัวเองคงทำให้เค้าวุ่นวายไม่ใช่
น้อยเลย
"อ่ะนี่เบอร์ 'แฟนของผม ^^' "มินโฮยื่นโทรศัพท์ที่พึ่งเมมเบอร์ตัวเองลงไป
"-///- ทำไมต้องชื่อนี้ด้วย อีกอย่างใครกันแฟนผม"
"ผมคนนี้ไง แฟนคุณ ^^ " มินโฮชี้ที่ตัวเอง
"ใครบอกกัน ตกลงกันเมื่อไหร่ -///-"
"อีกเดี๋ยวก็เป็นเต็มตัวแล้ว ^^"มินโฮจูงข้อมืออีกคนไปยังชิงช้าสวรรค์ ตอนนี้มันก็ใกล้จะดึก
แล้ว วิวตอนกลางคืนคงสวยน่าดูเลย บรรยากาศแบบนี้คงพูดเรื่องนั้นได้แล้วมั้ง
แทมินก็เดินตามอย่างว่าง่าย คงคิดว่าตัวเองทำให้อีกคนต้องวิ่งตามจนเหนื่อย เลยเดินตามมิน
โฮไป
บนชิงช้าสวรรค์
หลังจากที่มินโฮพาแทมินขึ้นมาบนชิงช้าสวรรค์ แทมินก็เอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง เพราะ
ไม่กล้ามองหน้ามินโฮเลย
"หนุ่มน้อยหันหน้ามานี่สิครับ ไม่งั้นเราจะได้คุยกันหรอ" มินโฮเอื้อมมือไปเชยคางอีกคนให้หัน
หน้ามาสบประสานสายตากัน
"แล้วมีอะไรจะพูดกันเล่า -///- " แทมินปัดมืออีกคนออกจากคางตัวเองเบาๆ มินโฮเลยเอา
เอามือทั้งสองข้างของตัวเองกุมมืออีกคนไว้
"^^งั้นเรื่มเลยนะครับ คนดี นายคิดว่าที่ผมทำทุกวันนี้เพื่ออะไร??"
"นายจะมาถามผมทำไมล่ะ จะไปรู้กับนายหรอ แค่แกล้งมั้ง"
"ไม่หรอกครับ ทุกอย่างน่ะมันออกมาจากตรงนี้เลยนะ"มินโฮเอามือขวาออกมาทาบที่หน้าอก
ซ้ายตำแหน่งของหัวใจพอดี
"ตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอนายน่ะ ฉันก็รู้แล้วล่ะ ว่ายังไงๆ ฉันก็ต้องมีนายมาอยู่เคียงข้างให้ได้"
"ทำไมล่ะ ทำไมถึงคิดแบบนั้นกัน"
"เพราะนายน่ารักไง ยิ่งแกล้งความน่ารักของนายมันก็ยิ่งทวีคูณ
ยิ่งรู้จักนายก็ยิ่งทำให้ฉันหลงรู้ไหม" มินโฮพูดไปใช้มือขวาเกลี่ยแก้มอีกคนเล่นไปพลาง
"แล้วมันยังไงล่ะครับ _///_"
"นายเนี้ยนะจริงๆเลย ^^ งั้นไม่อ้อมค้อมนะครับ ให้ผมครอบครองทั้งตัวและหัวใจคุณได้ไหม
ให้ผมได้ดูแลคุณ เป็นแฟนผมนะ " พอได้ยินแทมินก็คิดว่า ยังไงเค้าก็น่าจะลองเสี่ยงดู
ไม่ว่ายังไงคนๆนี้ก็ไม่ใช่คนที่อันตรายสักเท่าไหร่
"อือ ก็ได้ -///-" พอคนตัวสูงได้ยินคำตอบถึงกับไม่เชื่อหูตัวเอง 'นี่เราหูฝาดไปไหมเนี้ย' ฃ
"นายไม่ได้หลอกกันใช่ไหม"
"หรือนายอยากให้หลอกกันล่ะ"
"ไม่เอา ไม่หลอกสิ แบบนั้นผมก็เสียใจแย่สิครับ ^^"
"เป็นแฟนกันผมต้องทำอะไรไหม??"คนตัวเล็กถามเพราะในชีวิตนี้ไม่มีเลยคนที่เค้าเรียกว่าแฟน
"ก็รักผมคนเดียว อย่ามองคนอื่น แล้วก็เก็บผมไว้ในนี้ด้วย ^^" มินโฮชี้ที่อกข้างซ้ายของแทมิน
"่อ่อ อีกอย่าง ^^ ทำแบบนี้ได้ด้วยนะ" มินโฮที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับแทมินก็ย้ายไปนั่งข้างๆเชย
คางอีกคนขึ้นมาช้าๆ ให้สายตาสบประสานกัน คนตัวสูงค่ิอยๆก้มหน้าลงมาพรมจูบลงที่หน้าผาก
ของคนตัวเล็ก จากนั้นก็ค่อยๆเลื่อนลงมาจูบที่ปลายจมูก มือของมินโฮสอดลอดไรผมคนตัวเล็ก
ขยับใบหน้าคนตัวเล็กมาใกล้อีกนิด และค่อยๆประกบริมฝีปากลงที่ริมฝีปากบางช้าๆ คนตัวสูง
เม้มริมฝีปากบนของคนตัวเล็ก แล้วสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของอีกคน ควานหาลิ้นของคน
ตัวเล็กในปากแล้วตวัดอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนคนตัวเล็กทำท่า้เหมืิิอนไม่มีอากาศหายใจแล้ว
จึงเม้มริมฝีปากเบาๆส่งท้าย
"แบบนี้ไงครับ สิ่งที่คนที่เป็นแฟนอยากได้น่ะ ^^"
จบตอน 555 ฟินไหมครับ?? อย่าลืมมาติดตามต่อนะครับ :))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น